Μαθαίνοντας από τις πλατείες

 του Σταύρου Σταυρίδη

Είναι εύκολο ίσως να αναγνωρίσουμε στην κοινωνία που ζούμε ένα οικονομικό σύστημα σε επιθετικό παροξυσμό. Οι κυρίαρχοι μοιάζει να θεωρούν ότι εκπλήρωσαν και εκπληρώνουν επιτέλους την απόλυτη καπιταλιστική ουτοπία: το χρήμα να γεννά χρήμα χωρίς την ενίοτε απείθαρχη μεσολάβηση των πραγματικών ανθρώπων και την ενίοτε απρόβλεπτη μεσολάβηση των διαδικασιών παραγωγής. Η αλαζονεία και η δύναμη των τραπεζιτών και των χρηματιστών είναι σημάδι των καιρών.

Όμως καθόλου τούτη η εποχή δεν εκτόπισε στα αζήτητα το πρόβλημα της διακυβέρνησης. Τη μηχανή αυτής της ουτοπίας που κόλλησε και κολλά στην λάσπη των πρόσφατων οικονομικο-κοινωνικών κρίσεων, πρέπει να την τροφοδοτούν οι αποκάτω, όχι μόνο με την εργασία τους αλλά και με την εξάρτηση τους από τις τράπεζες για να εκπληρώσουν ως και τις πιο βασικές τους ανάγκες. Το πρόβλημα της διακυβέρνησης σ’ αυτές τις συνθήκες είναι πάνω απ’ όλα το πρόβλημα της μαζικής εξάρτησης των υπηκόων από τους θεσμούς που τους συγκροτούν ως οικονομικά υποκείμενα, με την καταστροφή ταυτόχρονα κάθε δυνατότητας να αρθρώνονται συλλογικές αναφορές με τη μορφή των κοινωνικών χώρων. Η εξατομίκευση δεν συνίσταται μόνο στην εξατομίκευση του μόνιμα ακόρεστου καταναλωτή αλλά και στην εμπεδωμένη καχυποψία απέναντι στις επιδιώξεις των διπλανών. Τούτη η καχυποψία στον καιρό της κρίσης καθίσταται λόγος επιθετικότητας ή απόσυρσης: «εγώ θα τα καταφέρω» και για να τα καταφέρω πρέπει εσείς να μην τα καταφέρετε.

Η μνήμη της χαμένης κοινότητας, βέβαια, και της ασφάλειας που ψευδαισθητικά ή πραγματικά παρείχε δεν είναι και τόσο μακρινή. Σ’ όλο τον κόσμο οι αντιδράσεις, οι αντιστάσεις και οι κοινωνικές εκρήξεις ανατρέχουν σε θεσμούς που ενεργοποιούν κάποιο υπόστρωμα κοινωνικών αναμνήσεων αλλά και επιβιώσεων: από τις ιθαγενικές κοινότητες της Λατινικής Αμερικής ως τις οικογένειες-κοινότητες του εξεγερμένου αραβικού κόσμου τέτοιοι θεσμοί επανανεργοποιούνται και επανανοηματοδοτούνται.

Ίσως γι’ αυτό στη Δύση, και όχι μόνο, αντίδοτο στην εξοντωτική «εξατομίκευση των πεπρωμένων» (μια φράση του Ωζέ) αποτέλεσε η επανακάλυψη της συλλογικής αναφοράς μέσα από τα λεγόμενα κοινωνικά δίκτυα (facebook, twitter κ.λπ.). Οι απομονωμένες ατομικότητες δοκιμάζουν, συχνά με υλικό τις καθοδηγούμενες στοιχίσεις σε ρεύματα προτίμησης, να επικοινωνήσουν και να εγκαταστήσουν δεσμούς αλληοαναφοράς. Πλάνη; Οι εξεγέρσεις της Τυνησίας και της Αιγύπτου έδειξαν ότι έστω και με υλικά δανεισμένα από την κυρίαρχη ιδεολογία μπορεί να γεννηθούν μορφές συσχέτισης τέτοιας πολλαπλασιαστικής διάδοσης που να κινητοποιήσουν τεράστιες ποσότητες ανθρώπων.

Τι λέει η "πάνω" πλατεία για την "κάτω";

Σήμερα θα σταθούμε σε δύο ενδιαφέροντα στοιχεία από τις εξελίξεις στην Πλατεία Συντάγματος, φαίνεται και στο παρακάτω video που παραθέτουμε από την 23η νύχτα.

Το πρώτο είναι ότι οι ενισχύθηκαν οι “αδερφικοί” δεσμοί των “πάνω” με τους “κάτω” από τον κοινό αγώνα να κρατηθεί απόρθητη την πλατεία ενάντια στην επιχείρηση καταστολής της 15 Ιούνη που οργάνωσαν οι κρατικοί μηχανισμοί.  Όπως 

Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι ενώ άρχισαν να μεταφράζονται και στην γλώσσα των κωφαλάλων τα τεκταινόμενα στην Συνέλευση της Πλατείας Συντάγματος, φαίνεται ότι ακόμα κάποιοι από στον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς και της Αναρχίας δεν έχουν πάρει χαμπάρι τι συμβαίνει γύρω τους.
 

Η πολιτική στο τιμόνι: άρνηση πληρωμής του χρέους εντός της ΟΝΕ και εντός της ΕΕ.

...και στην νοηματική Γλώσσα

Οι πρόσφατες εξελίξεις δείχνουν ότι η πιο ενδεδειγμένη επιλογή που θα όξυνε παραπέρα την κρίση και θα τρόμαζε τα διευθυντήρια της Ε.Ε και του ΔΝΤ είναι η λύση που απορρίπτουν μετά βδελυγμίας ως καταστροφική οι αριστεροί και οι δεξιοί οικονομολόγοι: είναι η επιλογή της στάσης πληρωμών – άρνηση αποπληρωμής του χρέους εντός της ΟΝΕ και εντός της ΕΕ.

Ως γνωστόν, οι αριστεροί και οι δεξιοί οικονομολόγοι υπηρέτες της ίδιας “επιστήμης” είναι: της επιστήμης της πολιτικής οικονομίας. Ξεκινούν λοιπόν από τις ίδιες αφετηριακές παραδοχές για να κάνουν τις αναλύσεις τους και να βγάλουν τα συμπεράσματά τους, παραδοχές που “αυτονομούν” την οικονομία από την ταξική πάλη και την πολιτική. Είναι προφανές ότι αν δεν υπήρχε αυτή η “αυτονομία” της οικονομίας, δεν θα μπορούσε να υπάρχει και επιστήμη για την οικονομία, ούτε βεβαίως και ειδικοί επιστήμονες επ' αυτών των θεμάτων.

Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίο ότι αριστεροί, δεξιοί και κεντρώοι οικονομολόγοι ταυτίζονται στον καταστροφικό χαρακτήρα αυτής της επιλογής. Και εκεί ακριβώς σταματάει ο ρόλος τους για την αριστερά που αγωνίζεται για την ανατροπή του καπιταλισμού. Αν πράγματι η Αριστερά θέλει να κάνει “Πολιτική”, το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να κάνει είναι να μην αναθέσει αυτό τον ρόλο στους τεχνοκράτες της εξουσίας, που ονομάζονται οικονομολόγοι. Είναι σαφές ότι οι όποιες λύσεις θα προτείνουν (ανεξάρτητα από το αν μιλάνε για έξοδο ή παραμονή στην ΟΝΕ και στην ΕΕ) κινούνται στην κατεύθυνση πως θα ξεπεράσει την κρίση του καπιταλισμού και όρους καπιταλιστικής οικονομίας. Το κύρος και η εμβέλεια της επιστήμης τους περιορίζεται εντός των καπιταλιστικών κοινωνικών σχηματισμών. Ως γνωστόν, δεν υπάρχει “σοσιαλιστική” οικονομική επιστήμη γιατί δεν υπάρχει και “σοσιαλιστικός τρόπος παραγωγής”. Όποιος λοιπόν αναφέρεται σε μια άλλη κοινωνία και κινείται στην κατεύθυνση της ανατροπής των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής οι οικονομολόγοι επιστήμονες δεν μπορούν να προσφέρουν και πολλά πράγματα σε αυτές τις αναζητήσεις...

Είναι χαρακτηριστικό όταν μιλούν οι αριστεροί και οι δεξιοί οικονομολόγοι για “ανάπτυξη” της χώρας και την “παραγωγική βάση” της εννοούν το ίδιο πράγμα, όπως αυτό προσδιορίζεται από την “επιστήμη” τους:  είναι η καπιταλιστική ανάπτυξη και ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής. Γι αυτό χρησιμοποιούν και τα ίδια μεγέθη και τους ίδιους δείκτες για να την περιγράψουν. Η ανάπτυξη όμως στην οποία αναφέρεται – ή καλύτερα θα έπρεπε να αναφέρεται - η Αριστερά. δεν μπορεί να μπει και να περιγραφεί με τα δικά τους νουμεράκια και τους δικούς τους δείκτες. Πρόκειται για κάτι το εντελώς διαφορετικό, γιατί προσδιορίζεται από πολιτικές προτεραιότητες και όχι προτεραιότητες που επιβάλει ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής...

Δύο video που αξίζει να δείτε από την ημέρα της επίθεσης στην Πλατεία Συντάγματος

Εικόνες από την επίθεση στο κέντρο της πλατείας:


και εικόνες από την "κάθαρση" της πλατείας.

Της μέρας τα καμώματα τα βλέπει η ...νύχτα και γελάει!

Χθες το βράδυ 15 Ιούνη, άλλη μια μαγική νύχτα εξελίχθηκε στην πλατεία Συντάγματος.

Την ημέρα, πάνω και γύρω από την πλατεία εξελίχθηκε το γνωστό συστημικό θέαμα που παράγεται από την δημιουργική συνεργασία των κατασταλτικών, των παρακρατικών και των ιδεολογικών μηχανισμών του κράτους και δίνει τροφή στα κανάλια. Και επειδή το κίνημα της 15ης Μάη είχε στερήσει αυτή την τροφή από τα ΜΜΕ, ευκαιρίας δοθείσης διεκόπη η απεργία των δημοσιογράφων ώστε απρόσκοπτα να επανατροφοδοτηθούν...

Η νύχτα που ακολούθησε στην πλατεία Συντάγματος είναι μια έμπρακτη αποκάλυψη του χαρακτήρα αυτού του θεάματος. Η νυχτερινή μαζική συμμετοχή και παρουσία του κόσμου στην πλατεία και στην Λαϊκή Συνέλευση, επαναπροσδιόρησε τα όρια αυτού του κρατικής υπερπαραγωγής θεάματος ως μεθόδου χειραφέτησης του λαϊκού παράγοντα. Χθες δεν γελοιοποιήθηκε μόνον ο Γ. Παπανδρέου με τους χειρισμούς που έκανε για απαλύνει την λήξη της κυβέρνησή του, αλλά και κάποιοι άλλοι “συνεργάτες” του, οι οποίοι επιχείρησαν μαζί με το κράτος να τελειώσουν το κίνημα της 15ης Μάη. Αυτό το κίνημα απέδειξε ότι είναι ο ώριμος καρπός που φύτρωσε από τον σπόρο του “Δεκέμβρη” στην λαϊκή συνείδηση...

Δείτε και αυτό:

Ένα βίντεο από Βαρκελώνη,όπου ο κόσμος εντοπίζει τους "βίαιους διαδηλωτές" που είναι ολοφάνερα μπάτσοι, τους απομονώνει, αυτοί καρφώνονται, και μετά τα ...ΜΑΤ συνοδεύουν και προστατεύουν τους κουκουλοφόρους από τους υπόλοιπους διαδηλωτές. Η αλήθεια είναι ότι οι οι ηλίθιοι Ισπανοί μπάτσοι είναι πιο άπειροι από τους Έλληνες επαγγελματίες της βίας...

(Από:Los manifestantes de Barcelona denuncian que infiltrados de la policía comenzaron los incidentes)

Μια συζήτηση με τον Ετιέν Μπαλιμπάρ για την κατάσταση την Ελλάδα.

Το Σάββατο 11 Ιούνη σε αίθουσα της Νομικής η εφημερίδα “Εποχή” και το περιοδικό “αληthεια” οργανώσαν μια δημόσια συζήτηση για την κρίση και τα πολύμορφα φαινόμενα εξέγερσης στην Ελλάδα και γενικότερα στον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό με κεντρικό εισηγητή τον γάλλο φιλόσοφο Ετιέν Μπαλιμπάρ, ο οποίος είχε έρθει στη χώρα μας για ένα επιστημονικό συνέδριο. Παρουσιάζουμε σε video την ομιλία του, ορισμένες από τις ερωτήσεις/τοποθετήσεις ( Α. Μπαλτά, Γ. Γιαννόπουλου, Ε. Πορτάλιου, Γ. Λιερού) που έγιναν στην συνέχεια της εκδήλωσης καθώς και το κλείσιμο που έκανε στο τέλος.

Ραγδαίες ...ανατροπές και ...εκτροπές

Την Δευτέρα, 6 Ιούνη στο κείμενό μας "Έχει πολιτικούς στόχους το κίνημα των “αγανακτησμένων”;" γράφαμε:

Ως γνωστόν, τα πολιτικά και κοινωνικά υποκείμενα διαμορφώνονται και αποκτούν την “ταυτότητα”από τους όρους της ταξικής πάλης, δεν προϋπάρχουν έξω απ' αυτούς. Η ανατροπή του πολιτικού σκηνικού και της κυβερνητικής πολιτικής πριν από αυτό το συμβάν ήταν μια επιθυμία που φάνταζε ουτοπική και οδηγούσε σε απραξία. Σήμερα είναι ένας ορατός πολιτικός στόχος. Αυτό είναι ήδη μια μεγάλη πολιτική νίκη. Ως πολιτικό συμβάν ξεπέρασε και την φαντασία του πιο αισιόδοξου αριστερού και δημιούργησε ήδη νέα πολιτικά δεδομένα: Η ανατροπή της σημερινής κυβερνητικής πολιτικής είναι δεδομένη. Αυτή η Κυβέρνηση δεν μπορεί να μείνει άλλο στην θέση της. Ο κόσμος βγήκε στους δρόμους και δύσκολα θα ξαναγυρίσει στους καναπέδες του. Η δύναμη αυτού κινήματος είναι δύναμη ανατροπής του πολιτικού σκηνικού από τον λαϊκό παράγοντα. 

Σήμερα ο ίδιος ο πρωθυπουργός με την πρωτοβουλία του για συγκρότηση κυβέρνησης συνεργασίας με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, επιβεβαίωσε αυτές τις εκτιμήσεις. Για τις σημερινές εξελίξεις αναδημοσιεύουμε από την ιστοσελίδα "//ΠαραλληλοΓράφος//" το παρακάτω κείμενο "Ραγδαίες ανατροπές και εκτροπές":

Κάτω από το βάρος της λαϊκής πίεσης οι τροχοί της ιστορίας άρχισαν σήμερα να κινούνται ταχύτατα, σημαίνοντας το τέλος της μεταπολίτευσης όπως την γνωρίζουμε από το ’74. Εν μέσω της μεγαλειώδους σημερινής συγκέντρωσης, αλλά και των πολυάριθμων συγκρούσεων που φαίνεται ότι προκάλεσαν προβοκάτορες παρακρατικοί, ο Γιώργος Παπανδρέου, αφού έσπευσε για μία ακόμη φορά να συναντήσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, εμφανίζεται εδώ και λίγες ώρες έτοιμος να παραδόσει την πρωθυπουργία σε ένα πρόσωπο κοινής αποδοχής.

Όπως μεταφέρουν εδώ και λίγες ώρες οι δημοσιογραφικές πηγές, ο πρωθυπουργός επικοινώνησε με τον πρόεδρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης δηλώνοντάς του ότι είναι έτοιμος να παραιτηθεί προκειμένου να βρεθεί ένα πρόσωπο κοινής αποδοχής που θα μπορούσε να ηγηθεί μίας κυβέρνησης εθνικής ενότητας.

Η είδηση όχι μόνο δεν διαψεύδεται, αλλά ανακοινώνονται από κύκλους της Νέας Δημοκρατίας, τα ανταλλάγματα που ζήτησε ο Α. Σαμαράς από τον Γ. Παπανδρέου, μεταξύ των οποίων και ο μεταναστευτικός νόμος. Τα δε δημοσιογραφικά πηγαδάκια, ήδη “μαγειρεύουν” το  όνομα του επόμενου “έκτακτου πρωθυπουργού” με τον (Σερ) Βασίλειο Μαρκεζίνη να συγκεντρώνει τις περισσότερες αναφορές. Πρέπει να τονίσουμε ότι κάθε πληροφορία μεταφέρεται με μεγάλη επιφύλαξη, καθώς οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και η πραγματικότητα ανακατεύεται επικίνδυνα με τις επιδιώξεις των καναλαρχών και “εθνικών εργολάβων”.

Το αστικό σύστημα παίζει εδώ και λίγες ώρες τα ρέστα του, επιδιώκοντας με μία ακόμη κοινοβουλευτική εκτροπή να σιγάσει τα στόματα των εκατοντάδων χιλιάδων διαδηλωτών και να κερδίσει χρόνο ώστε να περάσει όπως-όπως τις ρυθμίσεις του μεσοπρόθεσμου. Οι συγκεντρωθέντες του Συντάγματος ανασυντάσονται και είναι λίαν αμφίβολο αν μία κυβέρνηση “εθνικής ενότητας” ή -ακόμη χειρότερα- “εθνικής σωτηρίας” όπως θέλει το πολιτικό σύστημα να βαφτίσει τους κοινοβουλευτικούς βυζαντινισμούς που λαμβάνουν χώρα αυτή τη στιγμή, θα καταφέρει να υλοποιηθεί και να μακροημερεύσει.

Ζαphod

Συνεχής πληροφόρηση και εικόνα από τις σημερινές κινητοποιήσεις

1. Από την ιστοσελίδα της Συνέλευσης της πλατείας Συντάγματος, εδώ:

Συνεχής πληροφόρηση 24ώρου βάσης!

2. Μια ακόμα πρωτοβουλία για μια κοινή προσπάθεια ενημέρωσης για τις κινητοποιήσεις της 15 Ιούνη 2011, εδώ:

3.  Τηλεοπτική μετάδοση από πλατεία Συντάγματος, εδώ:

Η Αγανάκτηση των Ελλήνων by Dailymotion_gr_live

24 ώρες στο δρόμο!

Δίνουμε τη δική μας ΑΠΑΝΤΗΣΗ στο ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ

15 Ιουνίου περικυκλώνουμε τη Βουλή

Τώρα που η κυβέρνηση προσπαθεί να περάσει το μεσοπρόθεσμο, περικυκλώνουμε τη Βουλή, μαζευόμαστε και μένουμε στο Σύνταγμα.

Όλοι μαζί συνεχίζουμε και δυναμώνουμε τις κινητοποιήσεις που ξεκινήσανε στις 25 Μάη. Πρώτος σταθμός η γενική απεργία την Τετάρτη 15 Ιουνίου. Δε σταματάμε μέχρι να το πάρουν πίσω.

Στηρίζουμε με κάθε τρόπο τη Γενική Απεργία και διαδηλώνουμε ειρηνικά. Στις 15 Ιουνίου δεν εργαζόμαστε και δεν καταναλώνουμε. Συντονιζόμαστε με όλους τους πολίτες που θέλουν να εκφράσουν την αντίθεσή τους στο μεσοπρόθεσμο, με τους απεργούς και τα σωματεία τους, με τις λαϊκές συνελεύσεις, με τις κινητοποιήσεις και τις καταλήψεις σε όλη τη χώρα. Καλούμε τους καλλιτέχνες να πλαισιώσουν την κινητοποίηση, να κατέβουν στους δρόμους μαζί μας και να δώσουν το δικό τους χρώμα. Δίνουμε τρία μεγάλα ραντεβού:

Όλοι την Τετάρτη 15 Ιουνίου στις 7 το πρωί:

1. Μπροστά στη Βουλή.

2. Στο μετρό Ευαγγελισμός.

3. Στο Παναθηναϊκό Στάδιο.

Μέχρι τις 15 Ιουνίου οργώνουμε την Αθήνα για να μεταφερθεί παντού το κάλεσμα της Λαϊκής Συνέλευσης του Συντάγματος. Δίνουμε από τώρα αγωνιστικό ραντεβού για τη μέρα ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου.

Να ακουστεί δυνατά η δική μας φωνή:

ΤΟ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

Λαϊκή Συνέλευση Πλατείας Συντάγματος
11 Ιουνίου 2011

H "Σπίθα", η "πεδιάδα" και οι ..."εκλογές"

Άρχισε πλέον να προβάλει καθαρά η διεκδίκηση της ηγεμονίας  του κινήματος της 25ης Μάη από την "ΣΠΙΘΑ".  Σήμερα στην ιστοσελίδα της δημοσιεύεται το κείμενο "ΜΙΚΗΣ: Ο «ΠΟΛΙΟΡΚΗΤΙΚΟΣ ΚΡΙΟΣ»" , στο οποίο διατυπώνεται με σαφήνεια αυτός ο στόχος:

Όμως, εδώ και λίγο καιρό, οι αδύναμοι ιππότες και τα ασκέρια τους, πλήθυναν γύρω από το κάστρο. Κάθε μέρα γίνονται και περισσότεροι. Και, ναι μεν είναι αδύναμοι, αλλά είναι αγανακτισμένοι και αυτό αναπληρώνει στο πολλαπλάσιο τη φυσική δύναμη που τους λείπει.

Έχουν γίνει τόσοι που, είναι πλέον βέβαιο πως αν βρουν κι έναν σιδεροκέφαλο πολιορκητικό κριό, το κάστρο θα πέσει.

Κι αυτός υπάρχει. Είναι στη διάθεσή τους. Είναι ο Μίκης Θεοδωράκης. Ο συνθέτης/σύμβολο (παγκόσμιο) των πολιτικών ελευθεριών. Ο μαχητής, ο βασανισμένος, ο απαγορευμένος, ο εθνικός μας αυλητής που κράτησε όρθιο το φρόνημα των σκυφτών δημοκρατών Ελλήνων, στα πέτρινα χρόνια της χυδαίας αστυνομοκρατίας και της ελεεινής δικτατορίας. Και βρίσκεται ανάμεσά τους, εντελώς διαθέσιμος, χωρίς απαιτήσεις και χωρίς συμφεροντολογικούς υπολογισμούς και προαπαιτούμενα.

Η αναζήτηση του Ελληνα Μουσολίνι

Του ΤΑΣΟΥ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

(αναδημοσίευση από την "Ε")

«Μήπως, τελικά, μια χούντα μάς χρειάζεται;» αναρωτιούνται έντεχνα εδώ κι ένα χρόνο τα ΜΜΕ που έχουν στρατευθεί στην πάση θυσία υπεράσπιση της πολιτικής του μνημονίου, του βίαιου δηλαδή «εκσυγχρονισμού» της χώρας μέσα από τη δραστική υποτίμηση της μισθωτής εργασίας, την καταστροφή μεγάλης μερίδας των μικροαστικών στρωμάτων και την υφαρπαγή του δημόσιου πλούτου από τους ντόπιους και ξένους μεγαλοεπιχειρηματίες.

 

Το κόμμα του Ιωάννη Μεταξά (πάνω με τον Αλέξανδρο Παπάγο) συγκέντρωνε μετά βίας στις εκλογές μόλις το 4%. Αυτό δεν εμπόδισε τη δεξιά να τον χρίσει δικτάτορα, αντί για τον νέο και ελπιδοφόρο Παναγιώτη Κανελλόπουλο, όπως έγραφε ο Δημήτρης Γληνός στον «Ριζοσπάστη». Τις τελευταίες μέρες, καθώς οι λαϊκές αντιδράσεις σ' αυτή την πολιτική κλιμακώνονται με το κίνημα των αγανακτισμένων, το ίδιο ερώτημα τίθεται πλέον ωμά από τους υποστηρικτές μιας «σθεναρής» εθνικής ηγεσίας, απαλλαγμένης από τα «λαϊκιστικά» και δημοκρατικά σύνδρομα της μεταπολίτευσης κι υποταγμένης μέχρι κεραίας στα κελεύσματα των τραπεζιτών.

Όταν ο λαϊκισμός της ακροδεξιάς και ψευτοαριστεράς συναντιούνται: Ο Ψωμιάδης έσκυψε και χειροφίλησε Μίκη Θεοδωράκη...

Αναδημοσιεύουμε μια  είδηση που δημοσιεύτηκε σε πολλές ιστοσελίδες. Τα σχόλια περιττεύουν...

Ο Παναγιώτης Ψωμιάδης στέκεται έμπρακτα στο πλευρό του Θεοδωράκη καθώς βρέθηκε χθες στην ομιλία του στην πλατεία Αριστοτέλους.

Ο Μίκης Θεοδωράκης πραγματοποίησε χθες στην πλατεία Αριστοτέλους την ομιλία για την οποία είχε έρθει σε αντιπαράθεση με τον Γιάννη Μπουτάρη.

Στο πλευρό του, ανάμεσα στους 10.000 αγανακτισμένους πολίτες, είχε και τον Παναγιώτη Ψωμιάδη που έφτασε στην πλατεία για να ακούσει την ομιλία του μουσικοσυνθέτη και να εκδηλώσει την αμέριστη συμπαράστασή του.

Ο Θεοδωράκης όταν τον είδε του είπε: "Ήρθε η ώρα να αρχίσεις να τραγουδάς". Κι εκείνος ανταπέδωσε την χαρά και την συγκίνησή του. Με ποιόν τρόπο; Φιλώντας του το χέρι!

Οι μπράβοι του Γιάννη Παναγόπουλου (ΓΣΕΕ) σε διατεταγμένη υπηρεσία...

Πολλές χιλιάδες λέξεις έχουν αφιερωθεί τις τελευταίες μέρες για να διερευνηθεί αν πράγματι αφαιρέθηκε η δυνατότητα ελεύθερης έκφρασης του ΚΚΕ (μ-λ) στην Πλατεία Συντάγματος. Ακόμα και τα τηλεοπτικά κανάλια, αφού δεν έχουν φωτιές και σπασίματα για να προβάλουν από το κίνημα της 25η Μάη, ασχολήθηκαν με αυτή την μορφή "πολιτικής βίας", όπως την αποκαλούν.

Όμως ένα άλλο περιστατικό πολιτικής βίας, το οποίο μάλιστα εξελίχθηκε σε όλη την διάρκεια της πορείας της ΓΣΕΕ που έγινε χθες, Πέμπτη 9/5/2011, πέρασε απαρατήρητο. Αφορά την "περιφρούρηση" των λιμενεργατών από τους μπράβους του προέδρου της ΓΣΕΕ, Γιάννη Παναγόπουλου. Τα ΚΝΑΤ αλλά και τα ΜΑΤ θα τους θαύμαζαν για αποτελεσματική δράση και την φαντασία που διαθέτουν κατά την άσκηση των "συνδικαλιστικών" τους καθηκόντων. Απολαύστε τους: