(Με αφορμή το παραπάνω video)
Μια απόδοση του περιεχομένου του στα ελληνικά ως κείμενο εδώ:
Όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια…
Αυτό συνήθως κάνουν σήμερα και οι παραδοσιακοί κομμουνιστές, μπροστά στο χάσμα ανάμεσα στις κοινωνικές αντιστάσεις που αναπτύσσονται γύρω τους και δικές τους απραγματοποίητες πολιτικές φιλοδοξίες. Καταλήγουν να εναπαλαμβάνουν, όπως ο Κονσταντίν Σιόμιν, την γνωστή από παλιά ρήση: «Είναι αδύνατο ν’ αλλάξει το σύστημα με δάκρυα και διαδηλώσεις» και φωνασκούν, όπως ο Ν. Μπογιόπουλος: “Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε”…
Όμως, η αποκάλυψη των κακών του καπιταλισμού δεν αρκεί για την ανατροπή του. Ο Κονσταντίν Σιόμιν, σ’ αυτό το ζήτημα δεν προσφέρει τίποτα απολύτως. Αντίθετα, αυτά που προβάλει κινούνται στο πλαίσιο της υπεράσπισης της συστημικής κανονικότητας, όπως αυτή επικαθορίζεται από την κυρίαρχη ιδεολογία. Χαρακτηριστικό το παρακάτω απόσπασμα που αναφέρεται στην Γκρέτα. Θυμίζει τον Γρ. Φαράκο, όταν έγραφε την διαπαιδαγώγηση της ΚΝΕ την μπροσούρα που έγινε γνωστή από το σύνθημα “Πρώτοι στα μαθήματα, πρώτοι στον αγώνα”:
“Το ακροατήριο στο οποίο στοχεύει είναι ακριβώς ο κόσμος των «αδίδακτων μαθημάτων». Οι συνομήλικοι της «οσίας» Γκρέτα (εμφανίστηκαν ακόμη και εικόνες!) είναι σχολιαρόπαιδα που είναι έτοιμα κάτω από συνθήματα τύπου «Ακούστε την επιστήμη» να κάνουν… κοπάνα από τα μαθήματα της Φυσικής και της Γεωγραφίας. Όμως, με το συμπάθιο, για τι είδους επιστήμη μπορούν να κάνουν κήρυγμα οι κοπανατζήδες ή τα «στουρνάρια» των θρανίων;