Οι 63+ της «ΛΑΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ»...

Δόθηκε στην δημοσιότητα την προηγούμενη εβδομάδα το παρακάτω κείμενο με τον τίτλο «ΣΥΜΒΟΛΗ ΜΕΛΩΝ ΛΑΕ ΕΝΟΨΕΙ ΤΗΣ ΙΔΡΥΤΙΚΗΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ» που συνοδεύεται από 63 υπογραφές:

Ως άνθρωποι ενταγμένοι στην αριστερά, που συμμετέχουμε στη ΛΑΕ, θα θέλαμε να θέσουμε εντός της ΛΑΕ, κάποια ζητήματα στρατηγικής, τακτικής και διαδικασίας, τα οποία κρίνουμε ότι είναι ιδιαίτερα κρίσιμα για την πορεία και την επιτυχία του εγχειρήματος.

Πριν απ’ όλα θα θέλαμε να διευκρινίσουμε ότι θα προτιμούσαμε και σαφώς θα ήταν πολύ πιο χρήσιμο, αυτή η συζήτηση να είχε ξεκινήσει με ευθύνη και με πρωτοβουλία των επιτροπών που ορίστηκαν στη Συνδιάσκεψη του Νοέμβρη για να ετοιμάσουν τις εισηγήσεις και προσυνεδριακό διάλογο στις Πολιτικές Επιτροπές (Π.Ε.). Δεδομένου όμως ότι κάτι τέτοιο δεν έχει λάβει χώρα, πολύ περισσότερο δεν έχει καν οριστεί μέχρι στιγμής η ημερομηνία της Ιδρυτικής Συνδιάσκεψης, αναλαμβάνουμε αυτήν την πρωτοβουλία, λόγω και της κρισιμότητας των ζητημάτων, όπως προαναφέραμε.

Μοναδικός μάρτυρας μία γάτα...

Ως «ένα μυθιστόρημα της διαπλοκής» χαρακτηρίζεται από το tvxs.gr το δημοσίευμα του Κυριακάτικου Βήματος: «Ο ηγέτης, ο εκδότης και... η γάτα των Ιμαλαΐων» Όμως η ανακοίνωση του Μεγάρου Μαξίμου το χαρακτηρίζει «άκρως αποκαλυπτικό» :

Το Κεντρικό δημοσίευμα της εφημερίδας ΤΟ ΒΗΜΑ είναι άκρως αποκαλυπτικό. Φανερώνει ότι ο εκδότης Στ. Ψυχάρης ζητούσε επίμονα από τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ πολύ πριν τις εκλογές του Γενάρη του 2015,τη διαγραφή των δανείων του καθώς και πολιτική διαμεσολάβηση για την απόκτηση της συνολικής ιδιοκτησίας του MEGA.

Ηρώ Διώτη: Τους πιο ενδιαφέροντες δρόμους τους γνωρίζεις πάντοτε περπατώντας τους

Αναδημοσίευση από το 3pointmagazine.gr

Η επόμενη μέρα της συμφωνίας μεταξύ της κυβέρνησης και των δανειστών κι ενώ είχε προηγηθεί το μεγαλειώδες αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος την 5η Ιουλίου, έφερε πολύ κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ αντιμέτωπο με σοβαρά διλήμματα που είχαν φόντο την απογοήτευση.

Για τους περισσότερους η συνθηκολόγηση ήταν αναπόφευκτη. Το στρατηγικό πλάνο της κυβέρνησης είχε ηττηθεί και η μόνη κόκκινη γραμμή που είχε απομείνει ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ να μην αποτελέσει «αριστερή παρένθεση». Κατά τη ρήση «χάθηκε η μάχη, αλλά όχι ο πόλεμος», πολλοί παρέμειναν, ευελπιστώντας σε αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων στην Ευρώπη.

Στον αντίποδα, ένα σημαντικό μέρος του κόμματος, αποτελούμενο από ανθρώπους που έχτισαν από το μηδέν το πιο πετυχημένο -βάσει εκλογικών αποτελεσμάτων- κόμμα της Αριστεράς στην Ελλάδα αποχώρησαν. Πολλοί αισθάνθηκαν προδομένοι και στράφηκαν εναντίον των παλιών τους συντρόφων, χρησιμοποιώντας πολύ σκληρούς όρους στις δημόσιες τοποθετήσεις τους, όπως και στα συνθήματα.

’Ημερίδα της Ευρωομάδας της Αριστεράς (GUE/NGL) για το Χρέος και τη Δημοκρατία

Την Τρίτη 1η Μαρτίου 2016 στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες (αίθουσα ASP 01G02) θα πραγματοποιηθεί η Ημερίδα της Ευρωομάδας της Αριστεράς (GUE/NGL) για το Χρέος και τη Δημοκρατία, με τίτλο "Restructuring Debt-Rebuilding Democracy", μετά από πρωτοβουλία του ευρωβουλευτή της Λαϊκής Ενότητας, Νίκου Χουντή, της ανεξάρτητης ευρωβουλευτού, Σοφίας Σακοράφα και του Γάλλου ευρωβουλευτή του Front de Gauche Jean¬Luc Mélenchon.

Στην πρώτη ενότητα της ημερίδας θα παρουσιαστούν τα συμπεράσματα της Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος της Ελληνικής Βουλής από τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, πρώην Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων, τον Eric Toussaint, ρόεδρο της Επιτροπής για την Ακύρωση του Χρέους στον Τρίτο Κόσμο (CADTM), τον Γιώργο Κασσιμάτη, Ομότιμο Καθηγητή Δικαίου του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και τον Benjamin Lemoine, ερευνητή του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας (CNRS)

Στη δεύτερη ενότητα θα παρουσιαστεί η πρόταση του ΟΗΕ για ένα πολύπλευρο πλαίσιο αναδιάρθρωσης χρεών από τον Diego Borja, πρώην υπουργό Οικονομικών του Ισημερινού, τη Maria Lucia Fatorelli, συντονίστρια της Επιτροπής Πολιτών για τον Έλεγχο του Χρέους της Βραζιλίας (Citizen Debt Audit¬Brazil) και τον Cephas Lumina, καθηγητή, πρώην ανεξάρτητο ειδικό του ΟΗΕ για το εξωτερικό χρέος και τα ανθρώπινα δικαιώματα

Η ημερίδα θα διαρκέσει από τις 09.00 έως τις 12.30, ενώ θα μεταδίδεται ζωντανά στον ιστότοπο: http://www.guengl.eu/news/article/events/sovereign¬debt¬default¬and¬t (ώρα έναρξης στην Ελλάδα 10.00).

Πολιτική Εκδήλωση Κόκκινου Δικτύου στην ΕΣΗΕΑ: "Μνημόνιο 3, Κρίση, Ανατροπή-Τι Αριστερά χρειαζόμαστε;"

Το Κόκκινο Δίκτυο, ανταποκρινόμενο στις κρίσιμες συνθήκες της περιόδου, διοργανώνει ανοιχτή πολιτική εκδήλωση

τη Δευτέρα 29/2

στην αίθουσα εκδηλώσεων της ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20),

στις 19.00, 

με θέμα:

 «Μνημόνιο 3, Κρίση, Ανατροπή-Τι Αριστερά χρειαζόμαστε;».

Στα σύνορα του μισθού: το πραγματικό κίνημα και το δημοκρατικό δίλημμα

(νέο κέντρο υποδοχής για πρόσφυγες, Δανία)

Πολλοί από τους καλύτερους διερμηνείς των διαθέσεων του κεφαλαίου έχουν δει πολύ καθαρά την αξεδιάλυτη σύνδεση μεταξύ του κράτους της κινητικότητας και του καθεστώτος των μισθών. Από τα κεντρικά της Deutsche Bank ως το think-tank της βρετανικής οικονομικής πολιτικής και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αντηχεί μία ξεκάθαρη πολιτική σύσταση: είναι αναγκαίο να καταργηθεί ο νόμιμος ελάχιστος μισθός –ο οποίος θεωρείται πόλος έλξης και ενθάρρυνσης για τη μετανάστευση– και να επιβληθούν νομικά χαμηλότεροι μισθοί για τους μετανάστες που «φιλοξενούνται» στην Ευρώπη. Τα «σύνορα του μισθού» που πάντοτε διέσχιζαν τον ευρωπαϊκό χώρο –ακόμα και αν δεν εντοπίζονταν ποτέ στους χάρτες– δεν επαρκούν. Δεν είναι, δηλαδή, αρκετό το ότι στις ανατολικές χώρες οι μισθοί είναι συστηματικά χαμηλότεροι σε σχέση με τις βόρειες χώρες. Διότι η μετανάστευση πάντοτε προσφέρει σε κάποιον εργάτη την ευχέρεια να αρνηθεί την φτωχοποίηση και να ψάξει για κάτι καλύτερο αλλού. Η διαφοροποίηση των μισθών πρέπει, επομένως, να αναπαράγεται θεσμικά και να θεωρείται δεδομένη σε κάθε κράτος-μέλος της ΕΕ. Συνεπώς, οικοδομείται μια γνήσια ευρωπαϊκή πολιτική ξεκινώντας από τις κυριαρχικές και προστατευτικές αποφάσεις του κάθε κράτους.

Αναδημοσίευση από το —Nomadic universality

των S-Connessioni Precarie

Μετάφραση: Βαγγέλης Πούλιος

Περισσότερο από τη φρίκη της μάχης στο Χαλέπι, ήταν η πίεση χιλιάδων μεταναστών που τελικά επέβαλε μια εύθραυστη συμφωνία σχετικά με τον πόλεμο στη Συρία. Οι εβδομάδες που αφιερώθηκαν στις διαπραγματεύσεις, οι λίγο ως πολύ ρητοί εκβιασμοί, οι αχαρακτήριστες συμφωνίες που σχετίζονται με τον κουρδικό λαό, τα χρήματα που χρειάζονται και τα χρήματα που συμφωνήθηκαν, η ανακοίνωση της επέμβασης του ΝΑΤΟ, ένα ακόμα απαράδεκτο τελεσίγραφο στην Ελλάδα, αυτή τη φορά σχετιζόμενο με τους μετανάστες· όλα αυτά φαίνεται να συνηγορούν ότι το ζήτημα των μεταναστών παίζεται στα σύνορα. Δεν είναι όμως έτσι και ό,τι συμβαίνει τριγύρω μας το δείχνει καθαρά. Είναι αρκετό να δούμε την κατάσταση που διαμορφώνεται στα ευρωπαϊκά κράτη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μετά την ανακοίνωση του φρένου έκτακτης ανάγκης (emergency break), το οποίο θα περιορίζει την πρόσβαση σε εργασιακά δικαιώματα για τους νεοεισελθόντες στην Βρετανία μετανάστες από άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ, η κυβέρνηση του Ντέιβιντ Κάμερον μαζί με τον ΟΗΕ και τις κυβερνήσεις της Γερμανίας, του Κουβέιτ και της Νιγηρίας προώθησαν ένα «συνέδριο των δωρητών» με σκοπό να αντιμετωπίσουν την «προσφυγική κρίση» της Συρίας. 9 δις € προστέθηκαν στα 12 δις τα οποία υποσχέθηκε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στην Τουρκία, το Λίβανο, την Ιορδανία και την Αίγυπτο για να διαχειριστούν τις μεταναστευτικές ροές έξω από τα σύνορα της ΕΕ.

Σε ένα ανακαινισμένο σφαγείο της Μαδρίτης η 2η συνάντηση για το plan b της Ευρώπης

Ένα ανακαινισμένο ...σφαγείο της Μαδρίτης ήταν ο τόπος που το περασμένο Σαββατοκύριακο έγινε η συνάντηση για την πολιτική συγκρότηση του plan b' της Ευρώπης. Το πλαίσιο της συνάντησης, όπως και ποιοί υπογράφουν το σχετικό κείμενο εδώ:

Ένα σχέδιο Β για την Ευρώπη

Μεταξύ των πολλών προτάσεων για δράση που εγκρίθηκαν σε διάφορα επίπεδα (τοπικό, εθνικό ή ευρωπαϊκό), αποφασίστηκε η οργάνωση μιας ευρωπαϊκής ημέρας κινητοποιήσεων ενάντια στις πολιτικές λιτότητας την 28 Μαΐου, η ημερομηνία που καθορίζεται σε συνάρτηση με την Κομμούνα του Παρισιού. 

(κλικ στην εικόνα για να δείτε το site της συνάντησης)

Η συνάντηση αυτή ακολούθησε τη μία άλλη που είχε πραγματοποιηθεί στο Παρίσι με πρωτοβουλία του Αριστερού Κόμματος στις αρχές Ιανουαρίου, και είχε επικεντρωθεί κυρίως σε οικονομικά θέματα.Tο ντοκουμένο που εκδόθηκε μετά την λήξη των εργασιών, εδώ:

Ο μισθός ως «πλασματικό κεφάλαιο»

Στο παρελθόν αρκετές φορές, έχουμε προβάλλει την θέση ότι:

α. κύριο χαρακτηριστικό της παγκοσμιοποίησης είναι η επέκταση της κυριαρχίας της κεφαλαιακής σχέσης στο εσωτερικό των κοινωνικών σχηματισμών

β. ο νεοφιλελευθερισμός -ως σύστημα διακυβέρνησης - εμπεδώνει την επέκταση της κυριαρχίας της κεφαλαιακής σχέσης στο εσωτερικό των κοινωνικών σχηματισμών με τρόπους που επηρεάζουν ακόμα την ίδια την συγκρότηση των κοινωνικών ομάδων και τάξεων, όπως:

- Με την εισαγωγή στο εσωτερικό των λαϊκών τάξεων του “ανταγωνισμού”, ως συνέπεια των πολιτικών που αφορούν την κυριαρχία των “ελαστικών σχέσεων εργασίας”, την κατάργηση “επαγγελματικών δικαιωμάτων” και άλλες παρόμοιες πολιτικές

- Με την γενίκευση της “ατομικής διαπραγμάτευσης” με το κράτος και την αποσάθρωση των παραδοσιακών μηχανισμών διαμεσολάβησης των κοινωνικών και ταξικών συμφερόντων.

- Με την διαμόρφωση “νέων δεσμών” ανάμεσα στη μισθωτή εργασία και τα λαϊκά στρώματα με το κεφάλαιο μέσω των οποίων γίνονται μέτοχοι της “κεφαλαιακής σχέσης” και συνδέουν τις τύχες τους με τον μέλλον του κεφάλαιου.

Σχετικά με αυτή την θέση, δηλαδή με το πως η μισθωτή εργασία και λαϊκά στρώματα γίνονται μέτοχοι της κεφαλαιακής σχέσης, έχει ενδιαφέρον το παρακάτω απόσπασμα από ένα πρόσφατο κείμενο «Κρίση υπερσυσσώρευσης και καπιταλιστική κυριαρχία» του Γιάννη Μηλιού το οποίο αναφέρεται σε αυτή την “καινοτομία” με μαρξιστικούς όρους, το οποίο και παραθέτουμε:

Για τη δημοκρατία, το κόμμα και την κρίση εκπροσώπησης

Αναδημοσίευση από το RProject.gr

του Σωτήρη Σιαμανδούρου

Με αφορμή τη διακήρυξη της Λα.Ε.

Η διακήρυξη της Λα.Ε αποτελεί σημαντικό βήμα μπροστά από πολλές απόψεις. Έχουμε στα χέρια μας ένα κείμενο σε καλή κατεύθυνση. Ωστόσο, η εσπευσμένη δημοσίευση της διακήρυξης της Λα.Ε, χωρίς να προηγηθεί συζήτηση στις οργανώσεις, θέτει παραδειγματικά το διαχρονικό πρόβλημα της δημοκρατίας, αφού το ίδιο το κείμενο ταυτότητας μεταβιβάζεται με τον ιμάντα στα μέλη για να περάσει στην κοινωνία, χωρίς να προηγηθεί –επίσημη τουλάχιστον- συζήτηση ούτε με τα μέλη ούτε με την κοινωνία. Δεν πρόκειται βεβαίως για παραμύθι με κακό λύκο αλλά για αντινομίες της ευρύτερης δημοκρατικής και σοσιαλιστικής παράδοσης, για φαινόμενα που διαπερνούν οριζόντια όλα τα κόμματα, τις οργανώσεις, ακόμη και τις αναρχικές συνελεύσεις, σε διαφορετικό βαθμό φυσικά και με διαφορετικό τρόπο.

Ειρωνικό είναι το γεγονός ότι αυτός ο παραγκωνισμός της βάσης της Λα.Ε είναι εν μέρει αποτέλεσμα της πίεσης της ίδιας της βάσης της Λα.Ε, μια αγχωμένη απάντηση της ηγεσίας στο αίτημα να προχωρήσει πιο γρήγορα η συγκρότηση. Πολύ φυσιολογικά, είναι πάνδημο το αίτημα για αυθεντική συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων του νέου φορέα. Δεν υπάρχει λόγος να συμμετέχει κανείς σε έναν φορέα εάν δεν συμμετέχει στη λήψη των αποφάσεων. Να στηρίζει μπορεί και χωρίς να είναι μέλος. Άλλωστε, αυτό είναι αίτημα που ωρίμασε στη συνείδηση όσων προέρχονται από τον ΣΥΡΙΖΑ, διότι έζησαν την εμπειρία της πλήρους αυτονόμησης της ηγεσίας. Στο πάνδημο αυτό αίτημα κανείς δεν μπορεί να πάει κόντρα χωρίς να βλάψει τη Λα.Ε, χωρίς να οδηγήσει ακόμη περισσότερους άξιους συντρόφους στην αποστράτευση, χωρίς να εκθρέψει υπαρκτά φαινόμενα γραφειοκρατικού εκφυλισμού με ρίζες βαθιές στην ελληνική αριστερά συνολικότερα.

«Τι να ’κανε το παιδί;»

Το ρίσκο, η εθελοδουλία, ο ηγέτης και ο δημαγωγός

Αναδημοσίευση από τον "δρόμο"

του Αλέξανδρου Μπίστη

Ένα χρόνο μετά την ιστορική νίκη της 25ης Ιανουαρίου, η δεύτερη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προχωρά αταλάντευτα στην εφαρμογή των σχεδίων των «αντιπάλων» της, θυσιάζοντας τον ελληνικό λαό στο βωμό της 1ης αξιολόγησης, παρ’ ότι τα παρελκόμενα της καλοκαιρινής συνθηκολόγησης είναι πλέον ορατά ακόμα και στους πιο αισιόδοξους και η αποσταθεροποίησή της είναι τόσο εμφανής, που οδηγεί μέχρι και σε σενάρια περί «ηρωικής εξόδου».

Το πολιτικό προσωπικό αυτής της κυβέρνησης γνωρίζει πολύ καλά πως καμία μνημονιακή κυβέρνηση δεν μακροημερεύει στην εξουσία, αφού «το πρόγραμμα δεν βγαίνει». Αλλά, παρά τη γνώση αυτή, φαίνεται να υποτίμησε τις λαϊκές αντιδράσεις απέναντι στο επιχείρημα «μας ψηφίσατε, ας προσέχατε!».