Αυτή είναι η σύμβαση η Σύμβαση Παραχώρησης των Αεροδρομίων

Η παραχώρηση των 14 κερδοφόρων Περιφερειακών Αεροδρομίων στην εταιρεία Fraport, ήταν μια από τις δεσμεύσεις που ανέλαβε η ελληνική κυβέρνηση να υλοποιήσει στα πλαίσια του 3ου Μνημονίου. Σήμερα, η σύμβαση αυτή έρχεται στην δημοσιότητα και αποκαλύπτονται όροι που αφορούν τόσο το δημόσιο συμφέρον, όσο και τους εργαζόμενους. Σύμφωνα με όσα περιλαμβάνονται στην σύμβαση, που όπως θα δείτε φέρει τις υπογραφές των υπουργών Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων κ. Σπίρτζη, Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου και Εθνικής Άμυνας, Πάνου Καμμένου, του ΤΑΙΠΕΔ αλλά και της Fraport, το Δημόσιο θα πληρώνει τα έξοδα και η Fraport θα εισπράττει

Μια παρουσίαση της σύμβασης από τον Λάμπρο Ντούσικο, μέλος του Συντονιστικού της «Κοινής Πρωτοβουλίας Ενάντια στην Ιδιωτικοποίηση των Αεροδρομίων», εδώ:

Στο φως η Σύμβαση Παραχώρησης των Αεροδρομίων. Κόλαφος για τους εργαζόμενους και το δημόσιο συμφέρον

Το πλήρες κείμενο της σύμβασης και μια σύντομη παρουσίαση των βασικών σήμείων εδώ:

Αυτή είναι η σύμβαση με την Fraport

Ένα σχέδιο Β για την Ευρώπη

Αναδημοσίευση από το contra-xreos.gr

Μετάφραση: Γιώργος Μητραλιάς

Κάλεσμα για να δημιουργήσουμε ένα χώρο σύγκλισης ενάντια στη λιτότητα και για την οικοδόμηση μιας πραγματικής δημοκρατίας

Τον Ιούλιο του 2015 γίναμε μάρτυρες ενός χρηματοπιστωτικού πραξικοπήματος που ενορχηστρώθηκε από την Ενωμένη Ευρώπη (ΕΕ) και τους θεσμούς της ενάντια στην ελληνική κυβέρνηση. Με αυτό τον τρόπο, η ΕΕ καταδίκαζε τον ελληνικό πληθυσμό να συνεχίσει να υποφέρει από τις πολιτικές λιτότητας που ο ίδιος είχε απορρίψει δυο φορές μέσα από τις κάλπες. Αυτό το πραξικόπημα ενέτεινε τη συζήτηση σχετικά με την εξουσία των θεσμών της ΕΕ, το ασυμβίβαστό της με τη δημοκρατία και το ρόλο της ως εγγυήτριας των στοιχειωδών δικαιωμάτων που απαιτούν οι Ευρωπαίοι.

Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν πολιτικές εναλλακτικές προς τη λιτότητα. Πρωτοβουλίες όπως η «Για ένα Σχέδιο Β στην Ευρώπη», «Austerexit» ή «DIEM25» (Democracy in Europe Movement 2025) καταγγέλλουν τον εκβιασμό που ασκείται στην Ελλάδα μέσω του τρίτου μνημονίου. Αυτές οι πρωτοβουλίες καταγγέλλουν επίσης την οικονομική αποτυχία που θα προκαλέσει αυτό το τρίτο μνημόνιο καθώς και τον αντιδημοκρατικό χαρακτήρα της ΕΕ. Έναν αντιδημοκρατικό χαρακτήρα που αναγνωρίζεται εξάλλου από τον ίδιο τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλωντ Γιουνκέρ, που δήλωσε ότι «δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατική επιλογή ενάντια στις ευρωπαϊκές συνθήκες».

Γινόμαστε επίσης μάρτυρες της απουσίας αλληλεγγύης, μερικές φορές και της ξενοφοβίας, των ευρωπαϊκών θεσμών και των Κρατών μελών απέναντι στην άφιξη προσφύγων από τη Μέση Ανατολή και την Αφρική και μπροστά στο ανθρωπιστικό δράμα που βιώνουν οι τελευταίοι. Υπογραμμίζουμε την υποκρισία της ΕΕ στο τομέα των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Η ΕΕ είναι, και με έμμεσο τρόπο μέσω της πώλησης όπλων ή των εμπορικών της πολιτικών, ένας παίκτης-κλειδί των συγκρούσεων που προκάλεσαν τις πρόσφατες ανθρωπιστικές κρίσεις.

Θέλω να αλλάξω υπηκοότητα

(κλικ στην φωτογραφία για να δείτε και τις  άλλες 2 που την συνοδεύουν)

Κόντρα σε αυτές τις πρακτικές που καταγράφονται στις παραπάνω φωτογραφίες ο “Πιτσιρίκος - Πιτσιρίκου” αποφάσισε να φύγει μόνος από την χώρα. Διαβάστε τα επιχειρήματα με τα οποία θεμελιώνει αυτή την προσωπική του επιλογή, εδώ:

Θέλω να αλλάξω υπηκοότητα

Π. Σωτήρης: παράδειγμα προς αποφυγή...

του Γιώργου Καλαντζόπουλου

( με αφορμή το κείμενο: ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ, ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ )

Ο Π. Σωτήρης έχει μια ιδιαίτερη ικανότητα να γράφει ωραία χωρίς όμως να λέει τίποτα το καινούργιο ή το διαφορετικό για τα θέματα στα οποία αναφέρεται. Δεν μπορεί να χαρακτηριστεί “ακραίος” στις εκφράσεις του, ούτε έχει κάτι κοινό με τον λαϊκισμό με τον απευθύνονται στο ποίμνιο της Αριστεράς από τις στήλες του “ΕΝΙΚΟΥ” οι δίδυμοι “Παπουλάκοι” της οι οποίοι φιλοξενούνται συχνά στις στήλες του iskra.gr. Είναι διαβασμένος και αρκετά προσεκτικός στο πως διατυπώνει τις σκέψεις του. Κάτι δηλαδή σαν τον Α. Μπαλτά της ΛΑΕ. Δείτε με πόσο ευπρεπή και εύσχημο τρόπο ξεκινάει την υπεράσπιση του “κόμματος της δραχμής”:

Εδώ και αρκετό καιρό οι τοποθετήσεις όσων ρευμάτων της Αριστεράς αναφέρονται στην κεντρικότητα της ανάκτησης της νομισματικής κυριαρχίας και συνολικά της ρήξης με την ΕΕ, ως αφετηρία μιας πορείας ανατροπών και μετασχηματισμών, έχουν λοιδορηθεί με κάθε δυνατό τρόπο.

Εντάξει, δεν θα μας πιάσουν και τα κλάματα για την λοιδορία που υφίστανται αυτοί οι σύντροφοί. Όμως  όταν το διαβάζετε δεν σας κάνει να νιώσετε μια συμπόνοια και είσαστε πλέον έτοιμοι να εκδηλώσετε απέναντί τους την αλληλεγγύη σας, σαν τον Άρη Χατζηστεφάνου προς τον Γιάνη Βαρουφάκη; (εδώ: Είμαστε όλοι Βαρουφάκης ) 

Ας πάμε τώρα στην τελευταία φράση του κειμένου:

Σε τελική ανάλυση τι άλλο είναι το αίτημα του σοσιαλισμού, παρά το αίτημα μιας ανοιχτόκαρδης πατρίδας που να χωράει πραγματικά όλο το έθνος των εργαζομένων”.

Πέφτει οσονούπω, η κυβέρνηση Τσίπρα;

Ο Βαγγέλης Αποστόλου "συζητά" με τους αγρότες στην Κομοτινή:

Η συνέντευξη του Γ. Βαρουφάκη στον Παπαχελά

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ EZLN ΣΤΗΝ 22Η ΕΠΕΤΕΙΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΛΗΘΗ

,

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ, ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ-ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ ΤΩΝ ΒΑΣΕΩΝ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΖΑΠΑΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ, ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ/ΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΕΣ, ΑΝΤΑΡΤΙΣΣΕΣ/ΤΕΣ, ΤΟΠΙΚΟΙ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ, ΑΡΧΕΣ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΕΠΙΠΕΔΩΝ ΤΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ, ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ/ΙΣΣΕΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΧΤΕΣ ΚΑΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΧΤΡΙΕΣ ΣΤΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΠΕΔΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ. ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ, ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ ΤΗΣ ΕΚΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΑΡΕΥΡΙΣΚΟΜΕΝΟΙ.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, είμαστε σήμερα εδώ για να γιορτάσουμε την 22η επέτειο από την έναρξη του πολέμου ενάντια στη λήθη.

Εδώ και πάνω από 500 χρόνια έχουμε υποστεί τον πόλεμο που μας έχουν κηρύξει οι ισχυροί διαφορετικών εθνικοτήτων, γλωσσών, χρωμάτων και θρησκειών για να μας εξοντώσουν.

Θέλησαν να μας σκοτώσουν, είτε σκοτώνοντας τα σώματά μας, είτε τις ιδέες μας.

Αλλά αντισταθήκαμε.

Ιάσονας Σχινάς – Παπαδόπουλος: Η δουλειά και το ήθος

Αναδημοσίευση από το UNFOLLOW

του Χρήστου Νάτση

Αν ορθώς «τρώει ξύλο» ο Ιάσονας Σχινάς - Παπαδόπουλος, το τρώει γι' αυτό: για την αδυναμία να πει «έτσι γίνεται η δουλειά», χωρίς να εμπλέξει ηθικολογικές και κλαψιάρικες δικαιολογήσεις.

Στην υπόθεση του «ράπερ γραμμματέα» και των «διορισμών των συγγενών του», που έφερε στο προσκήνιο το Πρώτο Θέμα, συμπλέκονται δύο διακριτά θέματα: αυτό των μετακλητών υπαλλήλων και αυτό της απάντησης του Ιάσονα Σχινά – Παπαδόπουλου. Τα δύο θέματα είναι διαφορετικής τάξης, εύκολα αποσυνδέσιμα σε θεωρητικό επίπεδο.

New York Times: Ο αριστερός υποψήφιος Μπέρνι Σάντερς προηγείται στις δημοσκοπήσεις στις ΗΠΑ

Αναδημοσίευση από το enter4news.gr

Ο Μπέρνι Σάντερς, ο σοσιαλιστικών απόψεων ανεξάρτητος γερουσιαστής του Βερμόντ, είναι πια πιθανό να εκλεγεί Πρόεδρος των ΗΠΑ!

Η δημοτικότητα του Σάντερς έχει εκτιναχτεί στα ύψη το τελευταίο εξάμηνο και ενώ πλησιάζουν οι πρώτες προκριματικές εκλογές των Δημοκρατικών στο Νιου Χαμσάιρ και την Αιόβα, ο Σάντερς προηγείται στις δημοσκοπήσεις της Κλίντον και στις δυο πολιτείες. (παρουσίαση δημοσκοπήσεων από τους New York Times, 12 Ιουνουαρίου).

Ταυτόχρονα, σε δημοσκόπηση του τέλους Δεκεμβρίου, ο Σάντερς προηγείται με 13 μονάδες του Τράμπ, εφόσον τελικά οι δυο τους αποσπάσουν το χρίσμα των κομμάτων τους (έρευνα του Πανεπιστήμιου Quinnipiac).

Γ. Μηλιός: Το φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ: Η «ανατροπή» που δεν έγινε

Αναδημοσίευση από το "ενεργός πολίτης"
Όλο το άρθρο στο περιοδικό "ΘΕΣΕΙΣ".

του Γιάννη Μηλιού

«Μόνος ρεαλισμός η ανατροπή των νεοφιλελεύθερων μονόδρομων, η ανατροπή των μνημονιακών καθεστώτων».

(Αλέξης Τσίπρας, 13/9/2014)

1. Εισαγωγή.

Για να μπορέσουμε να ερμηνεύσουμε την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς την κυβερνητική εξουσία, από το 4,6% των εκλογών του 2009 στο 36,3% του Ιανουαρίου 2015 και το 35,4% του Σεπτεμβρίου 2015, αλλά και τον «συμβιβασμό» του, όταν βρέθηκε στην κυβέρνηση, με την αποδοχή των νεοφιλελεύθερων προγραμμάτων λιτότητας μέσα από τη συμφωνία στην Ευρωπαϊκή Σύνοδο Κορυφής της 13ης Ιουλίου 2015, είναι ανάγκη να παρακολουθήσουμε τους βασικούς σταθμούς της πορείας του.

Γιατί ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ, το 5ο σε ισχύ κόμμα στη Βουλή του 2009 και το μικρότερο από τα δύο κόμματα της κοινοβουλευτικής Αριστεράς, που μπόρεσε να «εκμεταλλευτεί» την κρίση του πολιτικού συστήματος της Μεταπολίτευσης, με την κατάρρευση της εκλογικής επιρροής του ΠΑΣΟΚ και τη συρρίκνωση της επιρροής της Νέας Δημοκρατίας ;

Γιατί εγκατέλειψε τη βασική εξαγγελία του, την κατάργηση των Μνημονίων; Υπήρξε αυτή η συνθηκολόγηση το αποτέλεσμα απλώς ενός αδυσώπητου διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων ή καθορίστηκε κυρίως από εσωτερικές διεργασίες και συσχετισμούς, στις οποίες υπάχθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ;

Γιατί, παρά την ψήφιση του 3ου Μνημονίου και την αποχώρηση ενός σημαντικού τμήματος των μελών, των στελεχών και των βουλευτών του, ο ΣΥΡΙΖΑ διατήρησε τα εκλογικά ποσοστά του και παρέμεινε στην κυβερνητική εξουσία ;

Έχοντας απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα θα μπορέσουμε να αντιληφθούμε αφενός τη σταθερότητα των πολιτικών λιτότητας και αφετέρου την εναλλακτική στρατηγική που απέρρεε από το Πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ.