Παπαδημούλης, Χατζηνικολάου (και άλλοι...) ξεπλένουν μνημονιακούς!

Παρέμβαση και ματαίωση της παρουσίασης του βιβλίου του Σ. Κοτρώτσου

Τι μας είπαν για το Πολυτεχνείο; (και οι σφαίρες αδέσποτες)

Αναδημοσίευση από το left.gr

Της Δανάης Παναγιωτοπούλου

Είπε ο κύριος Λαζαρίδης ότι ήταν κι αυτός Εκεί αλλά δεν καταδέχτηκε να Το εξαργυρώσει, καταγγέλει τόσο τη δημιουργία όσο και τη χρήση του μύθου (από πέρσι το έγραψε, αλλά φέτος το ξαναβγάλανε γιατί το θέμα μπήκε στο τραπέζι για τα καλά). Λίγο καιρό πριν ειχε μιλήσει η Σώτη Τριανταφύλλου, το πνεύμα της οποίας ακολούθησαν κάμποσα άρθρα στο protagon. Εν ολίγοις, εμείς που συγκινούμαστε, που αναγνωρίζουμε το σύμβολο και που μας αφορά η σημασία του, εμείς που την Κυριακή πήγαμε με τα παιδιά μας να αφήσουμε ένα γαρύφαλλο, είμαστε ιθαγενείς, ανάξιοι της Ευρώπης, αδαείς περί του γεωπολιτικού γίγνεσθαι πάνω στην παγκόσμια σκακιέρα, εν τέλει δεινόσαυροι και παραπλανημένοι. Κι ας αυτοπροσδιοριζόμαστε αριστεροί.

Αντιφασιστικές δράσεις

1. Μια ανακοίνωση του σωματείου εργαζομένων στα ΜΜΕ Λέσβου για την σύλληψη του δημοσιογράφου Στρατή Μπαλάσκα:

Ανακοίνωση για την σύλληψη του Σ. Μπαλάσκα

2. Ερωτήματα για τις προσαγωγές πολιτών στη Λάρισα, την ημέρα γιορτασμού της εξέγερσης του Πολυτεχνείου:

«Νόμιμες» συλλήψεις/προσαγωγές ΑΘΩΩΝ ΝΕΑΡΩΝ πολιτών στη Λάρισα, την ημέρα γιορτασμού της εξέγερσης του Πολυτεχνείου

Κοινωνικοί αγώνες στο σταυροδρόμι των αυτοδιοικητικών εκλογών

 
Αναδημοσίευση από την "εποχή"

Της Δέσποινας Σπανούδη*

Με τα μεγέθη της κρίσης να αγριεύουν κάθε μέρα που περνάει, τη χώρα να βουλιάζει και να εκποιείται και την ανθρωπιστική κρίση να φουντώνει, μοιάζει σχεδόν πολυτέλεια η ασχολία με τις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές. Ιδιαίτερα δε, αφού στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, η εμπειρία λέει ότι την επομένη των εκλογών το ενδιαφέρον περιορίζεται σε λίγες αψιμαχίες μέσα στα συμβούλια και στις όποιες πελατειακές σχέσεις μπορούν κάθε φορά να εξυπηρετηθούν μέσω των αιρετών. Και όμως. Παρά το αναμφισβήτητο γεγονός ότι τόσο η τοπική όσο και η περιφερειακή αυτοδιοίκηση είναι εξαιρετικά αδύναμες, χωρίς τη δυνατότητα να ασκήσουν τη «διοίκηση των τοπικών υποθέσεων» όπως το Σύνταγμα ορίζει, και παρά την αντιδημοκρατική συγκρότηση και την αδιαφανή συγκεντρωτική λειτουργία που επιδεινώθηκε με τις μεταρρυθμίσεις του Καποδίστρια και του Καλλικράτη, η αυτοδιοίκηση δεν παύει να είναι προνομιακός χώρος για την κοινωνία των πολιτών. Δεν παύει να είναι ένας καθολικός θεσμός που αφορά ένα μεγάλο φάσμα της ζωής, ακόμη και εκεί όπου δεν έχει ή δεν μπορεί να ασκήσει αρμοδιότητα. Στους δύσκολους καιρούς όταν η κοινωνία μοιάζει να αποσυντίθεται, ο ρόλος αυτοδιοικούμενων γειτονιών, χωριών, πόλεων, περιφερειών θα μπορούσε -και σε μερικές περιπτώσεις επιχειρείται- να είναι κρίσιμος για την αντίσταση, την αλληλεγγύη και τη συνεργασία, την στήριξη της παραγωγής και της απασχόλησης. Και αντίστροφα. Στους δύσκολους καιρούς που οι δημόσιες λειτουργίες διαλύονται ή ιδιωτικοποιούνται, Δήμαρχοι, Περιφερειάρχες και λοιποί αιρετοί μπορούν να συνεχίζουν -εκόντες, άκοντες- να παίζουν το ρόλο του μεσάζοντα με ακόμη βαρύτερες συνέπειες.

Εικόνες από την πορεία της 17-11-2003

Πορεία Πολυτεχνείου: Το μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ στο Σύνταγμα

O Τζόρτζιο Αγκάμπεν στο ...Γκάζι

Κοσμοσυρροή στην εκδήλωση των Νέων του ΣΥΡΙΖΑ και του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς το βράδυ του Σαββάτου στο Γκάζι. Γεμάτο το αμφιθέατρο με αρκετούς όρθιους. Τα ακουστικά για την μετάφραση εξαντλήθηκαν νωρίς και αρκετός κόσμος έξω από το κτίριο και παρακολούθησε από την εκδήλωση εκεί από τις ηχητικές εγκαταστάσεις.

Όμως 16 Νοέμβρη δεν κάνεις εκδήλωση με τον Τζόρτζιο Αγκάμπεν στο Γκάζι!..

Την κάνεις στο ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ και φροντίζεις να μεταδοθεί από την αυτοδιαχειριζόμενη  ΕΡΤ...

Μια μπροσούρα του 74 από Παρίσι για το ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

κλικ στην εικόνα
για να δείτε το περιεχόμενο

Μετά την εξέγερση του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ, το αντιδικτατορικό κίνημα απόκτησε μια νέα δυναμική στο εξωτερικό. Στο Παρίσι συγκροτήθηκαν επιτροπές αντιφασιστικού αγώνα και συνέχισαν με μεγαλύτερη μαχητικότητα την δράση του αντιδικτατορικού κινήματος. Στα πλαίσια αυτού του αγώνα εκδόθηκε μια πολυσέλιδη ενημερωτική μπροσούρα για την εξέγερση του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ και την κατάσταση που επικρατούσε τότε στην χώρα μας.

Ένας "προβοκάτορας" του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ του 73

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 14/11/13

40 χρόνια Πολυτεχνείο...

40 χρόνια Πολυτεχνείο: εκδηλώσεις παντού για τα αιτήματα που δεν «ξέβαψαν» ποτέ

Ντροπή

Αναδημοσίευση από το "δρόμο"

του Γιώργου Λιερού

Οι ικεσίες και στα κλάματά μας είναι απόδειξη της αδυναμίας μας, η ντροπή μας όμως, αποτελεί απόδειξη ότι ενεργούμε με την θέλησή μας.

Τζελαλεττίν Ρουμί, “Μεσνεβί”, μέρος πρώτο, 621.

Μπορεί ακόμα η ελληνική κοινωνία να ντρέπεται για την κατάντια της; Μια κοινωνική καταστροφή συγκρίσιμη με πολεμική ήττα. Παραδοθήκαμε μετά από αψιμαχίες και μόνο γι’ αυτόν τον λόγο δεν πρόκειται για πόλεμο. Σχεδόν όπως οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης το 1989. Και το κυριότερο, δεν είναι η πτώση του βιοτικού επιπέδου αλλά η καταρράκωση της αξιοπρέπειας και του αυτοσεβασμού. Γιατί ο λαός δεν αντιστέκεται, γιατί ο καθένας «φυλάει τις σφαίρες του» μόνο για τον διπλανό του; Παραίτηση, απραξία, απάθεια και μετά ξέσπασμα πάνω στον πιο αδύνατο· που οφείλεται η παράλυση της θέλησης, η έσχατη αδυναμία;

Η ελληνική κοινωνία εδώ και 2-3 δεκαετίες ξέμαθε να ντρέπεται· η ντροπή όμως είναι το μέτρο της αξιοπρέπειας, θέτει τις προδιαγραφές για την δημόσια εμφάνιση, τους όρους για τον αμοιβαίο σεβασμό, την σύμπραξη και την συνομιλία ανάμεσα σε άγνωστους ανθρώπους στον δημόσιο χώρο. «Ξετσίπωτος» είναι αυτός που εμφανίζεται στους άλλους «χωρίς τσίπα», αδιαφορώντας για την υπόληψή του, είναι αυτός που «δεν έχει πρόσωπο». Ο ελεύθερος άνθρωπος μπορεί και ντρέπεται ακριβώς γιατί έχει υιοθετήσει αξίες και δεσμεύεται προσωπικά σ’ αυτές, γιατί όπως θα έλεγε κάποτε ο λαός μας έχει φιλότιμο (είναι φίλος της τιμής του, προστατεύει την τιμή του). «Συστήματα της τιμής και της ντροπής», αποκαλούν οι ανθρωπολόγοι τα συστήματα των κοινωνικών κανόνων στους λαούς στους οποίους απουσιάζει το κράτος ή η παρουσία του είναι ισχνή.