Η χθεσινή μέρα ήταν μια ήττα της αστικής δημοκρατίας από πολλές
πλευρές. Δεν θα σταθώ στο γεγονός πως μία κυβέρνηση έχει διορίσει έναν
τραπεζίτη πρωθυπουργό χωρίς να τον έχει εκλέξει ο λαός. Ούτε πως το
κόμμα που έχει διορίσει αυτόν τον πρωθυπουργό έχει χάσει ήδη την
κοινοβουλευτική πλειοψηφία (αρχή της δεδηλωμένης) και παρόλα αυτά
κυβερνά.
Όμως δεν μπορώ να κλείσω τα μάτια στο γεγονός πως από την αρχή της πάνδημης διαμαρτυρίας τον περασμένο Μάιο, χθες,
οι πολίτες επέλεξαν ως προστάτες τους όχι αυτούς που πληρώνουν για να
το κάνουν και είναι θεσμικά κατοχυρωμένος ο ρόλος τους, αλλά τους
αναρχικούς. Ούτε να μην ανοιγοκλείνω έκπληκτος τα μάτια όταν
βλέπω και διαβάζω πως αυτό που έμεινε από τη χθεσινή μεγαλειώδη
συγκέντρωση του πλήθους είναι οι στάχτες κτηρίων και τραπεζών.