Μόνιμη κατάσταση εκτάκτου ανάγκης

 Στο τεύχος Νο 64 (Ιούλιος- Αύγουστος 2010) του περιοδικού  New Left Review είχε δημοσιευθεί ένα άρθρο του Σλάβοϊ Ζίζεκ με τον τίτλο "Μόνιμη κατάσταση εκτάκτου ανάγκης". Αποσπάσματα από αυτό το άρθρο σε μετάφραση Π. Παπακωσταντίνου, είχαν δημοσιευθεί στο "ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΒΗΜΑ" τον Οκτώβρη του 2010, άλλα  και μια διαφορετική εκδοχή (λογοκριμένη) του στην ιστοσελίδα "ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ". 

Αναδημοσιεύουμε αυτό το άρθρο σήμερα γιατί θεωρούμε ότι ορισμένα σημεία του έχουν ιδιαίτερη σημασία με τις επιλογές της Αριστεράς στην χώρα μας, όπως αυτές διαμορφώνονται την τελευταία περίοδο και ιδιαίτερα για την Αριστερά που υποτίθεται πως έχει ανοικτά τα αυτιά της προς τις απόψεις του Σλάβοϊ Ζίζεκ. ( Οι υπογραμμίσεις στο κείμενο είναι δικές μας)

Μόνιμη κατάσταση εκτάκτου ανάγκης

Άρθρο του Σλοβένου φιλόσοφου Σλάβοϊ Ζίζεκ στη New Left Review.

Μετάφραση: Πέτρος Παπακωνσταντίνου

Βρισκόμαστε σήμερα στο διαμετρικά αντίθετο σημείο από τις αρχές του εικοστού αιώνα, όταν η Αριστερά ήξερε «τι να κάνει» (να εγκαταστήσει τη δικτατορία του προλεταριάτου), αλλά έπρεπε να περιμένει υπομονετικά την κατάλληλη στιγμή. Σήμερα δεν ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε, αλλά οφείλουμε να δράσουμε τώρα, γιατί οι επιπτώσεις της μη δράσης θα είναι ολέθριες. Θα αναγκαστούμε να δράσουμε «σαν να είμαστε ελεύθεροι». Θα χρειαστεί να ρισκάρουμε κάνοντας βήματα στην άβυσσο, σε εντελώς απρόσφορες συνθήκες. (1)

Στις φετινές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας εναντίον των μέτρων λιτότητας στην ευρωζώνη- στην Ελλάδα και, σε μικρότερη έκταση, σε Ιρλανδία, Ιταλία και Ισπανία- ήρθαν σε αντιπαράθεση δύο διαφορετικές αφηγήσεις. Η κυρίαρχη αφήγηση του κατεστημένου προτείνει μια απο- πολιτικοποιημένη εκδοχή της κρίσης ως φυσικού γεγονότος: τα ρυθμιστικά μέτρα παρουσιάζονται όχι ως αποφάσεις στο έδαφος πολιτικών επιλογών, αλλά ως προσταγές μιας ουδέτερης οικονομικής λογικής- αν θέλουμε να σταθεροποιήσουμε την οικονομία μας, είμαστε υποχρεωμένοι να καταπιούμε το πικρό χάπι. Η άλλη αφήγηση, των εργατών, φοιτητών και συνταξιούχων που διαμαρτύρονται, βλέπει τα μέτρα λιτότητας ως άλλη μία απόπειρα του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου να αποδιαρθρώσει τα υπολείμματα κοινωνικού κράτους (…).

Αν και υπάρχει δόση αλήθειας και στις δύο αφηγήσεις, στο θεμελιώδες περιεχόμενό τους είναι και οι δύο εσφαλμένες. Η αφήγηση του κατεστημένου αποσιωπά το γεγονός ότι τα τεράστια ελλείμματα συσσωρεύτηκαν ως αποτέλεσμα των τεραστίων κονδυλίων που διατέθηκαν για τη διάσωση των μεγάλων τραπεζών από τα κράτη και από την πτώση των δημοσίων εσόδων λόγω της ύφεσης. Αλλά και το γεγονός ότι το μεγάλο δάνειο που έλαβε η Αθήνα προορίζεται για την αποπληρωμή του ελληνικού χρέους στις μεγάλες γερμανικές και γαλλικές τράπεζες. Από την άλλη πλευρά, η αφήγηση των αντιφρονούντων αποτυπώνει από άλλη μία σκοπιά τη μιζέρια της σημερινής Αριστεράς: Οι διεκδικήσεις της δεν έχουν θετικό, προγραμματικό περιεχόμενο, αλλά μόνο μια γενικευμένη άρνηση απέναντι στις επιθέσεις που δέχεται το υπάρχον κράτος πρόνοιας. Η ουτοπία δεν βρίσκεται στη ριζοσπαστική αλλαγή του συστήματος, αλλά στην ιδέα ότι μπορεί κανείς να διατηρήσει ένα κράτος πρόνοιας εντός του συστήματος (…).

Ποια Ευρώπη;

Συχνά ακούμε ότι το πραγματικό νόημα της κρίσης στην ευρωζώνη είναι ότι όχι μόνο το ευρώ, αλλά και το ίδιο το σχέδιο της ενωμένης Ευρώπης είναι νεκρό. Πριν όμως υιοθετήσουμε αυτή τη γενική δήλωση, ας τη μεταμορφώσουμε επί το λενινιστικότερον: Η Ευρώπη είναι νεκρή- εντάξει, αλλά ποια Ευρώπη; Η απάντηση είναι: η μετα- πολιτική Ευρώπη της προσαρμογής στην παγκόσμια αγορά, η Ευρώπη που επανειλημμένα «μαυρίστηκε» στα δημοψηφίσματα, η Ευρώπη της τεχνοκρατίας των Βρυξελλών. Η Ευρώπη που παριστάνει τον εκπρόσωπο του ψυχρού, ευρωπαϊκού Λόγου απέναντι στο ελληνικό πάθος και την ελληνική διαφθορά, το μαθηματικό πνεύμα απέναντι στη συγκινισιακή μέθη. Ωστόσο, όσο ουτοπικό κι αν ακούγεται, το έδαφος είναι ακόμη ελεύθερο για μια άλλη Ευρώπη: μια εκ νέου πολιτικοποιημένη Ευρώπη, θεμελιωμένη πάνω σε ένα συλλογικό σχέδιο χειραφέτησης. Την Ευρώπη που γέννησε την αρχαία ελληνική Δημοκρατία, τη Γαλλική και τη Ρωσική Επανάσταση. Να γιατί πρέπει να αποφύγουμε τον πειρασμό να αντιδράσουμε στη συνεχιζόμενη οικονομική κρίση με μια αναδίπλωση στα απολύτως κυρίαρχα έθνη- κράτη, εύκολη λεία στο διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο που δεν γνωρίζει σύνορα και ηπείρους και μπορεί εύκολα να φέρει το ένα έθνος- κράτος σε αντιπαράθεση με το άλλο. Περισσότερο από ποτέ, η απάντηση στην κρίση πρέπει να είναι περισσότερο διεθνιστική και οικουμενική από την οικουμενικότητα του παγκοσμίου κεφαλαίου.  (2)

Μια κακή αρχή για ξεκίνημα ενός άλλου ”ΣΥΡΙΖΑ”: Η πρωτοβουλία για την δημιουργία “ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ”

Την Πέμπτη 3 Μαρτίου 2011, στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ δημοσιοποιήθηκε, μια νέα πρωτοβουλία με τον ψευδεπίγραφο τίτλο ““ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ”, η οποία έχει επίκεντρο την ενότητα της Αριστεράς. Εξάλλου ούτε και οι ίδιοι οι οργανωτές της εκδήλωσης δεν έδωσαν ιδιαίτερη σημασία στο αντικείμενο αυτής της επιτροπής, όσο στις προσωπικότητες που στελεχώνουν την πρωτοβουλία και υπογράφουν την έκκληση. Και ο κόσμος στον οποίον απευθύνεται αυτή η έκκληση, ουδόλως ασχολήθηκε με το περιεχόμενο της πρωτοβουλίας. Το ενδιαφέρον του επικεντρώθηκε στο εύρος και την πολιτική ταυτότητα των δυνάμεων που συμμετέχουν σε αυτό το εγχείρημα.

Και αυτό δεν συνέβη επειδή αρέσουν στον κόσμο της Αριστεράς τα πολιτικά κουτσομπολιά. Ο λογιστικός έλεγχος του δημόσιου χρέους δεν είναι μια καινούργια ιδέα που πρώτη φορά ακούγεται και συζητιέται. Αναφέρουμε ενδεικτικά την “Ελληνική Επιτροπή ενάντια στο Χρέος” , η οποία αποτελεί - πέρα από τις δηλώσεις πολιτικών ή οικονομολόγων - μια απτή προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση. Στην ιδρυτική της διακήρυξη, που έχει δημοσιοποιηθεί εδώ και καιρό, γράφει:

Πρώτος στόχος της Επιτροπής πρέπει λοιπόν να είναι η καταπολέμηση της καθημερινής προπαγάνδας ότι το χρέος είναι κάτι σαν «φυσικό φαινόμενο», ότι είναι ταμπού και δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Εμείς πιστεύουμε όχι μόνο το αντίθετο, αλλά και ότι η αμφισβήτηση του χρέους αποτελεί την αρχή της απαλλαγής της κοινωνίας από αυτό το βραχνά. Αυτό σημαίνει κάτι πολύ απλό και συνάμα στοιχειωδώς δημοκρατικό: ότι οι πολίτες έχουν δικαίωμα αλλά και καθήκον να  απομυθοποιήσουν και να ελέγξουν αυτό το χρέος, να το «ξεσκονίσουν» ερευνώντας σε βάθος από πού προέρχεται, τι χρηματοδότησε, ποιοι το δημιούργησαν και ποιοι κερδίζουν από αυτό. Με άλλα λόγια, πού πήγαν όλα αυτά τα τεράστια ποσά και τι σκοπούς εξυπηρέτησαν, ποιοι είναι οι υπεύθυνοι και ποιοι πρέπει να πληρώσουν για αυτό. Κι αυτό επειδή κανείς άλλος εκτός από τους πολίτες δεν έχει το δικαίωμα και συνάμα το καθήκον να αποφασίζει για το παρόν και το μέλλον τους!

Η πρωτοτυπία λοιπόν της πρωτοβουλίας για την ΕΛΕ, δεν εντοπίζεται στο αντικείμενο της επιτροπής, το οποίο είναι ένα αίτημα που έχει επαναδιατυπωθεί και γενικά είναι αποδεκτό. Εντοπίζεται στην μεθόδευση της συγκρότησής της: Η πρωτοτυπία έγκειται στο πως στήνονται “μέτωπα” με κουκουέδικες πρακτικές, από ανθρώπους που δηλώνουν ότι δεν ανήκουν πλέον στο ΚΚΕ, αλλά - όπως φαίνεται από την πρακτική τους - δεν έχουν ξεχάσει τις βασικές αρχές της “κομμουνιστικής” πολιτικής που διδάχτηκαν εκεί...

Έχει λοιπόν διαμορφωθεί ένα σαφώς περιχαρακωμένο πολιτικό κέντρο που σκοπεύει να διαχειριστεί την πορεία της ΕΛΕ. Συγκροτείται κυρίως από πολιτικές δυνάμεις που προέρχονται από το ΚΚΕ και σήμερα βρίσκονται διασκορπισμένες από τον ΣΥΝασπισμό ως την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ο χώρος αυτός δίνει το πολιτικό στίγμα στην πρωτοβουλία, όπως εμφανώς απεικονίζεται με τα “πρόσωπα” που την απαρτίζουν και υπογράφουν την αρχική της  έκκληση. Πρόκειται για άλλη μια πρακτική εφαρμογή της λογικής με την οποία συγκροτήθηκε από το ΚΚΕ το ΕΑΜ  παλαιότερα, αλλά και το ΠΑΜΕ σχετικά πρόσφατα. Είναι η λογική η οποία θεωρεί ότι τα πλατιά λαϊκά μέτωπα θα πρέπει να καθοδηγούνται από ένα στενό πολιτικά πεφωτισμένο πυρήνα, ο οποίος ασκεί την πολιτική εποπτεία και παρεμβαίνει οργανωτικά στις κρίσιμες στιγμές, όταν το πράγμα μπορεί να ξεφύγει από τους αρχικούς σχεδιασμούς.

Είναι χαρακτηριστικό ότι δυνάμεις όπως οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ, οι οποίοι αποδέχονται χωρίς καμία επιφύλαξη τους στόχους αυτής της ΕΛΕ και την οποία, όπως δηλώνουν στηρίζουν πλήρως, απουσιάζουν από αυτό το καθοδηγητικό κέντρο. Αν κάποιος ενδιαφερόταν πραγματικά για την επιτυχία της ΕΛΕ, θα προσπαθούσε να έχει περιλάβει όσο το δυνατόν ευρύτερο πολιτικό φάσμα δυνάμεων. Όταν μάλιστα γίνεται προσπάθεια από τους έχοντες την πρωτοβουλία να εκμαιεύσουν την υπογραφή του Κεν Λόουτς, του Νόαμ Τσόμσκι και του Τόνι Μπεν, εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι δεν προσπάθησαν ούτε καν να πάρουν και μια υπογραφή από τους “ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ” ή την “Δημοκρατική Αριστερά”. Δεν νομίζουμε ότι ο Μ. Τρεμόπουλος ή ο Φ. Κουβέλης θα αρνιόντουσαν να υπογράψουν μια παρόμοια έκκληση. Επίσης, δεν νομίζουμε ότι μόνον ο Π. Λαφαζάνης, από τους βουλευτές που εκλέχτηκαν με το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, θα ήταν ο μόνος που θα δεχόταν να βάλει την υπογραφή του σε αυτό το κείμενο,  το οποίο θα μπορούσαν να υπογράψουν ακόμα και προσωπικότητες που ανήκουν πολιτικά στην δεξιά. Δεν είναι δα και το απαύγασμα του αντικαπιταλισμού...

Το πολιτικό κέντρο που καθοδηγεί αυτή την πρωτοβουλία έχει κάνει τους λογαριασμούς του. Έχει επιλέξει με μεγάλη προσοχή ποιοί από κάθε πολιτικό χώρο υπογράφουν, ποιοί θα κάνουν τις γλάστρες και ποιοι τον μαϊντανό. Δεν χρειάζεται κανένας να έχει εντρυφήσει ιδιαίτερα στην πολιτική κουλτούρα αυτής της Αριστεράς για να αντιληφθεί τα σημαίνονται και τα σημαινόμενα αυτών των πολιτικών πρακτικών. Καταθέτουμε την αναφορά/προβολή των συγκεκριμένων ονομάτων που αναγράφονται στο κείμενο “ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ (ΕΛΕ) ΓΙΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΜΗ ΝΟΜΙΜΟΥ ΚΑΙ ΕΠΑΧΘΟΥΣ ΧΡΕΟΥΣ!” που δημοσιεύεται στην “ισκρα”, ως άσκηση στους αναγνώστες μας για τον εντοπισμό αυτών των σημαινομένων...

Είναι σαφές ότι αυτό το καθοδηγητικό κέντρο πολιτικά οριοθετείται από δυνάμεις από την ομάδα του Π. Λαφαζάνη στον ΣΥΝασπισμό, δυνάμεις του ΜΑΑ, δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του “Αριστερού Βήματος” και δυνάμεις από το ΠΑΣΟΚ που σηματοδοτούνται από το πρόσωπο της Σ. Σακοράφα. Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ονόματα όπως του Σπύρου Παπασπύρου (πρόεδρου ΑΔΕΔΥ) ή της Κωνσταντίνα Κούνεβα, χρησιμοποιούνται απλά για να καταγράψουν κοινωνικές και πολιτικές γειώσεις, με την απαράδεκτη λογική των “καταξιωμένων” αγωνιστών. Είναι βέβαιο ότι ο λόγος, ούτε της Κούνεβα, ούτε του Παπασπύρου, παρ' όλο το όποιο κοινωνικό βάρος τους αντιστοιχεί, δεν θα έχει καμία βαρύτητα στους παραπέρα χειρισμούς των ζητημάτων της ΕΛΕ.

Από τις πολιτικές δυνάμεις που συμμετέχουν σε αυτό το εγχείρημα, μόνον η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει βγάλει μια συλλογική απόφαση με την οποία εκφράζει την θέση της. Όμως προσπαθεί να παντρέψει πράγματα που είναι δύσκολο να παντρευτούν μεταξύ τους. Το αντικείμενο της επιτροπής είναι ένα καθαρά τεχνοκρατικό ζήτημα, το οποίο δεν παντρεύεται με τον απλοϊκό και σχηματικό τρόπο που προσπαθεί η ανακοίνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ να το παντρέψει με το κίνημα. Και είναι λάθος να προσπαθούμε να εντάξουμε το κίνημα σε τέτοιους τεχνοκρατικούς στόχους, σε μια περίοδο μάλιστα που είναι προχωρημένο αρκετά πιο μπροστά. Στον κόσμο που θα είναι  έτοιμος να πάρει την τύχη του στα χέρια του, εμείς θα βγαίνουμε να του λέμε:

- Συγκρατήσου! Περίμενε να βγάλει τα πορίσματά της η ΕΛΕ, και τότε να δούμε τι θα γίνει;

Ο στόχος της ενότητας για την συσπείρωση της ριζοσπαστικής Αριστεράς με τέτοιου τύπου πρωτοβουλίες αντί να πηγαίνει μπροστά, πισωγυρίζει. Η ενότητα αυτή οικοδομείται πρώτιστα στο κίνημα. Εκεί θα πρέπει να αναζητήσουμε την κοινή δράση, στους μαζικούς χώρους, στα συνδικάτα, στις γειτονίες. Και μέσα από αυτές τις δράσεις θα επιτευχθεί η καταγραφή άλλα και η συγκρότηση της ριζοσπαστικής αριστεράς και σε πρωτοβουλίες κεντρικής πολιτικής σκηνής. Αντίθετα, με πολιτικές πρακτικές κεντρικού τύπου, που είναι εμποτισμένες μέχρι το μεδούλι από τις αστικές πρακτικές των χειρισμών, των διαμεσολαβήσεων των κοινωνικών αντιστάσεων και κινημάτων με τον παραγοντισμό και την ίντριγκα, αναπαράγουμε την σκουριά και την σαπίλα μιας αριστεράς που θα έπρεπε ήδη να είχε πεθάνει...

Θα επαναλάβουμε για μια ακόμα φορά την θέση μας για αυτό το ζήτημα: Σήμερα, η ανασυγκρότηση της Αριστεράς δεν θα κριθεί τελικά από κάποια πολιτική συμφωνία, ούτε από το πόσο ολοκληρωμένο είναι ένα πολιτικό σχέδιο ή πρόγραμμα. Οι απαντήσεις που προϋποθέτει ένα τέτοιο εγχείρημα, δεν μπορούν να δοθούν κυρίως με την προσφυγή στον «διάλογο». Δεν υπάρχουν πολιτικά υποκείμενα που κατέχουν ή θα ανακαλύψουν την απόλυτη αλήθεια. Οι σχετικές αλήθειες που κατέχει κάθε υποκείμενο ξεχωριστά, δεν είναι επαρκείς για την ανασύνθεση της Αριστεράς. Η τομή που απαιτείται, περνάει από την συντριβή του παλαιού με την μορφή που υπάρχει, και το ριζικό μετασχηματισμό του. Το νέο δεν πρόκειται να προκύψει από απλές αθροιστικές πράξεις μεταξύ συγγενών υποκειμένων, διατεταγμένων σε ομόκεντρους ή παράπλευρους κύκλους.

Μόνο μέσα από τις κοινές πολιτικές πρακτικές στο μαζικό κίνημα, μπορούν να οικοδομηθούν σχέσεις εμπιστοσύνης και ενότητας ανάμεσα στα πολιτικά υποκείμενα που νοιάζονται για την ανάπτυξη του μαζικού κινήματος, και θεωρούν αυτή την ανάπτυξη ως βασική προϋπόθεση για την πολιτική ανασυγκρότηση της Αριστεράς. Τα πολιτικά υποκείμενα που στρατεύονται στην υπόθεση της ανασυγκρότησης της αριστεράς, είναι υποχρεωμένα να συγκροτούνται τα ίδια στο εσωτερικό των κινημάτων. Χωρίς αυτή την προϋπόθεση, οποιαδήποτε προσπάθεια για αριστερή πολιτική παρουσία ή και παρέμβαση στην κεντρική πολιτική σκηνή - ανεξάρτητα από προθέσεις - είναι καταδικασμένη να περνάει από τα μονοπάτια της αστικής πολιτικής των χειρισμών, των εκπροσωπήσεων, των διαμεσολαβήσεων και πελατειακών σχέσεων. Τότε μόνον ο διάλογος μπορεί να είναι γόνιμος, αφού θα τροφοδοτείται από εμπειρίες των συλλογικών πρακτικών άσκησης πολιτικής...

καλές απόκριες!...

Παρουσίαση της έκκλησης για δημιουργία "ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ"

Δημοσιεύουμε Δελτίου Τύπου από την σημερινή εκδήλωση την ΕΣΥΕ για δημιουργία "ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ"

Με μεγάλη παρουσία κόσμου δόθηκε σήμερα στον Τύπο η έκκληση για τη δημιουργία Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου για το δημόσιο χρέος. Την έκκληση υπογράφουν περισσότερες από 200 προσωπικότητες από την Ελλάδα και το εξωτερικό που υπογραμμίζουν την ανάγκη να ανοιχθούν τα βιβλία του δημόσιου χρέους.

Από το εξωτερικό την έκκληση υπογράφουν ο σκηνοθέτης Κεν Λόουτς, ο Νόαμ Τσόμσκι, ο πρώην βουλευτής των Βρετανών Εργατικών, Τόνι Μπεν, πρώην υπουργοί από τον Ισημερινό (όπου δημιουργήθηκε αντίστοιχη επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του δημόσιου χρέους) κι επίσης βουλευτές και ευρωβουλευτές από την ΕΕ. Από την Ελλάδα το κείμενο υπογράφουν βουλευτές, συνδικαλιστές, οικονομολόγοι, συνταγματολόγοι, πανεπιστημιακοί, διανοούμενοι, καλλιτέχνες, κ.α.

Μετά την ανάγνωση της έκκλησης η ανεξάρτητη βουλευτής Σοφία Σακοράφα υπογράμμισε μεταξύ πολλών άλλων τον κινηματικό χαρακτήρα της Πρωτοβουλίας που ξεκινάει και την ανεξαρτησία της από κοινοβουλευτικές επιτροπές. Ο οικονομολόγος Κώστας Λαπαβίτσας αναφέρθηκε στη δυνατότητα που ανοίγεται κι άλλες χώρες της περιφέρειας της ευρωζώνης να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Ελλάδας ζητώντας να ανοίξουν κι εκεί τα βιβλία του χρέους. Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, ανέφερε συγκεκριμένα παραδείγματα όπου θα πρέπει να στραφεί η έρευνά μας, όπως για παράδειγμα ακόμη και εκθέσεις του Ελεγκτικού Συνεδρίου, όπου τονίζεται ο παράνομος χαρακτήρας του χρέους. Η συγγραφέας Νάντια Βαλαβάνη τόνισε την ανάγκη να στηρίξει το αίτημα για σχηματισμό Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου όλος ο κόσμος που αγωνίζεται κατά του μνημονίου. Ο συνταγματολόγος, Γιώργος Κατρούγκαλος, μεταξύ άλλων ανέφερε τη δυνατότητα να απαιτήσουμε την μη αποπληρωμή του χρέους επικαλούμενοι τις καταστροφικές συνέπειες για την κοινωνική συνοχή που έχει η εξυπηρέτησή του. Ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, Σπύρος Παπασπύρος, μίλησε για την σημασία που έχει να υιοθετηθεί αυτό το αίτημα από τα συνδικάτα και τους κοινωνικούς φορείς και να μην είναι μόνο ένα αίτημα των ειδικών. Ο μουσικοσυνθέτης Διονύσης Τσακνής είπε πως αποτελεί στοιχειώδες δημοκρατικό μας δικαίωμα να μάθουμε τι χρωστάμε και υπό ποιους όρους δανειστήκαμε. Τέλος, ο Μανόλης Γλέζος πρότεινε στα οικονομικά τμήματα των πανεπιστημίων να στρέψουν την έρευνά τους προς το δημόσιο χρέος.

Από τη μεριά της Πρωτοβουλίας για τη Συγκρότηση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου ανακοινώθηκε ότι στο εξής θα λειτουργεί ιστοσελίδα, όπου θα συνεχιστεί η συγκέντρωση υπογραφών κι απ’ όπου θα υπάρχει ενημέρωση για τις περαιτέρω δραστηριότητες. Μεταξύ αυτών είναι η δημιουργία επιτροπών για την μελέτη του χρέους, η πραγματοποίηση διεθνούς συνεδρίου τον Μάιο, εκδόσεων, ανοιχτής δημόσιας εκδήλωσης με θέμα «ανοίξτε τα βιβλία του δημόσιου χρέους», κ.α.

Περισσότερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα της πρωτοβουλίας εδώ: www.elegr.gr

Δημοσιεύουμε τις πρώτες υπογραφές:

Το "χρέος" στα χέρια του κινήματος!...

Σήμερα, Πέμπτη 3 Μαρτίου 2011, στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ στις 12.00 το μεσημέρι παρουσιάστηκε στους εκπροσώπους του Τύπου η Πρωτοβουλία για τη Συγκρότηση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του δημόσιου χρέους. Η κίνηση αυτή καταγράφει την προσέγγιση δυνάμεων από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ (Σπύρος Παπασπύρος ) του ΣΥΝασπισμού (Παναγιώτης Λαγαζάνης) και ως τις παρυφές του ΚΚΕ (Διονύσης Τσακνής ).

Προαναγγελία αυτής της επιτροπής έγινε στο διήμερο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ “Κρίση του καπιταλισμού και κρίση του χρέους” (αναλυτική παρουσίαση στην ιστοσελίδα “Αφορμή”). Στο παρακάτω video ο Κ. Λαπαβίστας αναλύει τους σκοπούς αυτής της επιτροπής και εξηγεί το πολιτικό πλαίσιο στο οποίο εντάσσεται αυτή η πρωτοβουλία:

Σε προηγούμενο δημοσίευμά μας (“Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός;”) είχαμε επισημάνει ότι:

Η πολιτική που στοχεύει στην “επόμενη μέρα”από την σκοπιά της υπεράσπισης των συμφερόντων του κόσμου της εργασίας, δεν μπορεί να αρθρώνεται γύρω από το ζήτημα του χρέους και της διαγραφής (μερικής ή ολικής) ή της αναδιαπραγμάτευσής του. Αυτή η πολιτική στόχευση επειδή ακριβώς δεν αμφισβητεί το παρόν, αφορά εκείνους που θέλουν να διαχειριστούν την κρατική εξουσία από την μεριά του αστισμού. 

Μια πολιτική για την “επόμενη μέρα” που διεκδικεί να υπερασπίζεται τα συμφέροντα των εργαζομένων, δεν μπορεί παρά να ξεκινάει μερικά βήματα πιο πίσω: Έχει για αφετηρία της την στιγμή που άρχισε η μεγάλη επίθεση εναντίων των εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Μια νικηφόρα – μέχρι στιγμής - επίθεση έχει επιφέρει δραματικά αποτελέσματα σε βάρος του κόσμου της εργασίας. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα ανατράπηκαν τις κατακτήσεις ενός αιώνα. Αυτή η ήττα είναι τετελεσμένη, όπως είναι οι υλικές καταστροφές που πραγματοποιούνται από ένα τσουνάμι; Το “τσουνάμι” που έφερε η κυβέρνηση Παπανδρέου είναι αντιστρέψιμο; Σε αυτό το ερώτημα θα πρέπει να απαντήσουμε με ειλικρίνεια.

Και συνεχίζουμε να επιμένουμε σε αυτή την θέση μας. Το χρέος είναι πρόβλημα πολιτικό και ως τοιούτο θα πρέπει να αντιμετωπίζεται από την Αριστερά. Αν δεν αντισταθούμε και δεν ανατρέψουμε αυτές τις πολιτικές που το δημιούργησαν, όσες επιτροπές λογιστικού ελέγχου και αν συγκροτηθούν δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα το σημαντικό στο μαζικό κίνημα και στους εργαζόμενους που ήδη έχουν φορτωθεί τα βάρη αυτού του χρέους.

Αυτές οι πολιτικές μπορούν να ανατραπούν; “Εστιάζοντας στις εσωτερικές αιτίες, το πραγματικό πρόβλημα του χρέους είναι η διαρκώς διευρυνόμενη φοροαπαλλαγή του κεφαλαίου, με τη μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων, την υπόθαλψη της φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής, τα χαριστικά πακέτα στις τράπεζες. Είναι ακόμα, η επιθετική πολιτική του ελληνικού κράτους και οι υπέρογκες στρατιωτικές δαπάνες που συνεπάγεται. Αν η άμεση φορολογία στην Ελλάδα βρισκόταν απλά στον ευρωπαϊκό μέσο όρο κατά την περίοδο 2000-2008, το Δημόσιο θα είχε εισπράξει φορολογικά έσοδα της τάξης των 95 δισ. ευρώ. Συνυπολογίζοντας τα έτη 2009 και 2010, προκύπτει ότι το ελληνικό Δημόσιο παραιτήθηκε υπέρ των υψηλών εισοδημάτων από έσοδα που αντιστοιχούν στο δάνειο που έλαβε από την τρόικα. (απόσπασμα από το κείμενο: Ποια επαναδιαπραγμάτευση χρέους; )

Οι εργαζόμενοι γνωρίζουν ότι “δεν τα φάγαμε μαζί” και δεν είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν κανένα χρέος. Αισθάνονται ότι έχουν υποστεί μια μεγάλη επίθεση στα εργασιακά και κοινωνικά τους δικαιώματα, και δεν βλέπουν φως για το πως θα αλλάξει αυτή η κατάσταση. Ούτε θα δουν από τα πορίσματα παρομοίων επιτροπών. Άλλες πρωτοβουλίες περιμένει ο κόσμος της εργασίας από τις δυνάμεις της Αριστεράς...

Για την ένοπλη συμπλοκή στου Ρέντη

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα ομάδα ελευθεριακών κομμουνιστών

Ήταν αναμενόμενο σήμερα όλοι οι δημοσιογράφοι να μιλήσουν για την "αγαπητή σε όλην την κοινωνία" ομάδα ΔΙ.ΑΣ. και για τον χαμό δύο "παιδιών". Για άλλη μια φορά, πατώντας πάνω στη χαζομάρα αυτών των ανθρώπων, που επιλέγουν να γίνουν αστυνομικοί και να καβαλάνε τα μηχανάκια ουσιαστικά μόνο και μόνο για να προστατέψουν τα συμφέροντα των μεγάλων αφεντικών παίρνοντας για αντίτιμο έναν μισθό και παράσημα επιδεικνυόμενης εξουσίας, οι δημοσιογράφοι άρχισαν να μιλούν για την αναγκαιότητα της περεταίρω αστυνόμευσης.Τους χρειάζεται πλέον άλλωστε γιατί η οργή του κόσμου αρχίζει κι αυτούς να τους ακουμπάει για τα καλά...

Έρχεται όμως στο μυαλό αναπάντεχα μια φράση του Πάσαρη, από τις πολλές εκείνες που ειπώθηκαν σε μια συνέντευξή του μέσα στη φυλακή και διακατέχονταν συνάμα από μία κάποια μανία αλλά και μία απίστευτη, τρομακτική θα μπορούσε να πει κανείς, λογική. Όταν κρατάς όπλο, έλεγε ο Πάσαρης, σημαίνει πως είσαι έτοιμος να σκοτώσεις αλλά και να σκοτωθείς. Αυτό λοιπόν ισχύει εδώ.

Η ελληνική αστυνομία στάθηκε αρκετά τυχερή τα τελευταία χρόνια σε ένοπλες συμπλοκές. Η συμπλοκή του Ρέντη ήταν μία από τις ελάχιστες αιματηρές εξαιρέσεις. Οι πόλεμοι, οφείλει κάποιος να θυμίσει, διεξάγονται ως επί το πλείστον από νεαρούς ανθρώπους που έχουν τον ρόλο του στρατιώτη, που καλούνται να σκοτώσουν αλλά μπορεί και να σκοτωθούν.

Η ελληνική αστυνομία αλλά και τα μμε πάσχισαν πολύ να φτιάξουν τον μύθο των "άτρωτων" νέων μηχανοκίνητων μονάδων. Τα μέλη τους φαίνεται να ζουν αυτόν τον "μύθο", εγκλωβισμένα μέσα στη στολή και τον οπλισμό τους σε μία επίδειξη εξουσίας. Δεν είναι τυχαίο πως η πλειοψηφία τους, όταν έφτανε στον τόπο που έχασαν τη ζωή τους οι δύο συνάδερφοί τους, δεν έβγαλαν ούτε καν το κράνος και το full-face. Άραγε, μπροστά στο σημείο που κάποιος σκοτώθηκε, δεν είθισται να βγάζουμε ό,τι φοράμε στο κεφάλι μας, καπέλο ή ...κράνος; To "μάχιμο" όμως ύφος τους τους εγκλώβισε ακόμα κι εδώ...

Μιλάνε λοιπόν για εγκληματικότητα. Και όντως, το να ληστεύονται περίπτερα με καλάσνικοφ είναι κάτι πολύ ακραίο. Όμως ποιος έχει οδηγήσει σε όλον αυτόν τον εξοπλισμό του κόσμου της παραβατικότητας; 'Οταν κυκλοφορούν στους δρόμους τσούρμα πάνοπλων και έτοιμων να πυροβολήσουν αστυνομικών, τί περιμένει κάποιος να κάνουν αυτοί που πρόκειται σίγουρα να παρανομήσουν; Δεν πρόκειται κι αυτοί να εξοπλιστούν καλύτερα για να αντιμετωπίσουν τους εκπροσώπους του νόμου; Και πού οδηγείται αυτή η ιστορία; Ασφαλώς, σε αιματηρές συμπλοκές...

Η παραβατικότητα αυτού του τύπου δεν μπορεί να σταματήσει μέσα από τη γενικευμένη αστυνομοκρατία. Όσο η ταξικότητα επιβάλλεται όλο και πιο κάθετα, όσο κάθε κοινωνική μονάδα διαλύεται στο χάος των μητροπόλεων και τη μιζέρια των επαρχιών, η παραβατικότητα θα αυξάνεται με ταχύτατους ρυθμούς και θα γίνεται όλο και πιο βίαιη.

Κι όλοι αυτοί που καβαλάνε τις μηχανές κάνοντας τους σερίφηδες, το καλύτερο είναι να καθήσουν να σκεφτούν αν υπάρχει κάποιος παραπάνω λόγος, πέρα από το χιλιάρικο και τη μαγκιά, για να το κάνουν...

Τ.Κ.

Νέα δικαστική απόφαση απαγορεύει τις εργασίες κατασκευής ΧΥΤΑ στο Οβριόκαστρο

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα της "ΠΑΣΑ"

Μετά την νέα απόφαση επανέρχεται το ερώτημα: τι ακριβώς κάνουν τα ΜΑΤ στην Κερατέα, αφού ούτε εργασίες εκτελούνται, ούτε επιτρέπεται να εκτελεστούν;.

Το Ειρηνοδικείο Λαυρίου εμμένει στην απόφασή του για απαγόρευση των εργασιών στην περιοχή του Οβριόκαστρου, όπου σχεδιάζεται σε α΄φάση η κατασκευή Χώρου Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων και σε β΄, Υπολειμμάτων.

Με την υπ΄αριθμ. 30/2011 απόφασή του, απέρριψε την αίτηση αναστολής εκτέλεσης, που είχε κατατεθεί από το ελληνικό Δημόσιο, κατά της πρωτόδικης (υπ. αριθμ. 199/2010) απόφασης του ίδιου δικαστηρίου.

Σε δήλωσή του ο δήμαρχος Λαυρεωτικής, Κώστας Λεβαντής, εξέφρασε την ικανοποίηση του για το αποτέλεσμα. «Δεν μπορούσε να γίνει και διαφορετικά, το δημόσιο δεν προσκόμισε κάτι νεότερο», είπε.

Μετά την νέα απόφαση επανέρχεται το ερώτημα:τι ακριβώς κάνουν τα ΜΑΤ στην Κερατέα, αφού ούτε εργασίες εκτελούνται, ούτε επιτρέπεται να εκτελεστούν.

Υπενθυμίζεται ότι η πρώτη απόφαση του Ειρηνοδικείου Λαυρίου απαγόρευε την έναρξη οποιασδήποτε εργασίας στη συγκεκριμένη περιοχή έως ότου:

α) συντελεσθεί η αναγκαστική απαλλοτρίωση της εκτάσεως για την εκτέλεση της Α΄φάσης του ΧΥΤΑ Κερατέας,

β) εκπονηθούν οι μελέτες, που προβλέπονται από την εργολαβική σύμβαση, βάσει της οποίας κατέστησαν οι καθ’ ων ανάδοχοι αυτού του έργου,

γ) αποφανθούν οι αρμόδιες αρχαιολογικές υπηρεσίες περί της μη υπάρξεως αρχαιολογικών ευρημάτων στον χώρο αυτό και

δ) εκδοθούν οι σχετικές πολεοδομικές άδειες για την εκτέλεση των εργασιών της εργολαβίας.

Ο δήμαρχος Λαυρεωτικής, κ. Λεβαντής σημείωσε ότι η απόφαση ισχύει μέχρι τη νεότερη απόφαση από το Εφετείο, όπου θα καταφύγει εκ νέου το Δημόσιο, δηλαδή τουλάχιστον μέχρι και τον Απρίλιο και κάλεσε τις δυνάμεις της αστυνομίας να αποχωρήσουν από την περιοχή.

Όπως είπε, υπάρχουν 400 άνδρες των ΜΑΤ, για περισσότερο από δύο μήνες, στην περιοχή, και πέραν του κόστους για το δημόσιο, εν μέσω οικονομικής κρίσης, «έχει γίνει απαγορευτική η διέλευση των κατοίκων προς τα αγροκτήματά τους, τα οποία αυτή την εποχή απαιτούν φροντίδα». Σημείωσε πως με την αποχώρηση της αστυνομίας και των τριών εργατικών οχημάτων από το Οβριόκαστρο θα αποκλιμακωθεί η ένταση και θα συνεχιστεί υπό νέους όρους και ο διάλογος, που άνοιξε με το υπουργείο.