Η syrizanexartisia συγκροτείται η dimarodrasis καθεύδει

Αναδημοσίευση από το Left Liberal Synthesis

(Για την ορολογία dimarodrasis, syrizanexartisia εδώ)

Προφανώς η προεκλογική καταιγίδα της εβδομάδας είναι η ανοικτή πρόσκληση Τσίπρα προς τους Ανεξελ για ψήφο ανοχής. Πρόκειται αναμφίβολα για μια πολύ ενδιαφέρουσα κίνηση, γιατί ακριβώς μετατοπίζει το πολιτικό ενδιαφέρον από τις αξιώσεις συνέπειας των προτάσεων ,στις αξιώσεις συνθέσεων τους.Η συγκρότηση της syrizanexartisia είναι μια σύγχρονη κίνηση που αποδεικνύει την ανάγκη ετερογενών συνθέσεων ως μοναδική λύση στα αδιέξοδα. Είναι ένα βήμα που αναδεικνύει ένα ιδιόρρυθμο ζήτημα , αυτό του πρωτείου της μορφής της πολιτικής πρωτοβουλίας έναντι του περιεχομένου της.

Η απογοήτευση βέβαια είναι για την πλευρά της dimarodrasis η οποία κάλλιστα θα μπορούσε να αξιοποιήσει την κυβερνητική αυτή πρόταση και να αντιπροτείνει την δική της συγκρότηση . Αντ’ αυτού προτίμησε την μετατόπιση της συζήτησης με βάση το κριτήριο της " αριστερής" συνέπειας.

Ο Τσίπρας επιχειρεί κάτι που είναι απενοχοποιημένο και δυναμικό. Ανεξάρτητα από το περιεχόμενο της ενδεχόμενης συνεργασίας η ιδέα της ετερογενούς συνεργασίας ανταποκρίνεται στις πιο σύγχρονες ανάγκες όπου τα υποκείμενα της πολιτικής είναι υβριδικά, πολυσθενή , σύνθετα , πολυπρισματικά .Αν ο αντιμνημονιακός αγώνας έχει για κάποιους αξία , το ότι αυτό το μέτωπο περιλαμβάνει συντηρητικούς ,φοβικούς με τη μετανάστευση και υπερπατριώτες είναι μια αδρή αναπόδραστη πραγματικότητα. Την ίδια ισοδύναμη και ισόμορφη πραγματικότητα εκφράζει και ταύτιση αποχρώσεων και επιδιώξεων πχ των πανεπιστημιακών μεταρρυθμιστών προερχόμενων από διαφορετικά ρεύματα. Η μορφή της συγκυριακής συμμαχίας είναι ακριβώς η ίδια. Η πρόταση του Τσίπρα δεν είναι τερατογένεση σε ένα πληθυσμό ομαλότητας, είναι δημιουργική όσο ήταν για μερικούς η συμμετοχή του Λαος στην κυβέρνηση Παπαδήμου.

Αν απέναντι στην δημιουργική αυτή ιδέα εφαρμοστεί ο έλεγχος με βάση το κριτήριο της αριστερής συνέπειας, τότε αναπόδραστα το κριτήριο δεν μπορεί να γενικευθεί, γιατί αυτόν δεν υπάρχει αντικειμενικά .Αν όμως αντίστοιχα εφαρμοστεί ο έλεγχος με βάση το κριτήριο της εσωτερικής συνέπειας της πρότασης σε σχέση την δική της στοχοθεσία ,τότε το κριτήριο γενικευμένο μπορεί να εφαρμοστεί σε όλους. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ προκρίνει αυτή τη λύση για τους δικούς του λόγους ,το ερώτημα είναι ,οι άλλοι τι αντίστοιχο προκρίνουν για τη δική τους προοπτική;

Η μορφή της syrizanexartisia είναι αυτή που προκαλεί αμηχανία και όχι το περιεχόμενο της. Ωστόσο εδώ προκύπτει το ερώτημα αν μπορεί να γενικευθεί η μορφή αυτή.Η γενίκευση αυτή είναι θεμελιακά , καταστατικά αξιωματικά αδύνατη γιατί το σύστημα υπάρχει μόνο και μόνο ως συνύπαρξη τελετουργικών και λειτουργικών διαδικασιών. Το σύστημα λειτουργεί λόγω της ποικιλίας του. Η ποικιλία δεν ορίζεται με βάση μόνο τον μονήρη άξονα αριστερά δεξιά, αλλά και μέσω μιας μη γραμμικής , ασυνάρτητης συσχέτισης Τελετουργίας και Λειτουργίας

Τελετουργικές είναι οι πολιτικές δυνάμεις που η ρητορική τους εδραιώνεται σε αξιώσεις εσχατολογίας, ευθύγραμμης ιστορικότητας, ιστορικού πεπρωμένου και θησείας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουν λόγο στην συγκυρία, αλλά ότι ο λόγος τους λειτουργεί συμβολικά, ως πηγή συγκρότησης αυτοπροστασίας και επιβίωσης. Οι τελετουργικες αυτές δυνάμεις είναι το θεμέλιο της πολιτικής συμβίωσης καθώς τοποθετούν το όριο της. Αλλοίμονο αν η πολιτική είναι μόνο ορθολογιστική. Το ΚΚΕ δεν είναι σημαντικό γιατί είναι " κομμουνιστικό " , είναι παράγων σταθερότητας γιατί εμπλουτίζει την τελετουργία της δημοκρατίας με αυθεντικά λαϊκά δρώμενα ισχυρής βιοψυχικής εκφόρτισης. 

Λειτουργικές είναι οι πολιτικές δυνάμεις που η ρητορική τους έχει αξιώσεις ορθολογιστικής διαχείρισης , μηχανικής αρτιότητας και επιδιώκουν να λειτουργήσουν μέσω των κρατικών υπομοχλίων. Οι αστικές κυβερνητικές δυνάμεις είναι κατ´ εξοχήν λειτουργοί.

Το ενδιαφέρον της συγκυρίας είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί ένα άλμα από την τελετουργία στην λειτουργία ,σε χρόνο dt , έχοντας την βασική του κοινωνική συνιστώσα , τις μορφωμένες μικροαστικής δυνάμεις ,να λειτουργούν εντός της τελετουργικής συμβολικής διάστασης της πολιτικής. Η Δημαρ έχει ήδη διαβεί το στάδιο αυτό με προφανή εγκατάλειψη οποιασδήποτε αξίωσης συμμετοχής στο αριστερό τελετουργικό δρώμενο.Το άλμα αυτό απαιτεί προφανώς εξηγήσεις. Τις άκουσα και είδα σχεδόν όλες, με προσοχή. Η ορθολογική διαύγαση της προσέγγισης προς τους Ανεξελ, με κριτήρια αριστερής ή ακόμα μαρξιστικής συλλογιστικής ,αδικεί κατάφορα τους διαχειριστές της. Αντί μιας κινηματικής άλγεβρας θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν καλύτερα τις γόνιμες διερευνήσεις της πολιτικής θεολογίας. Στα συμφραζόμενα του Λένιν ο Καμένος δεν " βγαίνει" ούτε με spiked μπάφο από το Φιέρι. Εντός μιας κατανόησης μετατόπισης από τον ησυχασμό στην ιεραποστολή όλα γίνονται πιο καθαρά.

Παράλληλα η κριτική στον Τσίπρα περί μιας δεξιάς μετατόπισης εντός του κλασσικού άξονα δεξιά αριστερά είναι άδικη, άστοχη, υποβολιμαία και εκ του πονηρού. Ο Τσίπρας και η υπό διαμόρφωση Syrizanexartisia εισέρχονται στο πεδίο της εφαρμογής ως περίπου αυθεντική παρθενογένεση , μόνο που το νεογνό είναι ακριβώς αυτή η σύνθεση. Η συνθετική κίνηση είναι προς έπαινο, το περιεχόμενο είναι προς πιθανό έλεγχο. 

Οι τελετουργικές δυνάμεις προφανώς θα δικαιωθούν εντός των αιώνιων επίδικων της θεολογίας τους, αλλά αναγκαστικά θα παραμείνουν εντός των δρώμενων και ευχελαίων του ναού .Εντός του ιερού τους χώρου έχουν προφανώς το υπέρτατο σεβασμό μας.

Οι άλλες λειτουργικές δυνάμεις δείχνουν αιφνιδιασμένες. Για λόγους που σχετίζονται από την προϊούσα αποιδελογικοποίηση του χώρου και την καθολική επικράτηση του ψευδοορθολογισμου του "συγκεκριμένου"η dimarodrasis η οποία έχει αυθεντικά στοιχεία μιας επιτυχημένης σύνθεσης, αντί να αξιοποιήσει την γενναιόδωρη απενοχοποίηση, επαναφέρει τον κλασσικό , του πρώτου ημιχρονίου του περασμένου αιώνα, άξονα δεξιά αριστερά. Αν δημιουργείται μια left patriot synthesis , η left liberal synthesis γίνεται ξαφνικά démodé παρότι θα έπρεπε να κεφαλοποιήσει την εξέλιξη.

Στις μέρες που απομένουν , λοιπόν , ελπίζω η syrizanexartisia να συγκροτηθεί περαιτέρω ως στιβαρή προσδοκία, η δε dimarodrasis να απενοχοποιηθεί και να συγκρουστεί μαζί της στο επίδικο του περιεχομένου και όχι στο άνοστο επίδικο της σύνθεσης. Αυτό το επίδικο είναι de facto υμένο. Έτσι προβλέπεται να είναι η πιο ενδιαφέρουσα ,αναπάντεχη ,προεκλογική εβδομάδα, που θα περιπλέξει τα συνειδησιακά προβλήματα πολλών.