Το πολιτικό πρόβλημα της Αριστεράς είναι ότι στερείται ...γελοιογράφων!

(Μια απάντηση στο άρθρο του Γ. Ρούση “ΠΕΡΙ ΒΙΑΣ”)

Μετά την λιτανεία του “Αγίου Παστιτσίου”, μήπως
θα πρέπει να κάνουμε και την λιτανεία των “κομμένων κεφαλών”
του μαρξισμού - λενινισμού;

Οι απόψεις του Γ. Ρούση "περί βίας" κινούνται εντός του χώρου της αστικής ιδεολογίας. Αποδέχεται την βία ως μια γενική έννοια, όπως ακριβώς αυτή σηματοδοτείται από την αστική ιδεολογία. Πρόκειται για την αποδοχή μιας «φετιχοποιημένης» έννοιας, μέσω της οποίας το κράτος διαμορφώνει την συναίνεση για να ασκεί το μονοπώλιο της «βίας», όπως αυτό την έχει προσδιορίσει.

Κάτοικοι της Χαλκιδικής που δεν υπογράφουν τις “δηλώσεις νομιμοφροσύνης” της Αριστεράς...

...και μερικές εικόνες που δεν θα τις δείτε στα κανάλια της TV από την σημερινή συγκέντρωση:

Ν. Γιαννόπουλος: Ποια κυβέρνηση; Ποιας Αριστεράς; Με ποια πολιτική;

Η εισήγηση του Νίκου Γιαννόπουλου στην εκδήλωση του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα με τίτλο «Κυβέρνηση της Αριστεράς: Ποια κυβέρνηση; Ποιας Αριστεράς; Με ποια πολιτική;», που πραγματοποιήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου

Έτσι παίζεται το παιχνίδι

Αναδημοσίευση από το "βαθύ κόκκινο"

Τέσσερις Κυριακάτικες εφημερίδες προλάβαμε να ξεφυλλίσουμε και όλες έχουν ένα … κοινό. Ολοσέλιδη διαφήμιση της   εταιρείας «Ελληνικός Χρυσός».  (Πιστεύουμε ότι η ίδια διαφήμιση υπάρχει σε όλες τις Κυριακάτικες εφημερίδες, πιθανόν με κάποιες εξαιρέσεις).

Αρχικά να πούμε ότι είναι άθλιο, παραπλανητικό και προβοκατόρικο το μήνυμα που θέλει να περάσει η συγκεκριμένη διαφήμιση.

Έθνος και Αριστερά

Αναδημοσίευση από την "Αυγή"

Του Δημοσθένη Παπαδάτου - Αναγνωστόπουλου

Είτε σε ενδοσυριζικό επίπεδο (δηλώσεις Γαϊτάνη, «υπόθεση Θεοδωρίδη») είτε σε γενικό πολιτικό (κρίση, άνοδος Χ.Α., μεταναστευτικό, ιθαγένεια, ΑΟΖ), οι διασταυρώσεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς με τον εθνικισμό βρίσκονται πια στην ημερήσια διάταξη. Φαίνεται να διαψεύδεται, λοιπόν, η πεποίθηση ότι η όξυνση του κοινωνικού ζητήματος αρκούσε από μόνη της για να ακυρώσει τη γοητεία της δημοφιλέστερης κοσμικής θρησκείας, του εθνικισμού - και των αριστερών της αιρέσεων.

Μας αρέσει ή όχι, το έθνος υπάρχει: επειδή οι άνθρωποι μαθαίνουν και θέλουν να ανήκουν σε αυτό, συμπεριφέρονται ως να ανήκουν, καταλαβαίνουν τον εαυτό τους μέσα από την εθνική πίστη. Μας αρέσει ή όχι, με άλλα λόγια, πάντως οι προλετάριοι έχουν πατρίδα, αποδέχονται δηλαδή το πρότυπο κοινωνικής οργάνωσης που επέβαλε η αστική τάξη από τον 19ο αιώνα. Το να το παραδεχόμαστε, δεν σημαίνει να υποχωρούμε μπροστά στη γοητεία του έθνους. Σημαίνει, αντίθετα, ότι όσο «φαντασιακή» κι αν είναι μια κοινότητα -σκεφτείτε για παράδειγμα την Εκκλησία, την κοινότητα των πιστών-, η φαντασιακή της διάσταση δεν αναιρεί καθόλου την πραγματικότητά της. Δεν χρειάζεται ισχυρότερη απόδειξη γι' αυτό από το γεγονός ότι η ίδια οργάνωση του σύγχρονου κόσμου σε εθνικά κράτη κάθε άλλο παρά αμφισβητήθηκε επί της ουσίας από την «παγκοσμιοποίηση».

Συνάντηση ΠΑΜΕ, Πρωτοβάθμια Σωματεία, ΑΝΤΑΡΣΥΑ...

Λάθος μήνυμα πήραν οι σύντροφοι της iskra από την Βουλγαρία!

Ρατσιστές με βουλγάρικες σημαίες επιτίθενται σε τσιγγάνικο καταυλισμό (9/2011)

(Μια σύντομη απάντηση στο άρθρο της iskra: «ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ!»)

Θα συμφωνήσουμε με τον αρθρογράφο στην διαπίστωση:
Πιστεύουμε ότι το μήνυμα από τη γειτονική Βουλγαρία μας αφορά!
Όμως, θα διαφωνήσουμε με το «μήνυμα» που έλαβε από την γειτονική χώρα.
Οι εξελίξεις στην Βουλγαρία δεν ήταν «το νικηφόρο αποτέλεσμα των μεγάλων επίμονων , συνεχών και ενωτικών κινητοποιήσεων ενός λαού» όπως φαντασιώνεται ο αρθρογράφος. Ούτε καμία «νίκη» έγινε επειδή παραιτήθηκε η Κυβέρνηση. Οι «νίκες» των κινημάτων δεν κρίνονται από το αν «ρίχνουν» κυβερνήσεις Και εδώ παραιτήθηκε η Κυβέρνηση Παπανδρέου κάτω από την πίεση του κινήματος της «25ης Μάη», αλλά συνεχίστηκε η ίδια πολιτική…
Το ίδιο είχε συμβεί και στην Βουλγαρία το 1997, όταν παραιτήθηκε η σοσιαλιστική κυβέρνηση κάτω από το βάρος μαζικών κινητοποιήσεων. Μάλιστα τότε ο κόσμος είχε εισβάλει και στο κτίριο της βουλής. Τότε η τραπεζική κρίση και ο υψηλός πληθωρισμός κατέτρωγε τα ήδη πενιχρά εισοδήματα. Τώρα αφορμή ήταν οι αυξήσεις στο ηλεκτρικό ρεύμα.

Ο Ν. Μπογιόπουλος χέρι – χέρι με τους «νοικοκυραίους» του ΣΥΡΙΖΑ…

Το λαγωνικό του κινήματος

Ο Ν. Μπογιόπουλος προσπαθεί  και πάλι να προστατέψει το λαϊκό κίνημα από τους προβοκάτορες.  Συνδέει μάλιστα τα γεγονότα της Χαλκιδικής με το εμπρησμό της ΜΑΡΦΙΝ και καλεί σε ... επαγρύπνηση! Απολαύστε τον στον σημερινό ριζοσπάση:

Οι Σκουριές και η «σκουριά» της «μαυρίλας»!
Ποοί είναι οι “νοικοκυραίοι” του ΣΥΡΙΖΑ εδώ:
Οι “νοικοκυραίοι” του ΣΥΡΙΖΑ εγκαλούν τον Δενδιά γιατί δεν χαφιεδίζει το κίνημα!

Τι κάνουν οι «οπαδοί» όταν η «ομάδα» δεν παίζει μπάλα;

Οι “νοικοκυραίοι” του ΣΥΡΙΖΑ εγκαλούν τον Δενδιά γιατί δεν χαφιεδίζει το κίνημα!

Οι “νοικοκυραίοι” δεξιοί και αριστεροί είναι ίδιοι. Θέλουν πρώτα απ' όλα ισχυρό κράτος το οποίο επιβάλει την “τάξη” και την “ασφάλεια”. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Αποκαλυπτική η στάση της iska, η οποία το μόνο που βρήκε να δημοσιεύσει σε σχέση με τα γεγονότα στην Χαλκιδική είναι το κείμενο CHERCHEZ LE SYRIZA  του Θ. Καρτερού από την “Αυγή” (στον “ριζοσπάστη” θα έπρεπε να είχε δημοσιευθεί) όπου ο συντάκτης του εγκαλεί το κράτος γιατί δεν παρακολουθεί τα τηλέφωνα και δεν βάζει χαφιέδες στο κίνημα(!!!...) :

Πενήντα άτομα, σύμφωνα με τους μάρτυρες, συμμετείχαν στην εμπρηστική επίθεση στις Σκουριές. Ούτε, ένας, ούτε δύο, ούτε τρεις –πενήντα! Ολόκληρη διμοιρία. Και μπορεί ευλόγως να υποθέσει κανείς ότι υπήρχε επικοινωνία μεταξύ των υποψήφιων εισβολέων, ότι αυτοί οι πενήντα το συζήτησαν το πράγμα μεταξύ τους, ότι το συναποφάσισαν, ότι καταρτίστηκαν κάποια σχέδια επίθεσης και διαφυγής, ότι έγιναν προμήθειες σε μαζική κλίμακα του απαραίτητου εξοπλισμού, ότι άναψαν τα κινητά ή τα yahoo από τις συνεννοήσεις και τις ειδοποιήσεις.

Και η αστυνομία του Δένδια χαμπάρι! Ούτε έναν από τους δράστες δεν μπόρεσαν να εντοπίσουν ακόμα. Και δεν μπορούν στην περίπτωση αυτή να επικαλεστούν ούτε τα τρομοκρατικά στεγανά, ούτε την τρομοκρατική συνωμοτικότητα –πενήντα νοματαίοι και συνωμοτικότητα δεν κολλάνε με τίποτε.

Ο κατήφορος του Αριστερού Ρεύματος/Αριστερής Πλατφόρμας δεν έχει τελειωμό....