Εικόνες από την εκδήλωση του "Μετώπου Αλληλεγγύης & Ανατροπής" στο ΣΠΟΡΤΙΓΚ

Χθες (Πέμπτη 27/5/2010), ήταν η μέρα με τις περισσότερες πολιτικές συγκεντρώσεις που έκανε ο ΣΥΝασπισμός τον τελευταίο χρόνο. Χθες συνεδρίαζαν αρκετές Τοπικές Οργανώσεις του ΣΥΝασπισμού για να εκλέξουν συνέδρους. Χθες ο όμιλος προβληματισμού «Αριστερά Σήμερα» (ΑΡ.ΣΗ.)οργάνωσε εκδήλωση σε εκδήλωση μνήμης για τον Μ. Παπαγιαννάκη. 

Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να παρευρεθούμε σε όλες αυτές τις εκδηλώσεις για να σας ενημερώσουμε.  Ούτε βεβαίως και ο Α. Αλαβάνος που ήταν ομιλητής στην εκδήλωση του ΜΕΤΩΠΟΥ. Όμως έκανε την παρακάτω δήλωση για τον Μιχάλη Παπαγιαννάκη:

«Αυτές τις μέρες βιώνουμε πάλι το πένθος από την απώλεια του Μιχάλη Παπαγιαννάκη. Γιατί λείπει ως φίλος και καλός σύντροφος. Λείπει ως αγωνιστής έντιμος και ακέραιος. Λείπει ως πηγή προβληματισμών, στοχασμών και φαντασίας. Κι ακόμη γιατί μια αριστερά που οι διαφορές ή και οι συγκρούσεις της κινούνται στο χώρο των ιδεών, κι όχι αλλού, δεν είναι δύσκολο να αναγεννά συνεχώς την ενότητά της.» 

Θα περιοριστούμε λοιπόν να σας ενημερώσουμε μόνον για την εκδήλωση του "Μετώπου".  Όλες οι ομιλίες δημοσιεύονται στην εφημερίδα "δρόμος" που κυκλοφορεί Σάββατο 29 Μάη.


Επίσης μπορείτε να τις είδε σε video κάνοντας κλικ στην αντίστοιχη εικόνα:

Ομιλία Μ. Μπολαρη

Ομιλία Χ. Κατσούλα

Ομιλία Α. Αλαβάνου

Etienne Balibar, Ευρώπη: Η Τελική Κρίση;

«…Οι λαοί μπορεί να μην έχουν ανταγωνιστικά συμφέροντα, όμως τα έθνη φαίνεται όλο και περισσότερο να έχουν…» 

Etienne Balibar

Στην ιστοσελίδα Radical Desire δημοσιεύεται σε μετάφραση Γιώργου Κατσαμπέκη το κείμενο του Etienne Balibar «Ευρώπη: Η Τελική Κρίση; Μερικές Θέσεις» Αναδημοσιεύουμε παρακάτω ένα μικρό απόσπασμα:

…Οι πραγματικές ροπές της παγκοσμιοποίησης

Όλη αυτή η συζήτηση αναφορικά με το ευρωπαϊκό νομισματικό σύστημα (στο οποίο, ας μην ξεχνάμε, κάποιες ευρωπαϊκές χώρες αρνήθηκαν να συμμετάσχουν, συμπεριλαμβανομένων της Μεγάλης Βρετανίας, της Σουηδίας και της Πολωνίας) και το μέλλον της Ευρώπης θα παραμείνει εντελώς αφηρημένη εκτός αν συναρθρωθεί με τις πραγματικές ροπές της Παγκοσμιοποίησης: ειδικά εκείνες τις ροπές που η οικονομική κρίση θα επιταχύνει δυναμικά, εκτός αν υπάρξει πολιτική απάντηση από τους λαούς που επηρεάζονται και από τους ηγέτες τους.

Πώς θα μπορούσαμε να τις συνοψίσουμε; Πρώτον, γινόμαστε μάρτυρες μιας μετάβασης από έναν τύπο διεθνούς ανταγωνισμού σε έναν άλλο: δεν έχουμε να κάνουμε πλέον με έναν ανταγωνισμό (κυρίως) παραγωγικών κεφαλαίων, αλλά με έναν ανταγωνισμό ανάμεσα σε εθνικές επικράτειες, οι οποίες χρησιμοποιούν φορολογικά προνόμια και πιέσεις στους μισθούς των εργαζομένων για να προσελκύσουν περισσότερα κεφάλαια από τους γείτονές τους.

Σήμερα, είναι ξεκάθαρο πως, είτε η Ευρώπη λειτουργήσει ως ένα αποτελεσματικό σύστημα αλληλεγγύης ανάμεσα στα μέλη της για να τα προστατέψει από «συστημικά ρίσκα», είτε (πιεσμένη από Κράτη που είναι στιγμιαία πιο ισχυρά, και τις κοινές τους γνώμες) απλώς θέσει ένα νομικό πλαίσιο για να προωθήσει ένα μεγαλύτερο βαθμό ανταγωνισμού ανάμεσα σε αυτά και τους πολίτες τους, αυτό θα καθορίσει το μέλλον της Ευρώπης, πολιτικά, κοινωνικά και πολιτισμικά. Όμως υπάρχει και μία δεύτερη τάση: ένας μετασχηματισμός του διεθνούς καταμερισμού εργασίας, ο οποίος αποσταθεροποιεί ριζικά την κατανομή της εργασίας στον κόσμο. Έχουμε να κάνουμε με μια νέα παγκόσμια δομή όπου Βορράς και Νότος, ανατολή και Δύση ανταλλάσσουν τώρα θέσεις.

Για την παρουσίαση του βιβλίου του Γιώργου Μαλούχου «Δικηγορικό Γραφείο Λυκουρέζου – Το χρονικό μιας Οικογένειας Νομικών»

Από το γραφείου του Αλέκου Αλαβάνου έγινε η παρακάτω ενημέρωση :

Ο Αλέκος Αλαβάνος επρόκειτο να είναι ένας από τους παρουσιαστές του βιβλίου του Γεωργίου Μαλούχου «Δικηγορικό Γραφείο Λυκουρέζου – Το χρονικό μιας Οικογένειας Νομικών» στη βάση παλιάς οικογενειακής σχέσης με τον Αλέξανδρο Λυκουρέζο. Παίρνοντας υπόψη την ευαισθησία πολλών φίλων της αριστεράς που για αυτούς προέχει ο πολιτικός συμβολισμός, τελικά δεν θα παραστεί και εκφράζει την λύπη του προς όλες τις κατευθύνσεις.

Η αριστερά θα έπρεπε να αλλάξει το καθυστερημένο Γρηγοριανό Ημερολόγιο

Αναδημοσιεύουμε από την ιστοσελίδα "Σκέψεις για τον ΣΥΡΙΖΑ":

Ως γνωστόν η Ελλάδα ακολουθεί το Γρηγοριανό ημερολόγιο (παραλλαγή του Ιουλιανού ημερολογίου) από το 1923. Όσον αφορά την ονομασία των ημερών της επταημέρου εβδομάδος ακολουθείται το εκκλησιαστικό ημερολόγιο. Το εκκλησιαστικό λατινικό ημερολόγιο στηρίχθηκε στο αντίστοιχο ελληνιστικό-χριστιανικό. Οι χριστιανικές εκκλησίες υιοθέτησαν το ιουδαϊκό σύστημα μετονομάζοντας την πρώτη ημέρα σε Κυριακή «ημέρα Κυρίου» (του οποίου μετάφραση αποτελεί το εκκλησιαστικό Dominica). Κατά τους πρώτους αιώνες μ.Χ. συνυπήρχαν στην υστερολατινική γλώσσα δύο ημερολογιακά συστήματα, το εκκλησιαστικό-χριστιανικό και το πλανητικό-αστρολογικό. Σήμερα, στις διάφορες γλώσσες υπάρχει μια σύμφυση των δύο συστημάτων.

Προτού θεωρήσετε ότι με βάρεσε ο άστατος καιρός στο κεφάλι και λέω μαλακίες, να μπω στο θέμα:

Ο ΣΥΝ επιχείρησε πολύ σωστά, να μετονομάσει τις ημέρες της εβδομάδας. Εξηγούμαι.

Η Κυριακή θα μετονομαζόταν σε Πέμπτη.

Η Δευτέρα θα μετονομαζόταν σε Πέμπτη.

Η Τρίτη θα μετονομαζόταν σε Πέμπτη.

Η Τετάρτη θα μετονομαζόταν σε Πέμπτη.

Η Πέμπτη θα παρέμενε ως Πέμπτη.

Η Παρασκευή θα μετονομαζόταν σε Πέμπτη.

Το Σάββατο θα μετονομαζόταν σε Πέμπτη.

Τι σημαίνουν τα παραπάνω;

Σημαίνουν ότι η εβδομάδα του ΣΥΝ δεν θα διέθετε άλλες μέρες πλην της Πέμπτης, και πιο συγκεκριμένα της Πέμπτης 27 του Μαΐου. Οπότε και η εκδήλωση του τμήματος Παιδείας και Πολιτισμού του ΣΥΝ αναγκαστικά (και χωρίς πονηρές σκέψεις) ορίστηκε καταρχήν για την Πέμπτη 27/5. Επομένως δεν επρόκειτο για κακοήθεια έναντι της συγκέντρωσης του Μετώπου στο Σπόρτινγκ, αλλά για αναγκαστική επιλογή, διότι πλέον η εβδομάδα θα είχε μόνο μία ημέρα: την Πέμπτη.

Οι σθεναρές αντιδράσεις αντιδραστικών και θρησκόληπτων κύκλων και κυρίως τα συγκαταβατικά μειδιάματα -έως και χάχανα- που προκάλεσε η ριζοσπαστική αυτή αλλαγή του ημερολογίου, έφεραν την παλινόρθωση: Οι μέρες δεν άλλαξαν ονομασία, δεν υπάρχει πια μόνο η Πέμπτη ως ημέρα, και τελικά η εκδήλωση του τμήματος Παιδείας και Πολιτισμού του ΣΥΝ θα διοργανωθεί την Τρίτη 1/6 στην ταράτσα του ξενοδοχείου Στάνλεϊ.

"light" ή "zero";

(Ως γνωστόν η CocaCola όταν διαπίστωσε ότι οι άντρες δεν το αγόραζαν το προϊόν "light",  έβγαλε το ίδιο ακριβώς προϊόν σε άλλη συσκευασία με το όνομα "zero" )

Κάποιοι από τους αναγνώστες μας ζήτησαν να διευκρινίσουμε αν είναι δυνατόν και με συγκεκριμένα παραδείγματα, που αναφέρεται το παρακάτω απόσπασμα από το κείμενο «Για το Κράτος και το Κεφάλαιο», το οποίο είχαμε δημοσιεύσει πριν μερικές μέρες:

Όταν ο Ν. Ζαχαριάδης Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ την 31η Οκτώβρη του 1940 με ανοιχτό γράμμα του από την φυλακή καλούσε το λαό της Ελλάδας «να δώσει όλες του τις δυνάμεις χωρίς επιφύλαξη στον πόλεμο τον οποίον διεύθυνε η κυβέρνηση Μεταξά ενάντια στο φασισμό του Μουσολίνι», στην πραγματικότητα καλούσε τον λαό σε μία ταξική συνεργασία με την αστική τάξη, για να μην υποδουλωθεί η χώρα.

Σήμερα μεγάλα κομμάτια της Αριστεράς καλούν τον ελληνικό λαό να κάνει ακριβώς το ίδιο, μόνο που δεν έχουν την ευθύτητα του Ν. Ζαχαριάδη να πουν όλη την αλήθεια για τον ταξικό χαρακτήρα των προτάσεών τους. Όπως τον μεσαίωνα οι μοναχοί μετέτρεπαν κάθε είδους έδεσμα σε νηστίσιμο δια της ευλογίας, έτσι και η Αριστερά βαφτίζοντας «προλεταριακές» τις κάθε είδους συνδιαχειριστικές προτάσεις που κάνει για την έξοδο από την κρίση, πιστεύει ότι αλλάζει τον ταξικό τους χαρακτήρα!..

Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι η προβολή μιας θέσης που θεωρείται από ορισμένα κομμάτια της αριστεράς ως το καθοριστικό σημείο που προσδιορίζει την αντικαπιταλιστική πάλη σε αυτή την συγκυρία και ανοίγει μια ανατρεπτική διέξοδο από την κρίση. Η πρόταση αυτή συμπυκνώνεται σε μια φράση: «ΠΑΥΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ-ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ». Αυτή την θέση ως «διαχωριστική» γραμμή από την υπόλοιπη αριστερά υποστηρίζουν σήμερα αρκετές από τις δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η ΚΟΕ και ορισμένες άλλες ομάδες της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Ήδη, έχει συγκροτηθεί μια «ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΩΝ-ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ και ΠΑΝΕΠ/ΜΙΑΚΩΝ» που μαζεύει υπογραφές για αυτό το ...κρίσιμο ζήτημα της πάλης για την ανατροπή του καπιταλισμού.

Ταυτόχρονα όμως αυτή η πρόταση αποτελεί την ρεαλιστική λύση που προτείνουν για την σωτηρία του ελληνικού καπιταλισμού οι πλέον σοβαροί αστοί οικονομολόγοι.

Ο καθηγητής Μάικλ Χάτσον, σε ερώτημα του «Ιού» που δημοσιεύεται στη "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία", αν μπορεί να συνοψίσει ποια θα ήταν για την Ελλάδα η εναλλακτική λύση στο πρόγραμμα της τρόικα που ακολουθείται, απαντάει:

«Η εναλλακτική λύση είναι να μην πληρώσετε. Αυτή η λύση εφαρμόστηκε στην Αργεντινή. Ο νόμος που ψηφίστηκε στην Ελλάδα προϋποθέτει ότι το πρόβλημα είναι προσωρινό. Αλλά, δυστυχώς, είναι μόνιμο. Το πρόβλημα είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει εκχωρήσει το δικαίωμά της να δημιουργεί χρήμα και να το "ξοδεύει" στην κυκλοφορία πιστώνοντας τραπεζικούς λογαριασμούς. Στις εμπορικές τράπεζες επιτρέπεται να δημιουργούν ελεύθερα χρήμα, αλλά όχι στην κυβέρνηση.

Οι έλεγχοι στο κεφάλαιο θα σταματούσαν τις επιθέσεις, εφόσον με τους ελέγχους οι κερδοσκόποι δεν θα μπορούσαν να καλύπτουν το παιχνίδι των βραχυπρόθεσμων αγοραπωλησιών.

Αυτά που πρότεινα για τη Λετονία μπορεί να αποδειχτούν εφαρμόσιμα και στην Ελλάδα: να αναπροσαρμοστούν όλα τα δάνεια σε δραχμές, αφού πρώτα τεθεί η ισοτιμία μιας δραχμής προς ένα ευρώ. Στη συνέχεια, να υποτιμηθεί η δραχμή και έτσι να μειωθούν τα δάνεια.

Η βασική σας τοποθέτηση θα 'πρεπε να είναι ότι η οικονομία πρέπει να έχει το προβάδισμα και όχι οι απαιτήσεις των τραπεζιτών επί της οικονομίας. Η Ε.Ε. επιβάλλει τοξικά οικονομικά προϊόντα στην Ελλάδα και το ευρώ δείχνει πεθαμένο. Δεν νομίζω ότι θα προσχωρήσουν στη νομισματική ένωση οι μετασοβιετικές χώρες - μέλη».

Ποίος είναι ο καθηγητής κ. Μάικλ Χάτσον, καθώς και ολόκληρη την συνέντευξη στον «ΙΟ» μπορείτε να την διαβάσετε εδώ: Το νέο ελληνικό «αντί-κράτος». Είναι αρκετά διαφωτιστικά αυτά που λέει..

Πρωτοβουλία για την Αντι-Συστημική Αριστερά (ΠΑΣΑ)

Η Πρωτοβουλία για την Αντι-Συστημική Αριστερά (ΠΑΣΑ) δημιουργήθηκε τον Ιούλιο του 2009 από συντρόφους μέλη του ΣΥΝ και ανέντακτους σε συνιστώσες συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ με στόχο την προώθηση στην αριστερά μιας αμεσοδημοκρατικής κουλτούρας τόσο στο επίπεδο της οργανωτικής της συγκρότησης όσο και στο επίπεδο της παραγωγής των πολιτικών της απόψεων και ιδεών. Επεδίωξε επίσης να αποτελέσει μια ομάδα που θα προσπαθούσε να φέρει σε όσμωση και σύνθεση, διάφορα ρεύματα και απόψεις στο χώρο της Αριστεράς . Τέλος δήλωσε από την αρχή ότι πρόθεσή της δεν ήταν να γίνει μια ακόμα τάση ή ομάδα μέσα στον ΣΥΝ ή στον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε να στοιχηθεί πίσω από πρόσωπα ή μηχανισμούς.