Αναδημοσίευση από το "lifo.gr"
Του Γιάνη Βαρουφάκη
Αγναντεύοντας από το παράθυρό μου, στο Όστιν του Τέξας, παρατήρησα ένα μεγάλο σύννεφο σκόνης στο βάθος του ορίζοντα. Προχθές που πέρναγα από εκεί ξαφνιάστηκα με τη θέα του τεράστιου εργοτάξιου όπου οι μπουλντόζες και τα μηχανήματα δούλευαν ασταμάτητα, παράγοντας τη σκόνη που τράβηξε την προσοχή μου. Από την όψη του υπό οικοδόμηση κτιρίου φαινόταν ότι (ευτυχώς) δεν έχτιζαν ούτε νέο εμπορικό κέντρο ούτε και σύμπλεγμα κατοικιών. Όχι, επρόκειτο για μεγάλο βιομηχανικό κέντρο.
Αν και στην αρχή δεν το πρόσεξα, μετά από λίγα λεπτά συνειδητοποίησα ότι κάτι έλειπε από αυτό το εργοτάξιο: οι άνθρωποι! Για την ακρίβεια, μέτρησα τρεις. Και οι τρεις τους, με τα κράνη και τη στολή προστασίας, ήταν μαζεμένοι σε ένα μικρό γραφείο εξωτερικού χώρου πάνω από μια συστάδα υπολογιστών, σκεπασμένοι από τέντα που θύμιζε στρατό ξηράς. Δέκα μπουλντόζες, τρεις γερανοί και καμιά δεκαριά άλλα κινούμενα εργαλεία, τουλάχιστον όσο μπορούσα να διακρίνω, κινούνταν μόνα τους γύρω τους. Άνευ οδηγών, χειριστών, εργατών εν γένει.