Δεν είστε “τρελοί” σύντροφοι της iskra, είστε απλά ηλίθιοι...

Ειδικότερα, είναι εξαιρετικά σημαντικό όταν ένας οικονομολόγος των πολιτικοϊδεολογικών χαρακτηριστικών του Χ. Β. Ζιν λέει πως η Ελλάδα, αν την Άνοιξη του 2010 είχε χρεοκοπήσει και αποχωρήσει από την ευρωζώνη, θα είχε τώρα ξεπεράσει την κρίση. Όσοι εξ ημών προβάλλαμε από τότε τέτοιες θέσεις, είμαστε φωνές βοώντων εν τη ερήμω, ακόμα και στα πλαίσια της Αριστεράς και θα έπρεπε να σταλούμε σε «ψυχιατρείο»! Σήμερα πόσοι κάνουν την αυτοκριτική τους και σκέφτονται διαφορετικά; Γιατί ποτέ δεν είναι αργά !!!

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΕΡΜΑΙΟΣ (από την iskra)

“Αυτή η χώρα είναι ένα απέραντο τρελοκομείο” είχε προείπει ο Καραμανλής Κωνσταντίνος εκφράζοντας ανάλογη απαξίωση για τους τρελούς με αυτή του Γ. Βερμαίου. Εμείς αντίθετα πιστεύουμε πως τώρα χρειαζόμαστε τρελούς. Κοιτάξτε γύρω σας για να δείτε που μας οδήγησαν οι λογικοί! Εξάλλου, όπως λέει και μια λαϊκή παροιμία “από τρελό κι από μικρό μαθαίνεις την αλήθεια”. Όμως μέχρι σήμερα από την “iskra” δεν μάθαμε καμία αλήθεια...

Το είπε, το είπε λοιπόν ο παπαγάλος! Μόνον που ο παπαγάλος απλώς επαναλαμβάνει κάποιες φράσεις χωρίς να τις κατανοεί. Ακόμα περισσότερο, δεν γνωρίζει τίποτα για τις ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις και τις διαφορετικές στρατηγικές του κεφάλαιου. Για αυτά τα ζητήματα είναι πιο άρμοδιοι για να μας πληροφορήσουν οι αστοί και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι, αλλά όπως φαίνεται είναι και πιο εφυείς από τους σ. της iskra, γιατί τουλάχιστον καταλαβαίνουν αυτά που διαβάζουν. Ενδεικτικό το παρακάτω απόσπασμα από το άρθρο “Χανς-Βέρνερ Ζιν: Υπέρ της προσωρινής εξόδου Ελλάδας και Κύπρου από την Ευρωζώνη” που δημοσιεύει το ΒΗΜΑ:

Το νέο κόμμα της Δραχμής των Πέντε Αστέρων είναι γεγονός!..

Η δημιουργία του πρώτου πολιτικού κόμματος της δραχμής είναι γεγονός! Την 1η Μαΐου ολοκληρώθηκε η επεξεργασία και στις 2 Μαΐου κατατέθηκε από 215 ιδρυτικά μέλη και εγκρίθηκε από τον Άρειο Πάγο, η δημιουργία του νέου πολιτικού κόμματος με την ονομασία "ΔΡΑΧΜΗ, Ελληνική Δημοκρατική Κίνηση Πέντε Αστέρων" με επίκεντρο τις ακόλουθες πέντε βασικές θέσεις: ανατροπή του Μνημονίου, επιστροφή στη δραχμή, αυτοδύναμη ανάπτυξη, εθνική αξιοπρέπεια και κοινωνική δικαιοσύνη.

Πάνος Καμμένος: ο «Ζέρβας» των ΑΝ.ΕΛΛ.

 Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

 Του Δημήτρη Ψαρρά

H πολυτάραχη πορεία του από τα χρόνια της ΟΝΝΕΔ μέχρι τη δημιουργία του… δικού του κόμματος

Στο συνέδιο των ΑΝ.ΕΛΛ. ο Καμμένος αναφέρθηκε στη συνεργασία του Ζέρβα με τον Βελουχιώτη για την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου. Μόνο που ξέχασε να προσθέσει ότι λίγα χρόνια αργότερα ως υπουργός Δημόσιας Τάξης ο Ζέρβας ήταν εκείνος που οργάνωσε το ανθρωποκυνηγητό κατά των οπαδών της Αριστεράς
  
Με την πανηγυρική εκλογή του Πάνου Καμμένου στην προεδρία έληξε χθες το ιδρυτικό συνέδριο των Ανεξαρτήτων Ελλήνων (ΑΝ.ΕΛΛ.). Σ’ αυτό το «γενετήσιο» συνέδριο –όπως το αποκάλεσε ο βουλευτής Αχαΐας κ. Νταβρής- κυριάρχησε βέβαια το «αντιμνημονιακό» κλίμα, αλλά αναπαράχθηκαν και όλα τα γνωστά ακροδεξιά στερεότυπα της εποχής περί «σιωνιστικού νεοταξισμού», περί «σιωνιστών και μασόνων», περί «σκουπιδιών μισελληνισμού», περί «εσωτερικών εχθρών», περί «εποικισμού» από τους μετανάστες και περί «διάλυσης του ελληνικού γένους». Ακόμα και ο μεταξικός «Τρίτος Ελληνικός Πολιτισμός» πλασαρίστηκε ως στρατηγικός στόχος. Είναι αλήθεια ότι ο κ. Καμμένος έχει χτίσει ένα πολιτικό κόμμα κατ’ εικόνα και ομοίωσή του. Η ενασχόληση του σημερινού προέδρου των ΑΝ.ΕΛΛ. με τα κοινά ξεκίνησε από την ΟΝΝΕΔ την περίοδο της «σκληρής» αρχηγίας Βασίλη Μιχαλολιάκου.

Το ΚΚΕ αγωνίζεται να κατακτήσει την πρωτοπορία στους ...νοικοκυραίους!

Δύο πρόσφατα κομματικά κείμενα του ΚΚΕ είναι αρκετά διαφωτιστικά για όποιον θέλει να κατανοήσει τι πραγματικά σημαίνει η δήλωση του Δ. Κουτσούμπα στην πρώτη δημόσια ομιλία του ως Γραμματέα (24-4-2012) “Η πολιτική συμμαχιών του ΚΚΕ είναι η πιο πλατιά πολιτική που ενώνει τις λαϊκές δυνάμεις.”

Τα κείμενα αυτά αποκαλύπτουν ότι αυτή η πιο “πλατιά” πολιτική είναι η πολιτική που ενώνει τους νοικοκυραίους όλης της χώρας! Αυτή η πολιτική ενότητας, δεν είναι μια μεθόδευση από τα πάνω αλλά μια πλατιά κοινωνική συμμαχία από τα κάτω που ενώνει όλους τους νοικοκοιραίους, από τους αριστερούς του ΚΚΕ ως τους νοικοκυραίους της ΝΔ και της χρυσής αυγής! Είναι άραγε τυχαίο ότι ακόμα και οι νοικοκοιραίοι του ΣΥΡΙΖΑ, αναγνωρίζοντας την πρωτοπορία του ΚΚΕ στον χώρο των νοικοκυραίων, ονειρεύονται να γράψουν τα παιδιά τους στο "κατηχητικό" της ΚΝΕ για να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους από κακές παρέες, ναρκωτικά και αντιεξουσιαστικές παρεκκλίσεις;

Το πρώτο κείμενο δημοσιεύεται στον ριζοσπάστη της 8ης Μάη 2013 με τον τίτλο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΓΙΑ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΝΝΑΒΗΣ. Ένα μικρό απόσπασμα:

Ο νεοφιλελευθερισμός, νονός του χρηματοπιστωτικού τομέα της οικονομίας : Ο Ernst Lohoff και ο Norbert Trenkle συζητούν για την Οικονομική και Δημοσιονομική Κρίση

Σκίτσο από το Αθέμιτα://ήπιες μορφές ενάργειας…

Αναδημοσίευση από το "περγάδι"

Μέρος 3 από 3 

Ερωτήσεις από τον Reinhard Jellen, μετάφραση από το γερμανικό πρωτότυπο από τον Joe Keady, αρχική δημοσίευση στο δικτυακό τόπο ΤΗΛΕΠΟΛΙΣ (6 Αυγ. 2012), το πρώτο μέρος της συνέντευξης βρίσκεται εδώ, το δεύτερο εδώ.

Στη περίοδο του κεϋνσιανισμού, το κράτος το ίδιο με τις άμεσες και έμμεσες παρεμβάσεις του καθιερώθηκε ως ενεργό  στήριγμα της οικονομικής ζωής. Ωστόσο, η  θεμελιώδης αντίφαση μεταξύ υλικής παραγωγής και της αφηρημένης και επιρρεπούς στις κρίσεις αξιοποίησης της στην καπιταλιστική οικονομία δεν αμφισβητήθηκε ποτέ. Επομένως, το βασικό δίλημμα παρέμεινε: αύξηση της παραγωγικότητας με αμετάβλητα ή στάσιμα τα ποσοστά συσσώρευσης και μία τάση μείωσης των θέσεων εργασίας και αυξανόμενη μείωση της βάσης της πραγματικής συσσώρευσης.
Όταν η κεϋνσιανή συνταγή έπαψε να επηρεάζει θετικά τις ιδιωτικές επενδύσεις, στα τέλη της δεκαετίας του 1970, αντικαταστάθηκε από το νεοφιλελευθερισμό, ο οποίος κατεύθυνε τα ανεκμετάλλευτα επενδυτικά κεφάλαια προς την κερδοσκοπική σφαίρα του χρηματοπιστωτικού τομέα. Αυτό οδήγησε στην ολοένα και μεγαλύτερη εξάρτηση της πραγματικής οικονομίας από τις παρορμήσεις των χρηματοπιστωτικών αγορών, που με τη σειρά της επηρέασε αρνητικά την οικονομική της βάση, προκαλώντας περιοδικά φούσκες ακάλυπτων  χρηματοοικονομικών τίτλων. Μετά την έκρηξη της Νέας Οικονομίας και την φούσκα των ακινήτων, η έκταση της κρίσης σταδιακά έχει αρχίσει να φαίνεται με τη διάβρωση των δημόσιων οικονομικών. Το τρίτο μέρος της  συνομιλίας με τους Ernst Lohoff και Norbert Trenkle, τους συγγραφείς του Die Grosse Entwertung (Η μεγάλη απαξίωση).

Reinhard Jellen: Τις αντίστοιχες νίκες του κεϋνσιανισμού και του νεοφιλελευθερισμού τις συσχετίζετε με τα διάφορα στάδια της δυναμικής της οικονομικής αξιοποίησης του κεφαλαίου στον καπιταλισμό. Αυτό, μπορείτε να μας το εξηγήσετε;

En attendant Godot

Αναδημοσίευση από το "Left Liberal Synthesis"

Ένα χρόνο μετά τις εκλογές , το ΔΝΤ και η Wall Street Journal ανακαλύπτουν ότι έχουμε επιτέλους πολιτική σταθερότητα. Αν η αναδρομή έχει κάποια αξία τότε η πολιτική σταθερότητα ήταν ουσιαστικά  σχεδόν μαθηματικά προδιαγεγραμμένη αμέσως μετά τις εκλογές του Ιουνίου (εδώ) (εδώ) (εδώ). Μάλλον οι προφητείες ήσαν σωστές,ας διακινδυνεύσουμε λοιπόν την οριοθέτηση της επομένης φάσης.

Το αντιμνημόνιο ως εκτραχηλισμένο σημαίνον.

Η προηγούμενη πολιτική σταθερότητα δεν προήλθε ούτε από ραθυμία του νικητή Σύριζα, ούτε από αγωνιστική κόπωση των κινημάτων. Προήλθε από το γεγονός ότι οι αντίπαλοι της τρικομματικής προέβαλαν ένα εναλλακτικό σχέδιο το οποίο είναι δυνατό υπό την προϋπόθεση ότι όλοι οι υπόλοιποι αντίπαλοι παίκτες θα αντιδράσουν ορθολογικά. Άρση του μνημονίου και επαναδιαπραγμάτευση δεν γίνεται σε καθεστώς γενικευμένης Ευρωπαϊκής αποσύνθεσης. Επομένως η άρρητη προϋπόθεση του Συριζαικού σχεδίου είναι ένα σταθερό πλαίσιο με ορατούς διακριτούς αντιπάλους. Ωστόσο η αναγνωρισμένη Ευρωπαϊκή αστάθεια μετέτρεψε τους αντιπάλους της τρικομματικής σε φορείς μιας λανθάνουσας  γενικευμένης επιθυμίας για την Ευρωπαϊκή σταθερότητα, εντός της οποίας θα μπορούσε να γίνει η υποτιθέμενη δανειακή σύμβαση χωρίς μνημόνιο. Η βαθύτερη φύση της Συριζαικής αντίρρησης, οι υπόρρητες συντεταγμένες της,  και όχι η δημόσια βούληση του Σύριζα είναι ο σταθεροποιητικός παράγων.

ΑΠΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ από τον Γ. Σταμάτη

Αναδημοσιεύουμε μερικές από απαντήσεις του Γ. Σταμάτη σε ερωτήματα τα οποία έθεσε ο "ιός". Ολόκληρη η συνέντευξη δημοσιεύεται στην "Εφημερίδα των συντακτών", εδώ: Από το χρέος στην τρόικα

Πώς σχολιάζετε την αντίδραση και τις προτάσεις της ευρύτερης Αριστεράς την περίοδο που έγινε ορατή σε όλους η κρίση;

Γ. ΣΤΑΜΑΤΗΣ: Ας δούμε μερικές από τις προτάσεις της κομμουνιστικής και μη Αριστεράς. Προτάθηκε η έξοδος από το ευρώ και η επιστροφή στη δραχμή. Μα η κατάσταση στην οποία περιήλθαμε δεν οφείλεται στο ότι το εθνικό μας νόμισμα είναι το ευρώ και όχι η δραχμή. Αν επιστρέψουμε στη δραχμή θα έχουμε βέβαια τη δυνατότητα άσκησης εθνικής νομισματικής και συναλλαγματικής πολιτικής. Ωστόσο ούτε λόγος να γίνεται ότι η άσκηση μιας κατάλληλης νομισματικής και συναλλαγματικής πολιτικής θα μπορούσε να βοηθήσει αισθητά στο ξεπέρασμα της δεινής κατάστασης. Και ιδίως η δυνατότητα άσκησης εθνικής νομισματικής πολιτικής δεν σημαίνει κατά κανέναν τρόπο ότι τώρα πλέον η ΤτΕ θα μπορεί να χρηματοδοτεί το Δημόσιο. Διότι αυτό, δηλαδή το να επιστρέψουμε στη δραχμή αλλά να παραμείνουμε στην Ε.Ε., δεν επιτρέπεται από την Ε.Ε. Αλλ’ έστω ότι, πρώτον, φεύγουμε όχι μόνον από το ευρώ αλλά και από την Ε.Ε. και, δεύτερον, η ΤτΕ χρηματοδοτεί το Δημόσιο. Ακόμη και τότε όμως όχι μόνον αυτή η χρηματοδότηση δεν συμβάλλει στην αντιμετώπιση της κατάστασης, αλλά και η επιστροφή στη δραχμή καθ’ εαυτήν θα έχει καταστροφικές συνέπειες για τη χώρα. Κι αυτό, επειδή το δημόσιο χρέος είναι χρέος σε ευρώ και όχι χρέος σε δραχμές.

Ποιες θα ήταν οι συνέπειες από μια επιστροφή στη δραχμή σ’ αυτές τις συνθήκες;

Οι αναρχικές ρίζες της Πρωτομαγιάς

Λονδίνο, Πρωτομαγιά 2000

Το 1887 τέσσερις αναρχικοί του Σικάγου εκτελέσθηκαν. Ένας Πέμπτος εξαπάτησε το δήμιο αυτοκτονώντας στη φυλακή. Τρεις ακόμη θα περνούσαν 6 χρόνια στη φυλακή μέχρι που πήραν χάρη από τον κυβερνήτη  που είπε ότι η δίκη που τους καταδίκασε χαρακτηρίστηκε από "υστερία, ένα τσούρμο ενόρκους και έναν προκατειλημμένο δικαστή".

η συνέχεια [εδώ]

O πολιτικός αυνανισμός της ΑΝΤΑΡΣΥΑ...

Παρακολουθώντας τον δημόσιο προσυνεδριακό διάλογο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το πρώτο που διαπιστώνει κάποιος είναι ότι αναφέρεται σε μια άλλη χώρα, η οποία βρίσκεται στα πρόθυρα μιας σοσιαλιστικής αλλαγής και το ζητούμενο είναι η περιφρούρηση των επαναστατικών κατακτήσεων του κινήματος από τους ρεφορμιστές και τους οπορτουνιστές...

Ακραίοι οπαδοί της θεωρίας του “ώριμου φρούτου” έχουν αποφανθεί πως έτσι κι αλλιώς ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταλάβει την εξουσία, αφού ο καπιταλισμός είναι σε βαθιά κρίση και όπου νάνε καταρρέει. Γιαυτό έχουν αναδείξει ως κύριο μέλημά τους τον πόλεμο ενάντια στον ρεφορμισμό. Έβγαλαν λοιπόν τα επαναστατικά τους σπαθιά οι σύντροφοι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και σφάζονται μεταξύ τους για τον ...ΣΥΡΙΖΑ! Πρωτοπόροι σε αυτόν τον αγώνα, ξεπέρασαν με τις πολιτικές τους πρακτικές ακόμα και τις πιο εσωστρεφείς συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες έχουν τάξει στον εαυτό τους να τον "ριζοσπαστικοποιήσουν", δηλαδή να τον κάνουν σαν τα μούτρα τους...

Υπάρχουν μερίδες του κεφαλαίου που έχουν συμφέρον στην έξοδο από το Ευρώ;

Φαίνεται πως έστω και καθυστερημένα ένα κομμάτι του χώρου της Αριστεράς που θεωρεί ότι η έξοδος από το ευρώ και την ΟΝΕ  είναι η κόκκινη γραμμή για την πολιτική του παρέμβαση και την διαμόρφωση των μετωπικών πρωτοβουλιών, αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι το ευρώ και η ΕΕ στην σημερινή συγκυρία δεν είναι ούτε “μονόδρομος”, ούτε “φετίχ” για μερίδες του κεφαλαίου και της αστικής τάξης. Για την ιστορία επισημαίνουμε ότι από τον χώρο της Ανταρσύα, ένας από τους πρώτους οι οποίοι  ο είχαν διατυπώσει ανάλογες θέσεις ήταν ο Σ. Μαρκέτος:

(19 Δεκεμβρίου 2011)

Τότε, αρκετοί σύντροφοί του στην Ανταρσύα τον λοιδωρούσαν. Πρόσφατα, ο Σπ. Κοντομάρης στο κείμενό του “Υπάρχουν μερίδες του κεφαλαίου που έχουν συμφέρον στην έξοδο από το Ευρώ” μεταξύ άλλων γράφει: