«Ο Μεγάλος Μαθητής και ο Μικρός Δάσκαλος», του Γιάννη Αγγελάκα

❝Οι ήρωες στο βιβλίο του Γιάννη Αγγελάκα είναι δυο αυθεντικοί προβοκάτορες οι οποίοι αναρωτιούνται για τα πάντα, είναι έτοιμοι να ανατρέψουν κάθε βεβαιότητα και να υπονομεύσουν κάθε μικρή, μεσαία ή μεγάλη ιδέα.❞

Με τον Γιάννη Αγγελάκα συνομιλούν:
Δημήτρης Πουλικάκος
Δημήτρης Λυμπερόπουλος, ο επιμελητής του βιβλίου
Προλογίζει ο Δημήτρης Ποσάντζης (Dimitris Posantzis), υπεύθυνος Ελληνικής Λογοτεχνίας στις Εκδόσεις Καστανιώτη.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΤΑΙ «ΩΣ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ» - ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ

Γιάνης Βαρουφάκης -
 Κατάθεση ηχογραφημένων συνεδριάσεων Eurogroup στη Βουλή 
14/02/2020

Sotiris Mitralexis

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΤΑΙ «ΩΣ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ» - ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ

Ο Βαρουφάκης κατέθεσε στη Βουλή της ηχογραφήσεις του Eurogroup -- ζήτημα μείζονος δημοσίου συμφέροντος. Και η Βουλή ΠΑΡΑΝΟΜΗΣΕ επιστρέφοντάς τες και μην εγγράφοντάς τες στα (δημοσίως προσβάσιμα) Πρακτικά.

FACT 1: Σύμφωνα με την απόφαση του Αρείου Πάγου 277/2014, δεν απαγορεύεται η ηχογράφηση μη ιδιωτικών στιγμών όταν γίνεται στο πλαίσιο της άσκησης καθηκόντων δημοσίου λειτουργού (παράδειγμα: ηχογράφηση απόπειρας χρηματισμού δημοσίου λειτουργού -- σύννομη, σύμφωνα με την απόφαση).

FACT 2: Δεν προβλέπεται πουθενά στον κανονισμό της Βουλής ότι ο Πρόεδρος της Βουλής έχει λόγο για το αν θα εγγραφεί ή όχι στα Πρακτικά ό,τι κατατίθεται σε αυτά από τους Βουλευτές. Σύμφωνα με το Άρθρo 164 του Κανονισμού της Βουλής, «Όλα τα έγγραφα πoυ υπoβάλλoνται στη Boυλή από ... τoυς Boυλευτές ... παραδίδoνται στην αρμόδια υπηρεσία της Boυλής και καταχωρίζoνται στα oικεία βιβλία», ΑΝΕΥ ΑΛΛΟΥ ΤΙΝΟΣ.

Ο «ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ» ΣΥΡΙΖΑ ΣΕ ΑΠΛΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

του Γιάνη Βαρουφάκη

Αν έπρεπε να συνοψιστεί το νόημα του πρόσφατου «Απολογισμού» του ΣΥΡΙΖΑ, οι ακόλουθες τρεις φράσεις θα αρκούσαν:

Το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου είχε, τελικά, δίκιο

1. Αν ο Γιώργος Παπανδρέου είχε κάνει δημοψήφισμα ή εκλογές λίγο πριν το Καστελλόριζο, το ΠΑΣΟΚ θα νομιμοποιείτο έως σήμερα ως ο βασικός κορμός της προοδευτικής παράταξης
2. Η ρήξη θα έφερνε την καταστροφή της χώρας και, συνεπώς, όσοι την πρέσβευαν είτε έτρεφαν αυταπάτες (ηγεσία ΣΥΡΙΖΑ το πρώτο εξάμηνο του 2015) είτε ήταν επικίνδυνοι, εκουσίως ή ακουσίως (π.χ. Βαρουφάκης, Σακοράφα, Αριστερή Πλατφόρμα)
3. Η ταύτιση του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου φανερώνεται από την ακόλουθη αντιπαραβολή των θέσεων της κυβέρνησης Παπανδρέου (2010/11) με εδάφια από τον «Απολογισμό» ΣΥΡΙΖΑ ως προς τρία κομβικής σημασίας θέματα:

 Συμμαχίες – Αστικές Μεταρρυθμίσεις – Χρηματοδότηση

Η τεχνητή νοημοσύνη (ΑΙ) και η ταξική πάλη

Ο Τάλως ήταν ένα μυθικό χάλκινο ρομπότ που έφτιαξε θεός Ήφαιστος και τον χάρισε στο βασιλιά Μίνωα για να φυλάει την Κρήτη από τους όχτους της. Ο Πλάτωνας, ως φιλόσοφος, είχε διαφορετική άποψη για το θέμα: τον θεωρεί υπαρκτό πρόσωπο, αδελφό του Ραδάμανθυ, και επιφορτισμένο με το καθήκον να επιτηρεί την εφαρμογή των νόμων στην Κρήτη, κουβαλώντας τους μαζί του γραμμένους σε χάλκινες πλάκες.  Ο "χαλκός" είναι παρών και στις δυο αυτές εκδοχές για την ταυτότητα του Τάλου... Αν ζούσε σήμερα ο Πλάτωνας, θα ήταν οπαδός του RoboCop και της ΑΙ για την επιβολή της τάξης και της ασφάλειας στην κοινωνία.

(ΜΕΡΟΣ 1ο)

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

"Σήμερα οι εξελίξεις προχωρούν με τόσο γοργούς ρυθμούς, που ακόμα και η ίδια μας η αντίληψη για την τεχνητή νοημοσύνη άλλαξε σε χρόνο ρεκόρ. Από πολλές απόψεις, η μάθηση μέσω δεδομένων έχει καταστεί συνώνυμη με τη νοημοσύνη. Η βαθιά εκμάθηση (deep learning) ή η τεχνητή νοημοσύνη (ΑΙ) βασισμένη στα Big Data, φαίνεται ότι έχουν "ισοπεδώσει" τα συλλογιστικά και συμβολικά μοντέλα."

(Patrice Caine[*])

Ο Φράνσις Μπέικον είχε πει πως η γνώση είναι δύναμη (Knowledge is power), και είχε προσθέσει πως η επιστήμη είναι ο καλύτερος τρόπος να κατακτηθεί η γνώση. Αν και με τα σύγχρονα κριτήρια δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί “επιστήμονας” (παρ’ όλες τις προσπάθειες που έκανε για να θεμελιώσει τους κανόνες της επιστημονικής έρευνας), η συμβολή του εκείνη την εποχή (16 αιώνας) ήταν σημαντική στον διαχωρισμό της επιστημονικής γνώσης απ’ την φιλοσοφία. Ήταν ένας από τους πρωτεργάτες της εισαγωγής της πειραματικής επαλήθευσης στην προσέγγιση της επιστημονικής γνώσης.

Υπήρξε όμως θύμα των ιδεών του ή για την ακρίβεια: παράπλευρη απώλεια της ταξικής πάλης στο χώρο της “θεωρίας”. Τον Μάρτιο του 1626, καθώς προχωρούσε με την άμαξα του στην εξοχή, του ήρθε η ιδέα να διαπιστώσει αν το χιόνι ανέστελλε τη διαδικασία της αποσύνθεσης. Σταμάτησε την άμαξα σε ένα χωριό, αγόρασε μία κότα και τη γέμισε με χιόνι. Έπαθε ψύξη που εξελίχθηκε σε βρογχίτιδα, και πέθανε στις 9 Απριλίου 1626 (με το γρηγοριανό ημερολόγιο). Σήμερα, η ιδέα που τον οδήγησε στον θάνατο έχει γίνει μαζικό καταναλωτικό αγαθό: κάθε ψυγείο έχει και τον καταψύκτη του...

Μέχρι εκείνη την εποχή, η πειραματική έρευνα είχε εξοβελιστεί από την παραγωγή της γνώσης. Ο Αριστοτέλης, για παράδειγμα, είχε διατυπώσει την άποψη ότι οι γυναίκες έχουν λιγότερα δόντια από τους άντρες. Θα αρκούσε μια απλή εξέταση των δοντιών μερικών γυναικών (αρχίζοντας από τη σύζυγό του Πυθιάδα) ώστε να απορρίψει την ιδέα αυτή. Όμως, ο μεγάλος φιλόσοφος δεν το έκανε…

Ίσως μετά από λίγα χρόνια, αρκετοί σύγχρονοι τρόποι προσέγγισης της παραγωγής της επιστημονικής γνώσης θα μας παραξενεύουν, όσο μας παραξενεύει σήμερα το παραπάνω παράδειγμα με τον Αριστοτέλη. Όμως η διαπίστωση του Φράνσις Μπέικον πως «η γνώση είναι δύναμη» έχει διαχρονική ισχύ για δεν αφορά στην γνώση, αλλά στη κατοχή και στην διαχείρισή της από κάθε λογής εξουσίες.

Σήμερα υπάρχει μια διάχυτη αίσθηση ότι η πρόσβαση στην γνώση είναι περισσότερο ελεύθερη από άλλες εποχές. Πρόκειται όμως για ψευδαίσθηση. Η επικράτηση του καπιταλισμού συνοδεύτηκε και με μια έκρηξη στην παραγωγή της επιστημονικής γνώσης, σε σχέση με τις προηγούμενες περιόδους της ανθρωπότητας, με ορατά αποτελέσματα από την μια γενιά στην άλλη. Η πρόσβαση των μαζών σε κομμάτια απ’ αυτήν την τεράστια ποσότητα γνώσης προφανώς έχει διευρυνθεί σε ένα γενικό επίπεδο. Όμως τομείς παραγωγής γνώσης που είναι κρίσιμοι για την αναπαραγωγή και και την διεύρυνση των κρατικών και οικονομικών εξουσιών (και όχι μόνο…) είναι αυστηρά προφυλαγμένοι από την ελεύθερη και μαζική πρόσβαση. Ενδεικτικό είναι ότι τα κονδύλια που δαπανώνται για την βιομηχανική κατασκοπεία είναι πολλαπλάσια αυτών που διατίθενται στον παραδοσιακό κλάδο των κρατικών μυστικών υπηρεσιών...

Επιτηρούμενοι όλου του κόσμου, ενωθείτε !

Ο καπιταλισμός της επιτήρησης

Επιτηρούμενοι όλου του κόσμου, ενωθείτε !

Αναδημοσίευση από το "περγάδι (το)"

Πηγή: www.doppiozero.com

του Oliviero Ponte Di Pino

Σύμφωνα με την εταιρεία στατιστικών ερευνών comScore , η προβολή μιας ιστοσελίδας στο διαδίκτυο διαρκεί κατά μέσο όρο 26 δευτερόλεπτα. Το 99,8% των προβολών διαρκεί λιγότερο από δέκα λεπτά. Η πλήρης ανάγνωση αυτού του άρθρου θα ήταν μια συμπεριφορά οριακή ,αυτόβουλη. Για τους αλγορίθμους είναι κάτι ασήμαντο, ανώμαλο, μέχρι και παθολογικό.

Η λογική των αφεντικών του διαδικτύου είναι αλάθητη και ιδιαίτερα αποτελεσματική. Αλλά η λογική αυτή μας εξαπατά, ίσως μάλιστα να μας έχει ήδη εξαπατήσει. Διότι παράλληλα με το διαδίκτυο στο οποίο ταξιδεύουμε ασυνείδητα , έχουν δημιουργηθεί και άλλα διαδίκτυα τα οποία δεν τα βλέπουμε γι 'αυτό και είναι ακόμα πιο σημαντικά.

Ο «Μαρξισμός» καλά κρατάει στην ...Κίνα!

Στην επέτειο των 5 χρόνων από την πρώτη εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξης - κάνοντας πράξη το αυτοαναφορικό σύνθημα “πάρε τον Σύριζα στα Χέρια σου” - ξεκίνησε τις διαδικασίες για την αλλαγή του «brand name» στο αρχηγικό του κόμμα, πριν απ’ το συνέδριο και μετά την αποτυχία της εκστρατείας για την μαζικοποίησής του.

1. Ετοιμάζουν βαφτίσια στον ΣΥΡΙΖΑ;
2. ΣΥΡΙΖΑ: Οι «53» λένε όχι σε αλλαγή ονόματος και γραμμής
3. «Βαφτίσια» για τον ΣΥΡΙΖΑ -Ποια ονόματα έχουν πέσει στο τραπέζι

Η υπόθεση θυμίζει την εκστρατεία αλλαγής ονόματος για μια περίοδο τριών ετών από το 1982 έως το 1984, όπου τα Datsun έγιναν Nissan. Στην πραγματικότητα, η κίνηση αλλαγής του ονόματος του κόμματος του Αλέξη, είναι μια κυνική παραδοχή της αποτυχίας του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ με όρους νεοφιλελεύθερης επιχειρηματικότητας. Όταν μπροστά σε έναν επιχειρηματία είναι η χρεωκοπία της επιχείρησής του, είναι γνωστά αυτά που μπορεί να κάνει:

- Να αλλάξει «brand name»
- Να αντικαταστήσει «στελεχικό προσωπικό» με νέα πρόσωπα, ικανά για τις νέες ανάγκες,
- Να πάρει «δάνεια» απ’ όπου βρει, πράγμα που ήδη έκανε ο Αλέξης απ’ το ΠΑΣΟΚ, που έχει αναξιοποίητα αποθέματα…
και άλλα παρόμοια.

Ο Αλέξης, δεν κάνει κάτι διαφορετικό.

Η συμφωνία ΗΠΑ-Κίνας και το τέλος της Νέας Οικονομίας

Πηγή: L'Antidiplomatico

Μετάφραση: περγάδι (το)

του/της Kartana

Τελικά ήρθε η υπογραφή της συμφωνίας και η εκεχειρία του εμπορικού πολέμου μεταξύ Αμερικανών και Κινέζων. Δύο χρόνια συγκρούσεων, πολιτικής "σταμάτα-ξεκίνα", με τα διεθνή χρηματιστήρια να ανεβαίνουν ή να κατεβαίνουν ανάλογα με τις διαθέσεις του Τραμπ και την ανταπόκριση της Κίνας. Οι Κινέζοι πονηροί, υπομονετικοί, σταθεροί στις θέσεις τους. Οι Αμερικανοί πάντα έτοιμοι για δηλώσεις στον Τύπο, άλλοτε πολεμοχαρείς, άλλοτε ειρηνόφιλοι. Απόλυτος διπολισμός από μεριάς Λευκού Οίκου. Η κινεζική υπομονή κέρδισε, αλλά οι Αμερικανοί, πρέπει να πούμε ότι κατήγαγαν μια ιστορική νίκη.

Ας δούμε τα 5 σημεία της συμφωνίας. Τα επόμενα δύο χρόνια, η Κίνα δεσμεύεται να αυξήσει τις αμερικανικές εισαγωγές κατά 200 δισεκατομμύρια δολάρια, μειώνοντας κατά το ήμισυ το εμπορικό πλεόνασμα της το οποίο το 2019 μειώθηκε κατά 8,5% έναντι των Ηνωμένων Πολιτειών και φτάνει τα 285 δισεκατομμύρια δολάρια. 32 δισεκατομμύρια δολάρια περισσότερα σε αμερικανικά γεωργικά προϊόντα, 50 δισεκατομμύρια περισσότερα σε προϊόντα ενέργειας και πετροχημικά, 80 δισεκατομμύρια περισσότερα σε βιομηχανικά προϊόντα (αυτοκίνητα, αεροπλάνα, εξαρτήματα κ.λπ.), 40 δισεκατομμύρια σε χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες.

Αυτό που υποτίθεται ότι θα ήταν μια συμφωνία με βάση τα συμφέροντα της Wall Street είναι στην πραγματικότητα μια συμφωνία που βασίζεται στην παλιά οικονομία. Πρακτικά, μόνο το 20% της συμφωνίας αφορά τον αμερικανικό χρηματοπιστωτικό τομέα, η υπόλοιπη αφορά τον πρωτογενή τομέα και τη βιομηχανία. Η συμβολή των 40 δισεκατομμυρίων δολαρίων χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες στην απασχόληση, όπως προβλέπεται στη συμφωνία, είναι πολύ μικρότερη από τη συμβολή των 80 δισεκατομμυρίων βιομηχανικά προϊόντα.

Η Μάγδα Φύσσα στην «Εφ.Συν.»: Οι δημοσιογράφοι δεν έδειξαν τον ίδιο ζήλο για τη δίκη

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών" 

του Δημήτρη Ψαρρά

Με δήλωσή της προς την «Εφ.Συν.» η Μάγδα Φύσσα σχολίασε χθες την πολιορκία που δέχτηκε από τα μέσα ενημέρωσης μετά την πρόταση του Γ. Βαρουφάκη να την υποδείξει ως υποψήφια για την Προεδρία της Δημοκρατίας:

 Αυτό που θα ήθελα να πω προς όλους τους δημοσιογράφους είναι ότι για μένα προσωπικά η πρόταση του κ. Βαρουφάκη ήταν τιμητική. Δεν στέκομαι στο αν με ρώτησε ή δεν με ρώτησε. Το θεωρώ δευτερεύον, αν και σ’ αυτό στάθηκαν όλοι οι δημοσιογράφοι. Θέλω όμως να πω κάτι άλλο. 

Θα ήθελα αυτόν τον ζήλο που επέδειξαν το απόγευμα της Πέμπτης τα μέσα ενημέρωσης, που δεν άφησαν ούτε μια στιγμή ησυχίας για μένα και την οικογένειά μου, να τον έδειχναν στις 18 Δεκεμβρίου 2019, όταν η εισαγγελέας της έδρας Αδαμαντία Οικονόμου έκανε την πρότασή της που κόντεψε να μας στείλει όλους αδιάβαστους. Εξαιρώ βέβαια τους λίγους δημοσιογράφους που έχουν παλέψει όλα αυτά τα χρόνια γι’ αυτή τη δίκη. Αλλά θα ήθελα όλοι να είχαν δείξει τότε τον ίδιο ζήλο που έδειξαν την Πέμπτη. Να είχαν κάνει την κριτική τους και να είχαν παρουσιάσει αυτή την πρόταση σε όλο τον κόσμο. 

 Θα ήθελα τότε να με έψαχναν απελπισμένα, όπως με έψαχναν χθες, όπου μάλιστα το μόνο που με ρωτούσαν ήταν αν ρωτήθηκα ή δεν ρωτήθηκα. Οσο για την τηλεόραση που ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις, θα έπρεπε τα πέντε αυτά χρόνια να είναι εδώ και να παρακολουθεί τη δίκη, στην οποία έχουν αποκαλυφτεί τα πάντα. Κι από αυτά ελάχιστα έχουν παρουσιαστεί.

Για τον πρόεδρο της δημοκρατίας «ρε γαμώτο»...

Ο Αλέξανδρος Μπίστης με μια σύντομη δημοσίευση στο fb, υπενθυμίζει τα προφανή:

«Ως γνωστόν, "ο Πρόεδρος είναι κυρίως διακοσμητικός· δεν έχει πραγματική εξουσία. Εκλέγεται από την κυβέρνηση, αλλά οι ικανότητες που πρέπει να έχει δεν είναι αρχηγικές. [...] Η δουλειά του δεν είναι να ασκεί την εξουσία, αλλά να τραβάει την προσοχή μακριά από αυτήν." »

Όμως η διαδικασία της εκλογής του προέδρου, έχει μεγαλύτερη πολιτική σημασία απ’ ότι ο ίδιος. Είναι ένας τρόπος επικύρωσης/επιβεβαίωσης της κυριαρχίας στο πολιτικό σκηνικό του κυβερνώντος κόμματος.

Πριν την εκλογή υπάρχει η επιλογή.

Ο κυρίαρχος του παιχνιδιού, όπως και στο σκάκι, είναι εκείνος που δεν είναι αναγκασμένος να κάνει κινήσεις φορσέ. Οι μάντεις διαψεύσθηκαν. Οι προβλέψεις δεν επαληθεύτηκαν…

Μερικά παραδείγματα με λαθεμένους χρησμούς που έδωσαν τα “μαντεία”:

1. Ο επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας

2. ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ: Ο Αντώνης Σαμαράς καταλληλότερος για Πρόεδρος της Δημοκρατίας

3. Πρόεδρος της Δημοκρατίας: Τα συν και τα πλην των ονομάτων που «παίζουν»

Ο Mr. Bean της ελληνικής πολιτικής σκηνής αιφνιδίασε τους πολιτικούς του αντιπάλους, εξωκομματικούς και εσωκομματικούς.

Η αμηχανία της αξιωματικής αντιπολίτευσης αποτυπώνεται ανάγλυφα στο παρακάτω απόσπασμα, από δημοσίευμα της εφημερίδας των συντακτών «Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και τα παιχνίδια του πρωθυπουργού», όπου κυριαρχεί μια μικροπολιτική διαχωρισμού, με επιχειρήματα που αγγίζουν μόνον τους ...συριζέους:

Η Κατάληψη ως πράξη κοινωνικού μετασχηματισμού

Αναδημοσίευση από το "www.enallaktikos.gr"

Εκδήλωση-συζήτηση:

“Η Κατάληψη ως πράξη κοινωνικού μετασχηματισμού – τα όρια και η υπέρβασή τους”

Εισηγητές-τριες από:

“Ρόζα Νέρα” (Χανιά),
“ΒΙΟ.ΜΕ. Συνεργατική” (Θεσσαλονίκη),
“Πάτμου και Καραβία” (Πατήσια)

Παρασκευή 17 Γενάρη στις 19:00

TRISE (Κολοκοτρώνη 31, Σύνταγμα)

Η κατάληψη είτε απλών κτηρίων είτε ολόκληρων περιοχών γης αποτελεί μία κοινωνική πρακτική δεκαετιών διεθνώς. Άλλοτε ως ένα πρόσκαιρο μέσο αγώνα και πίεσης, άλλοτε ως μία δημιουργία μόνιμων αυτόνομων ζωνών προς υπεράσπιση (όπως το γαλλικό παράδειγμα της ZAD). Η συμβολή τους στον μετασχηματισμό της κοινωνίας αποδεικνύεται συχνά σημαντική, ιδίως σε περιπτώσεις όπου δεν λειτουργούν ως αυτοσκοπός κάποιας ιδεολογικής ηγεμονίας αλλά μετασχηματίζουν το εδώ και τώρα ολόκληρων των γειτονιών όπου βρισκονται. Προτάσσοντας και προεικονίζοντας έναν άλλο τρόπο κοινωνικής οργάνωσης, αναδημιουργούν τον δημόσιο χώρο και αλλάζουν την αρχιτεκτονική των πόλεων. Στο εξωτερικό, παράλληλα, παρατηρούμε τις περιπτώσεις εκείνες όπου, μακροχρόνια κατειλημμένα εδάφη, κερδίζουν νομικά τον αγώνα διεκδίκησής τους από το κράτος και το κεφάλαιο.