Κομμουνιστής ...“είσαι και φαίνεσαι”!

Μετά τις τελευταίες εκλογές και την εκλογική αποτυχία αριστερών εκλογικών σχημάτων πέραν του εναπομείναντος ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, παρατηρείται μια κάποια αναζωπύρωση της συζήτησης για την ανάγκη κομμουνιστικοποίησης της Αριστεράς και του κινήματος. Οι θεωρητικές αφετηρίες αυτών των αναζητήσεων επικεντρώνονται περισσότερο στην αποκατάσταση μιας μαρξιστικής-επαναστατικής ορθοδοξίας και συνέχειας των παραδόσεων του κομμουνιστικού κινήματος και λιγότερο στην ανάγκες ανάλυσης/παρέμβασης της πολιτικής συγκυρίας.

Το πολιτικό πλαισιο στο οποίο διαδραματίζονται αυτές οι αναζητήσεις είναι δεδομένο και δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση: Εκφράζει την πρόθεση για μια κομμουνιστικοποίηση των δυνάμεων του πατριωτικού μετώπου εθνικής σωτηρίας της χώρας, οι οποίες πρακτικά συγκροτούν αυτό που συνήθως ονομάζεται “κόμμα της δραχμής”.

Αποκαλυπτική συνέντευξη της Ζωής Κωνσταντοπούλου (29/01/16)

Αναδημοσίευση από EΡΤopen

Συνέντευξη Ζωής Κωνσταντοπούλου [*]

Γιάννα Παπαδάκου: Είναι τόσα τα θεσμικά θέματα που τρέχουν κα Κωνσταντοπούλου, να σας ευχαριστήσω κατ' αρχήν που ήρθατε, και μπαίνω αμέσως στα θέματά μας γιατί έχουμε πολλά να πούμε, θα μπορούσαμε να μιλάμε και για ένα δίωρο, όχι μόνο για ένα ημίωρο. Και θέλω να σας ρωτήσω αν εκτιμάτε ότι αυτός ο εκβιασμός που γίνεται από την ΕΕ σε σχέση με τη Σέγκεν και σε σχέση με το ότι επιχειρούν πραγματικά να μας μετατρέψουν σε αποθήκες ψυχών εδώ πέρα, να έρθουν όλοι να μείνουν, να κλείσουν τα σύνορα. Αν υπάρχει, όμως, και κίνδυνος νομικός. Επιτρέπεται να μας βγάλουν από τη Σέγκεν, σύμφωνα με τη συνθήκη που υπάρχει;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κυρία Παπαδάκου, αυτός ο εκβιασμός που εκτυλίσσεται αυτές τις μέρες, έχει προετοιμαστεί από το καλοκαίρι. Και στη φιλοτέχνηση αυτού του εκβιασμού συνέπραξε ο ίδιος ο πρωθυπουργός όταν αποδέχθηκε από το καλοκαίρι να επαναλαμβάνει το νέο σενάριο που εκφωνείται από πλευράς ευρωκρατίας και είναι το σενάριο «ότι ολοκληρώθηκε το ελληνικό ζήτημα και τώρα το ζήτημα για την Ευρώπη είναι το προσφυγικό». Θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά αυτός ο εκβιασμός με τον εκβιασμό που είδαμε να ξεδιπλώνεται και ακόμη διακινείται με θύμα την Ελλάδα από το καλοκαίρι σε σχέση με τα δημοσιονομικά και τη νομισματική πολιτική. Η Ευρώπη…

3 χρόνια ΒΙΟΜΕ στα χέρια των εργαζομένων

Σκέψεις για τις κινητοποιήσεις των αγροτών

tou Νίκοu Νούλα

Α) Από τη μια αυθορμητισμός, μαζικότητα, ευδιάκριτη η παρουσία νεολαίας, αγωνιστικές διαθέσεις, πρωτοτυπία μορφών, δηλαδή πραγματική (και όχι συμβολική) προσπάθεια να μην περάσει η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στο φορολογικό.

Από την άλλη πολιτική ηγεμονία των αγροτοπατέρων της ΝΔ, χρησιμοποίηση της κινητοποίησης ως πολιτική παρακαταθήκη για το κόμμα τους, απολιτικοποίηση που ρέπει προς χωριστικές ιδεολογίες, παρουσία της χρυσής αυγής, απουσία αριστερής παρέμβασης (ακόμα και του ΚΚΕ...), ανοργανωσιά.

Β) Ερωτήματα προς προβληματισμό:

Ένας χρόνος σύριζα (τσογλαναρία ρουστικάνα)

Αποσπάσματα από το κείμενο   Ένας χρόνος σύριζα (τσογλαναρία ρουστικάνα)

...Αυτή η γραμμή ήταν η συγκολλητική ουσία που κράτησε τα στελέχη του σύριζα μέσα στο μαντρί. Η υπόσχεση πως θα είναι η νέα εξουσία for ever and ever. Λίγο πολύ τους υποσχέθηκαν ότι ο τσίπρας θα είναι ο νέος τσάβες ή τέλοσπάντων ο νέος κίρσνερ και ότι αν θέλουν μια καρεκλίτσα στο μέλλον, καλό θα ήταν να μην κατέβουν από το τρένο. Ήταν με λίγα λόγια ένα ΤΙΝΑ (There Is No Alternative).

Φυσικά επρόκειτω για ένα ακόμα επικοινωνιακό τέχνασμα. Ο βίος μιας μνημονιακής κυβέρνησης είναι σε γενικές γραμμές σύντομος κι αυτό έχει καταγραφεί πολύ καλά τα τελευταία χρόνια. Πόσο μάλλον μιας μνημονιακής κυβέρνησης σαν κι αυτής του σύριζα, χωρίς σταθερές κοινωνικές συμμαχίες που θα εκτελούσε όλα τα συμβόλαια θανάτου που ακόμα και ο σαμαράς με τον άδωνη και τον δένδια ντρέπονταν να ολοκληρώσουν.

Ευτυχώς που κατέβηκε σήμερα στο Σύνταγμα το ΚΚΕ...

Τα εργατικά συνδικάτα και ομοσπονδίες, αλλά και πολικές οργανώσεις, της από πάντα αλλά και της πρόσφατης εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, που καλούσαν σήμερα σε κινητοποίηση ήταν όλα άφαντα. Κάποιοι ανθρωπάκοι που είχαν ανταποκριθεί στο κάλεσμά τους, τους έψαχναν στους πέριξ δρόμους, αλλά δεν τους έβρισκαν και ρωτούσαν τους περαστικούς μήπως τους είδαν. Η παρακάτω εικόνα είναι από την πλατεία Κλαυθμώνος από την συγκέντρωση ΑΔΕΔΥ και λοιπών προοδευτικών και αριστερών δυνάμεων, λίγο πριν ξενικήσουν για την είσοδο του ...Hotel Grande Bretagne:


Εδώ, όταν έφτασαν:

50 αποκλειστικές φωτογραφίες από τη φιέστα της Συριζάρας

η συνέχεια εδώ:

Πήγαμε κι εμείς στο Tae Kwon Do: 50 αποκλειστικές φωτογραφίες από τη φιέστα της Συριζάρας (PHOTOS)

Αποχωρήσεις και ανεξαρτητοποιήσεις από την Δημοτική Κίνηση Ανοιχτή Πόλη

Αναδημοσίευση από το alterthess.gr

Την αποχώρηση και ανεξαρτητοποίηση τους από το δημοτικό σχήμα ανακοίνωσαν εκλεγμένοι της δημοτικής παράταξης "Ανοιχτή Πόλη" που στηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ στο Δήμο Αθήνας. Σε συνέχεια της ανακοίνωσης και μετά τη συλλογή και άλλων υπογραφών θα συνεχίσουν την παρέμβαση τους στα κινήματα και την τοπική αυτοδιοικηση με τη συγκρότηση νέου σχήματος.

Ολόκληρο το κείμενο της αποχώρησης:

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Οι τράπεζες χρησιμοποιούνται σήμερα όπως παλαιότερα τα τανκς και τα όπλα

(κλικ στην εικόνα για περισσότερα)

Αναδημοσίευση από το contra-xreos.gr

Συγκεκριμένες προτάσεις για τη διαμόρφωση ενός εναλλακτικού πολιτικού και οικονομικού σχεδίου υπέβαλε η Ζωή Κωνσταντοπούλου, στην κεντρική ομιλία της στο πλαίσιο των εργασιών της διεθνούς Συνδιάσκεψης «Για ένα Σχέδιο Β’ στην Ευρώπη», που πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι στις 23 και 24 Ιανουαρίου 2016.

Η Συνδιάσκεψη συγκλήθηκε με πρωτοβουλία των Jean-Luc Melenchon (Ευρωβουλευτή και συνιδρυτή του Γαλλικού Κόμματος της Αριστεράς), Ζωής Κωνσταντοπούλου (τέως Προέδρου της Βουλής των Ελλήνων), Γιάνη Βαρουφάκη (πρώην υπουργού Οικονομικών της Ελλάδας), Oscar Lafontaine (πρώην υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας και συνιδρυτή της Die Linke) και Stefano Fassina (Βουλευτή Ιταλικής Αριστεράς, πρώην αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών της Ιταλίας), οι οποίοι συνυπέγραψαν τον Σεπτέμβριο του 2015 την κοινή διακήρυξη «Για ένα Σχέδιο Β’ στην Ευρώπη».

Η Συνδιάσκεψη κάλυψε θεματικές ενότητες, που αφορούν τη νομισματική πολιτική, το χρέος και τις διεθνείς εμπορικές συναλλαγές.

Ζ. Ρανσιέρ: Οι σοφιστές των ημερών μας κτίζουν το πλήρες.Το ερώτημα για μας είναι πως να κτίσουμε τα κενά...

Τον Γενάρη του 83 οργανώθηκε στο πανεπιστήμιο Paris 8, στο Παρίσι ένα συνέδριο με θέμα το “Ελληνικό σύμπτωμα”. Όπως εξηγείται στο οπισθόφυλλο του του τόμου “ελληνικό σύμπτωμα” που κυκλοφόρησε στα ελληνικά το 2014 από τις εκδόσεις “νήσος”: Ο όρος σύμπτωμα στον τίτλο, που διαλέχτηκε να μας τσιμπήσει σαν σωκρατική μύγα, μεταφέρει ένα ειρωνικό στοιχείο αναφορικά με όλον αυτό τον κυρίαρχο λόγο της πολιτικής ιατρικοποίησης. Σε καμία περίπτωση το ζητούμενο δεν είναι να αντικαταστήσουμε τους τεχνοκράτες ειδικούς, συνταγογραφώντας καινούργιες - εναλλακτικές ! - θεραπείες για τους λαούς. Από την άλλη, αν η ειρωνεία παραπέμπει σε ένα είδος άρνησης ή κριτικής, και επομένως και η απόκριση των κειμένων, ήταν όχι απλώς μαι κατηγορία - καταγγελία της εφαρμοζόμενης “θεραπείας” αλλά και μια απάντηση, η διατύπωση μιας άλλης ιδέας για την υγεία και η ανάληψη ευθύνης γι' αυτήν”.

Από αυτόν τον τόμο, διαλέξαμε και δημοσιεύουμε μερικά αποσπάσματα από το κεφάλαιο “ΕΠΙΣΦΑΛΗΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ” που περιλαμβάνει μια συζήτηση ανάμεσα στην Μαρία Κακογιάννη και τον Ζακ Ρανσιέρ, τα οποία εκφράζουν μια κριτική απέναντι σε πολιτικές πρακτικές και αντιλήψεις της παραδοσιακής κομμουνιστικής Αριστεράς, ζητήματα που αποκτούν ιδιαίτερη σημασία για την Αριστερά στην χώρα μας γιατί δεν σχετίζονται μόνον με ενσωμάτωση του ΣΥΡΙΖΑ στο νεοφιλελεύθερο στρατόπεδο αλλά και με την αποτυχία της υπόλοιπης Αριστεράς να συγκροτήσει μια εναλλακτική πολιτική λύση την εποχή των μνημονίων απέναντι στις κυρίαρχες πολιτικές.

Ζ. Ρανσιέρ:

...Η χειραφέτηση είναι ένας τρόπος προετοιμασίας ενός άλλου κόσμου, αλλά και ένας τρόπος ζωής μέσα στον υπάρχοντα κόσμο. Σε κάθε περίπτωση, η πολιτική ως συλλογική πράξη αποτελεί ανυπέρβλητη διάσταση της πάλης ανάμεσα σε δύο κόσμους, με άλλα λόγια, πρόκειται για τη διαδικασία οικουμενικοποίησης, ίδιον των πολιτικών συλλογικοτήτων. Υπάρχουν λοιπόν μορφές πολιτικής προ-υποκειμενοποίησης που ξεπερνούν, τρόπον τινά, τη στιγμή της πολιτικής διαμάχης· ποτέ όμως η λογική των εναλλακτικών τρόπων ζωής δεν θα αντικαταστήσει τις διαδικασίες οικουμενικοποίησης που παράγουν οι πολιτικές συλλογικότητες.

Μ Κακογιάννη: Σύμφωνα με τα λεγόμενά σας, το σκάνδαλο του '68 ήταν η εγγραφή του σε μια λογική που εναντιωνόταν στις επιταγές της «επαναστατικής επιστήμης» (βλ. επιστημονικός μαρξισμός), τη στιγμή που έμοιαζε εξ ολοκλήρου στιγματισμένο από την ιδεολογία.

Σήμερα, η βασική κατηγορία που βαραίνει τα διάφορα κινήματα είναι μάλλον η απουσία ιδεολογίας. Ακόμα και εκείνοι που θεωρούν αυτή την απουσία αρετή των κινημάτων, σε κάθε περίπτωση συμφωνούν ότι υφίσταται.