Η πολιτική της μόχλευσης: ο μεγάλος νικητής

Αναδημοσίευση από το LEFT LIBERAL SYNTHESIS

Εικόνα Cy Twombly

Μια από τις εύστοχες κριτικές που διατυπώνονται για τον σύγχρονο κόσμο , είναι ότι φυσικοποιεί την έννοια του κινδύνου και του ρίσκου, έτσι ώστε αυτή να εισβάλει ως παράμετρος σε θεμελιώδη δημόσια αγαθά.πχ θεωρείται φυσικό η παιδεία η υγεία να σχετίζονται με την αγορά τις διακυμάνσεις της , τις αστοχίες και αρρυθμίες της. Με την έννοια αυτή τα ελάχιστα δημόσια αγαθά τίθενται σε κίνδυνο, υπόκεινται σε ταξικούς συσχετισμούς και τελικά κατανέμονται άνισα προς τους αδύνατους.

Ωστόσο δίπλα στον κίνδυνο και το ρίσκο ο σύγχρονος κόσμος διέπεται από μια άλλη αρχή: αυτήν της μόχλευσης.

Με την μόχλευση οι αξίες της χρηματικο-οικονομικής σφαίρας αναπλάθονται διογκώνονται και δημιουργούν κέρδη χωρίς ουσιαστικά να αντιστοιχούν σε αύξηση του πλούτου. Θέλω να υποστηρίξω πως αν η κριτική για την φυσικοποίηση του ρίσκου είναι ορθή τότε αντιστοίχως πρέπει να δούμε και την ιδεολογική επικυριαρχία της μόχλευσης. Η μόχλευση λοιπόν δεν είναι οικονομική πρακτική είναι τρόπος πολιτικής .Είναι η πολιτική που αναζητά την παραγωγή του νέου στίγματος , του momentum όχι ως ρήξη, σαφές πριν μετά, ως έκρηξη από ένα πυκνό χρόνο αλλά ως συνεχές  business as usual
`Η πολιτική της μόχλευσης είναι αυτή στην οποία συναίνεσε το αριστερό- δεξιό πολιτικό σύμπαν, με την παραλυτική αμηχανία κατά την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος του ΓΑΠ.

Οι "τρεις ταφές" του Γιώργου Παπανδρέου

Σήμερα, το κύριο ζητούμενο δεν είναι η ανάδειξη της μιας ή της άλλης αριστερής δύναμης, αλλά η συγκρότηση και η οργάνωση του ίδιου του μαχόμενου λαού. Ζητούμενο, είναι όπως στην 28η, να ανέβει ο λαός στην εξέδρα, όχι όμως σαν πλήθος, αλλά με τα δικά του όργανα και πολιτικούς στόχους ανατροπής.

Το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα μπορεί να ανατραπεί. Η κλιμάκωση των αγώνων, ειδικά μπροστά στην 17η Νοέμβρη, που με την απεργία που προτείνει η ταξικά πτέρυγα μπορεί να αναδειχθεί σε ένα νέο μεγάλο σταθμό ανατροπής, είναι ο δρόμος της κοινής δράσης της Αριστεράς και των μαχόμενων δυνάμεων. Στο τρίτο μεγάλο κύμα αγώνα θα θαφτεί όχι μόνο η κυβέρνηση Παπανδρέου, αλλά και η πολιτική της...

(απόσπασμα από το κείμενο του Γ. Ελαφρού στο ΠΡΙΝ: Οι "τρεις ταφές" του Γιώργου Παπανδρέου)

«Δεν θέλουμε την έκτη δόση σας. Κρατείστε την για τον εαυτό σας». «Δεν είμαστε πρεζόνι των χρηματαγορών»

Δελτίο Τύπου

Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής

Από τη σημερινή ομιλία του Αλέκου Αλαβάνου σε συγκέντρωση στο Αιγάλεω:

«Αυτές τις ώρες παρακολουθούμε με πικρία το αξιολύπητο πολιτικό σύστημα της χώρας να χορεύει στη μουσική από το γερμανικό ακορντεόν της Μέρκελ: ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο πρωθυπουργός, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κόμματα της Βουλής, τηλεπαρουσιαστές. Να κάνουμε στα γρήγορα κυβέρνηση ευρύτερης στήριξης , ώστε έτσι να πάρουμε τη «δόση» μας, δόση πραγματικής εξάρτησης.

Πάντα ο πιστωτής αποφεύγει με κάθε τρόπο να παραχωρήσει νέο δάνειο στον αναξιόχρεο οφειλέτη. Αυτή τη φορά με πρωτοφανή παραλογισμό ο δανειστής πιέζει ασφυκτικά τον χρεώστη, η Ευρωζώνη την Ελλάδα, να πάρει νέο δάνειο – αυτό που αποφασίσθηκε τον Οκτώβριο από τη Σύνοδο Κορυφής. Αν δεν το κάνει, αν δεν θέλει να δανεισθεί κι άλλο τον απειλεί με τιμωρία, να μη του δώσει την έκτη δόση από προηγούμενο δάνειο.

Οι “ξενέρωτοι”...

5-11-2011, βράδυ, πλατεία Συντάγματος

Μαζί με τους συνοδοιπόρους, που είχαν μαζευτεί δυο δρόμους παρακάτω, πλατεία Κλαυθμώνος, έκαναν την θεατρική τους παράσταση μπροστά στην βουλή. Εκτελώντας τα επαναστατικά τους καθήκοντα ως δημόσιοι υπάλληλοι σε διατεταγμένη υπηρεσία γύρισαν γρήγορα στους καναπέδες τους να παρακολουθήσουν ως θεατές – έρημοι και απρόσωποι – τις πολιτικές εξελίξεις από τις οθόνες των τηλεοράσεων. Η πλατεία ήταν άδεια...

Μπορούμε να στοχαστούμε την πολιτική; (μέρος IIΙ)

η σχέση ανάμεσα στην "πράξη" και την"θεωρία" της Αριστεράς...

( Ο “νεοδογματισμός” της Αριστεράς )

Η δυνατότητα του αδυνάτου είναι η ουσία της πολιτικής. Αντιτίθεται από κάθε άποψη σε ό,τι μας διδάσκουν σήμερα, ταυτίζοντας την πολιτική με την διαχείριση του αναγκαίου

(Alain Badiou - Η πολιτική και η λογική του συμβάντος)

Πολλά “σκουπίδια” ακούστηκαν και γράφτηκαν στους χώρους της Αριστεράς για τις πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις, αντίστοιχα με τις πολιτικές της πρακτικές. Όμως αυτά θα τα αφήσουμε στην άκρη και θα αναφερθούμε σε ένα κείμενο το οποίο σαφώς ξεφεύγει από αυτή την κατηγορία και έτυχε ευρείας δημοσιότητας στα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης. Είναι το άρθρο του Νικόλα Σεβαστάκη: Ο μακάβριος χορός και η ανακάλυψη της «λαϊκής βούλησης»

Το κείμενο αυτό αποτελεί ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα των ορίων που μπορεί να φτάσει η σκέψη της Αριστεράς με βάση τα ιστορικά της κεκτημένα. Πρόκειται για ένα αντιπροσωπευτικό της σκέψης ενός αριστερού καλών προθέσεων, ο οποίος δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι απολογητής κάποιου κομματικού επιτελείου ή σχολής θεωρητικής σκέψης της Αριστεράς.

Το άρθρο αναφέρεται στην διαλεκτική ενότητα των αντιθέσεων που διαπερνούν το μνημονιακό στρατόπεδο. Παρ όλες τις επιμέρους σωστές διαπιστώσεις και παρατηρήσεις που εμπεριέχει, εμφανίζει μια σημαντική πολιτική αδυναμία. Δεν μπορεί να είναι “οδηγός για δράση” γιατί οι προτάσεις του είναι γενικές και αφηρημένες κατευθύνσεις, οι οποίες θα μπορούσαν να αφορούν γενικά οποιαδήποτε πολιτική συγκυρία. Γράφει στην κατάληξή του: Και οι δυο μερίδες των μνημονιακών αποτελούν μέρος του ίδιου προβλήματος. Τόσο οι «τυχοδιωκτικές» όσο και οι «σοβαρές», τόσο αυτές που επιλέγουν να χρησιμοποιήσουν κυνικά τον κόσμο ως όπλο για τη δική τους εξουσία όσο και οι άλλες που σχεδιάζουν απλώς μια αμιγώς αυταρχική «διακυβέρνηση των σωφρόνων». Αντίποδας σε όλες αυτές τις τεχνικές ήπιων ή σκληρών πολιτικών πραξικοπημάτων, μπορεί να είναι μόνο η συνεχής παρουσία της λαϊκής κινητοποίησης, η απαίτηση για εκλογές και η ένταση των κοινωνικών αγώνων για την πτώση της επικίνδυνης κυβέρνησης.

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΤΙ-ΕΞΟΥΣΙΑ

Από την εργατική εφημερίδα ΔΡΑΣΗ

Πρόταση προς τον κόσμο της εργασίας και τη νεολαία 

Για να πάρουμε τις εξελίξεις και τη ζωή στα χέρια μας

- Δημιουργία κοινωνικών αμεσοδημοκρατικών και συνεργατικών αντιθεσμών παντού. Ανάδειξη της μορφής και του περιεχομένου της άμεσης δημοκρατίας στους κοινωνικούς και εργασιακούς χώρους, ως το αντίπαλο δέος απέναντι στον κοινοβουλευτισμό, το κράτος, τα κόμματα, το κεφάλαιο.

- Λειτουργία Λαϊκών Συνελεύσεων σε κάθε γειτονιά, πλατεία και πόλη, χώρο δουλειάς, στην παιδεία και την υγεία, ως τα κυρίαρχα και αποφασιστικά σώματα λήψης των αποφάσεων, ως έκφραση της λαϊκής θέλησης. Οριζόντιος συντονισμός τους σε τοπικό, περιφερειακό, πανελλαδικό επίπεδο.

- Επανάκτηση του κοινωνικού πλούτου από κράτος και κεφάλαιο και απόδοσή του στην κοινωνία. Ούτε ιδιωτικοποίηση, ούτε κρατικοποίηση/εθνικοποίηση: όλα τα δημόσια κοινά αγαθά στα χέρια της κοινωνίας. Όλα για όλους.

- Κατάληψη των ιδιωτικοποιημένων και υπό ιδιωτικοποίηση «δημόσιων» οργανισμών και επιχειρήσεων, υποδομών και νευραλγικών τομέων υπηρεσιών, από τους εργαζόμενους και την κοινωνία και λειτουργία τους έξω από την αγορά για τις κοινωνικές ανάγκες.

- Κατάληψη και αυτοδιαχείριση εργοστασίων που κλείνουν, απολύουν μαζικά ή δεν πληρώνουν, και δημιουργία δικτύου αυτοδιαχειριζόμενων εργοστασίων σε σύνδεση με τις τοπικές κοινωνίες.

- Οργάνωση ανεξάρτητων δικτύων διανομής προϊόντων που θα λειτουργούν χωρίς κέρδος, στη βάση της αλληλεγγύης, της κοινωνικής οικολογίας, της συνεργασίας, των ανθρώπινων αναγκών.

Ανακοίνωση του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής για τις τελευταίες εξελίξεις

Οι ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα τις τελευταίες ώρες εκφράζουν την επιτάχυνση του φαινομένου της αποδόμησης του παλιού πολιτικού συστήματος εξουσίας.

Η εξέλιξη αυτή αφορά αφενός στις εγγενείς αντιφάσεις και τα αδιέξοδα του ίδιου του συστήματος και της νεοφιλελεύθερης στρατηγικής όχι μόνο στην Ελλάδα μα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση και παγκόσμια αλλά πάνω απ’ όλα αφορά στην επίμονη και μαχητική στάση ανυπακοής και αντίστασης της ελληνικής κοινωνίας στην συντριπτική της πλειοψηφία τη τελευταία διετία της κλιμάκωσης της κρίσης και της πολιτικής των μνημονίων και της τρόικας.

Ωστόσο η μάχη και η αντιπαράθεση του λαού με το πολιτικό σύστημα, τους δανειστές και την τρόικα δεν έχει τελειώσει και το αποτέλεσμα δεν έχει κριθεί. Η πιθανότητα «κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος» με μη εκλεγμένη κυβέρνηση που θα επικυρώσει την νέα, καταστροφική για τον λαό, δανειακή σύμβαση, είναι απαράδεκτη και πρέπει να αποτραπεί σαν μια κλιμάκωση της αντιδημοκρατικής πορείας και μεθόδευσης όλου του τελευταίου διαστήματος.

Ο στόχος του εργατικού κινήματος και γενικότερα του λαού που μέχρι σήμερα σημάδεψε με την παρέμβασή του τις εξελίξεις πρέπει να είναι κλιμάκωση των κινητοποιήσεων απαιτώντας ακόμη πιο αποφασιστικά την άμεση πτώση της κυβέρνησης. Δημοψήφισμα ή εκλογές εδώ και τώρα.

Η στάση της αριστεράς σ’ αυτές τις στιγμές θα είναι καθοριστική και η ευθύνη μεγάλη. Το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής επαναλαμβάνει ακόμη μια φορά την έκκληση για μετωπική συστράτευση των δυνάμεων της αριστεράς στο πεδίο της κοινωνικής δράσης μα και της πολιτικής έκφρασης.

Αθήνα 3 Νοέμβρη 2011