Η απάντηση της Αριστεράς...

"...Πρώτα απ’ όλα πρέπει να δίνει προτεραιότητα στην κρίση της εργασίας και όχι στην κρίση των οικονομικών του κράτους. Μπροστά πρέπει να μπαίνουν τα αιτήματα που σχετίζονται με την ταξικότητα της σύγκρουσης, αιτήματα για την αναδιανομή του εισοδήματος, τις εργασιακές σχέσεις, το ασφαλιστικό, τον δημόσιο πλούτο, και να έπονται – στο μέτρο που πραγματικά τίθενται και είναι αναγκαία – τα αιτήματα που απαντούν στο «τι θα κάνει η χώρα με το χρέος».

Και πέρα από τα όσα αναπτύξαμε στα προηγούμενα, υπάρχει η ανάγκη για δημόσιο έλεγχο στο χρηματοπιστωτικό σύστημα ως κομβικό σημείο της κρίσης, η αντιπαράθεση στις ιδεολογίες της απώλειας της εθνικής κυριαρχίας, της επίρριψης ευθύνης στην τρόικα για μέτρα που αποτελούν πρωτοβουλία της κυβέρνησης και είναι ολότελα εκτός του Μνημονίου. Η σύγκρουση είναι και παραμένει ταξική και όχι ανάμεσα στις δυνάμεις του έθνους και στους ξένους που «μας επιβάλουν τα μέτρα». Το ΠΑΣΟΚ είναι ο καλύτερος μαθητής του νεοφιλελευθερισμού στη χώρα και αντιλαμβάνεται την κρίση ως ευκαιρία για να περάσει μέτρα που ούτως ή άλλως έχει επιχειρήσει να επιβάλει στο παρελθόν, όπως για παράδειγμα η ανασφάλιστη εργασία των νέων σε καθεστώς μαθητείας με μισθούς κάτω από τη συλλογική σύμβαση εργασίας.

Το κρίσιμο λάθος από την πλευρά της Αριστεράς θα ήταν να εστιαστεί στην κρίση του κράτους και όχι στην κρίση της εργασίας. Η πρώτη εκδοχή αποτελεί θητεία στην κοινωνική, πολιτική και ιδεολογική αυτοχειρία. Η δεύτερη υποδηλώνει την πρόθεση να υπερασπιστεί τα ταξικά, εργασιακά και κοινωνικά συμφέροντα των υποτελών τάξεων. Πρόκειται για αγώνα αμυντικό, απόλυτα αναγκαίο παρά τους λεονταρισμούς όσων ανεγκέφαλα προπαγανδίζουν την «αντεπίθεση», τη στάση πληρωμών, τη σύγκρουση σε πείσμα των συσχετισμών και χωρίς συγκεκριμένη στόχευση για τη συνέχεια.

Σήμερα απαιτείται δουλειά «τυφλοπόντικα», οργάνωση της άμυνας της κοινωνίας, οικοδόμηση μιας αποτελεσματικής αριστερής γραμμής, που, ειδικά σήμερα, δεν μπορεί απλά να περιοριστεί στη διεκδίκηση και στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις, αλλά οφείλει να συμβάλει στη δημιουργία δικτύων αλληλεγγύης και μορφών αυτοοργάνωσης των κομματιών που πλήττονται από την κρίση.

Αντιπαραδείγματα δηλαδή κοινωνικής οργάνωσης που θα στηρίζονται στην ικανοποίηση των αναγκών και όχι στη μεγιστοποίηση του κέρδους. "

Απόσπασμα από το Editorial
του περιοδικού "Θέσεις", Τεύχος 112

Ολόκληρο το κείμενο μπορείτε να το διαβάσετε εδώ:

ΑΠΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗΣ ΠΤΩΧΕΥΣΗΣ ΟΡΓΑΝΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΧΕΙΡΙΑ 

Σύντομη ενημέρωση από την 1η συνέλευση της Πρωτοβουλίας για τον διάλογο και την κοινή δράση της Αριστεράς.

Πραγματοποιήθηκε σήμερα (Δευτέρα, 12/7) η πρώτη συνάντηση της “πρωτοβουλίας για τον διάλογο και την κοινή δράση της Αριστεράς”. Προσήλθε περισσότερος κόσμος από αυτόν που ανέμεναν οι οργανωτές για αυτό δεν έφτασαν οι καρέκλες και έμειναν αρκετοί όρθιοι. Πολλοί ήθελαν να μιλήσουν αλλά δυστυχώς δεν πρόλαβαν όλοι, γιατί στις 10.00 μ.μ. έπρεπε να παραδοθεί η αίθουσα. Ηλικιακά κυριαρχούσε η γενιά του Πολυτεχνείου και η συμμετοχή μειωνόταν όσο μειώνονταν και οι ηλικίες. Οι τοποθετήσεις είχαν περισσότερο τον χαρακτήρα της δήλωσης προθέσεων παρά της κατάθεσης συγκεκριμένων προτάσεων. Και προφανώς δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, αφού ήταν μια εκδήλωση “από τα κάτω” που προσπαθούσε να αποκτήσει ταυτότητα. Γι αυτό και ο Ευτύχης Μπιστάκης που είχε αναλάβει στο τέλος να κάνει το κλείσιμο βρέθηκε σε δύσκολη θέση, παρ' όλα αυτά τα κατάφερε μια χαρά και εισέπραξε ένα καλό χειροκρότημα.

Σύντομα θα εκδοθεί δελτίο τύπου και θα ανακοινωθούν οι πρώτες δράσεις που έχουν σχεδιασθεί. Όμως, ανεξάρτητα από τις προθέσεις αυτών που την ξεκίνησαν, έχει ήδη αποκτήσει μια σημαντική δυναμική και αντικειμενικά μπαίνουν προβλήματα οργάνωσης της λειτουργίας και της συμμετοχής του κόσμου που εκδηλώνει ενδιαφέρον. Αναμένονται οι αντιδράσεις από τα κόμματα και τις οργανώσεις της Αριστεράς προς τα οποία έχει γίνει μια πρώτη απεύθυνση. Το θέμα επίσης έχει λάβει μεγάλη δημοσιότητα στα έντυπα της αριστεράς. Αλλά και οι πρώτες επικρίσεις έχουν διατυπωθεί από τον “ριζοσπάστη”...

Εμπρηστική επίθεση στα γραφεία της ΚΟΕ και της εφημερίδας Δρόμος της Αριστεράς στη Θεσσαλονίκη

Δελτίο Τύπου

12 Ιούλη 2010

Φωτιά στην είσοδο των γραφείων που στεγάζονται η ΚΟΕ, συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, η εφημερίδα Δρόμος της Αριστεράς και η πολιτική - πολιτιστική λέσχη Αντίπερα Όχθη, επιχείρησαν να βάλουν φασιστοειδή τη Δευτέρα 12 Ιουλίου στις 4 το απόγευμα.

Ο εμπρησμός εκδηλώθηκε στο δεύτερο όροφο της πολυκατοικίας στην οδό Ιουστινιανού 11. Η φωτιά από καθαρή σύμπτωση έγινε αμέσως αντιληπτή και αντιμετωπίστηκε, προκαλώντας ζημιές στο διάδρομο και την είσοδο των γραφείων.

Σημειώνεται ότι την ώρα του εμπρησμού στα γραφεία βρίσκονταν τρία μέλη της Συντακτικής Ομάδας της εφημερίδας Δρόμος της Αριστεράς. Ένας από αυτούς, ο κριτικός κινηματογράφου Βασίλης Κεχαγιάς, την ώρα που αποχωρούσε από τα γραφεία (ευτυχώς) έγινε αντιληπτός από τους εμπρηστές οι οποίοι τράπηκαν σε φυγή, αφήνοντας πιθανότατα ανολοκλήρωτο το «περίεργο» έργο τους. Είναι προφανές ότι αν εξελισσόταν κανονικά όλο το σχέδιο της εμπρηστικής επίθεσης, οι συνέπειες θα ήταν πολύ μεγαλύτερες και ίσως να μιλούσαμε τώρα για θύματα.

Σε μια περίοδο που η τρομοκρατία της τρόικας και της κυβέρνησης εναντίον της κοινωνίας κλιμακώνεται επικίνδυνα, αυξάνονται και τα «περίεργα» χτυπήματα παρακρατικών και φασιστικών οργανώσεων.

Δηλώνουμε κατηγορηματικά ότι το μήνυμα που θέλανε να μας στείλουν το πήραμε και θα το επιστρέψουμε μέσα από τους μεγάλους αγώνες που θα αναπτυχθούν την επόμενη περίοδο.

Το Γραφείο Τύπου της ΚΟΕ

Το ενοχικό «εμείς» είναι ένα δηλητηριώδες σκεύασμα

Ο Μαυροειδής Σ. γράφει στην ΑΥΓΗ:"Φταίμε όλοι. Επειδή θεωρούμε ότι η επίκληση αυτής της συλλογικής ενοχής είναι μια καλοστημένη παγίδα, θέσαμε το ερώτημα "Φταίμε όλοι λοιπόν;" ζητώντας απο την Πέπη Ρηγοπούλου, τον Δημήτρη Σεβαστάκη, τον Σταύρο Σταυρίδη και τον Ξενοφώντα Κομνηνό να απαντήσουν αντικρούοντάς το."

Αναδημοσιεύουμε την απάντηση του Σταύρου Σταυρίδη

Πέραν του αμυντικού "εμείς" του συμφέροντος, της εθνικής ταυτότητας και της καλλιεργούμενης συλλογικής ενοχής, ας αναζητήσουμε τα πολλά "εμείς" μιας ζωής που μπορεί να φτιάχνεται από άλλα συστατικά και άλλες αξίες

Ποιο είναι λοιπόν αυτό το «εμείς» που τόσο συχνά και εμφατικά χρησιμοποιούν οι κρατούντες για να απευθυνθούν στην κοινωνία στη σημερινή εποχή της κρίσης; Στο όνομα ποιας κοινής μοίρας καλούν την κοινωνία να στηρίξει τις επιλογές τους;

Πρώτα-πρώτα πρόκειται για το "εμείς" μιας φαντασιακής κοινότητας που πρέπει να ξεχάσει, να ξεχνά διαρκώς, τους ανταγωνισμούς και τις αντιστάσεις που την διαπερνούν: «είμαστε όλοι Έλληνες και η χώρα κινδυνεύει, πρέπει λοιπόν να την στηρίξουμε». Τούτο το "εμείς" είναι το "εμείς" μιας κοινής ταυτότητας που απειλείται από τους «άλλους» (τους Γερμανούς, τους μετανάστες κ.ο.κ.).

Ανησυχεί ο Περισσός για την “νέα πρωτοβουλία διαλόγου και κοινής δράσης της Αριστεράς”

Οι πολιτικοί σχηματισμοί που λειτουργούν κυρίως ως ιδεολογικοί μηχανισμοί δεν μπορούν να μετεξελιχθούν και να αλλάξουν δομή. Αν εκδηλωθεί κρίση στην λειτουργία τους, τότε απλώς καταρρέουν. Το ΚΚΕ σήμερα εμφανίζει τα πρώτα σημάδια μιας παρόμοιας έκρυθμης κατάστασης, αφού σε μια περίοδο γενικευμένης οικονομικής κρίσης της χώρας ο πολιτικός του λόγος παραμένει περιθωριακός και δεν μπορεί να εμπνεύσει ούτε τα ίδια του τα μέλη και τους οπαδούς του. Αν δεν μπορεί σε τέτοιες συνθήκες να αυξήσει την επιρροή του στην εργατική τάξη και τον λαό, πότε θα το κάνει;

Ο Περισσός γνωρίζει καλά ότι η όξυνση της κρίσης του πολιτικού συστήματος θα συμπαρασύρει και αυτόν στην καταστροφή. Γι αυτό είναι υπέρ της σταθερότητας. Για αυτό δεν προβάλει ως αίτημα εδώ και τώρα την απομάκρυνση αυτής της κυβέρνησης αλλά περιμένει να ωριμάσουν οι συνθήκες για την δευτέρα παρουσία του “υπαρκτού σοσιαλισμού”. Γνωρίζει ότι αν φύγει αυτή η κυβέρνηση κάτω από την πίεση της λαϊκής κατακραυγής αυτό δεν θα γίνει με τις δικές του πολιτικές συντεταγμένες. Επίσης γνωρίζει πως ο ελληνικός λαός αν έχει να διαλέξει ανάμεσα σε ένα πολιτικό σύστημα που θα είναι ανάλογο με αυτό που οραματίζεται το ΚΚΕ ή να γίνει η χώρα μας επαρχία της Γερμανίας, μάλλον θα προτιμήσει το δεύτερο...

Με αυτά τα δεδομένα έχει επιλέξει να αυτοπεριφρουρηθεί επιλέγοντας πολιτικές πρακτικές της απομόνωσης, τις οποίες επενδύει με τον μύθο της “καπιταλιστικής περικύκλωσης” για να γίνουν πιο εύπεπτες στα μέλη και στους οπαδούς του. Σε αυτά τα πλαίσια είναι κομμένες και ραμμένες οι θέσεις που προβάλλονται από τον “Ριζοσπάστη” για την νέα πρωτοβουλία διαλόγου και κοινής δράσης της Αριστεράς.

Σε ένα πρώτο ανυπόγραφο (δηλαδή της διεύθυνσης) κείμενο που δημοσιεύτηκε στον “¨Ρ” με τίτλο: «Νέα» πρωτοβουλία με ξεθωριασμένες σημαίες, ο υπότιτλος προϊδεάζει τον αναγνώστη για το περιεχόμενό του: "Αναμασήματα για την ενότητα πάνω στο πρόβλημα χωρίς στρατηγική αντιπαράθεση με τον καπιταλισμό, παρουσιάστηκαν χτες σε συνέντευξη Τύπου."

Το κείμενο αυτό στην πραγματικότητα έρχεται να απαντήσει στο ερώτημα, αν σε αυτή την πρωτοβουλία συμμετέχει και κόσμος του ΚΚΕ. Αξίζει πράγματι βραβείο ταχυδακτυλουργίας ο τρόπος που απαντά η Δνση της εφημερίδας. Γράφει λοιπόν: "Την πρωτοβουλία στηρίζουν - όπως φάνηκε στη σύνθεση του ακροατηρίου - ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, το ΝΑΡ και άλλοι αυτοαποκαλούμενοι «ανένταχτοι», ενώ οι στόχοι της ορίζονται από τις προτάσεις διαχείρισης του καπιταλισμού, στις οποίες συγκλίνουν οι υποστηρικτές της."

Οι συντάκτες του άρθρου προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από το δακτυλάκι τους. Η εκτίμηση τους στηρίζεται λοιπόν από το τι φάνηκε στην σύνθεση του ανώνυμου ακροατηρίου και όχι από τις επώνυμες υπογραφές, που συνοδεύουν το ιδρυτικό κείμενο αυτής της πρωτοβουλίας. Αυτό το κείμενο ήδη είχε δημοσιοποιηθεί και ήταν γνωστό στον Περισσό. Σε αυτές τις υπογραφές λοιπόν φαίνεται ότι υπάρχει και κόσμος από το ΚΚΕ. Και αυτό ακριβώς θέλει να κρύψει ο “Ρ”.

ΝΑ ΖΩΝΤΑΝΕΨΟΥΜΕ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΠΑΘΟΥΣ ΜΕ ΤΗ ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ

Αναδημοσίευση από την  ΕΠΟΧΗ (11/7/10)

Συνέντευξη με τον Α. Αλαβάνο

ΝΑ ΖΩΝΤΑΝΕΨΟΥΜΕ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΠΑΘΟΥΣ ΜΕ ΤΗ ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ

Δεν ήταν μια συζήτηση εφ’ όλης της ύλης, αλλά σε καμία περίπτωση η κουβέντα μας με τον πρώην πρόεδρο της κοινοβουλευτικής ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχασε το ενδιαφέρον της. Ο Αλέκος Αλαβάνος μιλάει για την αριστερά, τις αδυναμίες, αλλά και τις δυνατότητές της, τη σχέση της με τη νέα γενιά, τον ΣΥΡΙΖΑ και την ανάγκη ουσιαστικής επαφής με την κοινωνία και τις ανάγκες του.

Τη συνέντευξη πήρε ο Πάνος Λάμπρου

*Διανύουμε μια δύσκολη περίοδο στην Ελλάδα και την Ευρώπη λόγω της οικονομικής κρίσης. Αναρωτιέμαι, όμως, γιατί ενώ οι επιπτώσεις είναι τόσο επώδυνες για τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους νέους, οι αντιστάσεις δεν είναι οι αναμενόμενες; Είναι θέμα αδυναμίας των συνδικάτων, της αριστεράς;

Έχουμε μια κρίση με πλανητικές διαστάσεις, μια κρίση οξύτατη, ιδιαίτερα στην Ευρώπη. Αυτή η κρίση έχει φέρει σε μεγάλο βαθμό σε μια χαοτική, αλλοπρόσαλλη και αντιφατική συμπεριφορά την ίδια την ηγεσία της Ευρώπης. Δεν είναι παράλογο να σαστίζει ο κόσμος, να νιώθει αμήχανα. Δημιουργείται η αίσθηση ότι όλα αυτά είναι πάνω από τις δυνάμεις μας, πάνω από τους αγώνες μας, πάνω από την ψήφο μας. Είναι μοιραία. Είναι το μικρότερο κακό. Είναι η θεία τιμωρία για τις αμαρτίες μας

*Ή ότι ο αντίπαλος είναι πολύ πιο ισχυρός από μας …

Όχι, ο αντίπαλος δεν είναι ούτε φαίνεται τόσο ισχυρός. Όταν, όμως, ο αντίπαλος είναι πιο αδύναμος και άρα απρόβλεπτος και επιθετικός μπορεί να ακινητοποιεί τον άλλο Ένας λόγος είναι ο ρόλος των ΜΜΕ. Ποτέ ίσως τα κεντρικά ΜΜΕ δεν τα έχουμε δει να λειτουργούν σε τέτοιο βαθμό , ως ανθυπασπιστές και λοχίες του συστήματος. Ένας άλλος λόγος είναι η απουσία ενός πολιτικού λόγου, που θα μπορούσε να επιταχύνει τη μετάβαση από το σάστισμα, τον φόβο και την οργή σε μια αγωνιστική κατεύθυνση θετικής προοπτικής και ελπίδας.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ 2004: 6 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ…

Του Πάνου Τότσικα

«Η  ιδέα της καταγραφής των συνολικών  επιπτώσεων από την  διεξαγωγή των  Ολυμπιακών  Αγώνων του 2004 στην Αθήνα  σε μια “Μαύρη Βίβλο”, έχει συζητηθεί εδώ  και πολύ καιρό  σε κάποιους κύκλους, οι οποίοι είχαν εκφράσει τις επιφυλάξεις τους ή την συνολική τους αντίθεση στο όλο εγχείρημα…(Είναι) γεγονός όμως ότι δεν λειτούργησε κάποιος “μηχανισμός” που να καταφέρει να ταξινομήσει, να επεξεργαστεί και να αξιολογήσει το τεράστιο υλικό που είχε συγκεντρωθεί τα 8 χρόνια που προηγήθηκαν των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004…Ίσως, για μια ακόμη φορά, το κενό αυτό καλυφθεί από ακαδημαϊκές μελέτες και έρευνες, από διδακτορικές και μεταπτυχιακές διατριβές. Ας ελπίσουμε ότι η ιστορία δεν θα γραφτεί τελικά αποκλειστικά από τους ισχυρούς, από αυτούς που έχουν το χρήμα και ελέγχουν τους μηχανισμούς των ΜΜΕ, από τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Ας ελπίσουμε ότι οι όποιες αντιστάσεις δεν αφομοιώθηκαν, θα μπορέσουν να βρουν τα “περάσματα” και να αναδείξουν το τι συνέβη πραγματικά στη χώρα μας με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 στην Αθήνα…»

Τα παραπάνω γράφονταν τον Νοέμβριο του 2004, στον πρόλογο του βιβλίου μου «Η άλλη όψη της Ολυμπιάδας 2004» (εκδόσεις ΚΨΜ), το οποίο αποτέλεσε

μια πρώτη «…ατομική και αποσπασματική παρουσίαση κάποιων πτυχών της Ολυμπιακής Αθήνας και κάποιων επιλεγμένων “αδέσποτων” απόψεων, προκειμένου να καταγραφούν κάποια “ίχνη” έστω, διαφορετικών στάσεων αλλά και αντιστάσεων που εκδηλώθηκαν ενάντια στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004…» 

Γιατί δεν υπάρχει ανάλογη αντίδραση;

Σήμερα ( Πέμπτη, 8/7), μέρα ΓΕΝΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ η διαδήλωση που έγινε στο κέντρο της Αθήνας ήταν μικρότερη από την προηγούμενη. Και δεν οφείλεται μόνον στο γεγονός ότι είχαν απεργία όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς, ούτε ότι έχουν αρχίσει τα μπάνια του λαού. Μια αναλυτική παρουσίαση της διαδήλωσης υπάρχει στην ιστοσελίδα "Με ΑΦΟΡΜΗ...". Ο Γ. Κατερίνης στο τεύχος 20 (Σάββατο, 3 Ιούλη 2010) της εφημερίδας "ΔΡΟΜΟΣ της αριστεράς" ανιχνεύοντας το ερώτημα «Γιατί δεν κατεβαίνουν οι εργαζόμενοι στις συγκεντρώσεις;»μεταξύ άλλων διατυπώνει την θέση: "Ας μην κρυβόμαστε πίσω από την παντοδυναμία της ΠΑΣΚΕ ή τη μοναχική πορεία του ΠΑΜΕ. Είναι εμπόδια που υπάρχουν, γιατί δεν έχει αναπτυχθεί εναλλακτική δράση από την υπόλοιπη Αριστερά.". Ολόκληρο το κείμενο μπορείτε να το διαβάσετε εδώ: "Γιατί δεν υπάρχει ανάλογη αντίδραση;"

Kαι στο ΠΑΣΟΚ κουνιέται κάτι...

Δημοσιεύουμε την ¨ΑΠΟΦΑΣΗ της ΔΙΑΤΟΜΕΑΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ του ΠΑΣΟΚ για το ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ - ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ¨. Τα σχόλια τα αφήνουμε σε σας...

Πού το πάει λοιπόν η Πρωτοβουλία;

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα "σκέψεις για τον ΣΥΡΙΖΑ":

Αφορμή για αυτό το σχόλιο στάθηκε η δημοσίευση της απάντησης του Π. Παπακωνσταντίνου στην Συνέντευξη τύπου της Πρωτοβουλίας για τον διάλογο και την Κοινή Δράση της Αριστεράς. Εν αναμονή της λοιπής παρουσίασης των ομιλιών από την ΕΟΣ (που ως γνωστόν παρουσιάζει μανιωδώς κάθε επεισόδιο ψυχικού κλονισμού του ρετιρέ της Κουμουνδούρου), μπορούμε να κάνουμε κάποια πρώτα σχόλια:

Συγκινητική ήταν η παρουσία του Ν. Βούτση και του Χ. Παπαδόπουλου από την ντριμ τιμ της ΠΓ της ΚΠΕ του ΣΥΝ. Με έκδηλα τρομαγμένο βλέμμα για το πού το πάνε οι μπαγάσες (όχι οι εμπνευστές, οι άλλοι)… Συνεπικουρούμενοι από τον εμφανώς ζοριζόμενο Γ. Μπανιά, καθότι η πολυετής αναγνώρισή του ως μεγάλου τροχονόμου, συνομιλητή των όλων, συντονιστή των πάντων, γνώστη ορατών τε και αοράτων, προγνώστη του σύμπαντος, συνδετικού κρίκου, ψυχή της ενότητας, φωνή της συναίνεσης, διδάσκαλου της τακτικής κλπ κλπ, τίθεται εν αμφιβόλω.

Κάτι καινούργιο κινείται στην Αριστερά...

Σας παρουσιάζουμε, σε συνέχεια του δημοσιεύματος  Παρουσίαση της πρωτοβουλίας για τον διάλογο και την κοινή δράση της Αριστεράς", αναλυτικά τις θέσεις των οργανωτών της εκδήλωσης που έγινε την Τρίτη (6/7/2010) στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ, αλλά και τις απόψεις και ακούστηκαν στην συζήτηση που ακολούθησε:

Όλες τις τοποθετήσεις των εισηγητών μπορείτε να τις βρείτε μαγνητοσκοπημένες εδώ:

Οι απόψεις και οι θέσεις τόσο των οργανωτών της εκδήλωσης, όσο και του κοινού που συμμετείχε στον διάλογο που αναπτύχθηκε, ξεδιπλώθηκαν και διευκρινίστηκαν σε μεγάλο βαθμό κατά την διάρκεια των ερωτοαπαντήσεων και των τοποθετήσεων που έγιναν από τα κάτω. Γι αυτό θα παρουσιάσουμε παρακάτω αναλυτικά αυτό το κομμάτι της εκδήλωσης.

Από τις πρώτες ερωτήσεις έγινε σαφές ότι ο κόσμος που συμμετείχε στην εκδήλωση ήθελε να αντιληφθεί τον χαρακτήρα και τους πολιτικούς στόχους αυτής της πρωτοβουλίας, που προφανώς

αυτό δεν μπορούσε να γίνει μέσα από το σύντομο κείμενο των υπογραφών που μοιράστηκε πριν την έναρξη της εκδήλωσης. Είναι χαρακτηριστικές αυτού του κλίματος οι ερωτήσεις δημοσιογράφου από “105.5 στο ΚΟΚΚΙΝΟ” και οι απαντήσεις που δόθηκαν:

Παρουσίαση της πρωτοβουλίας για τον "διάλογο και την κοινή δράση της Αριστεράς"

Σήμερα (Τρίτη, 6/7/2010) στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ στην οδό Ακαδημίας δόθηκε συνέντευξη τύπου και ακολούθησε συζήτηση της "πρωτοβουλίας για διάλογο και κοινή δράση της Αριστεράς". Η πρωτοβουλία αυτή δεν έχει ακόμα όνομα, αλλά την βαφτίσαμε εμείς έτσι προσπαθώντας να αποδώσουμε στον τίτλο της προσδιοριστικά στοιχεία της της ταυτότητάς της και κυρίως των δηλωμένων προθέσεών της. Η εκδήλωση είχε μεγάλο ενδιαφέρον όχι μόνον γιατί για πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια συμμετείχε τόσο μεγάλο εύρος πολιτικών χώρων της Αριστεράς σε μια κοινή συζήτηση, αλλά και για αυτά που ακούστηκαν. Την Δευτέρα το απόγευμα 7.30 μμ Σίνα 16, θα γίνει η πρώτη ανοικτή συνέλευση των συμμετεχόντων στην οποία όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να συμμετέχει. Κατ αρχάς δημοσιεύουμε το κείμενο και τις πρώτες υπογραφές των συμμετεχόντων σε αυτή την πρωτοβουλία: