Enzo Τraverso: η Αριστερά είναι μια ιστορία από ήττες!

Δυο εκτενή αποσπάσματα από συνεντεύξεις του Enzo Τraverso, που έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την αναζήτηση της Αριστεράς του 21 αιώνα

Απόσπασμα από συνέντευξη στην στη Σόνια Φορ

Αλλά η Κομμούνα ήταν επίσης και μια ήττα. Μπορεί η Αριστερά ποτέ να εμπνευστεί από κάτι άλλο πέρα από αποτυχίες;

Μα η Αριστερά είναι μια ιστορία από ήττες! Και ακόμα και όταν οι επαναστάτες κατάφερναν να ανατρέψουν τις κάθε φορά αναγνωρισμένες εξουσίες, τα πράγματα σχεδόν πάντα πήγαιναν άσχημα. Γι’ αυτό η μελαγχολία είναι μια θεμελιώδης διάσταση της αριστερής κουλτούρας. Και για μεγάλο διάστημα απωθούνταν από τη διαλεκτική θέαση της ιστορίας. Όσο επώδυνες και αν ήταν οι ήττες, ποτέ δεν αμφισβητούσαν την ιδέα ότι ο σοσιαλισμός ήταν ο αναπόφευκτος ορίζοντας. Η Ιστορία μας ανήκε. Αυτό μας επέτρεπε να ξεπερνάμε τις ήττες. Σήμερα αυτοί οι πόροι έχουν εξαντληθεί και η αριστερή μελαγχολία επιστρέφει στο φως της μέρας. Αυτή είναι μια κρυφή παράδοση που βρίσκουμε ήδη στα απομνημονεύματα της Λουίς Μισέλ, στα κείμενα της Ρόζας Λούξεμπουργκ την παραμονή της δολοφονίας της ή στο Μια κηδεία στην Ορνάνς (Un Enterrement à Ornans), του Γκυστάβ Κουρμπέ, μια εκπληκτική αναλογία για την επανάσταση του 1848, μέσω μια κηδείας. Αυτή ήταν μια παρηγορητική μελαγχολία, αδιαχώριστη από την ελπίδα, η οποία μπορούσε ακόμη και να ενδυναμώσει τις πεποιθήσεις τους.

Πως μπορεί αυτή η μελαγχολία να είναι εμπνευστική και όχι μόνο αιτία παραίτησης;

Με αφορμή τα ...«Μέγαρα»

Το παραπάνω βίντεο γυρίστηκε σε σκηνοθεσία του Αλέξη Αλεξίου με αφορμή την προβολή του ντοκιμαντέρ «Μέγαρα», που προβάλλεται τη Δευτέρα 30 Απριλίου στο πλαίσιο του αφιερώματος «Ντοκουμέντα» της Χαμένης Λεωφόρου του Ελληνικού Σινεμά. Ο Γιώργος Τσεμπερόπουλος και ο Σάκης Μανιάτης συναντήθηκαν ξανά και ταξίδεψαν μέχρι τα Μέγαρα για να δούνε τι έχει απομείνει από εκείνη την εποχή. Δείτε τους, μαζί με σπάνιο υλικό από την ταινία.

ΛΑΕ: ο “χρήσιμος ηλίθιος” του συστήματος!

Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης δεν χάνει ευκαιρία να δηλώσει την εθνικοφροσύνη του με κάθε αφορμή, ακόμα και για τον πιο ασήμαντο λόγο. Με αυτόν τον τρόπο φαντασιώνεται ότι γλύφοντας τα συντηρητικά αντανακλαστικά της ελληνικής κοινωνίας θα κερδίσει κάποιο κομμάτι της και θα μπει στην βουλή. Όμως συμβαίνει το ακριβώς ανάποδο...

Οι αντιδραστικοί κύκλοι τον έχουν πάρει χαμπάρι και έχουν αρχίσει να κάνουν πλάκα μαζί του με την πρώτη ευκαιρία που τους δίνεται. Πρόσφατα, με αφορμή ένα ασήμαντο περιστατικό, τον εγκάλεσαν να κάνει δήλωση εθνικοφροσύνης μπροστά στις κάμερες, περιστατικό για το οποίο ούτε καμία πολιτική ευθύνη είχε, ούτε υπήρχε κανένας λόγος να απαντήσει σε προκλήσεις αντιδραστικών κύκλων που δεν χάνουν ευκαιρία να κάνουν την τρίχα τριχιά. Είναι χαρακτηριστικό οι κύκλοι που ανέδειξαν αυτό το περιστατικό σε “πρώτο θέμα” είναι οι ίδιοι ακριβώς που πρόβαλαν με ανάλογη ζέση και τις δηλώσεις του αρχηγού της ΛΑΕ...

Συνέντευξη με τον Ζόζεφ Ντάχερ: “Ο Πόλεμος Ωφελεί μόνο τις Αντεπαναστατικές Δυνάμεις”

Αναδημοσίευση από το "ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ"

Συνέντευξη – Εισαγωγή: Λίνα Θεοδώρου, Αντώνης Φάρας

Μετάφραση: Αναστασία Ματσούκα

Επιμέλεια: Γιώργος Βελεγράκης

Ο Συριακός Εμφύλιος πόλεμος, συνεχίζεται για έβδομο έτος, χωρίς να είναι ακόμη ορατό το πότε θα λήξει. Κατά τη διάρκεια του πολέμου πάνω από μισό εκατομμύριο άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και περίπου 10 εκατομμύρια άνθρωποι, περίπου το μισό του συριακού πληθυσμού, εκτοπίστηκε. Με αφορμή τον βομβαρδισμό της Συρίας, με στόχους στρατιωτικές βάσεις του καθεστώτος στη Δαμασκό, από δυνάμεις των ΗΠΑ, ΗΒ και Γαλλίας, η συζήτηση άνοιξε με ανανεωμένο ενδιαφέρον στον ελλαδικό χώρο· διοργανώθηκαν αντιπολεμικές πορείες, διαδηλωτές επιχείρησαν να ρίξουν το άγαλμα του Harry S. Truman και τώρα διώκονται για την αποδιδόμενη πράξη.

Ωστόσο, στο αντιπολεμικό κίνημα κατά του πολέμου της Συρίας, ηγεμονική αφήγηση εντός της Αριστεράς επέχει μια προσέγγιση του αντιμπεριαλισμού, η οποία λίγο πολύ, περιορίζει τη θέση του ιμπεριαλιστή αποκλειστικά στις ΗΠΑ. Η οπτική αυτή, η οποία αποτελεί πάγιο αναλυτικό εργαλείο για την ερμηνεία του κόσμου εκτός της Δύσης, αφενός υιοθετεί ένα γεωπολιτικό πρίσμα ανάγνωσης που υποβαθμίζει το κοινωνικό ως παράγοντα εξελίξεων, αφετέρου υποδηλώνει ένα καταστατικό οριενταλισμό στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε ως Αριστερά την πολιτική, όταν μιλάμε για τους «άλλους».

Ο Συριακός Εμφύλιος, η Αντιεξουσιαστική Κριτική & τα Κουλουβάχατα της Ιστορίας

Ο πόλεμος στο Χαλέπι, 10.03.2017

Αναδημοσίευση από το "ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ"

του Στέφανου Μπατσή

Ας αρχίσουμε από μία παραδοχή. Τα γεγονότα του συριακού εμφυλίου πολέμου δεν αποτελούν έναν γόρδιο δεσμό που καλεί για λύση το αμφίστομο ξίφος του αντιιμπεριαλισμού ή οι αντιδραστικές θεωρήσεις της γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής ανάλυσης. Αντιθέτως, παραπέμπουν σ’ ένα κουβάρι με πολλά νήματα, πολλές αφετηρίες και αβέβαιη ή και συχνά αμφίσημη κατάληξη για την ερμηνεία και την πολιτική σκέψη. Άλλωστε, η πυκνή αυτή επταετία εμφανίζει σημάδια αλλαγής παραδείγματος. Από την ίδια τη μικροφυσική και τεχνολογία του πολέμου έως την επιστροφή των σημασιών στα ελεύθερα καντόνια της Ροζάβα, τίποτα δεν μοιάζει γνώριμο και καμία βεβαιότητα δεν φαίνεται να μην μπορεί να γκρεμιστεί.

Η αμηχανία σημαντικών κομματιών της Αριστεράς και του ελευθεριακού χώρου μπροστά σε αυτή τη ρευστότητα αποτυπώνεται όλο και συχνότερα σε άτοπα και παραδοξολογίες. Παρατηρείται μεταξύ κραυγών για τη “Νίκη στα όπλα του συριακού στρατού” και στήριξης στον κοινό άξονα “Άσαντ, Ρωσίας, Ιράν και Χεζμπολάχ” αλλά και μιας πρακτορολογικής και συνωμοσιολογικής ρητορικής που, δυστυχώς, όλο και συχνότερα μας επιδεικνύει τον αντισημιτισμό της. Το κείμενο αυτό, επομένως, αλλά και η εκδήλωση που συνδιοργανώνεται με κεντρικό ομιλητή τον Ζόζεφ Ντάχερ* τοποθετούνται σε μια στιγμή που ο δημόσιος διάλογος εντός των αριστερών και ελευθεριακών μικροκόσμων τείνει να εκτροχιαστεί προς θέσεις ασυνεπείς με όσα θεωρητικά πρεσβεύουν οι φορείς τους.

ΛΑΕ: Αναζητώντας το "σωσίβιο" των δημοσκοπήσεων...

Η προπαγάνδα και η χειραγώγηση πάει σύννεφο ιδιαίτερα από ορισμένες δημοσκοπικές εταιρείες, οι οποίες έχουν μετατραπεί σε παραρτήματα αντιμαχόμενων για την καρέκλα της εξουσίας και μόνο, μνημονιακών κομμάτων.

Mε την παραπάνω παράγραφο ξεκινά το κείμενο «Η δημοσκοπική χειραγώγηση πάει σύννεφο. Λογαριάζουν χωρίς τον …. ξενοδόχο» που δημοσιεύεται στο iskra.gr και καταλήγει με το παρακάτω υστερόγραφο:

Υ.Γ: Δημοσιεύω, επίσης, προς πληρέστερη ενημέρωση των αναγνωστών, ολόκληρη της μέτρηση της Europe Elects, η οποία δημοσιεύθηκε χθες 19 Απριλίου:
NΔ: 31%
ΣΥΡΙΖΑ: 25%
ΧΑ: 9%
Κίνημα Αλλαγής: 8%
KKE: 6%
ΛΑ.Ε: 4%
Ένωση Κεντρώων: 3%
ΑΝΕΛ: 3%
Πλεύση Ελευθερίας: 2%
*H έρευνα διενεργήθηκε από 11 Απριλίου 2018 έως τις 16 Απριλίου 2018 σε δείγμα 1000 ατόμων.

Στις ανυπότακτες πόλεις της Ισπανίας (Από τους δρόμους στην άσκηση της εξουσίας)

Των Pauline Perrenot και Vladimir Slonska-Malvaud
Πηγή: Le Monde diplomatique

Μετάφραση: Δημήτρης Οικονομίδης

Αναδημοσίευση από το "Ya Basta!"

Στην Ισπανία, ο νεαρός πολιτικός σχηματισμός Podemos απέτυχε στον πολιτικό του στόχο « να καταλάβει τον ουρανό εξ εφόδου »: να ανατρέψει το πολιτικό σύστημα μέσω των βουλευτικών εκλογών. Όμως, οι προοδευτικές δυνάμεις, που αντιτίθενται στις πολιτικές της λιτότητας, κατέκτησαν πολλούς δήμους και κοινότητες, από τη Βαρκελώνη και τη Μαδρίτη ως τη Βαλένθια και τη Σαραγόσσα. Όμως το να αλλάξει ο Δήμαρχος επιτρέπει και να αλλάξει ο κόσμος;

Στην πλατεία Πιλάρ υψώνεται ένα βουνό από λουλούδια και σταυρούς, στα μέσα Οκτωβρίου, με την ευκαιρία της ετήσιας γιορτής της Σαραγόσσα. Οι δρόμοι ξεχειλίζουν από τουρίστες, τα πολυκαταστήματα είναι γεμάτα: πουθενά σοβιέτ, πουθενά κατάληψη κάποιων Ιβηρικών Χειμερινών Ανακτόρων. Εδώ, όπως και στη Μαδρίτη, τη Βαρκελόνη ή τη Βαλένθια, μια «συμμαχία λαϊκής ενότητας » η οποίες σχηματίστηκε από μέλη των κοινωνικών κινημάτων και διαφόρων κομμάτων της Αριστεράς κέρδισε τις δημοτικές εκλογές του Μαΐου 2015. Αλλά, σε αντίθεση με τα ουρλιαχτά των συντηρητικών, οι οποίοι φοβήθηκαν από αυτές τις νίκες, η επανάσταση κρατά χαμηλό προφίλ.

FairCoin: ένα εναλλακτικό, οικολογικό ψηφιακό νόμισμα

Αναδημοσίευση από το "tvxs.gr"

περισσότερες πληροφορίες εδώ: Fair-coin.org

Ένα εναλλακτικό, ψηφιακό, οικολογικό νόμισμα με στόχο τη δημιουργία ενός μετα-καπιταλιστικού μοντέλου. Αυτή είναι η βασική ιδέα πίσω από το κρυπτονόμισμα FairCoin, που δημιουργήθηκε με σκοπό την προώθηση της ισότητας και της οικονομικής δικαιοσύνης.

Η ιστορία ξεκίνησε το 2010 στην Καταλονία ως πείραμα μιας μικρής ομάδας ακτιβιστών και κατέληξε τον Σεπτέμβριο του 2014 με τη «γέννηση» της FairCoop -ενός αποκεντρωμένου κινήματος βάσης, ενός διεθνούς συνεταιρισμού που αυτοοργανώνεται μέσω διαδικτύου- που απλώθηκε στις πέντε ηπείρους και στη συνέχεια, δημιούργησε το FairCoin.

Με άλλα λόγια, το FairCoin είναι το κρυπτονόμισμα που η FairCoop επέλεξε για να στηρίξει νομισματικά τη δημιουργία του αυτοδιαχειριζόμενου κοινωνικοοικονομικού συστήματος της, συνεπώς δεν έχει τίποτα κοινό με το bitcoin ή, όποιο άλλο από τα γνωστά κρυπτονομίσματα που φέρουν τις «αρχετυπικές», «παραδοσιακές αξίες» του καπιταλισμού, όπως, για παράδειγμα, τη διαρκή προσπάθεια φοροαποφυγής.

Το FairCoin βασίζεται σε ένα ομότιμο και αποκεντρωμένο δίκτυο συναλλαγής με προστασία κρυπτογράφησης, εξού και δε μπορεί να θεωρηθεί χρεόγραφο με την καθιερωμένη νομική/χρηματοοικονομική έννοια.

Πoιoς είναι Τoύρκος; Είναι μπερδεμένο

Αναδημοσίευση από το "—Nomadic universality"

του Καγιά Γκεντς

Στις αρχές του χρόνου, η Τουρκία άνοιξε το μέχρι τώρα απόρρητο μητρώο του πληθυσμού της, ένα μνημειώδες αρχείο γενεαλογιών που φτάνει μέχρι την οθωμανική περίοδο. Στο σάιτ που παρέχει πρόσβαση σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες στην Τουρκία έχει πλέον προστεθεί μια καρτέλα γενεαλογίας. Οι χρήστες μπορούν να κατεβάσουν έγγραφα σχετικά με τους προγόνους τους, με αρχεία που ξεκινούν από το 1882.

Από την εμφάνιση της νέας υπηρεσίας, οι ρίζες, η μετανάστευση, η καθαρότητα και ο υβριδισμός κυριάρχησαν στη συζήτηση σε ομάδες τού WhatsApp, γραφεία και καφενεία. Σε μόλις δύο μέρες, πάνω από 5 εκατομμύρια Τούρκοι έψαξαν την κληρονομιά τους στο μητρώο. Το ενδιαφέρον ήταν τόσο έντονο που για κάποιες ώρες το σάιτ κατέρρευσε και η κυβέρνηση αναγκάστηκε να απενεργοποιήσει την υπηρεσία για αρκετές ημέρες.

Επί έναν αιώνα, το τουρκικό κράτος επέβαλε στους πολίτες του μια άκαμπτη εθνική ταυτότητα, η οποία απέκλειε την εθνοτική καταγωγή και προέβαλλε την «καθαρή» τουρκικότητα. Το άνοιγμα των αρχείων της κυβέρνησης άσκησε τεράστια έλξη στους ανθρώπους. Καθώς οι Τούρκοι απορροφούν την είδηση περί της εθνοτικής τους ποικιλομορφίας, η αιωνόβια ιδέα της φυλετικής καθαρότητας, που είχε κατασκευαστεί και επιβληθεί από το κράτος, έχει αρχίσει να καταρρέει.

Ανοιξιάτικα κείμενα...

Σήμερα κάνουμε μια αναδρομή στο παρελθόν με παραπομπές σε κείμενα που δημοσιεύσαμε ...Απρίληδες  σε εποχές που προηγήθηκαν, αναφέρονται όμως σε θέματα που ακόμα είναι επίκαιρα και συζητιούνται...

2011



Δεν είναι απόσπασμα από οργουελικό σενάριο επιστημονικής φαντασίας που επικεντρώνεται στην ώρα Χ κατά την οποία τα άξια τέκνα της φυλής θα αναλάβουν την ευθύνη της ανάπλασης, αναγέννησης και διακυβέρνησης της χώρας. Το Δόγμα της Δίκαιης Ανισότητας προβάλλει ως μια ετεροτοπία της“11ης θέση για τον Φόυερμπαχ” ενάντια στον εξισωτισμό. Είναι η 11η θέση “Για το οργανωτικό πρόβλημα” του Μίκη Θεοδωράκη!

Το “Δόγμα της Δίκαιης Ανισότητας” του Άρχοντα της ΣΠΙΘΑΣ και άλλα φαιδρά παρόμοια

2012


Είναι φανερό ότι ένα εκλογικό σύστημα στο οποίο θα υπήρχαν παραπάνω επιλογές από την μία και μοναδική ψήφο, όχι μόνον θα αποτύπωνε με σαφώς μεγαλύτερη πιστότητα την λαϊκή βούληση στο εκλογικό αποτέλεσμα, αλλά θα δημιουργούσε αντικειμενικά πολλές δυσκολίες στην χειραγώγηση της λαϊκής θέλησης, τόσο από το κράτος όσο και από τους εκλογικές τακτικές που χρησιμοποιούν οι κομματικοί μηχανισμοί, αφού τα διλήμματα δεν θα μπορούν να λειτουργούν με τους γνωστούς εκβιαστικούς τρόπους που τίθενται από τα κέντρα της εξουσίας; Φανταστείτε και μόνον τι χάος θα γινόταν με τις δημοσκοπήσεις!...

Υπάρχει εκλογικό σύστημα καλύτερο από την απλή αναλογική;