![]() |
(αποχή από τις εκλογές προτείνουν οι θιασώτες του νέου ΕΑΜ;) |
Με αφορμή την 2η πανελλαδική Συνάντηση του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής, θα παρουσιάζουμε τις θέσεις μας για μερικά ζητήματα που είναι αντικείμενο συζητήσεων και αντιπαραθέσεων στο χώρο της Αριστεράς και όχι μόνο...
1. ΟΧΙ σε ένα νέο ΕΑΜ
Αν αξίζει να κρατήσουμε κάτι από το ΕΑΜ, είναι το μεγάλο κοινωνικό του έργο. Είναι αυτό που περιγράφει ο στίχος από το γνωστό τραγούδι: “Το ΕΑΜ μας έσωσε από την πείνα”. Η ευρύτατη αποδοχή του από τα λαϊκά στρώματα στηρίχτηκε σε αυτό το έργο. Γιαυτό ακριβώς κατάφερε να κάνει πράξη με την λαϊκή συμμετοχή αυτά που λέει ο επόμενος στίχος: “έφτιαξε ΕΠΟΝ και τον ΕΛΑΣ”. Παρόμοιο φαινόμενο της κοινωνικής γείωσης πολιτικών δυνάμεων συνέβη και στην Παλαιστίνη και σε άλλες αραβικές χώρες με τις πρακτικές της κοινωνικής αλληλεγγύης της Χαμάς, της Χεζμπολάχ αλλά και σε ορισμένες περιπτώσεις στην Λατινική Αμερική με την χριστιανική εκκλησία, για να μην αναφερθούμε στους Ζαπατίστας και σε άλλα κινήματα, που έχουν σαφώς πιο διακριτές πολιτικές στοχεύσεις από το ΕΑΜ.
![]() |
(Για ένοπλο αγώνα ετοιμάζονται οι θιασώτες του νέου ΕΑΜ;) |
Ως πολιτικό εγχείρημα όμως το ΕΑΜ είναι ένα αρνητικό παράδειγμα που θα πρέπει να το καυτηριάζουμε. Το ΕΑΜ ως πολιτικό μόρφωμα ήταν ένας μηχανισμός που στήθηκε από τα πάνω, απόλυτα ελεγχόμενος από την ηγεσία του ΚΚΕ χωρίς καμία δυνατότητα παραγωγής Πολιτικής. Ήταν επίσης μια συνωμοτική οργάνωση από την οποία απουσίαζε κάθε ίχνος δημοκρατίας. Αν διαβάσει κάποιος το ιδρυτικό το θα διαπιστώσει πως δεν γίνεται καμία αναφορά για το πως λαμβάνονται οι αποφάσεις πέρα από αυστηρούς συνωμοτικούς κανόνες. Δεν γίνεται καμία μνεία ούτε καν στις αρχές του “δημοκρατικού συγκεντρωτισμού”, τις οποίες αναφέρει το ΚΚΕ στο καταστατικό του.
Μια και μοναδική σημαντική πολιτική απόφαση έλαβε το ΕΑΜ μετά την ίδρυση του, η οποία αποδείχτηκε μοιραία για την πορεία του κινήματος και της χώρας. Ήταν η απόφαση για την συνυπογραφή της συμφωνίας της Βάρκιζας. Ήταν μια απόφαση της ηγεσίας του ΚΚΕ και όχι των μελών του ΕΑΜ. Τα μέλη του ΕΑΜ και των οργανώσεών του, όχι μόνον δεν συμμετείχαν σε καμία απολύτως διαδικασία στην οποία είχαν την δυνατότητα να την συζητήσουν και να εκφράσουν την γνώμη τους σε ένα τόσο σημαντικό ζήτημα, αλλά όσοι τόλμησαν να εκφράσουν την διαφωνία τους εκ των υστέρων χαρακτηρίστηκαν προδότες και είχαν την ανάλογη αντιμετώπιση. Η εικόνα με τους μαχητές του ΕΛΑΣ την στιγμή που παραδίνουν τα όπλα τους και κλαίνε, καταγράφει με τον πιο δραματικό τρόπο αυτή την κατάσταση...
Αντιφατική και ασυνεπής είναι ο πιο ελαφρύς χαρακτηρισμός που μπορεί να αποδοθεί στη στάση όσων από την μια μεριά να προβάλουν σήμερα ως πολιτικό σχέδιο το όραμα ενός “νέου ΕΑΜ” και από την άλλη να κάνουν θετικές αναφορές στα κινήματα για “άμεση” δημοκρατία και καταγγέλλουν τους θεσμούς της ΕΕ ως αντιδημοκρατικούς γιατί - εκτός των άλλων - δεν λαμβάνουν υπόψη τους την θέληση των λαών της Ευρώπης..
(συνεχίζεται...)