Για τον "άλλο δρόμο" στη Λέσβο και την "ανοικτή πόλη" στην Αθήνα...

Άλλη είναι η τέχνη
του Πολιτικού,
και άλλη του ...
Ταχυδακτυλουργού!

Για τον "άλλο δρόμο" στην Λέσβο είχαμε αναφερθεί σε προηγούμενο δημοσίευμά μας (Αριστερή συμμαχία χωρίς επίσημα χρίσματα στη Λέσβο). Το παράδοξο με τον "άλλο δρόμο" είναι ότι ενώ δεν αποτελεί το "υπόδειγμα" αλλά την "εξαίρεση" - τόσο ως προς τον τρόπο που συγκροτήθηκε, όσο και στον τρόπο που λειτουργεί - από τα δημοτικά σχήμα που θα λάβουν το "χρίσμα" της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, είναι βέβαιο ότι θα λάβει το "χρίσμα" χωρίς αντιστάσεις. Και αυτό θα συμβεί γιατί απλά δεν υπάρχει κάποια άλλη εναλλακτική πρόταση που στοιχειωδώς να μπορεί να σταθεί απέναντί του. Σήμερα παρουσιάζουμε ένα μικρό απόσπασμα από την συνέντευξη του Στράτου Γεωργούλα στην ΑΥΓΗ με τον χαρακτηριστικό τίτλο: "Υπάρχει εναλλακτική στην Αυτοδιοίκηση με άμεση δημοκρατία":

Η επιλογή του ονόματος της δημοτικής μας κίνησης δείχνει και την πολιτική κατεύθυνση που θέλουμε να ακολουθήσουμε. Οι εκλογές στην Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι σαφέστατα μια πολιτική μάχη. Το "άλλος" υποδηλώνει μια αντίθεση σ' αυτό που προβάλλεται από νεοφιλελεύθερους θεωρητικούς, αλλά και εν τέλει πολιτικούς εφαρμοστές αυτής της ιδεολογίας ότι δεν υπάρχει εναλλακτική. Εμείς θέλουμε να δείξουμε ότι υπάρχει εναλλακτική, υπάρχει άλλος δρόμος, ο οποίος θα είναι μακριά από αυτές τις μνημονιακές πολιτικές, τις καπιταλιστικές πρακτικές. Πρακτικές οι οποίες έχουν οδηγήσει σε φτώχεια που έχει να ζήσει ο τόπος μας εδώ και πολλές δεκαετίες. Ο άλλος δρόμος δεν μπορεί παρά να είναι ένας δρόμος που προέρχεται από τα κάτω. Και αυτό είναι το "κλειδί" για την παράταξή μας, η άμεση δημοκρατία.

Έτσι θα διαμορφώσουμε το πρόγραμμά μας, μέσα από ανοιχτές συνελεύσεις, όπου καλούμε όλους τους συνδημότες μας, πολιτικά κόμματα, φορείς, συνδικαλιστικούς φορείς, κινήματα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε τεχνογνωσία για να φτιάξουμε το πρόγραμμά μας. Αλλά δεν είμαστε προφήτες για να επιβάλουμε τις ιδέες μας.

Η συγκεκριμένη παράταξη ξεκίνησε όχι μέσα από διαδικασίες σε πολιτικά γραφεία, αλλά μέσα από κινηματικές δράσεις. Με τα περισσότερα άτομα που συνυπογράφουμε το πλαίσιο της διακήρυξής μας όλο τον προηγούμενο καιρό βρισκόμασταν σε πλατείες, πορείες, διαδηλώσεις, γνωριζόμαστε. Και γι' αυτό τα άτομα αυτά προέρχονται από διάφορους πολιτικούς χώρους, πιθανόν να έχουν διαφορετικές κομματικές ταυτότητες, έχουν συμμετάσχει σε αυτοδιοικητικές εκλογές με διαφορετικά ψηφοδέλτια. Παρόλα αυτά, όλοι μας έχουμε μια κοινή πεποίθηση ότι "Φτάνει. Μέχρι εδώ. Θα πρέπει να το αλλάξουμε. Ξέρουμε πώς θα το αλλάξουμε".

Από τα 105 πρώτα ονόματα που έχουν υπογράψει τη διακήρυξη, υπάρχει ένα κομμάτι 30 ατόμων που είναι μέλη του ΣΥΡΙΖΑ. Οπότε καταλαβαίνετε ότι υπάρχει ένα υπερδιπλάσιο κομμάτι, που ανήκει σε άλλους κομματικούς χώρους. Η πολιτική, ιδεολογική τους κατεύθυνση είναι ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό, ενάντια στις καπιταλιστικές πρακτικές, ενάντια στο Μνημόνιο και ενάντια στον "Καλλικράτη".

Το δεύτερο κείμενο αναφέρεται στο δήμο της Αθήνας. Εδώ τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Τα επιτελεία της Κουμουνδούρου στην προσπάθειά της εναγώνιας αναζήτησης της "φούφουτου" που θα "χειροτονηθεί" υποψήφιος δήμαρχος με όρους επικοινωνιακής πολιτικής, υπονομεύουν την δράση αλλά και την ίδια την ύπαρξη της "ανοικτής πόλης". Η υπονόμευση του εγχειρήματος της "ανοικτής πόλης" η οποία επιχειρείται από τα επιτελεία της Κουμουνδούρου και σηματοδοτεί γενικότερες αλλαγές στην φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ, πιστεύουμε πως θα βρει ισχυρές αντιστάσεις όχι μόνον ανάμεσα στους φίλους και ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και από τα ίδια του τα μέλη. Γι' αυτό το θέμα, παρουσιάζουμε ένα μικρό απόσπασμα από το κείμενο της Ντίνα Βαϊου"Αθήνα, δέκα χρόνια μετά"που δημοσιεύθηκε στην "ΑΥΓΗ:

Μέσα σ' αυτή τη δίνη, το 2014 θα διεξαχθούν και οι αυτοδιοικητικές εκλογές - μόνες ή μαζί με άλλες αναμετρήσεις. Οι εκλογές αυτές, λοιπόν, έχουν να αντιμετωπίσουν τις συνθήκες φτωχοποίησης των πολλών, πλάι στον συνεχιζόμενο πλουτισμό των ελάχιστων, την εντεινόμενη βία και την ανάδυση των πιο συντηρητικών αντανακλαστικών των δημοτών απέναντι στους «άλλους», με οποιοδήποτε κριτήριο κι αν αυτοί ορίζονται. Σε αυτό το σκηνικό ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να στηριχτεί και να στηρίξει τη δράση και το σημαντικό έργο της «Ανοιχτής Πόλης». Από το 2006, και ιδιαίτερα μετά το 2010, στην εποχή της πολυεπίπεδης κρίσης, η «Ανοιχτή Πόλη», χάρη στην ανιδιοτέλεια, την τεκμηριωμένη γνώση και τη δυναμική παρέμβαση της επικεφαλής της αλλά και όλων όσοι συμμετέχουν ενεργά στη συνεχή προσπάθεια, έχει να επιδείξει παρουσία πολύ πέρα από την εκλογική της δύναμη - στο Δημοτικό Συμβούλιο και σε κάθε γειτονιά.

Τα διακυβεύματα στην Αθήνα της κρίσης δεν αντιμετωπίζονται με ευχολόγια, ούτε με τηλεοπτικές μάχες και προβεβλημένους αστέρες των «παραθύρων» της TV, οι οποίοι συνήθως αγνοούν το πού και το πώς της καθημερινής επιβίωσης, αλλά και των αντιστάσεων στη διάλυση του κοινωνικού ιστού και του υλικού περιβάλλοντος της πόλης. Τέτοια πρόσωπα είναι αναγνωρίσιμα από τον καναπέ της τηλεθέασης, αλλά καθόλου αναγνωρίσιμα εκεί όπου οι κάτοικοι της πόλης είναι αντιμέτωποι με τη φτώχεια και τον αποκλεισμό, κινδυνεύουν να βρεθούν στον δρόμο, παλεύουν να φροντίσουν παιδιά, άρρωστους και ηλικιωμένους σε συνθήκες ακραίας ένδειας. Εκεί η αναγνωρισιμότητα συνδέεται με ομάδες και πρόσωπα που συμμετέχουν, στηρίζουν και υποστηρίζουν πρακτικές αλληλεγγύης στους χώρους της καθημερινότητας. Που δίνουν μάχες σώμα με σώμα ενάντια στον κίνδυνο να παραδοθεί η πόλη στη βία και τη βαρβαρότητα της Χρυσής Αυγής.

Η αριστερή πολιτική παρέμβαση υπαγορεύει την ενίσχυση των δεσμών και της δράσης με και για τους πολίτες και την πόλη που έχει αναπτύξει η «Ανοιχτή Πόλη», προκειμένου να αντιμετωπίσει τα σκληρά κοινωνικά δεδομένα, μαζί με τους συνειδητοποιημένους πολίτες και πολίτιδες. Και κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατό χωρίς τους συλλογικούς αγώνες για την πόλη, που χαρακτηρίζουν την κουλτούρα της ανανεωτικής ριζοσπαστικής Αριστεράς και προσδιορίζουν πώς τελικά θα δοθεί η μάχη της Αθήνας - δέκα χρόνια και τρία Μνημόνια μετά την Ολυμπιάδα;