Ο Αλέκος Καλύβης δηλώνει τα προφανή. Αρκούν όμως αυτά;

- Οι συζητήσεις για «μετεγγραφές» ομάδων που αποχωρούν από τον ΣΥΡΙΖΑ πιστεύετε ότι βοηθούν το εγχείρημα της συγκρότησης ενός παλλαϊκού μετώπου ή είναι «μετεγγραφές» ενός περιορισμένου κύκλου «στελεχών» χωρίς μαζική απεύθυνση που «πιάνουν στασίδι» και αναβαπτίζονται στην κολυμβήθρα της ΛΑΕ, ενώ φέρνουν σοβαρές ευθύνες για το οργανωτικό πραξικόπημα που επιχειρήθηκε εντός του ΣΥΡΙΖΑ μετά το δημοψήφισμα; Αναφέρομαι βεβαίως και στην περίπτωση Κορωνάκη που δημιούργησε έντονες αντιδράσεις.

-  Τα μέτωπα δεν τα κάνεις με τον εαυτό σου, αλλά με πολίτες και δυνάμεις που δεν συμφωνείς σε όλα. Είναι κατανοητό έπειτα από τέτοια κρίση και ήττα που δεχτήκαμε να φυσάμε και το γιαούρτι αφού καήκαμε στον χυλό. Όμως μη φτάνουμε σε υπερβολές που οδηγούν τελικά σε μια στενότητα η οποία δεν είναι τουλάχιστον χρήσιμη για το εγχείρημά μας. Οι σύντροφοι του Δικτύου Ριζοσπαστικής Αριστεράς, με τους οποίους συναντηθήκαμε  προσφάτως, δεν θέλουν να ενταχθούν στη ΛΑΕ, αλλά να αναπτύξουμε σχέσεις συνεργασίας. Και εμείς το θέλουμε σε μια προγραμματική βάση. Μην ξεχνάμε επίσης ότι αυτοί οι σύντροφοι, και ο Τ. Κορωνάκης στον οποίο αναφερθήκατε, διαφώνησαν και αντιτάχθηκαν εν τέλει στο πραξικόπημα Τσίπρα, έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ την ίδια περίπου περίοδο ή δεν τον στήριξαν στις εκλογές. Θέλω, όμως, με αφορμή αυτή την ερώτηση να κάνω ένα πρόσθετο σχόλιο. 

καμπάνια για πρόσβαση στο άσυλο

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Αθήνα, 31 Μαρτίου 2016

Οι οργανώσεις μας έχουμε ήδη εκφράσει την αγωνία μας για τις προδιαγραφόμενες εξελίξεις στη διαχείριση του προσφυγικού από τους ηγέτες των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με το δελτίο τύπου της 16/02/2016 και τηνσυνέντευξη τύπου της 23/02/2016.

Πλέον και μετά την πρόσφατη συμφωνία μεταξύ Ε.Ε. – Τουρκίας διαπιστώνουμε ότι οι χειρότεροι των φόβων μας κινδυνεύουν να γίνουν πραγματικότητα και καλούμε την ελληνική κυβέρνηση να απόσχει από την εφαρμογή της, να τηρήσει τη νομιμότητα και να διασφαλίσει την προστασία των προσφύγων.

Επισημαίνουμε ότι η συμφωνία αυτή καταργεί κάθε νομικό κεκτημένο ως προς την προστασία των προσφύγων, όπως αυτό οικοδομήθηκε με το διεθνές, ενωσιακό και εθνικό δίκαιο, την Σύμβαση της Γενεύης του 1951 και τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Συγκεκριμένα με την συμφωνία Ε.Ε. – Τουρκίας εγείρονται τα εξής ζητήματα:

Λαϊκισμός και ανάκτηση της Δημοκρατίας: Μια συζήτηση με την Σαντάλ Μουφ

Αναδημοσίευση από το ΚΟΙΤΑ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

Μετάφραση: Αντώνης Γαλανόπουλος

Πηγή: Verso

Στις 8 Ιουλίου η Σαντάλ Μουφ βρισκόταν στη Μπογκοτά για να δώσει μια ομιλία με θέμα την δημοκρατία και το πάθος. Πριν την εκδήλωση μίλησε στο περιοδικό Palabras al Margen για το σύγχρονο νόημα του λαϊκισμού και της δημοκρατίας.

Ποια είναι η σημασία της σημαίνουσας εργασίας σας Ηγεμονία και Σοσιαλιστική Στρατηγική σήμερα, τριάντα χρόνια μετά τη δημοσίευσή της;

Όταν γράψαμε το βιβλίο ήταν σαφές ότι ήταν απαραίτητο να επανεξετάσουμε το σοσιαλισμό με έναν τρόπο που θα μπορούσε να περιλαμβάνει τα αιτήματα των νέων κοινωνικών κινημάτων - από το φεμινισμό έως την οικολογία και τους gay αγώνες. Αυτό εξακολουθεί να είναι σήμερα ένα εξαιρετικά επίκαιρο ζήτημα. Ωστόσο, δεν θα πρότεινα σήμερα ένα θεωρητικό έργο που προσπαθεί να επαναδιαμορφώσει το σοσιαλισμό - γιατί ενώ όταν γράφαμε την Ηγεμονία η ιδέα του σοσιαλισμού ήταν κεντρική, αυτό δεν συμβαίνει σήμερα. Σε εκείνη την στιγμή, υποστηρίξαμε την αναδιατύπωση του σοσιαλιστικού σχεδίου από την άποψη της ριζοσπαστικοποίησης της δημοκρατίας. Σκεφτήκαμε ότι δεν ήταν αρκετό το να σκεφτόμαστε το σοσιαλιστικό σχέδιο, εντός των περιορισμένων όρων των αιτημάτων της εργατικής τάξης και μόνο. Σήμερα η μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε ένα αριστερό σχέδιο και σε ένα δεξιό έχει τις ρίζες της στο γεγονός ότι μόνο το πρώτο μπορεί να υποστηρίξει οποιοδήποτε είδος ριζοσπαστικοποίησης της δημοκρατίας.

Ο Νάνος Βαλαωρίτης έκανε στην κατοχή το ταξίδι των Σύρων Προσφύγων αντίστροφα

Η 11η θέση του Αλτουσέρ

( Με αφορμή το διήμερο: (Ξανα)διαβάζοντας τον Αλτουσέρ σήμερα... )

α. Το τέλος της ταξικής πάλης στις εκβιομηχανισμένες χώρες, καπιταλιστικές και σοσιαλιστικές.

β. Το τέλος των κοινωνικών τάξεων (σας υπενθυμίζω την θέση μου για την προτεραιότητα του ταξικού αγώνα έναντι των τάξεων, διατυπωμένη στην απάντηση μου στον JohnLewis την οποία το ΚΚ Γαλλίας θεωρεί ότι είναι απλά κοινοτοπία).

γ. Το κεφάλαιο: Η μετατόπιση της ταξικής πάλης από την οικονομία και την πολιτική στην ιδεολογία. Αυτό είναι γεγονός κεφαλαιώδους σημασίας, και είναι αναγκαίο να μην το «παραβλέψουμε». Είναι η ταξική σύγκρουση στο επίπεδο της ιδεολογίας που θα κρίνει το μέλλον του ταξικού αγώνα εν γένει.

(από το ανέκδοτο κείμενο του Αλτουσέρ «Θέσεις του Ιούνη»)

Θέση 11

Ο Aλτουσέρ εδώ αναφέρεται στην αναγκαιότητα αυτές οι «απλές παρατηρήσεις» που διατυπώνει να «διορθωθούν και να εξειδικευτούν για κάθε κοινωνικό σχηματισμό από αυτούς τους συντρόφους που αγωνίζονται [γαλ. «militent»] για την απελευθέρωση των λαών τους». Καταλήγει όμως στο εξής: «δεν μπορούμε παρά να επισημάνουμε τον εντυπωσιακό χαρακτήρα του συσχετισμού δύναμης μεταξύ του κομμουνισμού και της απελευθέρωσης από τη μία πλευρά [9] και του ιμπεριαλισμού από την άλλη». Προκειμένου οι πρώτοι «να αποκτήσουν συνείδηση αυτού του συσχετισμού δύναμης και να δράσουν συμφώνα με αυτόν», η ενδέκατη θέση του Aλτουσέρ αναφέρεται στην παρούσα κατάσταση «αυτού του κόσμου» (Τ11): Αφού επισημάνει «την τεχνολογική επανάσταση που ζούμε» για την οποία θεωρεί «ότι δεν υπάρχει προηγούμενο στην ιστορία» –«εάν οι άνθρωποι αδράξουν την ευκαιρία αυτής της καινοτομίας χωρίς προηγούμενο, τα πάντα θα είναι και θα γίνουν δυνατά»–, σκιαγραφεί έναν κόσμο που έχει χάσει τον προσανατολισμό του (γαλ. «déboussolé»), δηλαδή, έναν κόσμο «που έχει χάσει τις παραδοσιακές του “αξίες” και μαζί με αυτές κάθε είδους κέντρο, θεωρητικό, πολιτικό, οικονομικό».

Ζακ Ρανσιέρ: Να βγούμε από το μίσος

Αναδημοσίευση από το «ΚΟΙΤΑ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ»

Μετάφραση: Ρούλα Λαμπράκη

Πηγή: Bibliobs

Ο φιλόσοφος Ζακ Ρανσιέρ επανέρχεται στις αιτίες των μετατοπίσεων των ταυτοτήτων θρησκευτικού τύπου που γνωρίζει η Γαλλία. Μια καταστροφή που πρέπει να καταπολεμηθεί από την πολιτική.

Ένα χρόνο μετά το Σαρλί και δυο μήνες μετά την επίθεση στο Μπατακλάν, πώς βλέπετε την κατάσταση της γαλλικής κοινωνίας; Είμαστε σε πόλεμο;

Ο επίσημος λόγος λέει ότι είμαστε σε πόλεμο αφού μια εχθρική δύναμη μας πολεμά. Οι επιθέσεις που διαπράχθηκαν στην Γαλλία έχουν ερμηνευθεί ως επιχειρήσεις αποσπασμάτων που εκτελούν στο έδαφός μας πολεμικές πράξεις για λογαριασμό του εχθρού. Το ζήτημα είναι να ξέρουμε ποιος είναι ο εχθρός. Η κυβέρνηση υιοθέτησε την λογική Μπους, ενός πολέμου που είναι ταυτόχρονα ολοκληρωτικός (αποβλέπουμε στην καταστροφή του εχθρού) και επικεντρωμένος σε έναν συγκεκριμένο στόχο, το ισλαμικό κράτος. Κάποιοι διανοούμενοι συμπληρώνουν, δίνοντας μια άλλη απάντηση σύμφωνα με την οποία το Ισλάμ μας έχει κηρύξει πόλεμο και επιχειρεί ένα παγκόσμιο σχέδιο για να επιβάλλει το νόμο του στον πλανήτη. Αυτές οι δύο λογικές συναντώνται στο βαθμό που η κυβέρνηση, στην μάχη της ενάντια στο Daesh, πρέπει να ενεργοποιήσει ένα αίσθημα εθνικό, ένα αίσθημα που είναι αντιμουσουλμανικό και αντιμεταναστευτικό. Η λέξη “πόλεμος” είναι ο σύνδεσμος.

Βασίλης Λεβέντης: Ο καταλληλότερος επόμενος πρωθυπουργός

Αναδημοσίευση από το efsyn.gr

του Δημήτρη Κουφοβασίλη [*]

Μοιάζει να έχουν περάσει δεκαετίες, αλλά, στην πραγματικότητα, λίγα μόλις χρόνια πριν οι αντικειμενικές δημοσκοπήσεις βάφτιζαν «καταλληλότερο πρωθυπουργό» πρώτα τον Κ. Καραμανλή (τον εξαφανισθέντα), έπειτα τον Γ. Παπανδρέου (που έφερε το πρώτο μνημόνιο), τον Α. Σαμαρά (που έφερε το δεύτερο) και τον Α. Τσίπρα (που έφερε το τρίτο).

Όταν κάποια στιγμή οι γνωστές για την τιμιότητά τους δημοσκοπήσεις βρέθηκαν και οι ίδιες σε αδυναμία να απαντήσουν πειστικά στο ερώτημα «ποιος είναι ο καταλληλότερος πρωθυπουργός», διότι οι υποψήφιοι ήταν καταφανώς ανίκανοι έως κοινωνικά επικίνδυνοι, ο ένας χειρότερος από τον άλλο, τότε ο όρος «κανένας» πρόβαλε για πρώτη φορά στις μετρήσεις, δίνοντας λύση στον σχετικό γρίφο.

Ο ομηρικός «Ούτις», ο «Κανένας», επανήλθε στο προσκήνιο, αυτήν τη φορά, ωστόσο, όχι σε υπόβαθρο έπους, αλλά τραγωδίας.

Έχει στρατηγική η ελληνική αστική τάξη;

Η εποχή των μνημονίων στην χώρα μας ανέδειξε με τον πιο εμφανή τρόπο την πολιτική ανεπάρκεια όλου του πολιτικού συστήματος να διαχειριστεί με όρους αστικής πολιτικής την κρίση. Πρόκειται για μια  καθολική ανικανότητα, η οποία χαρακτηρίζει τους πολιτικούς μηχανισμούς και το πολιτικό προσωπικό που τους στελεχώνει. Εκδηλώνεται ως μια γενικευμένη απουσία στρατηγικών η οποία δεν καταγράφεται μόνον σε αυτά που συνέβησαν αλλά και σε αυτά που ...δεν συνέβησαν: Εναλλακτικά σχέδια μπορούν να υπάρχουν μόνον όταν έχεις ένα κύριο σχέδιο. Αν δεν το έχεις, δεν μπορείς να έχεις και εναλλακτικό...

Αυτή η πολιτική ανικανότητα  θα πρέπει να αναγνωριστεί πρώτα απ' όλα ως ένα σημαντικό υπαρκτό ζήτημα της κρατικής διαχείρισης, γιατί συνήθως υποτιμάται. Η ερμηνεία του είναι κομβικό σημείο όχι μόνον  για τις πολιτικές εξελίξεις και τις εναλλαγές στην κυβερνητική εξουσία, αφού  το κράτος υπάρχει και ασκεί τις πολικές του (ως ο βασικός εγγυητής της αναπαραγωγής και της επέκτασης της κεφαλαιακής σχέσης), ανεξάρτητα από τις ανεπάρκειες και τις ανικανότητες του πολιτικού μηχανισμού του.

Η παρουσίαση από τη ΝΑΝΤΙΑ ΒΑΛΑΒΑΝΗ του βιβλίου «ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ»

Η παρουσίαση από τη ΝΑΝΤΙΑ ΒΑΛΑΒΑΝΗ του βιβλίου «ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ» των Γιάννη Μηλιού, Τάσου Παππά & Στάμου Παπαστάμου - Γεράσιμου Προδρομίτη, που έγινε στην Στοά του Βιβλίου, 15.3.2016

Το παρόν βιβλίο με τα τρία δοκίμια του είναι το πρώτο στο θέμα του. Κινείται στο πλαίσιο ενός πρώτου κύματος αρθρογραφίας και συνεντεύξεων σε εξέλιξη, κυρίως ανθρώπων που έζησαν «από τα μέσα» μέρος των γεγονότων που οδήγησαν στην πρώτη στην ιστορία της Ελλάδας κυβέρνηση ενός κόμματος - πάλαι ποτέ, βέβαια, σήμερα - της ριζοσπαστικής αριστεράς σε συνεργασία με ένα μικρό αντιμνημονιακό κόμμα συντηρητικής προέλευσης. Καθώς και στη διαπραγμάτευση μιας συμφωνίας απεμπλοκής από τα μνημόνια, που όμως κατέληξε στην αποδοχή του Γ’ Μνημόνιου και όλου του μνημονιακού καθεστώτος σε βάρος των συμφερόντων της εργαζόμενης συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας και της χώρας.

Η παρουσίαση ενός τέτοιου βιβλίου εμφανίζει τρεις κυρίως βαθμούς δυσκολίας.

Η αυτόκλητη(;) υπηρεσία των “εσωτερικών υποθέσεων” της ΛΑΕ σε δράση...

Είναι φανερός σε όλους όσους έχουν ασχοληθεί έστω και λίγο με το Facebook ο χαρακτήρας αντιπαραθέσεων που γίνονται εκεί καθώς και έλειψη εγκυρότητας και η αξιοπιστίας πολλών από των πληροφοριών που διακινούνται. Παρ' όλα αυτά η συμμετοχή σε ομάδες που συγκροτούνται στη βάση κοινών ενδιαφερόντων είναι μια μορφή έκφρασης και επικοινωνίας που συγκροτεί σε ένα ορισμένο βαθμό κάποιες συλλογικές ταυτότητες. Μερικές φορές αυτές οι ομάδες, όταν προσελκύουν μέλη ή οπαδούς πολιτικών μορφωμάτων, αποκτούν χαρακτηριστικά μιας οριζόντιας και άτυπης μορφής επικοινωνίας και ενημέρωσης η οποία ως λειτουργία συνήθως απουσιάζει ή δεν είναι επιθυμητή από αντίστοιχους πολιτικούς μηχανισμούς.

Το ψηφοδέλτιο της «Λαϊκή Ενότητα» που κατέβηκε στις εκλογές τον περασμένο Σεπτέμβρη πότε δεν απέκτησε - ούτε είναι στις προθέσεις των επιτελείων του - μια οργανωμένη λειτουργία οριζόντιας επικοινωνίας για ενημέρωση και ανταλλαγή προβληματισμού πάνω στα γενικά και σε ειδικά θέματα που αφορούν την υπό διαμόρφωση ταυτήτά του ως πολιτικού οργανισμού. Με αυτά τα δεδομένα κάποιες ομάδες στο fecebook με τον λογότυπο της «Λαϊκής Ενότητας» υποκαθιστούν σε μεγάλο βαθμό αυτές τις λειτουργίες.

Η προβολή από τον Γ. Καλαντζόπουλο,  ο οποίος είναι μέλος της ΛΑΕ,  κειμένων που έχουν δημοσιευθεί εδώ σε ομάδες της «Λαϊκής Ενότητας» στο facebook  έγινε αφορμή για την διαγραφή του απ' αυτές με χαρακτηρισμούς όπως αυτούς: