Ιστορίες με μίλια

Ο εθνικός κυβερνήτης Ιωάννης Μεταξάς, 
την εποχή που περιόρισε τον εθνικό εναέριο χώρο από τα 10 στα 6 μίλια.

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

του Τάσου Κωστόπουλου

Αγνωστες περιπέτειες του εναέριου χώρου και της αιγιαλίτιδας στο Αιγαίο ● Πού βρίσκεται το πρόβλημα με τις παραβιάσεις του ελληνικού εναερίου χώρου; Μα ακριβώς στα υποτιθέμενα όρια αυτού του τελευταίου.

Δύο επικίνδυνες εξελίξεις διαφαίνονται τον τελευταίο καιρό στα ελληνοτουρκικά. Η πρώτη είναι η διττή αίσθηση απομόνωσης και «ιστορικής ευκαιρίας» που διακατέχει τα τελευταία χρόνια την πολιτική ηγεσία της γειτονικής χώρας.

Η νεανική εξέγερση του 2013, η αναζωπύρωση του κουρδικού αντάρτικου, το αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα του 2016, η ένταση στις σχέσεις με τις ΗΠΑ, η ρήξη με το Ισραήλ και η σταδιακή διαμόρφωση ενός εχθρικού άξονα στην περιοχή έχουν τροφοδοτήσει μια καλπάζουσα ανασφάλεια, τόσο του ίδιου του Ερντογάν όσο και της μερίδας εκείνης του βαθέος κράτους που ταυτίστηκε με τη διακυβέρνησή του.

Κι όλα αυτά, την ίδια ακριβώς στιγμή που η αποσύνθεση των γειτονικών χωρών, Ιράκ και Συρίας, γεννά στους κύκλους αυτούς τα πιο τρελά όνειρα για επαναχάραξη του χάρτη της Μέσης Ανατολής και ανάκτηση των «χαμένων πατρίδων», που η ιμπεριαλιστική Δύση άρπαξε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Όταν η Facebook δηλώνει ότι θα κάνει το δικό της “νόμισμα”, ανησυχεί η ΕΚΤ και όχι μόνο...

Τον Iούνιο η Facebook, κυκλοφόρησε ένα ενημερωτικό δελτίο το οποίο τυπικά απευθυνόταν σε startups, μαζί με μια ανακοίνωση για την Libra, το ψηφιακό νόμισμα που σχεδιάζει να κυκλοφορήσει το 2020 μέσω ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού που ονομάζεται “ Libra Association”. Σε αυτόν τον οργανισμό συμμετέχουν και 28 επιχειρήσεις και ακαδημαϊκά ιδρύματα, μεταξύ των οποίων Andreessen Horowitz, Lyft, Mastercard, PayPal, Uber, Visa και η Spotify.

Τα ιδρυτικά μέλη του Libra Association δραστηριοποιούνται σε τομείς όπως τεχνολογία, marketplaces, τηλεπικοινωνίες, blockchain, μη κερδοσκοπικά κεφάλαια και venture capital και το καθένα απ’ αυτά θα πρέπει να επενδύσει το ελάχιστο $10 εκατ. στο Libra, ένα ποσό που μπορεί να θεωρηθεί ως μια μέτρια επένδυση που επιτρέπει την πρόσβαση σε 2,3 δισεκατομμύρια χρήστες. Το libra θα απευθύνεται και σε άτομα ( που δεν έχουν τραπεζικό λογαριασμό ή δεν έχουν πρόσβαση σε χρήματα μέσω των κινητών τηλεφώνων ή σε μια κάρτα πληρωμών. Αυτό θεωρείται σημαντικό πλεονέκτημα για κάποιες εταιρείες που συμμετέχουν στο εγχείρημα όπως η Spotify

Για το τι είναι η Lipra, μερικές πληροφορίες [εδώ]:

Μόλις ανακοινώθηκε η Libra, άρχισαν οι αντιδράσεις. Η πρόεδρος της Επιτροπής Οικονομικών Υπηρεσιών της Καλιφόρνια, Maxine Waters, εμφανίστηκε στο CNBC δύο ημέρες μετά την ανακοίνωση της Libra και δήλωσε "είναι σαν να ξεκινάς μια τράπεζα χωρίς να χρειάζεται να κάνουμε τίποτα για αυτό" δήλωσε και πρόσθεσε "δημιουργούν το δικό τους ψηφιακό νόμισμα και αυτό πρόκειται να αποτελέσει μια εναλλακτική λύση για το δολάριο".

Manuel Castells: Η προοπτική του χάους

 Με δεδομένη την ιστορική μας εμπειρία, ίσως το να μάθουμε να ζούμε στο χάος να είναι λιγότερο βλαβερό από το να συμμορφωνόμαστε με την πειθαρχία ακόμη μιας τάξης

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

Επιμέλεια: Θανάσης Γιαλκέτσης

Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα από το βιβλίο του γνωστού Ισπανού κοινωνιολόγου Μανουέλ Καστέλς «Rupture: The crisis of liberal democracy» (Polity Press 2018)

Σε καιρούς αβεβαιότητας, όταν δεν είναι σαφές τι πρέπει να πούμε, συνηθίζουμε να επιστρέφουμε στα λόγια του Αντόνιο Γκράμσι. Συγκεκριμένα, στον περίφημο ισχυρισμό του ότι η παλιά τάξη πεθαίνει και η καινούργια δεν έχει ακόμη γεννηθεί – ισχυρισμός που προϋποθέτει την αναγκαιότητα μιας νέας τάξης μετά την κρίση. Αυτό που δεν προβλέπει όμως είναι η προοπτική του χάους.

Υποθέτει ότι μια νέα πολιτική τάξη θα αναδυθεί για να αντικαταστήσει την ξεπερασμένη φιλελεύθερη δημοκρατία, η οποία ολοφάνερα αποσυντίθεται σε όλο τον κόσμο, επειδή έχει πάψει να υπάρχει στον μοναδικό τόπο στον οποίο θα μπορούσε να διαρκέσει: στα μυαλά των πολιτών. Η κρίση αυτής της παλιάς πολιτικής τάξης έχει πάρει πολλές διαφορετικές μορφές.

Με ΣΔΙΤ έγιναν τα McDonald’s το 1990 στην Μόσχα...

Για τις ΣΔΙΤ (Συμπράξεις Δημοσίου-Ιδιωτικού Τομέα) κάτι θα έχετε ακούσει. Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα, μπορείτε να ρίξετε μια ματιά στο επίσημο site και να δείτε ποιά έργα έχουν γίνει στην χώρα μας με αυτή την μορφή συνεργασίας του Δημόσιου και Ιδιωτικού τομέα.

Η ιδέα αυτής της επιχειρηματικής συνεργασίας του Δημόσιου με τον Ιδιωτικό τομέα να εμφανίζονται στην χώρα μας με διάφορες μορφές την εποχή του Σημιτισμού και των Ολυμπιακών αγώνων του 2004. Όμως οριστικοποιείται ως θεσμικό εργαλείο το 2005 με τον υπ' αριθ. ΝΟΜΟ 3389/2005 (ΦΕΚ Α' 232) Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα

Όμως αυτές οι “συμπράξεις του ιδιωτικού με τον δημόσιο τομέα” δεν είναι πρόσφατη ανακάλυψη του νεοφιλελευθερισμού. Ανθούσαν και στον υπαρκτό κομμουνισμό. Με αυτή την μορφή δημιουργήθηκε το πρώτο σοβιετικό McDonald’s. Ήταν μια λεγόμενη ‘κοινή επιχείρηση’ (joint venture-JV) μεταξύ της McDonald’s Canada και του Δήμου της Μόσχας.

Περισσότερα γι’ αυτό το θέμα εδώ:

Ο Big Mac στη χώρα των Σοβιέτ

Στην μάχη επικράτησης των κρυπτονομίσματων συμμετέχουν πλέον ενεργά και τα κράτη...

Με αφορμή πρόσφατα δημοσιεύματα για την Νέα Ζηλανδία, όπως αυτά:

   1. H Νέα Ζηλανδία η πρώτη χώρα που θα πληρώνει τους μισθούς με Bitcoin

   2. Στη Νέα Ζηλανδία οι μισθοί θα πληρώνονται και με …κρυπτονομίσματα!

   3. Νέα Ζηλανδία: Η πρώτη χώρα που θα πληρώνει μισθούς σε κρυπτονόμισμα

Τα κενά στο νομικό καθεστώς που διέπει τα κρυπτονομίσματα είναι ένα  από τα στοιχεία που κλονίζουν την ευρύτερη εξάπλωσή τους. Όμως πρόσφατα η Νέα Ζηλανδία   με [απόφαση]  που δημοσιεύτηκε την 7η Αυγούστου, ορίζει δεσμευτικούς κανόνες που εγκρίνουν την πληρωμή μισθών με κρυπτονόμισματα από την 1η Σεπτεμβρίου, όπως το bitcoin, εφόσον οι πληρωμές γίνονται σε κανονικά χρονικά διαστήματα και με σταθερά ποσά. Τα ψηφιακά νομίσματα που επιλέγονται για τις πληρωμές, θα πρέπει να μετατρέπονται εύκολα σε ένα παραδοσιακό νόμισμα που υποστηρίζεται από την κυβέρνηση, όπως το δολάριο της Νέας Ζηλανδίας με με έναν τυποποιημένο τρόπο συναλλαγής.

Οι εταιρείες που επιλέγουν να πληρώσουν τους υπαλλήλους τους μέσω αυτής της διαδικασίας με κρυπτονόμισμα θα έχουν φοροαπαλλαγές. Το κράτος που θα διαχειρίζεται την διακίνηση των συναλλαγών θα έχει τα ανάλογα οικονομικά οφέλη, αφού οι πληρωμές κρυπτογράφησης υπόκεινται σε φορολογικούς νόμους (όπως τα φορολογικά καθεστώτα Pay As You Earn και Fringe Benefits). Η κυβέρνηση της Νέας Ζηλανδίας ορίζει μερικά παραδείγματα που εγκρίνονται για χρήση, όπως το bitcoin, το cash bitin, το bitcoin gold, το ether, και το litecoin.

Βερολίνο: το κίνημα για την εθνικοποίηση σπιτιών που ανήκουν σε εταιρείες ακινήτων

Αντί προλόγου:

1 .Enteignung fürs Gemeinwohl

2. Vorbild Karl-Marx-Allee - Berlin treibt Verstaatlichung von Wohnungen voran

δείτε και αυτό:

3. Ist in Berlin der Sozialismus ausgebrochen?

Βερολίνο: το κίνημα για την εθνικοποίηση σπιτιών που ανήκουν σε εταιρείες ακινήτων

Αναδημοσίευση από το "Ξεκίνημα"

του Johannes von Simons

Τους τελευταίους μήνες αναπτύσσεται στο Βερολίνο ένα σημαντικό κίνημα διεκδίκησης φτηνής και ποιοτικής στέγης για όλους τους κατοίκους του, με κεντρικό αίτημα τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για τη μαζική εθνικοποίηση κατοικιών που ανήκουν σε μεγάλες εταιρείες ακινήτων.

Η εκτίναξη των τιμών των ενοικίων τα τελευταία χρόνια, έχει μετατρέψει τη ζωή στην πόλη σε καθημερινή μάχη για τα πιο φτωχά στρώματα της κοινωνίας. Πέρα όμως από τις δύσκολες αυτές συνθήκες, το Βερολίνο είναι μια πόλη με μακρά παράδοση σε κινήματα ενοικιαστών και διεκδικήσεις για αξιοπρεπείς συνθήκες στέγασης.

Η PIA KLEMP στα Εξάρχεια

περισσότερα [εδώ]

Με έναν λυγμό

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

της Α.ΤΖ.

Οχι με έναν κρότο, αλλά με έναν λυγμό. Έτσι τελείωσε χθες η υπόθεση του πανεπιστημιακού ασύλου, με μία σούπερ μίνι πορεία διαμαρτυρίας στους άδειους δρόμους της Αθήνας, με την ψήφο της Ν.Δ. και του ακροδεξιού Βελόπουλου στη Βουλή.

Κάτι ξέρει και η κυβέρνηση που πέρασε το νομοσχέδιο ντάλα καλοκαίρι, τον μήνα που είναι παχιές οι μύγες και ο λαός κάνει «τα μπάνια του». Μόνο που, όπως κάτω από την άσφαλτο είναι η παραλία, έτσι καμιά φορά κάτω από τη φαινομενική άπνοια και αδιαφορία είναι το καζάνι που βράζει.

Κοκορομαχίες για την ...συνέχεια του κράτους!

Το 81, το ΠΑΣΟΚ ήταν μαζικό κόμμα. Διαμεσολάβησε στο κοινοβούλιο την συσσωρευμένη κοινωνική πόλωση από τον εμφύλιο, το κράτος της δεξιάς και την χούντα. Με τον σεισμό της “αλλαγής”, ο κρατικός μηχανισμός γέμισε από χιλιάδες “πρασινοφρουρούς”. Το “κράτος της δεξιάς” δεν ήταν εύκολο να συντριφτεί χωρίς αυτούς τους “μετακλητούς” απ’ το “κίνημα”...

Ήρθαν στις 18 και εγκολπώθηκαν στο κράτος για πολλά χρόνια. Διαχύθηκαν και στους “δύο πυλώνες της δημοκρατίας”, τον κρατικό συνδικαλισμό και την τοπική αυτοδιοίκηση. Ακόμα παραμένουν εκεί και προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους εκάστοτε κυβερνώντες, με τα ανάλογα ανταλλάγματα βέβαια...

Από το 81 μέχρι σήμερα άλλη σημαντική τομή στο κράτος δεν έγινε. Αν και ιδεολογικά ο Πατέρας του νεοφιλελευθερισμού στην χώρα μας είναι ο πατέρας του πρωθυπουργού, ο νεοφιλελεύθερος εκσυγχρονισμός του κράτους ξεκίνησε στην χώρα μας την εποχή του Σημίτη. Συνεχίζεται μέχρι σήμερα χωρίς καμία διακοπή...

Ο ΣΥΡΙΖΑ πριν παραδοθεί στους δανειστές και τα επιτελεία της ΕΕ είχε ήδη παραδοθεί στο κράτος. Η άνοδος στην κυβερνητική εξουσία δεν σηματοδότησε καμία τομή στο κράτος. Αντίθετα επιβεβαίωσε την συνέχειά του.

Πρώην εργαζόμενοι City Plaza: Για την αποκατάσταση της αλήθειας

Η ιστορία του City Plaza έχει δύο αναγνώσεις. Η μια είναι η βιωμένη, δηλαδή η συλλογική εμπειρία αυτοοργάνωσης, αλληλεγγύης και συνύπαρξης προσφύγων, ελλήνων και διεθνών ακτιβιστών που έζησαν μαζί για τρία χρόνια που διήρκησε η κατάληψη του κτιρίου διαμορφώνοντας στην πράξη ένα αντιρατσιστικό υπόδειγμα. Η άλλη είναι η μιντιακή που κάνει ζουμ σε μια κατσαρίδα στον τοίχο και ρίχνει φαρμακερά δάκρυα πάνω από τα ντουβάρια της ατομικής ιδιοκτησίας.

Η ιδιοκτήτρια του κτιρίου κα Αλίκη Παπαχελά όλον αυτόν τον καιρό και με αποκορύφωμα τις μέρες μετά το κλείσιμο της κατάληψης είχε πάντα μικρόφωνο και το αξιοποίησε στο έπακρο για να λοιδορήσει το εγχείρημα αναπαράγοντας συχνά τερατώδη μυθεύματα. Ωστόσο, στην αφήγηση της παρέλειψε να αναφερθεί στους απλήρωτους – πρώην εργαζόμενους του ξενοδοχείου και στις σκόπιμα αποσιωπημένες υποχρεώσεις της απέναντι τους, τις οποίες αρνείται να εκπληρώσει. Βλέπεις, αυτοί που έχασαν τη δουλειά τους δε διανοήθηκαν ποτέ να στραφούν ενάντια σε αυτούς που είχαν χάσει τα πάντα, αποδεικνύοντας ότι η ταξική συνείδηση είναι πολύ σπουδαία υπόθεση για να χωρέσει σε τηλεοπτικά πάνελ.

Γι’ αυτό κι εμείς σήμερα δημοσιεύουμε την ανακοίνωση των πρώην εργαζομένων του City Plaza που κάνει ορισμένες καίριες υπενθυμίσεις και επισημάνσεις.

Για την αποκατάσταση της αλήθειας

Την Τρίτη 9 Ιουλίου 2019 πρόσφυγες και αλληλέγγυοι αποχώρησαν από το ξενοδοχείο City Plaza.

Ως όφειλαν, μας παρέδωσαν τα κλειδιά του ξενοδοχείου, όπως είχαν δεσμευθεί από την έναρξη της χρήσης του, καθώς εμείς –και μόνο εμείς– οι πρώην εργαζόμενοι του City Plaza, με αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις, περιμένουμε τον πλειστηριασμό του κινητού εξοπλισμού που ανήκει στην πτωχευτική περιουσία, ώστε να μας καταβληθούν οι αποζημιώσεις που μας οφείλονται.