Επιστολή προς τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΤΑΙΠΕΔ

19/3/2015

Προς
τους βουλευτές/ βουλεύτριες
Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς

Η Πρωτοβουλία Πολιτών για την Κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ σας καλεί να συνηγορήσετε στην απόσυρση του άρθρου 24 παρ. 1β, 2 και 3 το οποίο περιλαμβάνεται στο νομοσχέδιο «Ρυθμίσεις για την Επανεκκίνηση της Οικονομίας».

Σύμφωνα με τα δύο σχετικά δελτία τύπου της Πρωτοβουλίας το μείζον θέμα του ΤΑΙΠΕΔ, που απασχόλησε από το 2011 τόσο τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και τα κινήματα κατά της υφαρπαγής της δημόσιας περιουσίας και τις τοπικές κοινωνίες, δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται με την προχειρότητα δύο παραγράφων σε νομοσχέδιο με άλλο περιεχόμενο.

Η απορρόφηση της ΕΤΑΔ ΑΕ από το ΤΑΙΠΕΔ είναι καταστροφική γιατί μεταφέρει στο Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων της Ιδιωτικής Περιουσίας Δημοσίου όλα τα ακίνητα του δημοσίου (συμπεριλαμβανομένων των Ολυμπιακών Ακινήτων) καθώς και την περιουσία του ΕΟΤ.

Προ των πυλών η διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ;

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

(μια απάντηση στο άρθρο του του Γιάννη Αλμπάνη “Το Grexit είναι προτιμότερο από ένα τρίτο Μνημόνιο”)

Το κείμενο του Γιάννη Αλμπάνη θέτει μια κόκκινη γραμμή και την υπερασπίζεται: “αν τα πράγματα φτάσουν στο έσχατο σημείο, και το δίλημμα είναι «Τρίτο Μνημόνιο ή Grexit», η απάντηση μια κυβέρνησης κοινωνικής σωτηρίας επουδενί μπορεί να είναι «Τρίτο Μνημόνιο»”.

Επίσης εξηγεί ότι η πορεία της χώρας μετά από ένα Grexit δεν θα είναι “η βασιλική οδός προς την ανάπτυξη, όπως αφελώς ορισμένο διατείνονται – κάθε άλλο: το Grexit θα σημάνει πτώση του ΑΕΠ και θα υπαγορεύσει περιοριστικές πολιτικές”.

Σήμερα όμως το να επανατίθεται με έμφαση αυτή η κόκκινη γραμμή, η οποία έχει διατυπωθεί με σαφήνεια τόσο στο προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και στις προγραμματικές διακηρύξεις της νέας κυβέρνησης, σημαίνει ότι υπάρχει κίνδυνος να παραβιαστεί. Αν δεν υπήρχε αυτός ο κίνδυνος, δεν θα υπήρχε κανένας λόγος να γραφτεί αυτό το κείμενο. Η εκδοχή του Grexit εξάλλου δεν είναι ένα ενδεχόμενο που εμφανίστηκε μετά τις εκλογές, ήταν το φόβητρο που ύψωνε το μπλοκ των μνημονιακών δυνάμεων, εντός και εκτός της χώρας, από την πρώτη στιγμή που επιβλήθηκαν οι πολιτικές του.

Ο υπαινικτικός τρόπος με τον οποίο τίθεται το ενδεχόμενο να προχωρήσει η κυβέρνηση στην υπογραφή ενός νέου “μνημονίου”, όπως αυτό και αν ονομαστεί, συσκοτίζει τα πραγματικά ερωτήματα που θέτει η συγκυρία, τα οποία απασχολούν όχι μόνον τα μέλη και τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και την υπόλοιπη Αριστερά και ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.

Παραιτήθηκε ο Γ. Μηλιός από υπεύθυνος του τμήματος οικονομίας του ΣΥΡΙΖΑ

Παραιτήθηκε σήμερα ο Γ. Μηλιός από υπεύθυνος του τμήματος οικονομίας του ΣΥΡΙΖΑ.  Την παραίτησή του δημοσιοποίησε ο ίδιος με ένα σύντομο μήνυμα "τμήμα οικονομικής πολιτικής, αποχαιρετισμός. Με ευγνωμοσύνη για την εκτίμηση, τη συντροφικότητα, την εμπιστοσύνη" στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Υπενθυμίζουμε ότι πρόσφατα είχε ασκήσει κριτική στην συμφωνία του eurogroop που υπέγραψε η κυβέρνηση. Τα βασικά σημεία της κριτικής μπορείτε να τα δείτε εδώ

Μόνη διέξοδος η φυγή προς τα εμπρός!

συμβολή για μια ταχύρυθμη,"πράσινη" ανάπτυξη ...και όχι μόνο

Ο Γιάννης Δραγασάκης έχει αναφερθεί συχνά στο παρελθόν στην αναζήτηση “ανορθόδοξων τρόπων” για την αντιμετώπιση της κρίσης. Όμως, ούτε στις προγραμματικές της διακηρύξεις, ούτε στην πολιτική πρακτική της νέας κυβέρνησης δεν είδαμε κάτι ανάλογο. Τις τελευταίες μέρες μάλιστα, άρχισαν να γίνονται συζητήσεις για την αύξηση των εσόδων του κράτους με την αύξηση της φορολογίας στα τσιγάρα και σε άλλα ανάλογα προϊόντα που θεωρούνται “είδη πολυτελείας”, δηλαδή μέτρα συμβατικά με αμφίβολη αποτελεσματικότητα.

Το υψωμένο δάκτυλο του Βαρουφάκη ή οι "λαθρομετανάστες" του Ν. Κοτζιά είναι πρόβλημσ για την πολιτική της κυβέρνησης;

Έγινε σήμερα “ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ”, με καθυστέρηση 478 μέρες, το υψωμένο δάκτυλο του Γ. Βαρουφάκη από μια βιντεοσκοπημένη συνέντευξη ενός εναλλακτικού ενημερωτικού μέσου της Κροατίας. 

Αφήνουμε τον αναγνώστη να αναρωτηθεί γιατί συνέβη αυτό, αλλά και γιατί άλλες δηλώσεις εκείνης της εποχής προσώπων που είναι σήμερα  υπουργοί της κυβέρνησης δεν λαμβάνουν την ίδια δημοσιότητα, αν και έχουν ίσως μεγαλύτερη σημασία ως προς την πολιτική της κυβέρνησης απέναντι σε σημαντικά ζητήματα της τωρινής συγκυρίας, όπως για παράδειγμα οι παρακάτω δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών σε ελληνικό κανάλι για τους "λαθρομετανάστες":

Μια απάντηση στα κυβερνητικά επιχειρήματα για τις ρυθμίσεις του ΤΑΙΠΕΔ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΤΑΙΠΕΔ

Δελτίο Τύπου 17/3/2015

Στο Δελτίο Τύπου της Πρωτοβουλίας στις 13/3/2015 ζητούσαμε την άμεση απόσυρση του άρθρου 24 παρ. 2, που περιλαμβάνεται στο νομοσχέδιο με τίτλο «Ρυθμίσεις για την Επανεκκίνηση της Οικονομίας», γιατί συγκεντρώνει στο ΤΑΙΠΕΔ πλην των εκατοντάδων δημοσίων ακινήτων τα οποία ήδη διαθέτει όλα τα περιουσιακά στοιχεία της ΕΤΑΔ ΑΕ (Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα).

Η Αναπληρώτρια Υπουργός Οικονομικών κα Βαλαβάνη και ο νέος πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ κος Πιτσιόρλας, επιχειρώντας να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις, προέβησαν σε δηλώσεις οι οποίες είναι νομικά και πολιτικά αβάσιμες για τους ακόλουθους λόγους :

Ο νεοφιλελευθερισμός, ο Νίκος Κοτζιάς και το ΠΑΣΟΚ (μέρος Ι)

Πριν ένα χρόνο, τότε που ένα μεγάλο μέρος των συζητήσεων εντός και εκτός της Αριστεράς επικεντρωνόταν στο ερώτημα αν ο ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει να γίνει το νέο ΠΑΣΟΚ, είχαμε εκφράσει την θέση ότι: Η ενσωμάτωση στο σύστημα γίνεται με όρους εσωτερίκευσης χαρακτηριστικών της πολιτικής που κυριαρχεί και της ιδεολογίας που ηγεμονεύει. Ας μην ανησυχούν λοιπόν όσοι διαβλέπουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ βαδίζει στον δρόμο της σοσιαλδημοκρατίας, κι ας μην φαντασιώνονται πως θα γίνει “νέο ΠΑΣΟΚ” και άλλα παρόμοια. Τέτοιος κίνδυνος δεν υπάρχει. Ο πραγματικός κίνδυνος είναι ο νεοφιλελευθερισμός. Ο ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει να γίνει σταθεροποιητικός παράγοντας του πολιτικού συστήματος ως μια μορφή ήπιας νεοφιλελεύθερης διακυβέρνησης/διαχείρισης του ελληνικού καπιταλισμού.

Αργότερα (Σεπτέμβρης 2014), σε άλλο κείμενο είχαμε αναφερθεί αναλυτικά τους υλικούς όρους αυτού του κίνδυνου ενσωμάτωσης. Εκεί, επιχειρήσαμε να καταγράψουμε μια διαφορετική ανάγνωση της ιστορίας της “μεταπολίτευσης” σε αντίθεση με τις κυρίαρχες αφηγήσεις του αστισμού αλλά και της Αριστεράς, προτείνοντας μια διαφορετική περιοδολόγηση με βάση τις τομές που σημάδεψαν την επιβολή του νεοφιλελευθερισμού στην χώρα μας. Μέσα από αυτή την προσέγγιση καταδείξαμε επίσης ότι τα ιδεολογήματα της συνεργασίας των “προοδευτικών και δημοκρατικών δυνάμεων” και η “ανάπτυξη” της χώρας μέσω της ΟΝΕ, διαμόρφωσαν την συναίνεση και οδήγησαν στην επιβολή αυτών πολιτικών, με την ανοχή αλλά και στη συνεργασία του ΣΥΝασπισμού.

Το σύνολο της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου περιέρχεται στο ΤΑΙΠΕΔ για την αποπληρωμή του χρέους

 Αναδημοσίευση από το 'iskra.gr"

της Ελένης Πορτάλιου

Tο δημόσιο χρέος που προέκυψε λόγω της ανάληψης από τα κράτη των χρεών των τραπεζών είναι η βασιλική οδός υφαρπαγής της περιουσίας του δημοσίου και εξαθλίωσης της εργασίας. Αυτή είναι η βαθύτερη ουσία της στρατηγικής του παγκόσμιου νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.


Ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να βρεθεί ανέτοιμος στην αναμενόμενη σύγκρουση με την ΕΕ , την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, σπαταλώντας το λαϊκό κεφάλαιο του 27% σε πολιτικούς τακτικισμούς, που οδήγησαν μεν στην κυβέρνηση χωρίς όμως τις αναγκαίες προϋποθέσεις για να αντιμετωπιστούν τα τεράστια προβλήματα της χώρας σε συνθήκες ασφυκτικής πίεσης από τους λεγόμενους θεσμούς.

Τούτων δεδομένων, η περιουσία του δημοσίου είναι το μεγάλο θύμα της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές. Η εκποίηση της αποδίδεται με τον ουδέτερο όρο των μεταρρυθμίσεων και αφορά σε γενικευμένες ιδιωτικοποιήσεις χωρίς καν το όφελος του πενιχρού τιμήματος που πηγαίνει στην αποπληρωμή του χρέους, το οποίο απομειώνεται ελάχιστα.

Να αποσυρθεί το άρθρο 24 παράγραφος 2 του νόμου "ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ"

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΤΑΙΠΕΔ

Δελτίο Τύπου 13/3/2015

Με το άρθρο 24 παρ. 2 σε άσχετο νομοσχέδιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, που αφορά σε ρυθμίσεις ληξιπρόθεσμων οφειλών, όχι μόνο δεν καταργείται το ΤΑΙΠΕΔ αλλά αντίθετα η ΕΤΑΔ ΑΕ - στην οποία ανήκουν όλα τα ακίνητα του δημοσίου, συμπεριλαμβανομένων και των Ολυμπιακών Ακινήτων και η περιουσία του ΕΟΤ - απορροφάται από το ΤΑΙΠΕΔ. Σύμφωνα με τον ιδρυτικό νόμο 3986/2011 του ΤΑΙΠΕΔ, όπως ισχύει σήμερα, προβλέπεται η αξιοποίηση, συμπεριλαμβανομένης και της πώλησης, των ακινήτων που περιέρχονται στο ΤΑΙΠΕΔ προκειμένου το αντίτιμο να δοθεί στην εξόφληση του χρέους. Στο ίδιο άρθρο 24 παρ. 1 καταργείται μεν η Παράκτιο Μέτωπο ΑΕ αλλά όλο σχεδόν το παράκτιο μέτωπο Σαρωνικού έχει περιέλθει με την παράγραφο 2 στο ΤΑΙΠΕΔ, καθώς ανήκει στην ΕΤΑΔ ΑΕ.

ΟΝΕ: Οι “Ηνωμένες πολιτείες της Γερμανίας”

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Στοιχείο της καθημερινότητας αποτελούν πλέον οι έκδηλες ανησυχίες για τις προθέσεις της Γερμανικής κυβέρνησης και για το που θα οδηγήσει την χώρα η σύγκρουση που διεξάγεται ανάμεσα στην Ελληνική κυβέρνηση και τους “θεσμούς” της ΕΕ. Όμως η πολιτική του Γερμανικού κράτους δεν είναι νέα, χαρακτηρίζεται από συνέχεια, η οποία εγγράφεται εντός της ιστορίας της ΕΕ. Ένα εργαλείο για να ανιχνεύσουμε τον χαρακτήρα αυτής της σύγκρουσης προσφέρουν μερικά ιστορικά αναφορικά, χρήσιμα στο να κατανοήσουμε πως συγκροτείται η συνέχεια της πολιτικής του Γερμανικού κράτους.

Οι ακρογωνιαίοι λίθοι αυτής της πολιτικής εφαρμόστηκαν στο παρελθόν, απέδωσαν τα αναμενόμενα για το Γερμανικό κράτος, και σήμερα ως “υποδείγματα” προσδιορίζουν τα πλαίσια εντός των οποίων κινούνται οι πολιτικές πρωτοβουλίες του, καθοριστικές για το παρόν και το μέλλον της ΕΕ.

Ένα πράγμα που λησμονούν συχνά οι αναλυτές για τα ζητήματα της Ευρωζώνης είναι η θέση του Γερμανικού κράτους για το ευρώ. Το Γερμανικό κράτος δεν ήταν υπέρ της νομισματικής ενοποίησης. Η νομισματική ενοποίηση προέκυψε ως αντάλλαγμα-εκβιασμός για την ενοποίηση της Γερμανίας από τον Μιτεράν προς τον Γερμανό καγκελάριο. Αυτή η υπενθύμιση επανέρχεται πρόσφατα στην επικαιρότητα από γερμανικά μέσα ενημέρωσης (Deutsche Welle: Καθιέρωση του ευρώ σε αντάλλαγμα της γερμανικής ενοποίησης;)

Τα επόμενα χρόνια, το γερμανικό κράτος κατάφερε να ανατρέψει αυτόν τον συμβιβασμό, μετατρέποντας το ευρώ σε “κρατικό νόμισμά” του. Σήμερα η διάκριση ανάμεσα στο “μάρκο” και στο “ευρώ” είναι τόσο αληθής όσο και η διάκριση ανάμεσα στην “τρόικα” και τους “θεσμούς”. Στην αναλήθεια αυτών των διακρίσεων καταγράφεται η ηγεμονία της Γερμανικής κρατικής πολιτικής.