Ένας χρόνος σύριζα (τσογλαναρία ρουστικάνα)

Αποσπάσματα από το κείμενο   Ένας χρόνος σύριζα (τσογλαναρία ρουστικάνα)

...Αυτή η γραμμή ήταν η συγκολλητική ουσία που κράτησε τα στελέχη του σύριζα μέσα στο μαντρί. Η υπόσχεση πως θα είναι η νέα εξουσία for ever and ever. Λίγο πολύ τους υποσχέθηκαν ότι ο τσίπρας θα είναι ο νέος τσάβες ή τέλοσπάντων ο νέος κίρσνερ και ότι αν θέλουν μια καρεκλίτσα στο μέλλον, καλό θα ήταν να μην κατέβουν από το τρένο. Ήταν με λίγα λόγια ένα ΤΙΝΑ (There Is No Alternative).

Φυσικά επρόκειτω για ένα ακόμα επικοινωνιακό τέχνασμα. Ο βίος μιας μνημονιακής κυβέρνησης είναι σε γενικές γραμμές σύντομος κι αυτό έχει καταγραφεί πολύ καλά τα τελευταία χρόνια. Πόσο μάλλον μιας μνημονιακής κυβέρνησης σαν κι αυτής του σύριζα, χωρίς σταθερές κοινωνικές συμμαχίες που θα εκτελούσε όλα τα συμβόλαια θανάτου που ακόμα και ο σαμαράς με τον άδωνη και τον δένδια ντρέπονταν να ολοκληρώσουν.

Δεν είναι μόνο διάφορα φερέλπιδα οννεδιτάκια σαν κι αυτό το αστέρι που έπεσαν στην παγίδα. Είναι και μια ατελείωτη στρατιά από παλιά στελέχη που μετατράπηκαν σε μια νύχτα σε οργανικούς διανοούμενους του μνημονιακού συστήματος. Σαν έτοιμοι από πάντα, άνθρωποι που κυκλοφορούσαν με τισερτάκια γεμάτα τρύπες από τα πλυσίματα, αλλά που τελικά η σοβαροφάνεια νίκησε μέσα τους τις τρύπες απτά τισέρτ, φόρεσαν κουστούμια και άρχισαν να τσιτάρουν φιλελεύθερα τραγούδια. Άνθρωποι αρκετά μεγάλοι για να πιστέψεις ότι περίμεναν 20-30 χρόνια την ευκαιρία να κυβερνήσουν σαν άλλοι πασόκοι. Κι όμως το έκαναν. Όλα με την υπόσχεση πως από εδώ και πέρα το μόνο που θα υπάρχει θα είναι ο τσίπρας. Με μνημόνιο, με δραχμή, με βροχές και με χαλάζι :)

Δεν υπήρχε μεγαλύτερη επιβεβαίωση γι’ αυτή τη μερίδα ανθρώπων, από τις εκλογές του σεπτέμβρη. Εκεί, λίγο πολύ, η επικοινωνιακή γραμμή της τσογλαναρίας του μαξίμου επιβεβαιώθηκε. Τον τσίπρα θα τον ακολουθεί πιστά ο λαός ακόμα κι αν πηδήξει στον γκρεμό, γιαυτό πηδήξτε κι εσείς μαζί του. Κι έτσι στην ουσία ο κύβος είχε ριφθεί. Σε αυτό σιγόνταραν και τα ΜΜΕ, που μετά την κωλοτούμπα, έδειξαν πως ο νέος τσίπρας είναι ο άνθρωπός τους. Άρα η παντοδυναμία που τους υποσχέθηκαν ήταν εκεί. Οι μάσκες είχαν πέσει, ακόμα και η γλώσσα που χρησιμοποιούσαν πια είχε γίνει αυτή του “ρεαλισμού”. Σκάσε και κολύμπα ρε μαλάκα, εμείς είμαστε η καλύτερη σου ελπίδα.

Η γιαγιά μου έλεγε τα μικρά θαύματα κρατάνε τρεις μέρες και τα μεγάλα έξι. Αλλά οι συριζαίοι μάλλον δεν είχαν μια τόσο σοφή γιαγιά κι έτσι νόμιζαν πως το επικοινωνιακό θαύμα του τσίπρα θα κρατούσε για πάντα. Και κάπως έτσι άρχισαν να πουλάνε την πραγμάτιά τους για ανάπτυξη για νέες μπίζνες και νέες ευκαιρίες. Μόνο που στη αγορά αυτή δεν υπήρχαν και πολλοί να ψωνίσουν.

.......

Ο κούλης ως απομηχανής θεός

Αυτή την εικόνα της παντοδυναμίας τους, ήρθε να καταστρέψει η εκλογή του κούλη στην αρχηγία της νδ. Μια τόσο αστεία παντοδυναμία, δεν θα μπορούσε παρά να καταστραφεί από έναν εξίσου αστείο αντίπαλο. Η νδ, ημιδιαλυμένη αλλά πιστή στις αρχές της, εξέλεξε έναν νέο αρχηγό από τους γόνους των παλιών τζακιών της. Και ήταν τόσο προφανής αυτή η διάλυση που εξέλεξε έναν μητσοτάκη. Ήλπιζε να ανατρέψει και αυτή τη φορά τα ίδια σημάδια διάλυσης που προσπάθησε να ανακόψει και ο πατήρ μητσοτάκης όταν εξελέγει αρχηγός το 1983 μετά τη σαρωτική νίκη του πασόκ.

Όλοι γνωρίζουμε πως ο κούλης είναι αστείος. Αλλά το ίδιο αστεία είναι και η κυβέρνηση σύριζα. Ο πατήρ δράκουλας έπρεπε να τάξει φθηνά εισαγόμενα αυτοκίνητα στο πλήθος στις εκλογές του 1985. Έπρεπε με λίγα λόγια να υιοθετήσει την ατζέντα του πασόκ (και να χάσει). Ο κούλης δεν χρειάζεται να κουνήσει το δαχτυλάκι του. Ο σύριζα παίζει με τους δικούς του φιλελέ όρους το παιχνίδι. Γι’ αυτό και η πολιτική έρημος στην αντιπολίτευση που είχαν τάξει οι spin doctors δεν εμφανίστηκε ποτέ. Διότι ξέχασαν να πουν, ότι για να συμβεί αυτό θα πρέπει ο σύριζα να αλλάξει το γήπεδο, την ατζέντα του παιχνιδιού. Από τη στιγμή που απλά άλλαξε φανέλα, ακόμα και ο λεβέντης μπορεί να λειτουργήσει ως εναλλακτική στο μνημονιακό στρατόπεδο.

Και κάπως έτσι τα μεθυσμένα συριζο-στελέχια άρχισαν να νιώθουν άβολα. Πριν καλά καλά προλάβουν να ράψουν τα ταγιέρ, τα ταγιέρ άρχισαν να ξεφτίζουν. Τα ΜΜΕ άρχισαν να αγαπούν τον κούλη και οι συριζαίοι να παραπονιούνται. Οι τρόικες συμπεριφέρονται στην κυβέρνηση με την ίδια παντελή έλλειψη ισοτιμίας που συμπεριφέρονταν και στην κυβέρνηση σαμαρά-βενιζέλου. Γνωρίζουν άλλωστε μέσα στην αλαζονεία τους πως ακόμα κι αν ο σύριζα φύγει από την κυβέρνηση δεν είναι αναντικατάστατος. Θα ψωνίσουν μια άλλη κυβέρνηση από τα ίδια καλάθια που ψώνισαν και τον σύριζα. (η αλαζωνεία των ευρωπαϊκών ελιτ δεν θα μας απασχολησεί σε αυτό το άρθρο).

Αυτό που άλλαξε λοιπόν με την εκλογή του κούλη είναι το αίσθημα του αναντικατάστατου συριζαίου. Και από εδώ και πέρα έχει μόνο κατήφορο. Σιγά σιγά θα αρχίσουμε να βλέπουμε διάφορους συριζαίους να αποκτούν “συνειδησιακό” πρόβλημα. Όχι ακριβώς γιατί θα πάνε με τον κούλη, αλλά γιατί καταλαβαίνουν πόσο φθηνό είναι το κρέας τους. Και αφού είναι τόσο φθηνό και μη αναντικατάστατο, γιατί να το θυσιάσουν?

Το μαξίμου προβλέψιμα θα προσπαθήσει να κάνει περιστασιακές συμμαχίες, αλλά θα γνωρίζει πια πως ανάμεσα στα μνημονιακά καλάθια με τις προσφορές υπάρχουν τόσες λύσεις, που ανά πάσα στιγμή μπορούν να αντικατασταθούν. Κι αυτό θα τους κάνει ακόμα πιο επικίνδυνους. Όσο επικίνδυνοι είναι πάντα οι αμοραλιστές όταν αρχίζουν να χάνουν.

Να είστε σίγουροι ότι θα προσπαθήσουν με κάθε τρόπο να κρατηθούν στην εξουσία. Αυτή τη στιγμή είναι ο μόνος τους σύμμαχος και το μόνο τους αποκούμπι. Πότε με τη γνωστή αριστερή κλάψα, ότι όλοι τους βαράνε, πότε με τις απειλές. Όταν είσαι τόσο ηθικά ανερμάτιστος, βρίσκεσαι μονίμως με μια εσωτερική αγωνία και ήδη έχουν καταλάβει ότι οι μέρες τους είναι μετρημένες. Το βλέπεις ξεκάθαρα αυτό, μέσα στο χαρτοπόλεμο της φιέστας για την πρώτη χρονιά αριστερά.


Μου την έπεσες στα ούζα με την αλλαγή…

Ο προσωπικός μου φόβος από το 2010 και μετά ήταν ότι ο σύριζα θα γίνει το νέο πασοκ- καθεστός και εγώ απλά ένας αδιάφορος γκρινιάρης που στην καλύτερη θα κάνω κάτι μεταξύ του τζίμη πανούση και του νικόλα άσημου στην έρημο της νέας κανονικότητας.

Πρέπει να παραδεχθώ ότι υπερέβαλα για τις δυνατότητές τους. Έτσι είναι οι φόβοι όμως, παράλογοι. Και συνήθως δεν έχουν καμία σχέση με τα πραγματικά προβλήματα που θα αντιμετωπίσεις στη ζωή σου. Κι έτσι, στο πρώτο χρόνο αριστερά θέτω κι εγώ το εναρκτήριο λάκτισμα του κλεισίματος της παρένθεσης σύριζα. Από εδώ και πέρα θα το συνειδητοποιούν και όλοι οι υπόλοιποι, κι εγώ θα γίνω ένας σεβάσμιος προφήτης. Κρίμα γιατί είμαι ψηλό κορίτσι και τα κολάν μου πάνε πολυ περισσότερο σε σχέση με αυτού του χοντροκώλη του πανούση.