ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΗ ΕΡΤ

ΠΑΛΙ ΜΑΥΡΟ ΣΤΗΝ ΕΡΤ ΕΠΕΒΑΛΕ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ

Η αυτοδιαχειριζόμενη ΕΡΤ στην Θεσ/νίκη, πολλά περιφερειακά ραδιόφωνα, αλλά και οι διαδικτυακές προσπάθειες, δημιούργησαν ένα νέο πεδίο κοινωνικής ανίχνευσης στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα. Αυτή η μεγάλη εμπειρία για πάνω από 20 μήνες (που έγινε δυνατή απ τους εργαζόμενους με την πρακτική στήριξη των αλληλέγγυων, δίνοντας πραγματική μάχη για την επιβίωσή τους αλλά και για την επιβίωση του ίδιου του εγχειρήματος), βρίσκεται ήδη στο δια ταύτα, μετά την εξαγγελία για επαναλειτουργία της ΕΡΤ και την κατάθεση του σχετικού νομοσχεδίου.

Το κείμενο πρόταση "τι ΕΡΤ θέλουμε" απ τους εργαζόμενους της Θεσ/νίκης άνοιξε το ζήτημα και έθεσε την ουσία του. Δείχνουν προς όλη την κοινωνία πως δεν φτάνει μόνο η δουλειά και το δέλεαρ της πρόσληψης. Δείχνουν μια νέα οπτική για τον αγώνα ανατρέποντας τα δεδομένα του παραδοσιακού, που με τόση σπουδή φρόντιζε να επιβάλλει ο κομματικός και γραφειοκρατικός συνδικαλισμός.

Η κυβέρνηση «με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ», το κόμμα και ο κόσμος του ΣΥΡΙΖA

 Αναδημοσίευση από το "rproject"

του Αντώνη Νταβανέλου

Στο σύντομο διάστημα που μεσολάβησε από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου διαπιστώνουμε καθημερινά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε την κυβέρνηση αλλά δεν κατέλαβε την εξουσία.

Η «σκλη­ρή αντι­πο­λί­τευ­ση» θυ­λά­κων της πραγ­μα­τι­κής εξου­σί­ας –με εμ­βλη­μα­τι­κές τις προ­κλή­σεις στε­λε­χών της οι­κο­νο­μι­κής και δι­κα­στι­κής γρα­φειο­κρα­τί­ας, αλλά και μια πρώτη προει­δο­ποί­η­ση από τα ΟΥΚ στην πα­ρέ­λα­ση της 25ης Μαρ­τί­ου – υπεν­θυ­μί­ζουν σε όλους, αλλά και κυ­ρί­ως στην ηγε­σία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, τη ση­μα­σία της συ­νε­δρια­κής-ιδρυ­τι­κής από­φα­σης του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ που έβλε­πε την κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς όχι ως «τε­λι­κό σταθ­μό» (όπου ανα­λαμ­βά­νε­ται το κα­θή­κον «σω­τη­ρί­ας της χώρας») αλλά, αντί­θε­τα, ως «με­τα­βα­τι­κό σταθ­μό» μέσα στη συ­νέ­χεια της πο­ρεί­ας προς τη γε­νι­κό­τε­ρη σο­σια­λι­στι­κή απε­λευ­θέ­ρω­ση.

Λέσβος: Ετοιμάζεται έκταση 1.200 στρεμμάτων κάνναβης

Το www.lesvosnews.net πριν μερικές μέρες μετέδωσε την παρακάτω είδηση:
Μια πρωτοποριακή, για τα ελληνικά δεδομένα, επένδυση έρχεται τους επόμενους μήνες στη Λέσβο. Ειδικότερα, 1200 στρέμματα στη περιοχή Μεγάλη Λίμνη θα καλλιεργηθούν με κάνναβη. Πρόκειται για την κλωστική κάνναβη, που θα καλλιεργηθεί στην συγκεκριμένη έκταση από πολυεθνική εταιρεία.Η περιοχή της Μεγάλης Λίμνης κρίθηκε κατάλληλη καθώς διαθέτει αφθονία υδατικών πόρων (αρδεύεται από τις Πέντε Βρύσες και είναι εφικτή η πρόσθετη άρδευση από τις πηγές Τσίγκου και Βουλέλη που βρίσκονται κοντά στην περιοχή. Ο Δήμαρχος Λέσβου κ. Γαληνός κατά την τελευταία του επίσκεψη στην Αθήνα συναντήθηκε με εκπροσώπους της εταιρείας Royal Hemp Corporation και συζήτησε διεξοδικά μαζί τους το επενδυτικό σχέδιο. Στόχος είναι να ξεκινήσει η καλλιέργεια στη Λέσβο το αργότερο μέχρι την άνοιξη του 2016.

51 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ πιέζουν την κυβέρνηση για τα στρατόπεδα

κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση

 Αναδημοσίευση από το alterthess

Πενηνταένα βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσαν την Τρίτη 31/3 ερώτηση προς το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και το Υπουργείο Οικονομικών σχετικά με την πολιτική που σκοπεύει να ακολουθήσει η κυβέρνηση για τους χώρους πρώην στρατοπέδων εντός των αστικών κέντρων. Τα τελευταία χρόνια αναπτύσσονται και εξαπλώνονται πρωτοβουλίες από κατοίκους, φορείς και κινήματα προς υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα των εκτάσεων των πρώην στρατοπέδων. Τέτοιες εκτάσεις υπάρχουν σε Θεσσαλονίκη, Πρέβεζα, Γιαννιτσά, Χανιά, Καβάλα, Πειραιάς, Σέρρες, Κοζάνη, Κατερίνη, Δωδεκάνησα και σε άλλες περιοχές της χώρας. Σύμφωνα με τους ερωτώντες βουλευτές «οι χώροι των στρατοπέδων που βρίσκονται εντός κατοικημένων περιοχών είναι επιτακτικό, λαμβάνοντας υπόψη την εκπεφρασμένη θέληση των τοπικών κοινωνιών, να μετατραπούν σε κοινόχρηστους χώρους, προσβάσιμους σε όλους, με δημόσιο χαρακτήρα».

Το πλήρες κείμενο της ερώτησης:

Χωρίς αναδιανομή δεν υπάρχει ηγεμονία!

Αναδημοσίευση από το "RProject"

του Ηλία Ιωακείμογλου

Η αναδιανομή του εισοδήματος υπέρ των εργαζόμενων τάξεων και σε βάρος του πλούτου της αστικής τάξης έγινε αντιληπτή από τον ΣΥΡΙΖΑ, πριν να καταλάβει την κυβερνητική εξουσία, ως ένα καθήκον κοινωνικής δικαιοσύνης και αντιμετώπισης της δραματικής κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης των υποτελών κοινωνικών τάξεων. Η αναδιανομή δεν είχε εγγραφεί, δηλαδή, σε ένα μακροοικονομικό σχέδιο που, αποτελώντας μέρος της διαχείρισης του συστήματος, θα μετέτρεπε παράλληλα τους κοινωνικούς συσχετισμούς δύναμης υπέρ των δυνάμεων της εργασίας, ώστε να εξυπηρετήσει ένα μεταβατικό πρόγραμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς. 

Μοι­ραία, αυτή η «δη­μιουρ­γι­κή ασά­φεια», που πε­ριέ­βαλ­λε το νόημα της ανα­δια­νο­μής, συ­νο­δεύ­ει τώρα το κόμμα στα πρώτα του βή­μα­τα στην κυ­βέρ­νη­ση και έχει κά­ποιος πολ­λούς λό­γους να υπο­ψιά­ζε­ται ότι η κυ­βερ­νη­τι­κή πο­λι­τι­κή κα­θο­δη­γεί­ται από την ιδέα ότι η ανα­δια­νο­μή υπέρ της ερ­γα­σί­ας μάλ­λον βλά­πτει τις επι­χει­ρή­σεις και την απα­σχό­λη­ση. Μοιά­ζει η κυ­βέρ­νη­ση να ακο­λου­θεί πλέον τη γραμ­μή ότι πρέ­πει να απο­δο­θεί στις επι­χει­ρή­σεις ένα είδος πρω­το­κα­θε­δρί­ας ένα­ντι των ερ­γα­ζό­με­νων τά­ξε­ων.

Ο ΓΟΡΓΟΠΟΤΑΜΟΣ ΣΤΗΝ ΑΛΑΜΑΝΑ

Αναδημοσίευση από τις "θέσεις"

 1. Η συνέχεια του υπάρχοντος;

Στους δύο πρώτους μήνες δράσης, η κυβέρνηση της Αριστεράς και των συμμάχων της μοιάζει να τείνει να μετατραπεί σε φιλολαϊκό διαχειριστή του υπάρχοντος, δηλαδή της κυριαρχίας του κεφαλαίου στην παγιωμένη νεοφιλελεύθερη μορφή της. Κυβερνητικοί παράγοντες και λαϊκές φωνές εκνευρίζονται με αυτή την επισήμανση. Συνιστούν υπομονή και αναμονή, πίστωση χρόνου και χρημάτων, που διανθίζονται με μεταφορές όπως «ανάσα» και «γέφυρα».

Το ζήτημα δεν είναι όμως ποσοτικό (ας περιμένουμε μέχρι τον Ιούνιο, το «2016»...). Είναι καθαρά ποιοτικό. Τι ακριβώς αναμένουμε να συμβεί σε αυτό το διάστημα; Με ποια στρατηγική κινούμαστε σε αυτό το ιδιόρρυθμο time out;

Μια ανάγνωση προτείνει αισιοδοξία με διάρκεια. Ο ελληνικός λαός, και πρώτα απ’ όλα το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ και οι υποστηρικτές του, κρατούν σήμερα στάση χειροκροτητικής παθητικότητας, ενώ θα έπρεπε να βρίσκονται σε κατάσταση εξέγερσης εναντίον των κοινωνικών ανισοτήτων, της μαύρης εργασίας, της ανεργίας, του κεφαλαίου (με σύμβολο το «χρέος»). Άρα η κυβέρνηση δεν δέχεται λαϊκή πίεση ούτε έχει στήριγμα για θαρραλέες αποφάσεις ρήξης. Εξίσου απομονωμένη είναι σε ευρωπαϊκό πεδίο, ενώ οι «επαφές» με Κίνα και Ρωσία αποτελούν πολιτικούς εξωτισμούς που δίνουν ελπίδα μόνον σε φανατικούς εθνικιστές.

Έτσι λοιπόν η κυβέρνηση αναδιπλώνεται, υπογράφει τη χωρίς περαιτέρω επιδείνωση συνέχιση του υπάρχοντος με διάφορα ονόματα, πανηγυρίζει επειδή δεν θα υπάρξουν τα μέτρα που προανάγγελλε το email Χαρδούβελη, και αναμένει κάποιο φως. Δεν θέλει να πέσει ηρωικά στις Θερμοπύλες και αναζητά απεγνωσμένα προοπτική νίκης σε κάποια Σαλαμίνα.1 Όταν όμως κανείς δεν γνωρίζει τι μπορεί να αναμένει, η λογική της «διασποράς» δυνάμεων και μετώπων μετατρέπεται σε απολογητική του υπάρχοντος.

Ένας πρώτος απολογισμός μιας ριζοσπαστικής κυβέρνησης

Στις 18 Μαρτίου, το Ινστιτούτο Μπίρκμπεκ για τις Ανθρωπιστικές Επιστήμες διοργάνωσε διάλεξη - συζήτηση με θέμα «Ελλάδα και Ευρώπη: Ένας πρώτος απολογισμός μιας ριζοσπαστικής κυβέρνησης», με ομιλητές τον Κώστα Δουζίνα, επικεφαλής του Ινστιτούτου, το μαρξιστή φιλόσοφο Σλαβόι Ζίζεκ και το δημοσιογράφο και οικονομικό αναλυτή Πολ Μέισον. 
 
1, Του Κώστα Δουζίνα

Ένα πολύ ευρωπαϊκό πραξικόπημα

2. Του Σλαβόι Ζίζεκ

Με μικρά βήματα θα φτάσουμε στο στόχο

3. Του Πολ Μέισον

Η μάχη για το «καλό ευρώ»

Και λίγο κουτσομπολιό για τα εσωτερικά του ΣΥΡΙΖΑ...

“Το χειρότερο πράγμα από το να σε κουτσομπολεύουν είναι το να μη σε κουτσομπολεύουν”

Στην “εφημερίδα των συντακτών” έχει δημοσιευθεί ένα κείμενο του Ν. Σβέρκου που καλύπτει επαρκώς της ανάγκες του κουτσομπολιού για τα εσωτερικά του ΣΥΡΙΖΑ: 

“Επιχείρηση ανασύνθεσης των τάσεων”

Το κουτσομπολιό σε αντίθεση με το τίτλο του κειμένου -αλλά σε συμφωνία με το περιεχόμενό του – έχει ως αντικείμενο την παρουσίαση προσωπικών στάσεων και συμπεριφορών. Τα ονόματα στα οποία αναφέρεται είναι:

α) Τονισμένα με bold γράμματα: Νάσος Ηλιόπουλος, Γιάννης Μπουρνούς, Γιάννης Μπασκόζος, Εφη Καλαμαρά, Γιάννης Μηλιός, Δημήτρης Βίτσας, Χρήστος Μαντάς, Νίκος Βούτσης, Αλέκος Φλαμπουράρης, Πάνος Σκουρλέτης.

Η περιπέτεια του απρόβλεπτου

Ο κυρίαρχος λόγος έχει πλέον την δυνατότητα, όχι μόνον να ενσωματώνει αντιφάσεις και «παρεκκλίσεις» που αμφισβητούν την κυριαρχία του αλλά και να παράγει-κατασκευάζει τις αντιφάσεις και τις «παρεκκλίσεις» που εγγυώνται τη διατήρηση του. Δηλαδή κατά κάποιο τρόπο «κατασκευάζει» «πρωτοπορίες, επαναστάσεις, επαναστάτες, κρίσεις» κ.λπ. Οι σημερινές «πρωτοπορίες» (στην τέχνη και στην πολιτική) δεν είναι φορείς του απρόβλεπτου ως αυτό που πραγματικά είναι, δηλαδή ως εχθρός κάθε τελολογίας που είναι ταυτόχρονα τελολογία της αρχής και του τέλους-σκοπού. Αυτό το απρόβλεπτο αναδύεται έτσι ως η κυρίαρχη εικόνα, μια εικόνα-θέαμα που απλώς αναπαράγει τον εαυτό της προκρίνοντας τον κοινωνικό αυτισμό ως το κυρίαρχο πρότυπο.

ολόκληρο το κείμενο εδώ:  

Η περιπέτεια του απρόβλεπτου

Δεν είναι οι φίλοι μας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της "συμπόρευσης της Αριστεράς" που τα λένε αυτά...

Αν δεν έχετε δει την συνέντευξη της Μαρίν Λεπέν στον Γιάννη Πρετεντέρη, αξίζει να δείτε το παρακάτω απόσπασμα:

(ολόκληρη η συνέντευξη εδώ:

 συνέντευξη της Μαρίν Λεπέν στον Γιάννη Πρετεντέρη)

υπάρχει άλλος δρόμος;