Για τον "άλλο δρόμο" στη Λέσβο και την "ανοικτή πόλη" στην Αθήνα...

Άλλη είναι η τέχνη
του Πολιτικού,
και άλλη του ...
Ταχυδακτυλουργού!

Για τον "άλλο δρόμο" στην Λέσβο είχαμε αναφερθεί σε προηγούμενο δημοσίευμά μας (Αριστερή συμμαχία χωρίς επίσημα χρίσματα στη Λέσβο). Το παράδοξο με τον "άλλο δρόμο" είναι ότι ενώ δεν αποτελεί το "υπόδειγμα" αλλά την "εξαίρεση" - τόσο ως προς τον τρόπο που συγκροτήθηκε, όσο και στον τρόπο που λειτουργεί - από τα δημοτικά σχήμα που θα λάβουν το "χρίσμα" της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, είναι βέβαιο ότι θα λάβει το "χρίσμα" χωρίς αντιστάσεις. Και αυτό θα συμβεί γιατί απλά δεν υπάρχει κάποια άλλη εναλλακτική πρόταση που στοιχειωδώς να μπορεί να σταθεί απέναντί του. Σήμερα παρουσιάζουμε ένα μικρό απόσπασμα από την συνέντευξη του Στράτου Γεωργούλα στην ΑΥΓΗ με τον χαρακτηριστικό τίτλο: "Υπάρχει εναλλακτική στην Αυτοδιοίκηση με άμεση δημοκρατία":

Η επιλογή του ονόματος της δημοτικής μας κίνησης δείχνει και την πολιτική κατεύθυνση που θέλουμε να ακολουθήσουμε. Οι εκλογές στην Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι σαφέστατα μια πολιτική μάχη. Το "άλλος" υποδηλώνει μια αντίθεση σ' αυτό που προβάλλεται από νεοφιλελεύθερους θεωρητικούς, αλλά και εν τέλει πολιτικούς εφαρμοστές αυτής της ιδεολογίας ότι δεν υπάρχει εναλλακτική. Εμείς θέλουμε να δείξουμε ότι υπάρχει εναλλακτική, υπάρχει άλλος δρόμος, ο οποίος θα είναι μακριά από αυτές τις μνημονιακές πολιτικές, τις καπιταλιστικές πρακτικές. Πρακτικές οι οποίες έχουν οδηγήσει σε φτώχεια που έχει να ζήσει ο τόπος μας εδώ και πολλές δεκαετίες. Ο άλλος δρόμος δεν μπορεί παρά να είναι ένας δρόμος που προέρχεται από τα κάτω. Και αυτό είναι το "κλειδί" για την παράταξή μας, η άμεση δημοκρατία.

Oι αυτοδιοικητικές εκλογές κρίσιμος κρίκος για μια νέα Βάρκιζα;

( μια σύντομη απάντηση στο κείμενο "Αποχαιρετώντας τη Βάρκιζα" του Χ. Γεωργούλα)

Η πολιτική αρχίζει όχι όταν σκοπεύουμε να εκπροσωπήσουμε τα θύματα, σχέδιο στο επίπεδο του οποίου η παλαιά μαρξιστική θεωρία παραμένει δέσμια ενός σχήματος έκφρασης, αλλά όταν είμαστε πιστοί στα συμβάντα μέσα απ' τα οποία τα θύματα παίρνουν θέση.

(Alain Badiou – Η πολιτική και η λογική του συμβάντος)

Την συμφωνία της Βάρκιζας δεν την υπέγραψαν ούτε οι αντάρτες του ΕΛΑΣ, ούτε οι αγωνιστές του ΕΑΜ, ούτε ο ελληνικός λαός. Αυτοί δεν είχαν ούτε καν την ευκαιρία να εκφράσουν ελεύθερα την γνώμη τους γι' αυτή την συμφωνία. Την απόφαση την έλαβε η ηγεσία του "κόμματος της εργατικής τάξης" του ΚΚΕ. Και  δεν ήταν η απουσία ενός "ενιαίου στρατηγικού σχεδίου" ο λόγος που την  οδήγησε  να δείξει περισσότερη εμπιστοσύνη στους πολιτικούς της αντιπάλους απ΄ ότι στην λαϊκή πρωτοβουλία και  να μην προχωρήσει στην κοινωνική αλλαγή. 

Σήμερα η κατάσταση είναι αρκετά διαφορετική. Οι αναλογίες που έχουν κάποια πολιτική σημασία αφορούν κυρίως στην ανικανότητα της πολιτικής εκπροσώπησης από τους κομματικούς μηχανισμούς της Αριστεράς, της εντεινόμενης κοινωνικής και ταξικής πόλωσης σε στιγμές  κρίσιμες  για την έκβαση της ταξικής πάλης. Ο Χ. Γεωργούλας ισχυρίζεται ότι σήμερα "αντιπαρατίθενται δύο αλληλοαποκλειόμενα πολιτικά σχέδια και η αντιπαράθεσή τους αυτή έχει αντίκτυπο και εκτός συνόρων". Αυτό όμως δεν αποτελεί παρά δευτερεύον φαινόμενο της πολιτικής κατάστασης. Η κοινωνική και η ταξική πόλωση δεν ταυτοποιείται με όρους ταξικής πάλης με βάση τα πολιτικά στρατηγικά σχέδια που αναζητεί ο Χ. Γεωργούλας. 

Παραδόθηκαν άνευ όρων!

Από την "ΑΥΓΗ"

Την άρνηση των ελληνικών κυβερνήσεων να διαπραγματευτούν με τους πιστωτές πριν σύρουν την Ελλάδα στην τρόικα, παρ' ότι η χώρα διέθετε ισχυρά ατού, αποκάλυψε η Μέρκελ. Απευθυνόμενη στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής ανέφερε: "Όταν συζητούσαμε εάν έπρεπε η Ελλάδα να εγκαταλείψει την Ευρωζώνη, εγώ πίστευα πως η έξοδός της θα έφερνε αργά ή γρήγορα και την έξοδο όλων μας".

Η γαλλική εφημερίδα Le Monde, που καταγράφει όλες τις παρεμβάσεις στη σύνοδο κορυφής, εμφανίζει ωσεί απόντα τον Έλληνα πρωθυπουργό. Η Μέρκελ επιχειρηματολόγησε για να επιβάλει τις "μεταρρυθμίσεις" της, που διχάζουν την Ευρώπη, καθώς αντιδρούν ακόμη και παραδοσιακοί σύμμαχοι του Βερολίνου στον Βορρά.

Ο Γερμανός πρώην καγκελάριος σοσιαλδημοκράτης, Χέλμουτ Σμιτ σε συνέντευξή του τόνισε: "Απαιτείται διάσκεψη για το χρέος, όπως το 1953 για τη Γερμανία".

Αναμνήσεις και παρακαταθήκες από το 1013...

Παραθέτουμε κάποια κείμενά μας από τον προηγούμενο χρόνο, για ζητήματα που θα συνεχίσουν να μας απασχολούν και εφέτος:

1. Η "πολιτική" της Αριστεράς απέναντι στα μικρομεσαία στρώματα

2. Υπάρχουν μερίδες του κεφαλαίου που έχουν συμφέρον στην έξοδο από το Ευρώ;

3. Ποιό είναι το κοινωνικό υποκείμενο που θα ανατρέψει τις μνημονιακές κυβερνήσεις;

4. Είναι νίκη του λαϊκού κινήματος οι συλλήψεις των χρυσαυγιτών;

5. Ποιά είναι τα όρια ανάμεσα στην "πολιτικοποίηση" και την "κομματικοποίηση" των δημοτικών εκλογών;

6. Η “προδομένη” επανάσταση των ...καθηγητών!

7. Για τις τσόντες στο όνομα και στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ...

8. Ούτε με το “κράτος του Αρχηγού”, ούτε με το “παρακράτος των συνιστωσών”...

9. Τι είναι τέλος πάντων αυτή η “ΑΝΑΣΑ”;

10. Για την "κυβερνητικότητα" της Αριστεράς...

Τα διλήμματα της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ για τους υποψήφιους Δημάρχους

Η  γραμμή "μονά - ζυγά δικά μας"( του "χρίσματος" )

Έντονες διαφωνίες έχουν εκδηλωθεί στα ηγετικά κλιμάκια του ΣΥΡΙΖΑ για το ζήτημα της επιλογής των υποψηφίων δημάρχων, στα πλαίσια της εξειδίκευσης της απόφασης για την επιλογή τους από την ΚΕ στους δήμους με πληθυσμό άνω των 60.000 κατοίκων. Η μια πλευρά διεκδικεί η επιλογή να γίνει με την τέλεση του ιερού μυστηρίου του “χρίσματος”, ενώ η άλλη πλευρά επιμένει ότι αυτό δεν αρκεί γιατί δεν δίδει σαφές πολιτικό στίγμα. Γιαυτό επιμένει στην άποψη ότι η Κ.Ε. θα να προχωρήσει στην τελετή της “χειροτονίας”. 

"Το ημερολόγιο μιας τρελής"

...Ο περσινός χρόνος ξεκίνησε στην ΒΑ Χαλκιδική από τις 17 Φεβρουαρίου, όσο περίεργο και να φαίνεται αυτό. Ήταν τότε που έγινε εμπρησμός στις εγκαταστάσεις της Ελληνικός Χρυσός. Από εκείνη την μέρα και έπειτα όλος ο αγώνας άλλαξε μορφή. Οι κάτοικοι βίωσαν μια απίστευτου μεγέθους καταστολή από την μεριά του κράτους, που στόχο είχε απλώς να προασπίσει τα συμφέροντα ενός εργολάβου και να καταπνίξει έναν αγώνα. Μέχρι εκείνη τη στιγμή κανένα κανάλι δεν είχε ασχοληθεί με τα όσα γίνονταν στη Χαλκιδική, για κανέναν οι Χαλκιδικιώτες δεν ήταν τρομοκράτες και πολλοί λίγοι ήξεραν για τον αγώνα τους. Και αίφνης όλα άλλαξαν. Οι επισκέψεις της αστυνομίας καθημερινές, οι προσαγωγές επίσης. Οι σχεδόν απαγωγές των ανθρώπων για να καταθέσουν στην ασφάλεια συνεχείς. Όμως στο δικό μου ημερολόγιο του αγώνα με πιο έντονα γράμματα δεν έχουν καταγραφεί αυτά που περάσαμε από την αστυνομία, η οποία λειτουργούσε και λειτουργεί σαν ιδιωτικός στρατός του Μπόμπολα. Καταγράφηκαν όσα μας έκαναν να αντέξουμε όλα αυτά και να συνεχίσουμε τον αγώνα μας...
 

Όλο το κείμενο εδώ: "Το ημερολόγιο μιας τρελής"

Ζητήματα οικονομικής διαχείρισης και όχι μόνον, στον ΣΥΡΙΖΑ

Για μια ακόμα φορά ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε εγκλωβισμένος στα δίκτυα της επικοινωνιακής πολιτικής των αντιπάλων του με αφορμή τις φορολογικές δηλώσεις ορισμένων βουλευτών του. Όχι μόνον δεν μπορεί να απεγκλωβιστεί - παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των επιτελείων του - αλλά κινδυνεύει να βρεθεί στην δυσάρεστη θέση της εκκλησίας, η οποία παρά τις διαψεύσεις που έκανε για τις σχέσεις της με την χρυσή αυγή και παρόλη την αμέριστη συνδρομή που είχε από το κράτος και τα ΜΜΕ, η ελληνική κοινωνία πιστεύει περισσότερο στις δηλώσεις του Μηχαλολιάκου και όχι τους ιεράρχες.

Στη θέση των ιεραρχών έχει βρεθεί σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν γίνεται πιστευτός, όχι βέβαια γιατί τα επιτελεία του επιστρατεύουν ψεύδη για την υπεράσπισή των βουλευτών του που βρέθηκαν στο στόχαστρο, αλλά γιατί έχει λερωμένη την φωλιά του στα θέματα της οικονομικής διαχείρισης των δικών του οικονομικών. Αν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε άλλη πολιτική διαχείρισης των οικονομικών του, σήμερα θα είχε άλλο πρόσωπο στην ελληνική κοινωνία και δεν θα ήταν σε αυτή την δύσκολή θέση...

Ελληνική ταινία με πρωταγωνιστή τον Κασιδιάρη!

Εορταστική προσφορά:

Σίριαλ ετοίμαζε η Χρυσή Αυγή με πρωταγωνιστή τον Ηλία Κασιδιάρη...

Όλο το έργο εδώ: Εφημερίδα των Συντακτών

Ο κύκλος των χαμένων στελεχών

ενός ταλαίπωρου συριζαίου,
 ειλικρινούς λάτρη της ποίησης

Βουλευτές και ανώτατα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ συναποτέλεσαν, μαζί με εκπροσώπους όλων των κόμματων του δημοκρατικού τόξου και του καλλιτεχνικού κόσμου, ένα σύγχρονο «κύκλο χαμένων ποιητών». Λάτρεις της ποίησης και του νεόκοπου ποιητή κ. Παναγιωτόπουλου - διευθυντή των ειδήσεων του Mega - πλην φευ και της εξουσίας, οι κ.κ. Νάσος Αθανασίου, Νάντια Βαλαβάνη, Γιάννης Μηλιός, ο διευθυντής της Αυγής Νίκος Φίλης και οι δημοσιογράφοι Σταύρος Καπάκος, Πέτρος Κατσάκος προσήλθαν στη φιέστα του Mega, ομοθυμαδόν με τους κ. κ. Σαμαρά και Βενιζέλο, προς τέρψιν του πνεύματος και της ψυχής.

Σίγουρα κατακρεουργούν την τέχνη της ποίησης και τους ποιητές, που μάλλον «δεν χρειάζονται σε ένα μικρόψυχο καιρό», αλλά ευτυχώς η ποίηση δεν έχει ανάγκη τους ταγούς του glamour και της εξουσίας για να επιζήσει. Το αντίθετο, δημιουργείται σε χώρους ζωής και σχεδόν πάντα σε αντιπαράθεση με την εξουσία. Οι συνθέτες κ.κ. Μικρούτσικος και Παπαδημητρίου δεν θα προσδώσουν ποτέ μακροημέρευση σε μπουρδολογίες. Απλώς χάνουν την αξιοπρέπειά τους.

Καλάσνικοφ!...

(η πιο μεγάλη αρετή του ΑΚ-47)

Πως παρουσίασαν το θάνατο του Μιχαήλ Καλάσνικοφ:
1. Ο Ριζοσπάστης

Πέθανε ο Μιχαήλ Καλάσνικοφ

2. Τα ΝΕΑ
Πέθανε στα 94 του ο ρώσος στρατηγός Μιχαήλ Καλάσνικοφ, σχεδιαστής του ομώνυμου όπλου