Η άλλη όψη των “μεγάλων προσδοκιών”

(ένα σχόλιο στο άρθρο του Χρήστου Λάσκου: “Ενάντια στις μειωμένες προσδοκίες”)

Η κεντρική θέση του κειμένου είναι πως “το αποτύπωμα του νεοφιλελευθερισμού στο μυαλό των δυτικών ανθρώπων έπαιρνε τη μορφή των μειωμένων προσδοκιών. Που σημαίνει πως η κοινωνική πλειοψηφία εσωτερίκευε και αποδέχονταν, κατά κάποιο τρόπο, την ήττα από το καπιταλιστικό τέρας προσαρμόζοντας όνειρα, ζωή και διεκδικήσεις στην πρόγνωση πως τα καλύτερα είναι τα παρελθόντα”.

Απέναντι στις πραγματικότητες του νεοφιλελευθερισμού ο Χ. Λάσκος καταθέτει τις δικές του ανατρεπτικές και αντικαπιταλιστικές προθέσεις. Δεν αμφισβητούμε αυτές τις προθέσεις. Όμως όσο καταγράφονται ως επιθυμίες που δεν μετασχηματίζονται σε πολιτικές πρακτικές, δεν μπορούν να συγκροτήσουν το “αντίπαλο δέος” στο χώρο της ταξικής πάλης. Η “μεγάλες προσδοκίες” τον προηγούμενο αιώνα συγκροτήθηκαν ως “αντίπαλο δέος” στον καπιταλισμό μέσα από μια σειρά συμβάντων (νικοφόρες επαναστάσεις, εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, εργατικό κίνημα κλπ). Αυτή το υλικό υπόβαθρο σήμερα απουσιάζει, δεν έχει ακόμα οικοδομηθεί κάποιο αντίστοιχο νέο.

ΣΥΡΙΖΑ - PODEMOS : Δύο διαμετρικά αντίθετα σχέδια για τις δημοτικές εκλογές

της Ελένης Πορτάλιου

Στην Αυγή της Κυριακής 29-3-2015 η ευρωβουλευτής των Podemos Εστεφανία Τόρες (που λαμβάνει ως αντιμισθία για την Ευρωβουλή 1.502€ ίση με τον ελάχιστο μισθό του Βελγίου) δίνει συνέντευξη τύπου στον Α. Παναγόπουλο για το πολιτικό σχέδιο που θ’ ακολουθήσουν στις δημοτικές εκλογές. 

Λέει τα εξής : «Το ιδρυτικό συνέδριο των Podemos πήρε την απόφαση να μην κατέβουμε με το σύμβολό μας στις δημοτικές εκλογές αλλά να στηρίξουμε υποψηφιότητες λαϊκής ενότητας μαζί με τα κινήματα και τη συμμετοχή των πολιτών. Σε πολλούς δήμους δουλεύουμε ήδη στη δημιουργία λαϊκών ενωτικών ψηφοδελτίων. Προϋπόθεση είναι η επιλογή των υποψηφίων με προκριματικές εκλογές και η δημιουργία ενός ενωτικού και συμμετοχικού προγράμματος από τον κόσμο που ζει πραγματικά στο δήμο του. Πρέπει να είναι ο κόσμος που ζει στις πόλεις και στα χωριά που θα αποφασίσει τι θέλει να κάνει και κυρίως πως θα αντιμετωπίσουμε την κοινωνική κατάσταση έκτακτης ανάγκης»… «Στις Αστούριες, για παράδειγμα, δημιουργούμε ψηφοδέλτια λαϊκής ενότητας με το πρόσταγμα “Είμαστε” και το όνομα της πόλης. «Είμαστε Αστουριανοί. Είμαστε το Οβιέδο».

Ο Νίκος Παππάς στο ThePressProject

Ποίος θα “θυσιαστεί” για να στεριώσει το “γεφύρι της Αρτας” με τους δανειστές;

“Σαράντα πέντε μάστοροι κι εξήντα μαθητάδες
γιοφύριν εθεμέλιωναν στης Άρτας το ποτάμι.
Ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ εγκρεμιζόταν...”.

Η ιστορική έρευνα θα διαπιστώσει μετά από μερικά τέρμινα ότι ο σύγχρονος θρύλος της “επίτευξης της συμφωνίας” με τους δανειστές κρύβει μια ιστορική αλήθεια. Ο νεοφιλελευθερισμός είναι σαν το ποδήλατο, αν δεν προχωράει δεν στέκεται όρθιο. Την εποχή των μνημονίων ο σχηματισμός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ συνέπεσε με την στιγμή που οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές είχαν καθηλωθεί μπροστά στο “ποτάμι” του χρέους. Η αδυναμία της χώρας να εκπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις ήταν πλέον φανερή σε όλους. Για να συνεχίσουν χρειαζόταν το “γεφύρι” που θα ξεπερνούσε αυτό το εμπόδιο. Τότε η νέα κυβέρνηση δήλωνε πως γνωρίζει να κτίζει “γεφύρια”, προκειμένου να κερδίσει κάποια εύνοια από τους δανειστές. 

Άρχισαν λοιπόν οι εργασίες για το κτίσιμο του γεφυριού. Τα σχέδια εγκρίθηκαν με την γνωστή συμφωνία του Φλεβάρη. Όμως το έργο δεν προχωρούσε γιατί κάποιοι τη νύκτα γκρέμιζαν ότι την προηγούμενη είχε φτιαχτεί. Οι “θεσμοί” ζητούσαν να μάθουν γιατί αργεί τόσο πολύ το κτίσιμο. Ο κυβερνήτης έδωσε την εξήγηση ότι το γεφύρι, πατάει πάνω σε μέρος “στοιχειωμένο”, και για να εξευμενιστούν τα “φαντάσματα” πρότεινε να πληρωθούν οι γερμανικές αποζημιώσεις από τον πόλεμο. 

Την “είδηση” Τσακαλώτου πιστεύετε ή την “διάψευσή” της;

Η ταχύτητα που μεταδίδονται οι “ειδήσεις” έσπασε πλέον το φράγμα του χρόνου. Μαθαίνουμε την “είδηση” και την “διάψευσή” της πριν καν δημοσιευτεί! Αναφερόμαστε σε μια “είδηση” που δεν έχει δει ακόμα το φως της δημοσιότητας. Θα δημοσιευτεί αύριο Πέμπτη στην FAZ (Wir sprechen schon über das nächste Hilfspaket ) H “είδηση” διαδόθηκε από το Reuters και αναδημοσιεύτηκε με πρόσθετα σχόλια και κριτικές σε πολλά μέσα μαζικής ενημέρωσης. Αναδημοσιεύτηκε χωρίς σχόλια και το left.gr ως εξής:

20:19 | 27.05.2015

Τσακαλώτος: Οι συνομιλίες περιλαμβάνουν και τους όρους για πρόσθετη βοήθεια

«Οι συνομιλίες με τους εταίρους περιλαμβάνουν, όχι μόνο τους όρους για την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος, αλλά και τις προϋποθέσεις για πρόσθετη βοήθεια» υποστήριξε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος στην Frankfurter Allgemeine Zeitung, σύμφωνα με το Reuters.
«Οι δύο διαπραγματεύσεις έχουν σχεδόν ολοκληρωθεί”, πρόσθεσε ο αναπληρωτής υπουργός Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων. Σύμφωνα με άλλον Έλληνα αξιωματούχο, έχει σημειωθεί πρόοδος στις διαπραγματεύσεις, παρόλο που δεν υπάρχει συμφωνία σε ορισμένα θέματα.

Πριν συμπληρωθούν 2 ώρες, το left.gr δημοσίευσε την παρακάτω “διάψευση” του Ε. Τσακαλώτου

ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ: Αλλού τα κακαρίσματα, κι αλλού γεννούν οι κότες...

το πρόσωπο της ..."καθοδήγησης"

Αρκετοί φίλοι μας ρωτούν σε προσωπικές συναντήσεις γιατί δεν γράψαμε κάτι το σχετικό με την τελευταία συνεδρίαση της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ. Στο ερώτημά τους απαντάμε σήμερα δημόσια:

Τίποτα το άξιο λόγου δεν συνέβη εκεί! Ο Α. Τσίπρας πήγε εκεί για να απευθυνθεί μέσω της τηλεοπτικής αναμετάδοσης στην κοινωνία, και όταν τελείωσε τον λόγο του, εκείνοι που έμειναν στην αίθουσα άρχισαν την συζήτηση για πράγματα που ούτε γνωρίζουν, ούτε χειρίζονται. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, επιβεβαιώθηκε για μια ακόμα ο ρόλος των “53 plus” ως τα σκυλιά που γαβγίζουν αλλά δεν δαγκώνουν και κάνουν πίσω με το πρώτο νεύμα του αφεντικού τους, η “αριστερή πλατφόρμα” διεκδίκησε και πάλι τον συστημικά προσδιορισμένο ρόλο της “αξιωματικής αντιπολίτευσης” όπως αυτός προσάδει στα ήθη και και στα έθιμα του άλλου “ΣΥΝασπισμού”, του μακαρίτη. Κάποιοι άλλοι, λίγοι, επέμειναν να εκφωνούν μονολόγους προς ένα ακροατήριο που είχε κλειστά τ' αυτιά και μυαλά διασκορπισμένα στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα...

Φοβερές και τρομερές αποκαλύψεις του Παπαδημούλη για την πορεία των διαπραγματεύσεων!

του Η. Μακρή

Χθες έκανε τις πρώτες αποκαλύψεις:

Οι πληροφορίες που έχω είναι ότι πάμε προς συμφωνία, μην ακούτε τις φοβέρες και τις απειλές, δεν συμφέρει ούτε τους δανειστές (να μην κλείσει συμφωνία)»

και συμπλήρωσε με ανακούφηση:

«Ευτυχώς δεν σκέφτονται και δεν μιλούν όλοι σαν τον Βόφλγκανγκ Σόιμπλε από την πλευρά των δανειστών»

Σήμερα το πρωί στον ΣΚΑΙ ξεκαθάρισε που στηρίζονται αυτές οι αποκαλύψεις:

«ο κ. Τσίπρας έχει καλή χημεία με την καγκελάριο Μέρκελ».

Όμως, δεν λέει όλη την αλήθεια. Κρύβει και μια η πληροφορία που είδε το φως της δημοσιότητας και είναι εξίσου σημαντική για τις πολιτικές εξελίξεις. Ίσως το κάνει γιατί θεωρεί ότι απειλείται το κύρος του Τσίπρα ως “εθνικού ηγέτη” από άλλους ανταγωνιστές:

«Ο Τσακαλώτος άφησε τη Μέρκελ με το στόμα ανοιχτό!».

Το φαντασιακό της “ρήξης” ως πολιτική απάτη

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

(για την ανάγκη της οργάνωσης του “αντάρτικου” στον νεοφιλελευθερισμό)

Η λέξη “ρήξη” είναι μια από τις πιο συνηθισμένες λέξεις της τρέχουσας πολιτικής ορολογίας. Χρησιμοποιείται ως ένας αμφίσημος αξιολογικός προσδιορισμός, ο οποίος στοχεύει να επενδύσει είτε με την ελπίδα, είτε με τον φόβο, την αβεβαιότητα που εμπεριέχουν συγκεκριμένες πολιτικές πράξεις (όπως μονομερής ενέργεια, στάση πληρωμών, έξοδος από την ΟΝΕ και την ΕΕ κλπ). Πρόκειται δηλαδή για μια επικοινωνιακή πρακτική στο χώρο της πολιτικής που διαχειρίζεται την “αβεβαιότητα” με ιδεολογικούς όρους και αποβλέπει να οικοδομήσει “σχέσεις εμπιστοσύνης” προς την πολιτική ταυτότητα του υποκειμένου που την χρησιμοποιεί.

Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι η θέση που λαμβάνουμε απέναντι σε διάφορα ζητήματα, δεν προσδιορίζεται κυρίαρχα μέσω της “κατανόησης” αλλά μέσω της “πίστης”. Η “πίστη” είναι στην πραγματικότητα μορφή “ανάθεσης” σε κάτι πέρα από μας που το εμπιστευόμαστε. Ανεξάρτητα αν το συνειδητοποιούμε η όχι, σε κάθε στιγμή της ημέρας εμπιστευόμαστε κάποιον ή κάτι. Για την εμπιστοσύνη θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε μεταφορικά ότι συμβαίνει κάτι ανάλογο με την “εντροπία” στο 2ο θερμοδυναμικό αξίωμα: Η εμπιστοσύνη είναι μια μορφή τεμπελιάς, γιατί η πίστη είναι λιγότερο κοπιαστική από τον έλεγχο.

Οι “σχέσεις εμπιστοσύνης” είναι ένας από τους βασικούς μηχανισμούς των σχέσεων εξουσίας (ιδιαίτερα στον χώρο της πολιτικής), ο οποίος λειτουργεί δια μέσου της ανάθεσης. Οι τεχνικές της εξουσίας αναπαράγουν την “ανάθεση” μέσω πρακτικών που εμπεδώνουν την “απόσταση” ανάμεσα στους εξουσιαστές και τους εξουσιαζόμενους. Ως “απόσταση” ορίζουμε χρονικές διαφορές και ποσοτικούς φραγμούς που επιβάλλονται στην ροές της γνώσης και της πληροφορίας ανάμεσα στην διαδικασία παραγωγής και στην διαδικασία διάθεσή τους. Μέσω αυτών των πρακτικών οι “σχέσεις εμπιστοσύνης” μετασχηματίζονται σε “σχέσεις χειραγώγησης”.

Πέφτουν τα προπύργια του Ραχόι στη Μαδρίτη, Βαλένθια και Βαρκελώνη

Η Άντα Κολάου
γιορτάζει τη νίκη της κινηματικής αριστεράς στο δήμο της Βαρκελώνης

Αναδημοσίευση από την "αυγή"

Του Αργύρη Παναγόπουλου

Ισπανικές αυτοδιοικητικές εκλογές: Βουτιά Λαϊκού Κόμματος και εισβολή Podemos – Ιστορική νίκη σε Βαρκελώνη και Μαδρίτη

Η Ισπανία με το Podemos γύρισε προς τ΄αριστερά στις αυτοδιοικητικές εκλογές. To Λαϊκό Κόμμα του Ραχόι έχασε 2,5 εκατομμύρια ψήφους και έξι από τις δέκα Περιφέρειες – «Αυτονομίες», που κυβερνούσε με απόλυτη πλειοψηφία από το 1995(!), ενώ θα χρειαστεί στις άλλες 4 τη βοήθεια των «Πολιτών», που πήραν μικρότερα από τα αναμενόμενα ποσοστά και ψήφους. Τα κινήματα των πλατειών και των Αγανακτισμένων της Πουέρτα ντελ Σόλ της Μαδρίτης και της Πλατείας Καταλονίας της Βαρκελώνης, χάρις στο Podemos και τα κινηματικά ψηφοδέλτια, μπορεί να πάρουν τον έλεγχο των δήμων των δύο μεγαλύτερων ισπανικών πόλεων, αλλάζοντας σε λιγότερο από ένα χρόνο το σκηνικό που διαμορφώθηκε από τις ευρωεκλογές του Μαΐου του 2014 όταν Podemos είχε πάρει 8%. Τέσσερα χρόνια μετά το «Κίνημα της 15ης Μαΐου» του 2011 χιλιάδες ακτιβιστές εισέβαλαν στα δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια για να αλλάξουν την πολιτική, την Ισπανία και την Ευρώπη. Χιλιάδες σύμμαχοι του ΣΥΡΙΖΑ και του ελληνικού λαού θα δώσουν μέσα από τους ισπανικούς θεσμούς τη μάχη για την αλλαγή της κυβέρνησης της Μαδρίτης στις βουλευτικές εκλογές του Δεκεμβρίου, αλλάζοντας τους συσχετισμούς και τις ισορροπίες στην Ευρώπη.

γραβάτα ή θηλιά;

Με τίτλο – λεζάντα «η γραβάτα που δεσμεύει» οι Financial Times φιλοξενούν στην πρώτη τους σελίδα τη φωτογραφία με τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ να «φοράει» γραβάτα στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα κατά την είσοδό του στη Σύνοδο Κορυφής, στη Ρίγα της Λετονίας, το πρωί της Παρασκευής.