«αποσυριζοποίηση» όπως ...«αποκομμουνιστικοποίηση»;

Φαντάζεστε μετά την συμφωνία της Βάρκιζας και την εφαρμογή της από το ΚΚΕ, οι κομμουνιστές που διαφωνούσαν τότε να έκαναν παντιέρα τους την «αποκομμουνιστικοποίηση», όπως κάνει σήμερα την «αποσυριζοποίηση» μια μερίδα πρώην μελών και οπαδών του κυβερνώντος κόμματος που διαχώρισαν την θέση τους, όταν υπέγραψε νέα μνημόνια και ανέλαβε να τα εφαρμόσει;

Το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ έφερε το “νέο” στην Αριστερά, απέκτησε ευρύτερα κοινωνικά ερείσματα και άλλαξε το πολιτικό τοπίο στη χώρα μας, ηττήθηκε όμως γιατί ηγεμόνευσε το “παλιό”, με κύριο εκφραστή του τον ΣΥΝασπισμό. Αυτό είναι το κόμμα που κυβερνάει σήμερα. [*]

Σήμερα το αίτημα της «αποσυριζοποίησης» της Αριστεράς που προβάλουν αρκετοί με μεγάλο πάθος, υποκρύπτει στην πραγματικότητα ελλείψει μιας καινούργιας διακριτής πολιτικής ταυτότητας, την επιστροφή στο παρελθόν, στο “παλαιό”, σε αυτό που ήδη είχε χρεοκοπήσει ως Αριστερά και ηττηθεί στην κοινωνία πριν από την εμφάνιση του ΣΥΡΙΖΑ.

πριν 4 χρόνια

(για να μην ξεχνιόμαστε, αλλά και για να ...γελάμε)

ΑΠΡΙΛΗΣ 2012

Ο Θεοχάρης προτρέπει στο κλείσιμο της αυτοδιαχειριζόμενης ΒΙΟ.ΜΕ

Αναδημοσίευση από το «ThePressProject.gr»

Ο βουλευτής του Ποταμιού, Χάρης Θεοχάρης, ζητά εξηγήσεις από την κυβέρνηση για τη λειτουργία της ΒΙΟ.ΜΕ, κάνοντας λόγο για καθεστώς ανομίας. Όπως τονίζει μάλιστα, το εγχείρημα αυτοδιαχείρισης του εργοστασίου «οδηγεί στην ασυδοσία»

Σε ερώτησή του προς τους Υπουργούς Εργασίας και Οικονομίας, ο Θεοχάρης υποστηρίζει ότι  «τα μοντέλα αυτοδιαχείρισης δεν συνεπάγονται καταστρατήγηση των νόμων της πολιτείας», ενώ ζητεί εξηγήσεις για τον λόγο που δεν έχει κοπεί το ηλεκτρικό και το νερό στο εργοστάσιο.

Υπενθυμίζουμε ότι η ΒΙΟ.ΜΕ  (Βιομηχανική Μεταλλευτική), ανήκε πριν δυο χρόνια στην εταιρία Φίλκεραμ-Johnson, ως θυγατρική. Η μητρική εταιρία κατέθεσε αίτηση πτώχευσης το 2011 και από το 2013 κάποιοι από τους εργαζόμενους της έχουν πάρει στα χέρια τους ένα κομμάτι του εργοστασίου, παράγοντας σαπούνι, καθαριστικά και υγρά πιάτων και ρούχων.

Ανταγωνιστικότητα: ορισμένες βασικές οικονομικές έννοιες για τις νομισματικές ενώσεις

Αναδημοσίευση από το «περγάδι (το)»

Από το Mainly Macro του Simon Wren Lewis μια απλή και περιεκτική εξήγηση για το πώς λειτουργεί μια νομισματική ένωση. Στην άποψη του Wren Lewis, ο οποίος υποστηρίζει ότι από το ξεκίνημα κι όλας της μομισματικής ένωσης δεν είχαν θεσπιστεί κανόνες για την αποφυγή ανταγωνιστικών ανισοτήτων που δημιουργεί ο μηχανισμός του ευρώ, θα μπορούσε να προστεθεί και ότι, αν και στη συνέχεια μπήκαν κανόνες για υπερβολικά εμπορικά πλεονάσματα, τους κανόνες αυτούς συνεχίζει να τους αγνοεί επιδεικτικά η Γερμανία, η οποία όχι μόνο τους παραβιάζει αλλά υπερηφανεύεται κι από πάνω.

Από τα σχόλια σε προηγούμενο post, φάνηκε ότι πολλοί δεν κατανοούν τον τρόπο λειτουργίας  μιας νομισματικής ένωσης.

Ύστερα από αυτό, συνειδητοποίησα ότι αν και οι μακροοικονομικές έννοιες ως προς το θέμα είναι απολύτως γραμμικές και διόλου αντιφατικές, αυτό μπορεί να το κατανοήσουν μόνο όσοι έχουν συνηθίσει να δουλεύουν χρησιμοποιώντας μοντέλα. Επειδή δεν θέλω να απευθυνθώ αποκλειστικά σε άτομα με αυτές τις γνώσεις, σκέφτηκα ότι μπορεί να είναι χρήσιμη μια σύντομη επεξήγηση των βασικών εννοιών.

Ο αδερφός Ομπάμα

(Άρθρο του Φιντέλ Κάστρο για την επίσκεψη Ομπάμα στην Κούβα)

του Φιντέλ Κάστρο Ρους

Επιμέλεια – μετάφραση: Λουκία Κωνσταντίνου  
(Αναδημοσίευση από το atexnos.gr )

Οι βασιλείς της Ισπανίας μάς έφεραν τους κατακτητές και τα  αφεντικά, των οποίων τα αποτυπώματα έμειναν στα κομμάτια γης που παραχωρήθηκαν στους χρυσοθήρες που αναζητούσαν το χρυσό στην άμμο των ποταμών, μια καταχρηστική και επονείδιστη μορφή εκμετάλλευσης, της οποίας τα κατάλοιπα μπορούμε να τα διακρίνουμε, ακόμα και στον αέρα, σε πολλές τοποθεσίες της χώρας.

Ο τουρισμός σήμερα, κατά μεγάλο μέρος,  αναφέρεται αλλά και αναφέρει τα απολαυστικά τοπία και τα εξαιρετικά διατροφικά εδέσματα των θαλασσών μας, και μόνο όταν τα μοιραζόμαστε με το ιδιωτικό κεφάλαιο των μεγάλων ξένων επιχειρήσεων, των οποίων τα κέρδη αν δεν φτάνουν τα χιλιάδες εκατομμύρια δολάρια, δεν αξίζουν καμιάς προσοχής.

Θα τον ξεχάσεις...

Θα τον ξεχάσεις, σου λέω. Θα τον ξεχάσεις μέσα στο άγχος και την πολυφωνία των επερχόμενων εκλογών. Θα τον ξεχάσεις, γιατί δεν έβλεπες το πρόσωπό του χιλιάδες ώρες σε πάνελ τηλεοπτικών εκπομπών. Θα τον ξεχάσεις, γιατί δεν ήταν πολυγραφότατος , ούτε λαλίστατος, ούτε δημοφιλής. Θα τον ξεχάσεις...

Ο Αλέκος Καλύβης δηλώνει τα προφανή. Αρκούν όμως αυτά;

- Οι συζητήσεις για «μετεγγραφές» ομάδων που αποχωρούν από τον ΣΥΡΙΖΑ πιστεύετε ότι βοηθούν το εγχείρημα της συγκρότησης ενός παλλαϊκού μετώπου ή είναι «μετεγγραφές» ενός περιορισμένου κύκλου «στελεχών» χωρίς μαζική απεύθυνση που «πιάνουν στασίδι» και αναβαπτίζονται στην κολυμβήθρα της ΛΑΕ, ενώ φέρνουν σοβαρές ευθύνες για το οργανωτικό πραξικόπημα που επιχειρήθηκε εντός του ΣΥΡΙΖΑ μετά το δημοψήφισμα; Αναφέρομαι βεβαίως και στην περίπτωση Κορωνάκη που δημιούργησε έντονες αντιδράσεις.

-  Τα μέτωπα δεν τα κάνεις με τον εαυτό σου, αλλά με πολίτες και δυνάμεις που δεν συμφωνείς σε όλα. Είναι κατανοητό έπειτα από τέτοια κρίση και ήττα που δεχτήκαμε να φυσάμε και το γιαούρτι αφού καήκαμε στον χυλό. Όμως μη φτάνουμε σε υπερβολές που οδηγούν τελικά σε μια στενότητα η οποία δεν είναι τουλάχιστον χρήσιμη για το εγχείρημά μας. Οι σύντροφοι του Δικτύου Ριζοσπαστικής Αριστεράς, με τους οποίους συναντηθήκαμε  προσφάτως, δεν θέλουν να ενταχθούν στη ΛΑΕ, αλλά να αναπτύξουμε σχέσεις συνεργασίας. Και εμείς το θέλουμε σε μια προγραμματική βάση. Μην ξεχνάμε επίσης ότι αυτοί οι σύντροφοι, και ο Τ. Κορωνάκης στον οποίο αναφερθήκατε, διαφώνησαν και αντιτάχθηκαν εν τέλει στο πραξικόπημα Τσίπρα, έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ την ίδια περίπου περίοδο ή δεν τον στήριξαν στις εκλογές. Θέλω, όμως, με αφορμή αυτή την ερώτηση να κάνω ένα πρόσθετο σχόλιο. 

καμπάνια για πρόσβαση στο άσυλο

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Αθήνα, 31 Μαρτίου 2016

Οι οργανώσεις μας έχουμε ήδη εκφράσει την αγωνία μας για τις προδιαγραφόμενες εξελίξεις στη διαχείριση του προσφυγικού από τους ηγέτες των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με το δελτίο τύπου της 16/02/2016 και τηνσυνέντευξη τύπου της 23/02/2016.

Πλέον και μετά την πρόσφατη συμφωνία μεταξύ Ε.Ε. – Τουρκίας διαπιστώνουμε ότι οι χειρότεροι των φόβων μας κινδυνεύουν να γίνουν πραγματικότητα και καλούμε την ελληνική κυβέρνηση να απόσχει από την εφαρμογή της, να τηρήσει τη νομιμότητα και να διασφαλίσει την προστασία των προσφύγων.

Επισημαίνουμε ότι η συμφωνία αυτή καταργεί κάθε νομικό κεκτημένο ως προς την προστασία των προσφύγων, όπως αυτό οικοδομήθηκε με το διεθνές, ενωσιακό και εθνικό δίκαιο, την Σύμβαση της Γενεύης του 1951 και τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Συγκεκριμένα με την συμφωνία Ε.Ε. – Τουρκίας εγείρονται τα εξής ζητήματα:

Λαϊκισμός και ανάκτηση της Δημοκρατίας: Μια συζήτηση με την Σαντάλ Μουφ

Αναδημοσίευση από το ΚΟΙΤΑ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

Μετάφραση: Αντώνης Γαλανόπουλος

Πηγή: Verso

Στις 8 Ιουλίου η Σαντάλ Μουφ βρισκόταν στη Μπογκοτά για να δώσει μια ομιλία με θέμα την δημοκρατία και το πάθος. Πριν την εκδήλωση μίλησε στο περιοδικό Palabras al Margen για το σύγχρονο νόημα του λαϊκισμού και της δημοκρατίας.

Ποια είναι η σημασία της σημαίνουσας εργασίας σας Ηγεμονία και Σοσιαλιστική Στρατηγική σήμερα, τριάντα χρόνια μετά τη δημοσίευσή της;

Όταν γράψαμε το βιβλίο ήταν σαφές ότι ήταν απαραίτητο να επανεξετάσουμε το σοσιαλισμό με έναν τρόπο που θα μπορούσε να περιλαμβάνει τα αιτήματα των νέων κοινωνικών κινημάτων - από το φεμινισμό έως την οικολογία και τους gay αγώνες. Αυτό εξακολουθεί να είναι σήμερα ένα εξαιρετικά επίκαιρο ζήτημα. Ωστόσο, δεν θα πρότεινα σήμερα ένα θεωρητικό έργο που προσπαθεί να επαναδιαμορφώσει το σοσιαλισμό - γιατί ενώ όταν γράφαμε την Ηγεμονία η ιδέα του σοσιαλισμού ήταν κεντρική, αυτό δεν συμβαίνει σήμερα. Σε εκείνη την στιγμή, υποστηρίξαμε την αναδιατύπωση του σοσιαλιστικού σχεδίου από την άποψη της ριζοσπαστικοποίησης της δημοκρατίας. Σκεφτήκαμε ότι δεν ήταν αρκετό το να σκεφτόμαστε το σοσιαλιστικό σχέδιο, εντός των περιορισμένων όρων των αιτημάτων της εργατικής τάξης και μόνο. Σήμερα η μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε ένα αριστερό σχέδιο και σε ένα δεξιό έχει τις ρίζες της στο γεγονός ότι μόνο το πρώτο μπορεί να υποστηρίξει οποιοδήποτε είδος ριζοσπαστικοποίησης της δημοκρατίας.

Ο Νάνος Βαλαωρίτης έκανε στην κατοχή το ταξίδι των Σύρων Προσφύγων αντίστροφα