Tο “αριστερό” χέρι του πρωθυπουργού στη μάχη κατά της πανδημίας…

Διαδήλωση της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος τη δεκαετία του 1980 ενάντια στον "πόλεμο των άστρων". Στην πρώτη σειρά, διακρίνονται ο Πάνος Λάμπρου, ο Ηλίας Μόσιαλος και ο Νίκος Φίλης. Σήμερα, ο Η. Μόσιαλος στο πλευρό του Μητσοτάκη ενάντια στον  κορονοϊό...

«Αν ο Σωτήρης Τσιόδρας είναι το δεξί χέρι του πρωθυπουργού, ο καθηγητής του LSE θεωρείται το... αριστερό του στη μάχη κατά της πανδημίας! - Ποιος είναι ο επιστήμονας με το πλούσιο έργο και τη διεθνή αναγνώριση.»

("ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ" 15/04/2020)

Γιατί το "ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ" αισθάνθηκε την ανάγκη να ανακαλύψει το "αριστερό χέρι" του πρωθυπουργού, δεν το σχολιάζουμε. Αφήνουμε τους αναγνώστες μας να βγάλουν μόνοι τους τα συμπεράσματά τους. Επισημαίνουμε μόνο ότι αν λάβουμε ως μέτρο την δημοφιλία που έχει σήμερα ο Σωτήρης Τσιόδρας, εύκολα διαπιστώνεται ότι το "αριστερό χέρι" ως επιτελάρχης σ' αυτή την μάχη είναι υποβαθμισμένο..  Αυτό τελικά δεν έχει καμία σημασία, γιατί και τα δύο χέρια του πρωθυπουργού είναι μόνον δεξιά...

Παρ' όλα αυτά, δεν παύει να έχει ισχύ η παροιμία «το 'να χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο το πρόσωπο». 

Η συγκεκριμένη περίπτωση όμως πιστεύουμε ότι αποδίδεται καλύτερα από μια παραλλαγή της, που δεν είναι εξίσου διαδεδομένη και έχει τις ρίζες της σε ένα στίχο του πυθαγόρειου φιλόσοφου και ποιητή Επίχαρμου «Α δε χειρ ταν χείρα νίζει. δος τι λάβοις τι κα». Δηλαδή: «Το ένα χέρι νίβει τα' άλλο. Δώσε κάτι, για να πάρεις κάτι», σε ελεύθερη μετάφραση, δεν μπορεί να έχει κανείς απαίτηση να αποκτάει ωφελήματα, χωρίς να προσφέρει και ανταλλάγματα. 

Ο «τρίτος γύρος» του κ. Μητσοτάκη

Η σκανδαλώδης επίσκεψη της ΕΑΑΣ στη Χρυσή Αυγή που αποκάλυψε με πρωτοσέλιδό της η «Εφ.Συν.» (17.11.2014)

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

του Δημήτρη Ψαρρά

Aκροδεξιά βουτιά του πρωθυπουργού, που στέλνει επισήμως τον Αλ. Στεφανή στις γιορτές μίσους σε Γράμμο - Βίτσι. Πρόκειται για ανοιχτή πρόκληση.

Ο πρωθυπουργός στέλνει τον υφυπουργό Αμυνας Αλκιβιάδη Στεφανή να τον εκπροσωπήσει στις ετήσιες εκδηλώσεις για τη συντριβή του «εαμοκομμουνιστοσυμμοριτισμού» στον Γράμμο και το Βίτσι την ερχόμενη Κυριακή 30 Αυγούστου. Τη σχετική ανακοίνωση έκανε με κάθε επισημότητα την περασμένη Πέμπτη η «Ενωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού» (ΕΑΑΣ), που διοργανώνει κάθε χρόνο τις εκδηλώσεις αυτές. Υπάρχουν ήδη πολιτικές αντιδράσεις, με πρώτη εκείνη του ΚΚΕ, το οποίο καταγγέλλει την απόφαση Μητσοτάκη ως «απαράδεκτη, άθλια και επικίνδυνη».

Όλα τάχαμε, η "εθνική ομοψυχία" μας έλειπε...

Διάβασα δυο και τρεις φορές μια έκκληση προς την κυβέρνηση (και το κράτος γενικότερα), την οποία απευθύνουν 84 παράγοντες, οργανικοί διανοούμενοι του κράτους, ή όπως αλλιώς θέλετε να τους ονοματίσετε, για να καταλάβω τι ακριβώς ζητούν. Εκείνο που μου κέντρισε την περιέργεια ήταν ότι ανάμεσα στα ονόματα όσων συνυπογράφουν το κείμενο είναι και κάποιοι που αυτοπροσδιορίζονται στο χώρο της «πατριωτικής αριστεράς». 

 Διαπίστωσα τελικά ότι η δυσκολία κατανόησης που είχα, εντοπίζεται στις λανθάνουσες προκείμενες προτάσεις. Στην επιχειρηματολογία, μερικές φορές κάποια προκείμενη πρόταση που είναι απαραίτητη για τη συναγωγή του συμπεράσματος δεν διατυπώνεται ρητά, απλώς “εννοείται” υπόρρητα. Η πρακτική αυτή ακολουθείται συχνά όταν η αλήθεια της εν λόγω προκείμενης θεωρείται “κοινός τόπος” στο δεδομένο πλαίσιο επιχειρηματολογίας. Αυτές οι προκείμενες προτάσεις αποκαλούνται λανθάνουσες. Αν όμως αυτές οι προκείμενες λανθάνουσες προτάσεις εκληφθούν και ως λαθεμένες, τότε η επιχειρηματολογία είναι εκτεθειμένη ως προς την «αλήθεια» που υποστηρίζει. Επισημαίνω δυο – τρεις απ’ αυτές:

- Η Πατρίς κινδυνεύει. Υπάρχει άμεσος κίνδυνος για της προστασία της εθνικής επικράτειας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας. Ο εχθρός έχει ενικότητα και ονοματοδήτηση: Στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι το τουρκικό κράτος.

- Μπροστά σε αυτόν τον «κίνδυνο» προέχει η εθνική ομοψυχία και η εθνική στρατηγική. Η κατάσταση είναι κρίσιμη, γιαυτό πρέπει να βάλουμε στην άκρη όλα τ’ άλλα: και καλούμε την κυβέρνηση του Μητσοτάκη (σε αυτή απευθύνεται το κείμενο) ν’ αναλάβει τις ευθύνες της για να αντιμετωπίσει τον εχθρό και να κρατήσει ακμαίο το φρόνημα του ελληνικού λαού.

- Όλα αυτά συμβαίνουν γιατί  ο πρωθυπουργός δεν έχει «τσαμπουκά» (για παράδειγμα, ανάλογο με αυτόν που επέδειξε σε ο Αντώνης Σαμαράς ή ο Ανδρέας Παπανδρέου σε παρόμοιες περιπτώσεις εθνικών θεμάτων). Γιαυτό είναι απαραίτητη η υπενθύμιση/υπόδειξη στην καταληκτική πρόταση του κειμένου: «Ας έχουμε υπόψη ότι όταν μεταξύ ατίμωσης και πολέμου επιλέγεις την ατίμωση, δεν θα αποφύγεις και τον πόλεμο».

Όμως - πέρα από την επιχειρηματολογία - αυτή η έγκληση προς την συγκεκριμένη κυβέρνηση να αναλάβει τις ευθύνες της και να σώσει την χώρα απ’ τον «εχθρό», είναι μια πράξη που καταγράφει το μέγεθος της απόγνωσης των συντελεστών της. Στην τωρινή συγκυρία, μόνον αν κάποιος να είναι φοβερά απελπισμένος μπορεί να εκλιπαρεί από τον Κυριάκο να τον σώσει, και μαζί μ’ αυτόν να σώσει και την χώρα…

Το Λυκόφως του Κοινωνικού

Αναδημοσίευση από το "in.gr"

του Παναγιώτη Μαυρέλη

Η Κατάσταση Πολιορκίας και τα διατάγματα του εγκλεισμού είναι η ουρανομήκης ιαχή του παγκοσμιοποιημένου Κεφαλαίου. Η κοσμογονία του 21ου αιώνα. Το τέλος της κοινωνίας του ανθρώπου. Η «κοινωνική αποστασιοποίηση» δεν είναι τίποτα άλλο παρά ευφημισμός. Το απέραντο πλανητικό lockdown είναι ο επιταχυντής του μεγάλου μετασχηματισμού. Η κοινωνική ζωή απαγορεύτηκε, αλλά το τεράστιο κοινωνικό εργοστάσιο στέκει στο βάθρο του. Πάνω στην έρημο του Κεφαλαίου. Τη κοινωνική έρημος που έσπειρε.

Δεν ξέρουμε αν κάθε φορά, η Ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα ή σαν τραγωδία. Τα πράγματα όμως σήμερα είναι τραγικά, όπως ήταν και παλιότερα. Η λεγόμενη «πρωταρχική συσσώρευση», οι «περιφράξεις», ο χωρισμός των παραγωγών από τα μέσα παραγωγής, ο διωγμός των αγροτικών πληθυσμών από την γη τους ίσως δεν είναι το «προπατορικό αμάρτημα», αλλά ο μόνος τρόπος που το Κεφάλαιο κινεί την Ιστορία. Η βία, ο εξαναγκασμός, η αποστέρηση.

Με την εισβολή του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής στις ζωές των ανθρώπων και τις περιφράξεις των κοινών γαιών (common land), οι άνθρωποι της υπαίθρου αποστερήθηκαν τα μέσα για την επιβίωσή τους, εγκατέλειψαν την γη τους και συγκεντρώθηκαν στα αναδυόμενα αστικά κέντρα για να δουλέψουν σαν μισθωτοί εργάτες στη βιομηχανία. Πολλοί δεν αφομοιώθηκαν στον νέο βιομηχανικό κόσμο. Στη μακρά διαδικασία «πρωταρχικής συσσώρευσης», το «προγραμμένο αυτό προλεταριάτο» αντιμετώπισε τη φυλακή, τα βασανιστήρια, το θάνατο. Με βία και τον εξαναγκασμό γεννήθηκε η κοινωνία του Κεφαλαίου.

Αλαίν Μπαντιού: η αλήθεια έρχεται

 Ένα κείμενο «ανοιξιάτικο»  για αυγουστιάτικους προβληματισμούς… 

 Του Νικήτα Σινιόσογλου

 Η αριστερή διανόηση περνά δύσκολες ώρες. Διατηρεί πάντοτε το μονοπώλιο του ριζοσπαστικού λόγου περί χειραφέτησης και εξέγερσης, όμως ας μην γελιόμαστε: εσχάτως σαν να έχει χάσει την επαφή της με το επαναστατικό υποκείμενο. Κανένας νέος Μάης του ’68 δεν φαίνεται στον ορίζοντα, καμιά ώσμωση κορυφαίων διανοουμένων και μαζών δεν λαμβάνει χώρα. Η πολυπόθητη «έφοδος στον ουρανό» κατάντησε παίγνιο μιας ελίτ τσιγαροκαπνισμένων γενειοφόρων. Διόλου τυχαία, παλαιοί αριστεροί περιγράφουν την κατάσταση ως πρωτόγνωρη και γκροτέσκα εξωσωματική εμπειρία: η «θεωρία» είναι πια τόσο υψιπετής κι ερμητική, ώστε ανανεώνεται ατέρμονα χωρίς καμιά ανάγκη να διαχέεται στο σώμα του λαού. Με απλά λόγια: ο λαός δεν καταλαβαίνει γρι, έχει χάσει τον μπούσουλα. Οι συνέπειες δραματικές: στερημένες το μάννα μιας ρωμαλέας αριστερής θεωρίας κι ολότελα μπερδεμένες, οι νέες γενιές παραδίδονται στον σαρδόνιο Μολώχ της καπιταλιστικής νεωτερικότητας σαν πρόβατα επί σφαγή. Βρισκόμαστε σε οριακό σημείο…

 Ολόκληρο το κείμενο εδώ: Αλαίν Μπαντιού: η αλήθεια έρχεται 

To TikTok, ο Τραμπ και η γεωπολιτική των Social Media

 

Αναδημοσίευση από το "mao.gr"

Γιατί ο πρόεδρος Τραμπ έδωσε φραστικό τελεσίγραφο στο μέσο κοινωνικής δικτύωσης TikTok να μεταβιβάσει τις μετοχές του σε κάποια αμερικανική εταιρεία μέχρι τις 15 Σεπτεμβρίου αλλιώς θα απαγορεύσει τη χρήση του στις ΗΠΑ;

Μέσα στην πανδημία δεν είναι μόνο ο κορονοϊός που σημειώνει αλματώδη αύξηση. To TikTok σύμφωνα με τα στοιχείο που το μέσο έχει δώσει στη δημοσιότητα ξεπέρασε τον περασμένο μήνα τα 2 δισεκατομμύρια downloads σε smartphone και ταμπλέτες. Αυτό δεν μεταφράζεται πάντως σε ανάλογο αριθμό ενεργών χρηστών.

To TikTok έχει χαρακτηριστεί ως το νέο instagram ή το νέο facebook. Το εξαιρετικά δημοφιλές στη νεολαία μέσο κοινωνικής δικτύωσης χωρίς να μπορεί να αντικαταστήσει τις άλλες δύο πλατφόρμες και απευθυνόμενο σε πολύ πιο νεανικό κοινό έχει καταφέρει να γίνει το πιο ανερχόμενο μέσο. Το πρόβλημα για την κυβέρνηση των ΗΠΑ είναι ότι το συγκεκριμένο μέσο κοινωνικής δικτύωσης που έχει κερδίσει την προτίμηση της αμερικανικής νεολαίας δεν ανήκει στη Microsoft, την Amazon, τη Google, το Facebook ή κάποιο άλλο αμερικανικό κολοσσό αλλά είναι ιδιοκτησία της κινεζικής ByteDance. Αυτό έχει θορυβήσει την αμερικανική κυβέρνηση και όχι μόνο.

Ιστορικό ντοκουμέντο: Μια συνέντευξη του Μίμη Μανωλάκου (Βίντεο)

Το Βάθος του ουρανού είναι κόκκινο 

Αναδημοσίευση από "pandiera.gr" 

Του Νίκου Ξηρουδάκη 

Ένα σημαντικό ιστορικό ντοκουμέντο παρουσιάζει σήμερα η Παντιέρα. Μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης ενός ιστορικού στελέχους της ελληνικής αριστεράς, του προδικτατορικού φοιτητικού κινήματος και του αντιδικτατορικού αγώνα. Του δημοσιογράφου Μίμη Μανωλάκου, Γραμματέα Σπουδάζουσας της Νεολαίας Λαμπράκη και ιδρυτικού στελέχους της Πανελλήνιας Αντιδικτατορικής Οργάνωσης Σπουδαστών (ΠΑΟΣ) Ρήγας Φεραίος της οποίας διετέλεσε πρώτος Γραμματέας.

Έζησε τα μεγάλα γεγονότα του προδικτατορικού φοιτητικού κινήματος ως φοιτητής της Νομικής Σχολής της Αθήνας.

“Εμείς μεγαλώσαμε την περίοδο μετά τον εμφύλιο πόλεμο, όπου άρχισε η δημοκρατική αντίσταση του ελληνικού λαού απέναντι στο μετεμφυλιακό καθεστώς, όπου ίσχυε ένα υπερβολικά ισχυρό αστυνομικό κράτος”, μας δήλωσε στην αρχή της εξιστόρησής του.

“Τότε άρχισε να αναπτύσσεται ένα μαζικό κίνημα το οποίο, στη μεγάλη του έκταση ξεκίνησε από τα Κυπριακά αλλά μετά πέρασε στα πανεπιστήμια με τη μορφή αιτημάτων”, συνέχισε.

“Από μικρές διαδηλώσεις των 70 – 80 ατόμων, μέσα σε τρία χρόνια δημιουργήθηκε ένα τεράστιο μαζικό κίνημα που πήγε παράλληλα με ένα εργατικό κίνημα, κυρίως των οικοδόμων. Αυτή η γενιά που μεγάλωσε μέσα στο πλαίσιο ενός δημοκρατικού αγώνα αντίστασης, καταστράφηκε από την έλευση της δικτατορίας.

Ο σοσιαλισμός και ο κομμουνισμός είναι το Τέλος της Ιστορίας;

Ένα κείμενο του Δημήτρη Μπελαντή από το facebook:

Η εκτίμηση ότι ο σοσιαλισμός και ο κομμουνισμός είναι το Τέλος της Ιστορίας και ο Παράδεισος επί της Γης είναι απολύτως λάθος. Εκκινεί από την εκτίμηση ότι ο καπιταλισμός είναι η τέλεια και πιο ανώτερη ταξική κοινωνία και από αυτήν ,σαν το αυγό από την κότα,θα βγει η τέλεια αταξική κοινωνια. Σαν αυτά που γράφει το 1918 ο Λένιν για την σχέση κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού, κρατικού καπιταλισμού και σοσιαλισμού. Σε κάποιον βαθμό ,η άποψη αυτή περί Τέλειας Κοινωνίας αντιγράφει το καπιταλιστικό κοσμοείδωλο του Εξτρεμιστικού Διαφωτισμού περί πλήρους ελέγχου της φύσης από τον άνθρωπο που πάντοτε σχετίζεται και με τον έλεγχο του ανθρώπου πάνω στην ίδια την ανθρώπινη φύση,ανεξαρτήτως αγαθών προθέσεων. Στον βαθμό που οι Μαρξ και Ένγκελς είχαν αυτήν την άποψη,τονίζω το "Στον Βαθμό", έσφαλαν. Στον ώριμο κομμουνισμό,αν και εφόσον κάποτε υπάρξει :

- Θα υπάρχει πολίτικη και δημόσια σφαίρα,αν και όχι κράτος με την έννοια του γραφειοκρατικού μηχανισμού που ξέρουμε. Αυτό που γράφει ο Λένιν στο Κράτος και Επανάσταση ότι θα πάψει να υπάρχει δημόσια πολιτική,ταυτίζοντας την πολιτική με το κράτος, και λάθος είναι θεωρητικά αλλά και έχει σίγουρα ολοκληρωτικές διαστάσεις .Η πλήρης διαχείριση των πραγμάτων είναι ένα τεχνοκρατικό όνειρο, η μάλλον δυστοπία. Ήταν μια ανοησία του Προυντόν που την αφομοίωσε ο Μαρξ και που μέσα από μια σειρά επεισόδια έφτασε στον Στάλιν.Ο Στάλιν γράφει στα Άπαντα του ότι η τεχνική αποφασίζει για όλα και τα στελέχη αποφασίζουν για όλα .Απαράδεκτα και ανατριχιαστικά και τα δύο.

Ενημέρωση από την εκδήλωση: Πανδημία - Νεοφιλελευθερισμός - Αντιστάσεις

Αποσπάσματα από την εκδήλωση (εισηγήσεις, τοποθετήσεις - ερωτήσεις, δευτερολογίες [*] )


Την Δευτέρα, 6 Ιούλη 2020, oι συνάδελφοι σε [αργή] κίνηση και οι Εκδόσεις των συναδέλφων – Αυτοδιαχειριζόμενη κοινότητα βιβλίου, οργάνωσαν στο Αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο Ναυαρίνου μια εκδήλωση-συζήτηση με αφετηρία τα όσα ζήσαμε και βιώνουμε με αφορμή την πανδημία. με θέμα:

«Το πρόβλημα δεν είναι ότι πεθαίνουμε αλλά ότι μας κάνουν να ζούμε έτσι»

Πανδημία - Νεοφιλελευθερισμός - Αντιστάσεις

Όπως γράφουν στο προσκλητήριο:

«Αντιμέτωποι με την απανθρωπιά των πολιτικών που υποστήκαμε με πρόσχημα την φροντίδα και την θεραπεία και αναλογιζόμενοι ότι το μέλλον είναι ακόμα χειρότερο, βάζουμε σε συζήτηση ένα ερώτημα που ζητάει απάντηση από χίλιες μεριές:

- Τι είδους ζωή θέλουμε να ζήσουμε; Σε ποιό κόσμο θέλουμε να ζήσουμε;

Οι ομιλητές που προσκαλέσαμε καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα επιχειρημάτων της ριζοσπαστικής σκέψης και της κριτικής στην καπιταλιστική αντίληψη της πραγματικότητας.

Ο Βασίλης Μηνακάκης που το βιβλίο του «Μετά την πανδημία covid – 19. Τι είδους κόσμο θέλουμε» κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό από τις εκδόσεις ΚΨΜ. Μας συνδέει μαζί του μια πολύχρονη σχέση συναδελφική και εκτίμησης.

Ο Γιώργος Λιερός που το δοκίμιό του «Να τραβήξουμε το φρένο κινδύνου στο τρελό τρένο της προόδου» κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις των Συναδέλφων σε ηλεκτρονική μορφή στο μέσο της καραντίνας.

Εκδήλωση: Πανδημία - Νεοφιλελευθερισμός - Αντιστάσεις

- Ενημέρωση από την εκδήλωση:[ΕΔΩ]