Αναρτήσεις
«Ως γνωστόν, "ο Πρόεδρος είναι κυρίως διακοσμητικός· δεν έχει πραγματική εξουσία. Εκλέγεται από την κυβέρνηση, αλλά οι ικανότητες που πρέπει να έχει δεν είναι αρχηγικές. [...] Η δουλειά του δεν είναι να ασκεί την εξουσία, αλλά να τραβάει την προσοχή μακριά από αυτήν." »
Όμως η διαδικασία της εκλογής του προέδρου, έχει μεγαλύτερη πολιτική σημασία απ’ ότι ο ίδιος. Είναι ένας τρόπος επικύρωσης/επιβεβαίωσης της κυριαρχίας στο πολιτικό σκηνικό του κυβερνώντος κόμματος.
Πριν την εκλογή υπάρχει η επιλογή.
Ο κυρίαρχος του παιχνιδιού, όπως και στο σκάκι, είναι εκείνος που δεν είναι αναγκασμένος να κάνει κινήσεις φορσέ. Οι μάντεις διαψεύσθηκαν. Οι προβλέψεις δεν επαληθεύτηκαν…
Μερικά παραδείγματα με λαθεμένους χρησμούς που έδωσαν τα “μαντεία”:
1. Ο επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας
2. ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ: Ο Αντώνης Σαμαράς καταλληλότερος για Πρόεδρος της Δημοκρατίας
3. Πρόεδρος της Δημοκρατίας: Τα συν και τα πλην των ονομάτων που «παίζουν»
Ο Mr. Bean της ελληνικής πολιτικής σκηνής αιφνιδίασε τους πολιτικούς του αντιπάλους, εξωκομματικούς και εσωκομματικούς.
Η αμηχανία της αξιωματικής αντιπολίτευσης αποτυπώνεται ανάγλυφα στο παρακάτω απόσπασμα, από δημοσίευμα της εφημερίδας των συντακτών «Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και τα παιχνίδια του πρωθυπουργού», όπου κυριαρχεί μια μικροπολιτική διαχωρισμού, με επιχειρήματα που αγγίζουν μόνον τους ...συριζέους:
«Συνεπώς, η επιλογή του έγινε όχι με πολιτικά, αλλά με εντελώς επικοινωνιακά κριτήρια. Αν κυριαρχούσαν τα πολιτικά κριτήρια, στην παρούσα συγκυρία θα επέλεγε για ΠτΔ ένα πρόσωπο με πολιτική βαρύτητα και ευρύτερη εσωτερική και διεθνή απήχηση. Προσόντα που η κ. Σακελλαροπούλου δεν διαθέτει.
Τον νυν Πρόεδρο της Δημοκρατίας δεν τον ήθελε για δικούς του προσωπικούς λόγους. Πολιτικό πρόσωπο που θα μπορούσε να πάρει ευρεία πλειοψηφία στη Βουλή δεν διέθετε κι όσο κι αν έψαξε, δεν βρήκε. Κατέληξε έτσι στην Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, πιστεύοντας πως θα φέρει σε δύσκολη θέση το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ώστε ή να αποσπάσει τη στήριξή του ή να μπορεί εύκολα να του επιρρίψει ευθύνες στην περίπτωση που αυτή η στήριξη δεν υπάρξει.»
Όμως η επιλογή του πρωθυπουργού δεν απευθύνεται πρώτιστα στην αξιωματική αντιπολίτευση αλλά στην κοινωνία. Στο “κοινοβούλιο” έτσι κι αλλιώς, έχει την κυριαρχία. Να είναι καλά η αξιωματική αντιπολίτευση που έκανε ότι μπορούσε για να εξασφαλίσει αυτή την αυτοδυναμία (Πως έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ τον Κυριάκο πρωθυπουργό με αυτοδυναμία μάλιστα). Γιαυτό δεν ενδιαφέρεται να διαμορφώσει μια κοινοβουλευτική συναίνεση με όρους “διαβούλευσης” αλλά επιβολής, δηλωτική της δική του κυριαρχίας. Το πραγματικό πρόβλημα που έχει η αξιωματική αντιπολίτευση δεν είναι τι θα απαντήσει στην ΝΔ αλλά στην κοινωνία. Και εκεί πράγματι το κόμμα του Αλέξη έχει μεγάλο πρόβλημα…
Πρώτα απ’ όλα θα πρέπει να εξηγήσει γιατί η δική του πρόταση για επανεκλογή του κ. Παυλόπουλου είναι καλύτερη από την κ. Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, την οποία ο ίδιος είχε στηρίζει στο παρελθόν την άνοδό της σε κρίσιμες κρατικές θέσεις. Επίσης είναι εκ των προτέρων αναξιόπιστος, όταν κατηγορεί τους πολιτικούς του αντιπάλους για πρακτικές που ο ίδιος έχει χρησιμοποιήσει, όπως τα “επικοινωνιακά κριτήρια” και άλλα ωραία παρόμοια...
Όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες: Νερό στο μύλο της αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ ρίχνουν και διάφοροι αριστεροί αναδεικνύουν ως κυρίαρχο ζήτημα την “αξιολόγηση” της Αικατερίνη Σακελλαροπούλου και κατά πόσο είναι ικανή για να αναλάβει την θέση του προέδρου της δημοκρατίας.
Στα ευρύτερα πλαίσια αυτών των “αξιολογήσεων”, υπάρχει μια σταθερά: Είναι οι υπέρμαχοι της “προεδρικής δημοκρατίας”. Όλοι αυτοί που απαιτούν να ενισχυθούν οι εξουσίες του προέδρου και το πολίτευμα της χώρας να γίνει σαν της Αμερικής και της Ρωσίας, επικρίνουν την επιλογή του πρωθυπουργού γιατί θεωρούν - όπως και το κείμενο της εφημερίδας των συντακτών - ότι ο «πρόεδρος της δημοκρατίας θα πρέπει να είναι πρόσωπο με πολιτική βαρύτητα και ευρύτερη εσωτερική και διεθνή απήχηση. Προσόντα που η κ. Σακελλαροπούλου δεν διαθέτει». Δηλαδή: ξεφτιλίζεται ο θεσμός...
Απ’ αυτήν την άποψη, η κυρία Σακελλαροπούλου, μάλλον είναι καλύτερη εκδοχή, σε σχέση με τις άλλες προτάσεις εκ μέρους της ΝΔ, που είχαν δει το φως της δημοσιότητας την προηγούμενη περίοδο!..
Τελικά οι συριζέοι δεν κατάφεραν να βρουν κάποιο «σοβαρό» επιχείρημα για να μην δεχτούν την πρόταση της ΝΔ και θα πουν το ΝΑΙ στην βουλή. Και θα το κάνουν όπως λένε, γιαυτοί αυτοί "δεν παίζουν με τους θεσμούς" και άλλα ωραία παρόμοια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποιοι "νοικοκυραίοι" θα εκτιμήσουν πράγματι την στάση του Αλέξη σε αυτό το σοβαρό ζήτημα..
ΔιαγραφήΟ Αλέξης δήλωσε "Εγώ δεν θα γίνω Μητσοτάκης". Όμως πρόκειται για ακριβώς το ανάποδο. Ο Κούλης έγινε Αλέξης. Το πρόβλημα λοιπόν είναι άλλο. Αν δεν θέλει να τον μπερδεύουν με τον Κούλη, τώρα θα πρέπει ν' αλλάξει αυτός. Το προσπαθεί αλλά δεν το λέει: ο μικρός Αλέξης τώρα θέλει να γίνει ο μεγάλος Ανδρέας!.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυο σημεια θιγω το ενα ειναι διαπιστωση και το αλλο εικασια:
ΑπάντησηΔιαγραφή-O Μητσοτακης ακολουθησε την επιθυμια του κιναλ. "Ο προεδρος να προερχεται απο την κεντροαριστερα κ να μην λιποτακτησε την εποχη της κρισης".Διαλεξαν λοιπον προσωπο απο κεντροαρισερα(πρωην ρηγας φεραιος κ Σημιτικο πασοκ) που δεν λιποτακτησε στην κριση αλλα ηταν κ στην πρωτη γραμμη μαχομενη υπερ των συμφεροντων των δανειστων κ της ντοπιας ελιτ.
- Ο δε Τσιπρας για τριτη φορα ψηφιζοντας την εν λογω(ρεζιλευομενος αφου ελεγε προκοπης η τιπουα μου φαινεται οτι ουτε για την γραμμη του κομματος του αποφασιζει.Οι αλλες δυο φορες ηταν οταν αλλαξε το συνταγμα να βγαινει προεδρος με 151 βουλευτες( αρα εξασφαλισε στον κουλη 4 ομαλα χρονια) και οταν εφυγε τρεχοντας μετα το αποτελεσμα των ευρωεκλογων.Εικαζω οτι οι αρχηγοι των συστημικων κομματων δεν μπορουν να κανουν κ πολλες μαγκιες ( ουτε καν λαικισμους πια) αφου αφενος α κομματα τους ελεγχονται απο πρεσβειες κ ντοπια επιχειρηματικα συμφεροντα και αφετερου ειναι και οι ιδιοι εκβιαζομενοι για διαφορες υποθεσεις που εχουν λαβει χωρα οσο ηταν στην εξουσια