Μια συνάντηση για μια Άλλη Οικονομία: την Οικονομία των Εργαζομένων- ΒΙΟΜΕ, 28.29.30 Οκτώβρη

Μέσα στην επονομαζόμενη «κρίση», μέσα σε μια Ελλάδα που κυβερνιέται από μνημόνια και από τα «αριστερά και από τα πάνω», μέσα σε μια Ευρώπη που καταρρέει, εμείς, άντρες και γυναίκες που εργαζόμαστε σε συνεργατικές και κατειλημμένες επιχειρήσεις,  συνδικαλιστές, ακτιβιστές και αλληλέγγυοι διανοούμενοι από την Ιταλία, τη Γαλλία, την Ελλάδα, τη Σερβία, την Τουρκία, τη Βοσνία, την Κροατία, την Ισπανία, την Καταλονία, τη Χώρα των Βάσκων, τη Γερμανία, την Πολωνία,  την Αγγλία, το Δυτικό Κουρδιστάν, συναντιόμαστε στις 28, 29 και 30 Οκτώβρη στην Θεσσαλονίκη για να μοιραστούμε εμπειρίες και να συζητήσουμε τη δυνατότητα της οργάνωσης της εργασίας με έναν άλλο τρόπο, έναν τρόπο που να έχει στο κέντρο του την αξιοπρέπεια, τη δικαιοσύνη και την ελευθερία των ανθρώπων και όχι τον πλουτισμό των λίγων.

Μας εμπνέουν αγώνες από όλο τον κόσμο. Πραγματικοί αγώνες πραγματικών ανθρώπων που παλεύοντας για την επιβίωσή τους επινοούν δρόμους ζωής ενάντια στην εκμετάλλευση και την υποταγή, ενάντια σε ένα σύστημα παράλογο, αδηφάγο και διεστραμμένο που λεηλατεί τις ζωές του. Και τις ζωές μας.

Συναντιόμαστε λοιπόν, στο τέλος του Οκτώβρη, στην Θεσσαλονίκη, στο κατειλημμένο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ. Για να ψάξουμε συλλογικές απαντήσεις στα συλλογικά ερωτήματα που έχουν προκύψει από τη μικρή μας εμπειρία.

Μπορεί να είμαστε λίγοι και μικροί. Αλλά, συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε. Για το παρόν μας. Και για ένα μέλλον με αξιοπρέπεια και όλους και για όλες.

Πρόγραμμα Δεύτερης Ευρωμεσογειακής Συναντησης για την Οικονομία των Εργαζομένων: 

http://euromedworkerseconomy.net/el/program/

Πρόγραμμα προβολών: http://euromedworkerseconomy.net/el/film-screenings/

Πρόγραμμα συναυλιών: http://euromedworkerseconomy.net/el/concerts/

Ας προετοιμαστούμε για ένα μέλλον χωρίς δουλειές, παγκοσμίως

Άνθρωποι με πτυχία, σπουδές και προσόντα δεν πρόκειται να καταφέρουν ούτε τα μισά από αυτά που κατάφεραν οι γονείς τους και αυτό δεν είναι δικό τους λάθος. Η πιθανότητα να βρει κάποιος δουλειά που θα του εξασφαλίζει αξιοπρεπή διαβίωση, ασφαλιστική κάλυψη και συνταξιοδότηση συρρικνώνεται κάθε μέρα που περνάει.

Αναδημοσίευση από το «lifo.gr»

Ας προετοιμαστούμε για ένα μέλλον χωρίς δουλειές, παγκοσμίως Ο Andy Stern δεν είναι καθόλου αισιόδοξος για τις τεχνολογικές εξελίξεις που απειλούν τις θέσεις εργασίας σε όλο τον πλανήτη

Σύμφωνα με τη Morgan Stanley η τεχνολογική αυτοματοποίηση, η ρομποτοποίηση της εργασίας για να είμαστε πιο ακριβείς, θα εξοικονομεί για λογαριασμό της βιομηχανίας περί τα 168 δις δολάρια σε ετήσια βάση. Τι σημαίνει αυτό για τους ανθρώπους; Σε απλούστατα μαθηματικά ότι ο μισός πληθυσμός που εργάζεται στην παγκόσμια βιομηχανία - και όχι μόνο την αποκαλούμενη βαριά - θα μείνει άνεργος.

Το FARC-EP προς τους αριστερούς επικριτές του

Η επανάσταση λοιπόν θα επικρατήσει μόνο όταν οι μάζες δεν υπάρχουν απλά στον αφηρημένο τρόπο σκέψης των ονειροπαρμένων, αλλά στην πραγματικότητα της πολιτικής πάλης. Μπορούμε να λέμε ό,τι θέλουμε για τον αξιομίσητο ιμπεριαλισμό και την διαβολική μπουρζουαζία, αλλά όσο διατηρούν τη στήριξη μιας πλειοψηφίας η οποία, για οποιονδήποτε λόγο, προτιμά να κάθεται στο παρασκήνιο παρά να τα αντιπαλέψει, τόσο οι κυρίαρχες τάξεις θα είναι αδύνατο να νικηθούν, όσο και αν φωνάζουν οι αντάρτες, όσο θόρυβο κι αν κάνουν τα όπλα τους.

Παρουσιάζουμε ένα απόσπασμα από το κείμενο «Las vías para la revolución y el socialismo aún siguen siendo exploradas» του Gabriel Angel που δόθηκε στην δημοσιότητα 5 Ιούλη 2016 στην Αβάνα. Το κείμενο έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον γιατί επιχειρεί να απαντήσει στους λόγους που οδήγησαν το FARC-EP να εγκαταλείψει τον ένοπλο αγώνα και να προσφύγει στις διαπραγματεύσεις για ένα “ειρηνικό συμβιβασμό”. Υπενθυμίζουμε ότι το FARC παραμένει ο μεγαλύτερος και παλαιότερος αντάρτικος σχηματισμός στην αμερικάνικη ήπειρο.

Αποχωρούμε από τη ΛΑΕ, συνεχίζουμε τον ενωτικό αγώνα, δυναμώνουμε τη ριζοσπαστική παρέμβαση

Αναδημοσίευση από το «Ya Basta!»

Η ΑΡΚ  (Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση) στην σημερινή πολιτική συγκυρία: για την ανάγκη μιας διαφορετικής προσέγγισης – ανάλυσης της συγκυρίας και αναζήτησης μεθόδων και εργαλείων παρέμβασης.

Στον ενάμισι περίπου χρόνο από την επίσημη προσχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ στο μνημονιακό μπλοκ, πέρα από τις όποιες αναλύσεις μας σε επιμέρους θέματα,  θα πρέπει να σταθούμε σε μερικές βασικές και κρίσιμες διαπιστώσεις που αφορούν το πολιτικό τοπίο τόσο από τη μεριά των κυρίαρχων όσο και από τη μεριά των πληττόμενων στρωμάτων και των κινημάτων.

Είναι πλέον σαφές ότι η σχέση της κυβέρνησης  με τις πολιτικές που ακολουθούνται δεν είναι μια σχέση συμβιβασμού, αλλά αποδοχής και υλοποίησης ενός πολιτικού σχεδίου που εμφανίζεται ως μονόδρομος ως προς την βασική παραδοχή της κυριαρχίας του κεφαλαίου επί της εργασίας και των κοινωνικών αναγκών. Η θεμελιώδης αυτή παραδοχή υλοποιείται σε συνθήκες ακραίας νεοφιλελεύθερης βαρβαρότητας, όχι μόνο μέσα από την επίθεση στα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα, αλλά και μέσα από ένα σχέδιο καθολικού βιοπολιτικού ελέγχου στις ζωές των ανθρώπων, μέσα από μηχανισμούς δια βίου επιτήρησης, όπως είναι η υπερχρέωση, η αποεδαφικοποίηση σχέσεων και κοινωνικών λειτουργιών, η αποστέρηση από πολιτιστικά αγαθά. Οι άνθρωποι εκπαιδεύονται να ζουν στο «ελάχιστο» και να αποδέχονται το κάτι παραπάνω ως «δωρεά» των ισχυρών. Το κράτος αντί να αναλαμβάνει πρόνοιες για την βελτίωση της ζωής, διατυμπανίζει το φιλάνθρωπο πρόσωπό του.

Οι Ζαπατίστας στις εκλογές για να περάσει η εξουσία στους «από κάτω»

Οι Ζαπατίστας βεβαιώνουν πως τίποτε στην πράξη δεν έχει αλλάξει στη

στρατηγική τους και πως ο αγώνας τους δεν είναι για την εξουσία ούτε καν

για την αναζήτησή της  | EPA/ DAVID DE LE PAZ

Αναδημοσίευση από την «εφημερίδα των συντακτών»

της Χριστίνα Πάντζου

Η διακήρυξη του πέμπτου Εθνικού Συνεδρίου Ιθαγενών (CNI) και του Ζαπατιστικού Εθνικοαπελευθερωτικού Στρατού (EZLN) της 14ης Οκτωβρίου αποτελεί σημείο καμπής στην πολιτική τακτική της ομάδας που άλλαξε τη δυναμική των αγώνων των ιθαγενών πληθυσμών του Μεξικού: για πρώτη φορά στην Ιστορία τους οι Ζαπατίστας θα μετάσχουν σε εκλογική αναμέτρηση.

Με τίτλο «Να σειστεί το κέντρο της Γης», το κείμενο αποτελεί έκκληση προς την κοινωνία ώστε να οργανωθεί για να υποστηρίξει μια νέα πολιτική πρωτοβουλία υπέρ της ανεξάρτητης υποψηφιότητας μιας ιθαγενούς γυναίκας για τις προεδρικές εκλογές του 2018.

Για τον σκοπό αυτό, το CNI και οι Ζαπατίστας προκήρυξαν μόνιμη συνέλευση με στόχο όσα συζητήθηκαν και συμφωνήθηκαν στο συνέδριο να γίνουν αντικείμενο διαβούλευσης σε «κάθε γεωγραφία, έδαφος και συντεταγμένη μας ώστε να επιλεγεί ένα ιθαγενές κυβερνητικό συμβούλιο, του οποίου ο λόγος θα εκφέρεται από μια ιθαγενή γυναίκα».

Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα…

Διαβάζοντας στο iskra.gr το παράπονο  συντρόφων της ΛΑΕ (εδώ: ΤΟ ΚΚΕ, Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ Η “ΕΧΘΡΟΣ” ... ΛΑ.Ε.) που μυξοκλαίνε στενοχωρημένοι γιατί δεν τους παίζει το ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΚΚΕ, το μόνο που έχουμε να τους πούμε είναι ότι υπάρχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να γίνει ο Τσίπρας επαναστάτης κομμουνιστής από να συμπορευτεί η ΛΑΕ με το ΚΚΕ και το ΑΝΤΑΣΥΑ. Παρ' όλα αυτά, αν επιμένουν να αυτοκαταναλώνονται σε αυτό τον ουτοπικό στόχο, θα τους συστήναμε να μπουν δυνατά στον αγώνα να ακολουθήσουν τις συμβουλές του Αντρέα Στραματσόνι, προς τους ποδοσφαιριστές Παναθηναϊκού. Με το «σεις» και με το «σας» δεν γίνεται δουλειά:

Δεν είναι «ροζ», είναι μαύρη και είναι «Ζούγκλα»

Αναδημοσίευση από «REDNotebook» 

του Στρατή Μπουρνάζου

Η υπόθεση εκβιασμού ανώτατου δικαστικού

Το «ερωτικό σκάνδαλο» ανώτατου δικαστικού, που ήρθε στη δημοσιότητα τις τελευταίες μέρες, δεν είναι ούτε «ροζ», όπως διατείνονται εκείνοι που το διακινούν, ούτε «κίτρινο», όπως ίσως σκεφτεί  αμέσως ο αναγνώστης. Είναι μαύρο, κατάμαυρο· είναι μια υπόθεση άθλιου εκβιασμού, εξαιρετικά δυσοίωνη για τον δημόσιο βίο, αν βρει έδαφος.

Θυμίζω πώς ξεκίνησε το ζήτημα. Πριν μία περίπου βδομάδα, το Ζοugla.gr του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου αποκάλυψε ότι «υψηλόβαθμος δικαστής του Συμβουλίου της Επικρατείας διατηρούσε ερωτική σχέση με παντρεμένη (πρώην υποψήφια και νυν) δικαστή, την οποία βοήθησε παράνομα ώστε να πετύχει στις εξετάσεις της και να ανέλθει στο Σώμα». Στη συνέχεια, το δημοσίευμα παραθέτει αποσπάσματα από τα προσωπικά μέιλ που αντάλλασσαν, ενώ το υπόλοιπο αφιερώνεται στο θέμα  της εκδίκασης από το ΣτΕ του διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες.

Ποια είναι τα στοιχεία που μας υποχρεώνουν να αντιμετωπίσουμε την ιστορία σαν μια επικίνδυνη ιστορία εκβιασμού – και μόνον έτσι;

Έλα πουλί στον τόπο σου

(ένα αλληγορικό σχόλιο για την οικοδόμηση σχέσεων εμπιστοσύνης/εξουσίας με μια ...καρακάξα)

Τα σύνθημα «Το πάθος για την Λευτεριά είναι δυνατότερο απ όλα τα κελιά» είναι αληθινό; Όχι πάντα, όπως συμβαίνει εξάλλου με όλα τα συνθήματα που διεκδικούν την θέση μιας καθολικής αλήθειας. Το video που παρουσιάζουμε παρακάτω αφηγείται την ιστορία μιας καρακάξας, η οποία μεγάλωσε με την φροντίδα ενός φίλου που την περιμάζεψε ως εγκαταλελειμμένο νεοσσό στον κόμβο Λενορμάν και Κωνσταντινουπόλεως. Η καρακάξα μετά από καιρό επέστρεψε στον τόπο που γεννήθηκε, στην “πατρίδα” της, αλλά δεν παρέμεινε εκεί. Συνεχίζει να περιπλανιέται μαζί με το κλουβί της και γύρω απ' αυτό. Και να ραμφίζει όποιον συναντά γύρω της, ακόμα και αυτούς που την φροντίζουν...

Το κακό έρχεται από πιο μακριά

(κλικ στην εικόνα για περισσότερα)

της Ελένης Πορτάλιου από τα «Τετράδια» που κυκλοφορούν

Ένας σύγχρονος συστημικός δικομματισμός - ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Δημοκρατία - έχει εγκατασταθεί στο πολιτικό εποικοδόμημα της ελληνικής μετα-δημοκρατίας κατ’ αναλογίαν με τις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου οι παλαιότερες διαχωριστικές γραμμές μεταξύ σοσιαλιστικών/σοσιαλδημοκρατικών και δεξιών κομμάτων έχουν καταλυθεί και οποιαδήποτε εναλλακτική πρόταση στον παγκοσμιοποιημένο (νεο)φιλελεύθερο καπιταλισμό φαντάζει ανέφικτη.

Όσον αφορά τα αριστερά και κομμουνιστικά κόμματα, η Ροσάνα Ροσάντα έχει δίκιο. «Στο γύρισμα του αιώνα από την αριστερά, ακόμα και την πιο μετριοπαθή, δεν απομένει τίποτα»¹. Δεν θα ήθελα σε καμιά περίπτωση να αγνοήσω σημερινές δυνάμεις όπως το Μπλόκο στην Πορτογαλία, οι Unidos Podemos στην Ισπανία, το κόμμα του Μελανσόν στη Γαλλία, το DieLinke στη Γερμανία ή οι μικρές διάσπαρτες αριστερές οργανώσεις στην Ευρώπη και την Ελλάδα. Η παρουσία τους δημιουργεί αναχώματα και στηρίζει αντιστάσεις αλλά δεν μπορεί να φωτίσει ένα επίκαιρο χειραφετητικό όραμα για μια άλλη πορεία της Ευρώπης και του κόσμου που προχωρούν στα σκοτεινά προς ένα εξαιρετικά δυσοίωνο μέλλον.

Η ευρωπαϊκή αντικαπιταλιστική Αριστερά συζητά: Η Ευρώπη σε κρίση, η κοινωνική αντίσταση, η Αριστερά και οι πολιτικές προοπτικές

4-5-6 Νοέμβρη στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (πρώην ΑΣΟΕΕ)

Η Ευρώπη βυθίζεται μέσα σε μια παρατεταμένη πολιτική και οικονομική κρίση που έχει ως θεμέλιο το κοινωνικό ζήτημα. Τα αδιέξοδα και οι ανισότητες από την πολιτική της επιθετικής λιτότητας και του νεοφιλελευθερισμού μεγεθύνονται. Κορυφαία πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα παραμένουν αναπάντητα.

Στην ΕΕ και διεθνώς, δυναμώνουν οι ακροδεξιές φωνές και ενισχύεται ένα ρεύμα επιστροφής στις πολιτικές «εθνικής κυριαρχίας». Τάση που διαπερνά τις συντηρητικές δυνάμεις που ηγεμόνευσαν στην καμπάνια για το Brexit. Τάση όμως που αναπτύσσεται και μέσα σε άλλες μεγάλες ιμπεριαλιστικές χώρες: Τραμπ στις ΗΠΑ, Λεπέν και Σαρκοζί στη Γαλλία κ.α.

Απέναντι σε αυτά τα βασανιστικά ερωτήματα, για το πώς μπορούμε να ανατρέψουμε τη λιτότητα και να αλλάξουμε τα πράγματα, για το πώς μπορούμε να χτίσουμε κόμματα που θα προσφέρουν μαζικές και ριζοσπαστικές εναλλακτικές, που δεν θα υποχωρούν στο ρεαλισμό και στην πολιτική του «δεν υπάρχει εναλλακτική», αγωνιστές της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς από τη Γαλλία, την Ισπανία, την Ιταλία, την Πορτογαλία, την Ελβετία, τη Βρετανία, την Κύπρο, τις ΗΠΑ και φυσικά την Ελλάδα, συναντιόμαστε και συζητάμε στην Αθήνα, στις 4, 5 και 6 Νοέμβρη.