Μια κριτική στο άρθρο του ριζοσπάστη:
Ο φόβος της “ενσωμάτωσης” κατατρέχει το ΚΚΕ. Μπορεί όμως για να την αποτρέψει;
Η απάντηση θα πρέπει να αναζητηθεί στο ερώτημα: Γιατί το ΚΚΕ ενώ δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα κόμμα που έχει ενσωματωθεί ιδεολογικά στο πολιτικό σύστημα, έχει μετατραπεί πολιτικά σε “ακίνδυνη αριστερά”;
Ο τίτλος του κειμένου που δημοσιεύεται στον ριζοσπάστη, αν και χρησιμοποιεί δυο λέξεις που έχουν συγκεκριμένη ιδεολογική και πολιτική φόρτιση στην συγκυρία, από άποψη περιεχομένου παραπέμπει σε κάτι αρκετά παλιό. Πρόκειται για μια παραλλαγή της γνωστής παροιμίας, που προϋπήρχε πριν δημιουργηθούν τα αστικά κράτη: «
όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος» (ὃν οὐ τύπτει λόγος τύπτει ράβδος) η οποία λέγεται για κάποιον που δε συνετίζεται με τα λόγια και απαιτούνται δραστικότερα μέτρα για να συμμορφωθεί. Το νόμισμα λοιπόν είναι η “
συνέτιση” (συμμόρφωση, σωφρονισμός).
Η αξία αυτού του “νομίσματος” στο χρηματιστήριο κάθε εξουσίας, αποτυπώνει το μέτρο της ομαλής αναπαραγωγής της. Όταν η τιμή του μειώνεται (όταν δηλαδή ούτε ο λόγος, ούτε η ράβδος δεν επιφέρουν τα αναμενόμενα), τότε κινδυνεύει η εξουσία…
Στην γενική του μορφή θα μπορούσε να διατυπωθεί, σε σχέση με την αναπαραγωγή εξουσιαστικών μηχανισμών, ως εξής: «Βία και ιδεολογία: Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος».Το αντίπαλο δέος που προκαλεί “ρωγμές” στην κυκλοφορία αυτού του νομίσματος είναι η “
ανυπακοή”...
Αναρτήσεις
