“η πλειοψηφία κατέθεσε πρόταση για ψήφισή τους «πακέτο» (13 για τις περιφέρειες + 1 για το δήμο της Αθήνας), πρόταση πρωτοφανής που δοκίμασε την ενότητα της πλειοψηφίας”
Η πρόταση δεν δοκίμασε την ενότητα της πλειοψηφίας, δοκίμασε την δημοκρατία εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Η απόφαση για τους περιφερειάρχες και τον δήμο της Αθήνας δεν ήταν μια απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ των μελών, αλλά του ΣΥΡΙΖΑ των μηχανισμών. Δεν προηγήθηκε καμία διαδικασία “διαβούλευσης” στις ΟΜ. Αποκαλυπτική είναι η τοποθέτηση της Ε. Πορτάλιου στην ΚΕ για πως προέκυψε η υποψηφιότητα του Γ. Σακελλαρίδη στην Αθήνα. Μέσα από μια κοινά αποδεκτή διαδικασία η “Αριστερή Πλατφόρμα” μαζί τους “προεδρικούς” την “ανάσα” και λοιπούς, προχώρησαν στην διαμόρφωσή της. Το πρόβλημα που προέκυψε στην ΚΕ ήταν ότι δεν τα βρήκαν σε ορισμένα πρόσωπα. Τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ ήταν και παραμένουν απλοί θεατές αυτών των εσωτερικών μικροκομματικών διενέξεων. Αυτή η λειτουργία είναι ταυτόσημη με αυτή των αστικών πολιτικών κομμάτων και έρχεται σε πλήρη σύγκρουση με τις διακηρύξεις για τον “ΣΥΡΙΖΑ των μελών”. “Αριστεροί” και “δεξιοί” ενωμένοι χέρι – χέρι μετατρέπουν το ΣΥΡΙΖΑ σε ένα παραδοσιακό αστικό πολιτικό μόρφωμα.