ο «εξισωτισμός» της κυβερνητικής εξουσίας: πολιτικό σωσίβιο χωρίς «ιδεοληψίες», χωρίς προτιμήσεις, χωρίς διακρίσεις...

Το πουκάμισο του φιδιού

Τι έχει απομείνει λοιπόν από τα καταστατικά στοιχεία του ΣΥΡΙΖΑ; Πόσο ξένο είναι το σημερινό πολιτικό και ιδεολογικό στίγμα του από τα ιστορικά συστατικά στοιχεία αυτού που αποτέλεσε έναν πυρήνα ριζοσπαστικότητας απέναντι στις κοινωνικές, οικονομικές και ιδεολογικές ανατροπές που έφερε τις τελευταίες δεκαετίες η κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού; Ποια ήταν η γέφυρα που τελικά έκανε εξαιρετικά εύκολη την πλήρη ανατροπή της «ανατροπής» και τη μετάλλαξή της σε κακέκτυπο τρέχουσας κεντροαριστερής φλυαρίας;

Θεωρώντας δεδομένο ότι η πολιτική μετάλλαξη δεν ήταν στιγμιαία ούτε αιφνίδια, αλλά σχεδιασμένη, προαναγγελθείσα, σταδιακή, και επιταχυνόμενη όσο πλησίαζαν οι εκλογές του 2015, οφείλουμε να αναζητήσουμε τα αίτιά της στην αντιφατική συνύπαρξη στο εσωτερικό του κόμματος δυο συχνά αλληλοδιαπλεκόμενων τάσεων: της αντικαπιταλιστικής-κινηματικής στράτευσης που ενισχύθηκε στα χρόνια του «κινήματος κατά της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης» και του «αριστερού κυβερνητισμού». Ο διεθνιστικός προσανατολισμός του πρώτου διευκόλυνε τον προσανατολισμό του δεύτερου στη γοητεία και έλξη των κρατικών μηχανισμών.

Η μάχη μεταξύ των δυο τάσεων ουδέποτε πήρε ανοιχτή μορφή διότι πολύ γρήγορα το κοινοβουλευτικό παιχνίδι μετά το 2012 πριμοδότησε ασφυκτικά τη δεύτερη τάση, που σήμερα πια ανενδοίαστα προβάλλει τα κεντροαριστερά «οράματά» της με την απλοϊκότητα του νεοφώτιστου. Σε αυτό το πολιτικό κοντραμπάντο είχε βέβαια πολύτιμη βοήθεια από τον πολιτικό κρετινισμό του «Αριστερού Ρεύματος», που όπως η μήτρα από την οποία ουδέποτε απεγκλωβίστηκε αδυνατεί να στοιχειοθετήσει έστω ένα πολιτικό επίδικο αντικείμενο στη συγκυρία. Η «μάχη» για τον ρωσικό αγωγό και το κυνηγητό για τις «εξασφαλισμένες εναλλακτικές» χρηματοδοτικές πηγές δείχνουν ανάγλυφα το πολιτικό βεληνεκές της τάσης αυτής. Αν μάλιστα συνδυάσουμε το γεγονός ότι όλοι οι «εγκέφαλοι» της τάσης αυτής αντιλήφθηκαν την αλλαγή πλεύσης μόλις στις 13 Ιουλίου 2015, παραμένοντας υπουργοί για ένα εξάμηνο και πλέον, δείχνει το μέγεθος της πολιτικής ανυπαρξίας τους.

Αλαίν Μπαντιού: «Η εγκληματική πολιτική της Ευρώπης των κλειστών συνόρων και της άρνησης της καθολικότητας»

(νομική σχολή - 12/01/2014)

Το Σάββατο 7 Μαϊου, ώρα 7.30 μ.μ., ο Αλαίν Μπαντιού θα δώσει διάλεξη στη Νομική Σχολή της Αθήνας με θέμα «Η εγκληματική πολιτική της Ευρώπης των κλειστών συνόρων και της άρνησης της καθολικότητας»

Την εκδήλωση οργανώνουν το περιοδικό αληthεια, η Ανοιχτή Πρωτοβουλία για το Προσφυγικό Μέτωπο και η ΑΡΕΝ Νομικής

Ο Αλαίν Μπαντιού είναι Γάλλος φιλόσοφος και καθηγητής στο European Graduate School, πρώην κάτοχος της έδρας της Φιλοσοφίας στην École Normale Supérieure (ENS).

Έλαβε ενεργό μέρος στο κίνημα του Μάη του ’68 και το σύγχρονο έργο του αντλεί από την επαναστατική αυτή εμπειρία, την οποία επεξεργάζεται και εξελίσσει μέχρι σήμερα. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους εν ζωή στοχαστές και από τους σπουδαιότερους Γάλλους φιλοσόφους της δεκαετίας του '60.

Στις 25 Ιανουαρίου 2014 ο Αλαίν Μπαντιού μίλησε πάλι για το προσφυγικό ζήτημα στη Νομική Σχολή, λίγες μέρες μετά τον τραγικό πνιγμό κοντά στο Φαρμακονήσι 12 Αφγανών και Σύρων μεταναστών, γυναικών και μικρών παιδιών, με ευθύνη των λιμενικών αρχών. Παρουσιάζουμε σε video τα κύρια σημεία από την εκδήλωση που έγινε στην Νομική Σχολή  πριν δυο χρόνια  (25-1-20140 με ομιλητή τον Alain Badiou :

Δεν μπορείς να κάνεις κακό για να κάνεις καλό

Αναδημοσίευση από το alterthess.gr

Του Χρήστου Λάσκου

Το ερώτημα «γιατί δεν είμαι ΣΥΡΙΖΑ» αποκτάει υπαρξιακό χαρακτήρα για όσους από μας ήμασταν για πολύ καιρό ΣΥΡΙΖΑ.

Θα μπορούσε, βέβαια, εύκολα να απαντηθεί με μια στοιχειώδη  παράθεση πεπραγμένων των κυβερνήσεων του Αλέξη Τσίπρα. Οι παραλείψεις και οι αθετήσεις δεν απαιτείται να απαριθμηθούν στο μέτρο που είναι παγκοσμίως γνωστές, προκλητικά εκλογικευμένες από τους δράστες τους και τόσο πολλές, που πρακτικά είναι μη αριθμήσιμες.

Φτάνει να μείνουμε στα πεπραγμένα.

Κυβερνητισμός: γεροντική αρρώστια του ρεφορμισμού

Αναδημοσίευση από το «Δελτίο Θυέλλης»

Η «δεύτερη φορά Αριστερά» καλά βαδίζει! Εφαρμόζει απαρέγκλιτα το 3ο Μνημόνιο γιατί «δεν υπάρχει εναλλακτική»... Εφαρμόζει τη συμφωνία της ντροπής μεταξύ ΕΕ - Τουρκίας για το σφράγισμα των συνόρων και τις απελάσεις οικονομικών και πολιτικών προσφύγων, ένα «4ο Μνημόνιο», γιατί «δεν υπάρχει εναλλακτική»... Επίσης, εμφανίζει τον εαυτό της ως τον ακαταμάχητο αγωνιστή που βάλλεται πανταχόθεν, ιδίως από τη Δεξιά και τα συστημικά ΜΜΕ, υιοθετώντας βέβαια με καλπάζοντες ρυθμούς τόσο την πολιτική όσο και τα ήθη τους. Επιδεικνύει δε μεγάλη αποφασιστικότητα και ανάλογη οργή απέναντι σε όσους της κάνουν εξ αριστερών κριτική. Αποτελεί μια σπάνια περίπτωση που η ευθιξία φαίνεται να έχει πάρει οριστικό διαζύγιο από το φιλότιμο...

«Δεν υπάρχει εναλλακτική» λοιπόν... Μα τότε γιατί αυτή η κυβέρνηση επιμένει να παραμένει στην πολιτική εξουσία αν δεν διαθέτει καμία εναλλακτική και, με αυτή την έννοια, δεν αποτελεί και η ίδια καμία εναλλακτική για τις υποτελείς τάξεις; Μάλλον επειδή θεωρεί τον εαυτό της την καλύτερη εναλλακτική για τη διαχείριση της ΤΙΝΑ (There Is No Alternative) με τους μικρότερους δυνατούς κραδασμούς. Έργο αριστερό και βεβαίως θεάρεστο...

Ο ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να υποστηρίζουμε ότι καταρρέει, έχει μπει ανεπιστρεπτί σε τροχιά παρακμής, παράλυσης και ήττας. Έτσι, αφού με τη συστημική μετάλλαξή του ενέτεινε την κοινωνική ερήμωση, την πολιτική απογοήτευση και την ηθική απαξίωση της Αριστεράς, πληρώνει πλέον και ο ίδιος τις «ανακαλύψεις» του για «αλλαγή χωρίς ρήξεις» και «ήπια διαχείριση των μνημονίων» και, προφανώς, την υιοθέτηση του αυθεντικού καθεστωτικού μείγματος αλαζονείας και ψεύδους.

Από τον Προσκυνητή στον Τουρίστα - μια Σύντομη Ιστορία της Ταυτότητας

Ζίγκμουντ Μπάουμαν: Από τον Προσκυνητή στον Τουρίστα – ή μια Σύντομη Ιστορία της Ταυτότητας [1]

Αναδημοσίευση από το Respublica.gr

Μετάφραση: Δημήτρης Καψάλης

«Η ταυτότητα εξακολουθεί να αποτελεί το πρόβλημα που ήταν καθ’ όλη τη διάρκεια της νεωτερικότητας», αναφέρει ο Kellner, και προσθέτει ότι «μακράν του να εξαφανίζεται από τη σύγχρονη κοινωνία, μάλλον ανακατασκευάζεται και επαναπροσδιορίζεται» – ωστόσο λίγες μόλις παραγράφους παρακάτω θέτει υπό αμφισβήτηση το κατά πόσο είναι εφικτή αυτή η ίδια «η ανακατασκευή και ο επαναπροσδιορισμός», επισημαίνοντας ότι «η ταυτότητα στις μέρες μας γίνεται ένα παιχνίδι που επιλέγεται ελεύθερα, μια θεατρική παρουσίαση του εαυτού» και ότι «όταν αλλάζουμε ριζικά ταυτότητα όποτε το επιθυμούμε, ενδέχεται να χάσουμε τον έλεγχο».[2] Η αμφιθυμία του Kellner αντανακλά την παρούσα αμφιθυμία του ίδιου του ζητήματος. Ακούμε σήμερα για την ταυτότητα και τα προβλήματά της περισσότερο από οποτεδήποτε άλλοτε στη νεωτερική εποχή. Εν τούτοις, αναρωτιέται κανείς εάν η τρέχουσα εμμονή δεν είναι μόνον άλλη μια περίπτωση του γενικού κανόνα σύμφωνα με τον οποίο τα πράγματα γίνονται αντιληπτά μόνο ex post facto· όταν εξαφανίζονται, όταν χρεοκοπούν ή αποδιοργανώνονται.

Η τιμή του Bitcoin διαπραγματεύεται πάνω από τα 430 δολάρια...

Όσοι μετέτρεψαν στη χώρα μας τις χρηματικές αποταμιεύσεις τους σε Bitcoin  αύξησαν την αξία τους και σήμερα παρακολουθούν με περιπαικτικό βλέμμα τις αντιπαραθέσεις ανάμεσα στους οπαδούς του ευρώ και της δραχμής....

Αναδημοσίευση από bankingnews.gr

Ένας από τους πιο βασικούς λόγους, ίσως ο βασικότερος, που οι προβλέψεις των αναλυτών διαψεύστηκαν, είναι η αβεβαιότητα. Όταν το εικονικό νόμισμα Bitcoin διαπραγματευόταν τον περασμένο Σεπτέμβριο στα 230 δολ., η πλειοψηφία των αναλυτών προέβλεπε ότι το ράλι αυτό σύντομα θα σταματούσε, με την πτώση να ακολουθεί…

Ωστόσο, αυτή τη στιγμή η τιμή του Bitcoin διαπραγματεύεται πάνω από τα 440 δολ., τιμή που δεν φαντάζονταν ούτε οι πιο bulish traders, σχεδόν διπλάσια από αυτή που προαναφέρθηκε…

Ένας από τους πιο βασικούς λόγους, ίσως ο βασικότερος, που οι προβλέψεις των αναλυτών διαψεύστηκαν, είναι η αβεβαιότητα που υπήρχε σε ορισμένες οικονομίες…

Επικράτηση της ακροδεξιάς στην Αυστρία

Ο υποψήφιος του Κόμματος των Ελευθέρων Νόρμπερτ Χόφερς

Αναδημοσίευση από το www.thetoc.gr

O υποψήφιος του ακροδεξιού Κόμματος των Ελευθέρων στην Αυστρία Νόρμπερτ Χόφερ κατέλαβε την πρώτη θέση στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών της χώρας, με ποσοστό πάνω από 35%, στον απόηχο της πρωτοφανούς προσφυγικής κρίσης που μαστίζει την Ευρώπη.

Στη δεύτερη θέση αναδεικνύεται ο υποψήφιος των Πρασίνων και πρώην πρόεδρος του κόμματος Αλεξάντερ φαν ντερ Μπέλεν με ποσοστό γύρω στο 21%, αλλά με μικρή διαφορά από τη δικαστικό και ανεξάρτητη υποψήφια Ίρμγκαρντ Γκρις, η οποία δείχνει να καταλαμβάνει την τρίτη θέση με ποσοστό γύρω στο 18-19%. Κανένας ωστόσο από τους υποψηφίους δεν κατάφερνει να συγκεντρώσει ποσοστό άνω του 50%, οπότε η προεδρία θα κριθεί στον δεύτερο γύρο.

Είν’ ανανδρία να χτυπάς;

«Η ΚΑΣΣΕΤΑ ΚΑΙ Η ΛΕΤΤΑ» Ελλαδεξ-Γιαννης Λογοθετης(1975)

Από χτες το πολυσυζητημένο διαφημιστικό σποτ των καταστημάτων Jumbo με την Άντζελα Δημητρίου θα πρέπει να αναμεταδίδεται δίχως την επίμαχη φράση στο φινάλε με την οποία η Άντζελα καλούσε τον καλό της να «χτυπήσει σαν άντρας» (όχι εκείνη ή κάποια άλλη γυναίκα αλλά ένα... κόκκινο πασχαλινό αβγό). Μετά από αίτηση ελέγχου της Γενικής Γραμματείας Ισότητας η οποία το χαρακτήρισε «σεξιστικό κι επικίνδυνο», στο βαθμό που παρουσιάζει εγκληματικές συμπεριφορές ως «κανονικότητα» ή «επικοινωνία», συνεδρίασε το Συμβούλιο Ελέγχου Επικοινωνίας και έλαβε την σχετική απόφαση περικοπής της φράσης.

Ένας σχολιασμός αυτής της απόφασης από τον Άκη Γαβριηλίδη, εδώ:

Είν’ ανανδρία να χτυπάς;

Η άνοδος του δεξιού λαϊκισμού και οι τράπεζες

Αναδημοσίευση από το "Μετά την κρίση"

του Τόμας Φρίκε

Οι λαϊκιστές της Δεξιάς βρίσκουν παντού ευνοϊκές συνθήκες και επωφελούνται. Ο λόγος είναι μόνον οι πρόσφυγες; Όχι. Ας στρέψουμε την προσοχή μας κάπου αλλού, στην πραγματική κρίση του αιώνα.

Η εισροή νέων προσφύγων στη Γερμανία έχει σχεδόν σταματήσει, οι διαδικασίες για να κατοχυρώσει κάποιος το δικαίωμα του ασύλου έχουν γίνει αυστηρότερες και οι προσπάθειες έχουν στραφεί τώρα στην ένταξη των προσφύγων στην γερμανική κοινωνία. Δεν υπάρχει πια λόγος να δυσανασχετεί κανείς για συρροή όλο και περισσότερων αλλοδαπών, να ζητά την αλλαγή της πολιτικής της Μέρκελ ή να βρίζει τα μέσα ενημέρωσης που ψεύδονται. Κανονικά, η Φράουκε Πέτρι, η πρόεδρος του κόμματος Εναλλακτική Λύση (AfD) έπρεπε να πάρει την άδειά της και να πάει να κάνει διακοπές παρέα με τον Ντόναλντ Τραμπ ή την Μαρίν Λε Πεν. Εκτός άν δεν είναι ο φόβος των προσφύγων αυτό που συνεχίζει να τροφοδοτεί με ψηφοφόρους το δεξιό λαϊκιστικό κόμμα της.

Μια διαφορετική «συνέντευξη» της Ζωής Κωνσταντοπούλου...

Το παρακάτω ρεπορτάζ, αν και έχει περάσει περίπου ένας μήνας από την δημοσίευσή του, διατηρεί την αξία του γιατί είναι αποκαλυπτικό των ανακατατάξεων που παρατηρούνται στο χώρο των δυνάμεων που αποδεσμεύτηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ μετά την πλήρη ενσωμάτωσή του στο νεοφιλελεύθερο σύστημα διακυβέρνησης:

Μετά την ανακοίνωση ότι το «ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΡΕΥΜΑ» θα συγκροτηθεί σε πολιτικό κόμμα, η Ζωή Κωνσταντοπούλου εξέφρασε την επιθυμία συνεργασίας με το κόμμα του Παναγιώτη Λαφαζάνη, στον ραδιοφωνικό σταθμό focus fm όπου μίλησε:

«Η επιλογή να κάνει κόμμα, είναι του κ. Λαφαζάνη και είναι δικαίωμά του», σημείωσε η κ. Κωνσταντοπούλου καθιστώντας σαφές πως η ΛΑΕ ήταν μια εκλογική συνεργασία, η οποία όμως ποτέ δεν εξελίχθηκε σε πολιτικό φορέα με δημοκρατικά νομιμοποιημένη ηγεσία και με συμμετοχικές διαδικασίες βάσης στην λήψη των αποφάσεων.

Από 'κει και πέρα, υπογράμμισε η κ. Κωνσταντοπούλου ότι «εμείς θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα νέο σύγχρονο ΕΑΜ, να φτιάξουμε ένα μεγάλο μέτωπο αποτελούμενο από αντιμνημονιακές δυνάμεις, για να απαλλάξουμε τη χώρα από τη μνημονιακή κατοχή, από τη γερμανική μπότα. Δεν θα αφορά το σοσιαλισμό, το σύγχρονο ΕΑΜ το χρειάζεται ο τόπος για να επιβιώσει να ξεφύγουμε από τη λιτότητα, τη φορολεηλασία, τα ακραία μνημόνια αλλά και το προσφυγικό».