Aπολύσεις στον όμιλο Μπόμπολα

ΔΗΛΩΣΗ ΑΓΓΕΛΟΥ ΧΑΓΙΟΥ

Για τις απολύσεις στον όμιλο Μπόμπολα

Καταδικάζουμε με τον πιο αποφασιστικό τρόπο την απόλυση των δημοσιογράφων Κώστα Σαρρή (υποψήφιο με την «Ανταρσία στο Λιμάνι», στο δήμο Πειραιά) και Σόνιας Χαϊμαντά από την εφημερίδα «Ημερησία». Οι απολύσεις αυτές εντάσσονται σε μια εκστρατεία διαμόρφωσης κλίματος κατατρομοκράτησης για να περάσει ένα νέο, ακόμα πιο άγριο, κύμα απολύσεων και περικοπών στον όμιλο Μπόμπολα και όχι μόνο.

Αποτελεί πλευρά της επίθεσης των εργοδοτών και του «μαύρου μετώπου» κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ στα δικαιώματα και τις ελευθερίες των εργαζομένων και του λαού, η οποία κλιμακώνεται μέσα στους χώρους εργασίας.

Απαιτούμε την ανάκληση των προκλητικών απολύσεων στην «Ημερησία», το σταμάτημα του συνολικού προγράμματος απολύσεων και περικοπών στα ΜΜΕ.

Άγγελος Χάγιος

Περιφερειακός Σύμβουλος Αττικής

Με την Αντικαπιταλιστική Ανατροπή – Ανταρσία σε κυβέρνηση – ΕΕ – ΔΝΤ. 

Ολόκληρη συζήτηση για την Άμεση Δημοκρατία που πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Συντάγματος στις 17/06/11

Αναδημοσιεύουμε όλη την συζήτηση για την Άμεση Δημοκρατία που πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Συντάγματος στις 17/06/11 από την επίσημη ιστοσελίδα της Συνέλευσης της Πλατείας Συντάγματος, λόγω του ιδιαίτερου ενδιαφέροντος που παρουσιάζει.  Υπενθυμίζουμε ότι στην εκδήλωση συμμετείχαν οι: Γιώργος Αναστασόπουλος, Δρ. Πολιτικής και Κοινωνικής Ιστορίας, ο Μανώλης Γλέζος, εγχείρημα Άμεσης Δημοκρατίας στην Απείρανθο Νάξου, ο Κώστας Δουζίνας, καθηγητής πολιτικής Φιλοσοφίας και Θεωρίας Δικαίου, ο Γιώργος Οικονόμου, Δρ. Φιλοσοφίας και ο Σταύρος Σταυρίδης, καθηγητής ΕΜΠ.

Η μονάδα των ΜΑΤ που έκανε την μεγαλύτερη οικονομία στα χημικά!

Προτείνουμε στον υπουργό ΥΠΕΚΑ να παρασημοφορήσει την ομάδα των ΜΑΤ για την ιδιαίτερη συμβολή της στην προστασία των πολιτών από τα χημικά:

ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΚΑΙ ΛΑΪΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ

Ένα κείμενο για διάλογο που έχει ανοίξει για την αναγκαιότητα συγκρότησης ενός Αριστερού και Λαϊκού Μετώπου αλλά και κάποιες σκέψεις για την καθοριστική συνεισφορά των πλατειών

Των  Στόμη Παγώνας

Κανελλή Δημήτρη

Χήτα Λάμπρου

Εννέα σημεία, για τις

«ΔΕΚΑ ΣΚΕΨΕΙΣ για την ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ»,

του ΜΕΤΩΠΟΥ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

(1. η μεγάλη καμπή)

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, ακριβώς λίγες ώρες πριν την ψηφοφορία στην βουλή για το μεσοπρόθεσμο αστικό οικονομικό προγραμματισμό, βρισκόμαστε στον πυρήνα της περιόδου «ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΚΑΜΠΗΣ» σύμφωνα με την διατύπωση του Στάθη Κουβελάκη.

Είναι η περίοδος της τεράστιας χρεοκοπίας της πολιτικής γραμμής της ελληνικής αστικής τάξης όπως αυτή για μια ολόκληρη περίοδο σχηματοποιήθηκε γύρω από την επιλογή του ευρώ. Ταυτόχρονα είναι η περίοδος της συνεπακόλουθης ανοιχτής πολιτικής κρίσης του αστικού πολιτικού συστήματος εξουσίας που οδήγησε σε αυτήν την κοινωνική και οικονομική χρεοκοπία. Κυρίως όμως είναι η περίοδος όπου αυτή η πολιτική χρεοκοπία συνδυάζεται με μια εκρηκτική κατάσταση πολιτικής ανάπτυξης του λαϊκού κινήματος.

Πρόκειται για την πλέον συμβολική αλλά και ουσιαστική κορύφωση της ταξικής αναμέτρησης, όπου η πολιτικά ανεξάρτητη λαϊκή συνέλευση της πλατείας Συντάγματος με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες καλεί και συντονίζει τον λαϊκό αγώνα σε 48ωρη περικύκλωση της βουλής και απαιτεί την ειρηνική αλλά ταυτόχρονα και μαχητική παρεμπόδιση της ψήφισης του μεσοπρόθεσμου αστικού προγραμματισμού. Δεν υπάρχει άλλος πιο ρητός και πιο εναργής τρόπος ώστε να διατυπωθεί η διάθεση αλλά και η αποφασιστικότητα του λαϊκού κινήματος, να οδηγήσει, να εκβιάσει και εν τελεί να εξαναγκάσει στην συνολική ανατροπή του σημερινού πολιτικού συστήματος.

(2. η κρίση της αριστεράς)

Στον πυρήνα όμως της κρίσης του αστικού πολιτικού συστήματος εξουσίας, βρίσκεται και η κρίση της αριστεράς, που σε όλες της τις εκδοχές, δεν μπορεί να δώσει πολιτική διέξοδο και προοπτική στην πάλη του λαού.

Η αριστερά σήμερα δεν βρίσκει διέξοδο

• είτε στην εκδοχή της φιλοευρωπαϊκής πρότασης και της κοινωνικά ήπιας κυβερνητικής εφεδρείας
• είτε στην εκδοχή των κομματικοποιημένων κινημάτων και της υπερβατικής υπεραριστερής μελλοντολογίας που τελικά οδηγεί σε κοινωνική υποχώρηση και συντηρητισμό
• είτε στην εκδοχή της αυτοπεριχαράκωσης, του αγωνιστικού βερμπαλισμού, της αυτοαναφορικότητας και της μεταφυσικής αντίληψης του πολιτικού προγραμματισμού, όπου τα ζητούμενα τίθενται ως προϋποθέσεις

Συνεπώς η αστείρευτη αγωνιστικότητα και αποφασιστικότητα που αποδεικνύει ο αγώνας του λαού σήμερα σε μια ιστορικά πρωτόγνωρη ακολουθία, μαζικότητα, διάρκεια και ένταση κινητοποιήσεων αποκτά τεράστια κρουστική δύναμη γιατί καταφέρνει να συνδυάζει και μια βαθιά πολιτική ωριμότητα

Μια ωριμότητα που οδηγεί το λαϊκό κίνημα στο να αντιπαρέρχεται όχι μόνο τους βασικούς ιδεολογικούς και πολιτικούς πυλώνες του αστικού πολιτικού δικομματισμού αλλά και τον βαθιά υποταχτικό χαρακτήρα των βασικών ΔΟΓΜΑΤΩΝ της αριστεράς όπως αυτά ιστορικά έχουν διαμορφωθεί κάτω από τις σχέσεις καθορισμού που ασκεί στην αριστερά η αστική εξουσία και κυριαρχία.

Το σημείο αυτό της απονομιμοποίησης, όχι μονάχα της αστικής πολιτικής γραμμής αλλά και των κυρίαρχων δογμάτων της αριστεράς, είναι ορόσημο για την ιστορία της πάλης του λαού μας. Είναι μια στιγμή που αποσυνθέτει και ταυτόχρονα επαναχαράσσει τις διαχωριστικές γραμμές της αριστεράς στον τόπο μας.

Άλλη μια μαγική νύχτα στην πλατεία Συντάγματος

Στις 15 Ιούνη ήταν η πρώτη δοκιμασία για το κίνημα της 25ης Μάη απέναντι στη συντονισμένη επίθεση που εξαπέλυσαν εναντίον του οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του κράτους και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Τότε στο κείμενό μας “Της μέρας τα καμώματα τα βλέπει η ...νύχτα και γελάει!" καταλήγαμε: Αυτό το κίνημα απέδειξε ότι είναι ο ώριμος καρπός που φύτρωσε από τον σπόρο του “Δεκέμβρη” στην λαϊκή συνείδηση...

Χθες όμως έγινε η γενική επίθεση του κράτους ενάντια στο κίνημα της 25ης Μάη. Όμως ο κόσμος ήταν προετοιμασμένος για τον χημικό πόλεμο και αποφασισμένος να ξαναπάρει πίσω την πλατεία. Και την ξαναπήρε.

Η μάχη δεν κρίθηκε στο “στρατιωτικό” πεδίο. Το κράτος δεν μπόρεσε να κάμψει το φρόνημα των χιλιάδων διαδηλωτών με την επίδειξη της δύναμης καταστολής που διαθέτει. Γι αυτό και εξαναγκάστηκε να κάνει διευρυμένη χρήση βίας. Όμως το μαχαίρι της βίας είναι δίκοπο. Η απρόκλητη και αναίτια βία προκαλεί μερικές φορές αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα και κάνει τον κόσμο να εξεγείρεται εναντίον της και να την αψηφά...

Ήδη η Κυβέρνηση σε αυτό το επίπεδο έχει γελοιοποιηθεί: Ο νόμος που ψήφισε για να ποινικοποιεί την χρήση προστατευτικής μάσκας πήγε στα σκουπίδια αφού αν συνελάμβανε αυτές τις μέρες τους παραβάτες, θα έπρεπε να γεμίσει αρκετά γήπεδα!

Χθες ήταν άλλη μια μαγική νύχτα στην πλατεία και στους γύρω δρόμους. Το κίνημα της 25ης Μάη είναι ζωντανό και είναι ακόμα εκεί:

( Οι φωτογραφίες είναι από τις συλλογές: Greece Protest Photos 3  και Greece Protest Photos 4 )

Το τέλος του φόβου....

Το νέο κατάστημα της ATE bank επάνω στο οδόστρωμα της Πανεπιστημίου!

Ως γνωστόν, τα σχέδια της Τίνας Μπιρμπίλη για την πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου έχει αναλάβει να υλοποιήσει ένας νέος φορέας με επικεφαλής την ΤΡΑΜ ΑΕ. Αυτό το έργο προβλέπεται να υλοποιηθεί έως το 2014 με προϋπολογισμού περί τα 180 εκατομμύρια ευρώ.

Όμως ο Τραπεζικός τομέας - ο οποίος βρίσκεται πιο μπροστά στους σχεδιασμούς του από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ- είναι πανέτοιμος να συμβάλει στο κυβερνητικό έργο, συνδυάζοντας δημιουργικά της πολιτικές επιλογές της Τίνας Μπιρμπίλη με τις πολιτικές επιλογές του διαδόχου της Γιώργου Παπακωσταντίνου για την νομιμοποίηση των αυθαιρέτων κτισμάτων.

Χθες το βράδυ λοιπόν, με την κάλυψη των δυνάμεων καταστολής, συνεργεία της Αγροτικής Τράπεζας άρχισαν τις εργασίες οικοδόμησης νέου καταστήματος καταλαμβάνοντας τμήμα του οδοστρώματος της οδού Πανεπιστημίου! Με αυτό τον τρόπο και υλοποιούν την κατεύθυνση της αλλαγής χρήσης της οδού πανεπιστημίου, αφού οι πελάτες της ΑΤΕ δεν θα εισέρχονται εντός του νέου καταστήματος με τα αυτοκίνητά τους αλλά με τα πόδια τους, αλλά και η τράπεζα θα συμβάλει στην ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας αφού θα μπορεί πλέον να νομιμοποιήσει το αυθαίρετο κτίσμα της πληρώνοντας το ανάλογο αντίτιμο που θα προβλέπει ο νέος νόμος του κ. Παπακωσταντίνου.

Στο παρακάτω video παρουσιάζουμε εικόνες από την ανέγερση αυτού του νέου καταστήματος της ΑΤΕ:

Εικόνες από την 1η μέρα της 48ωρης Γενικής Απεργίας

1. Οι ελιγμοί του ΠΑΜΕ στην Πλατεία Συντάγματος

Το ΠΑΜΕ μετά την συγκέντρωση που είχε στις 6.00 μ.μ. στις στήλες του Ολυμπίου Διός αποφάσισε να ανηφορίζει στην Πλατεία Συντάγματος. Όταν έφτασε, ο κόσμος που ήταν εκεί και προσπαθούσε να καθαρίζει την Πλατεία και το οδόστρωμα της Αμαλίας από τα δακρυγόνα, το υποδέχτηκε με χειροκροτήματα και επευφημίες. Αφού παρέμεινε περίπου ένα δεκάλεπτο αποφάσισε να υποχωρήσει. Τότε ο ίδιος κόσμος που προηγούμενα επιδοκίμαζε την παρουσία του στο Σύνταγμα, άρχισε τις αποδοκιμασίες...

2. Παίζοντας μπάλα στην Πλατεία

Μερικοί δεν το βάζουν κάτω. Εκτός από το να προσφέρεις λουλούδια στα ΜΑΤ ή να χορεύεις, υπάρχουν και άλλοι τρόποι αντίδρασης στην κρατική καταστολή. Tο "παιχνίδι" είναι παρόν, ακόμα και κάτω από αποπνιχτικές συνθήκες...

Ζωντανές μεταδόσεις από τις κινητοποιήσεις στις 28 και 29 Ιουνίου

Ζωντανή μετάδοση από την ιστοσελίδα της Συνέλευση της Πλατείας Συντάγματος, εδώ:

Video clips at Ustream

Συνεχής ενημέρωση και σχολιασμός, εδώ:

Η τρομοκρατία των σκυμμένων και οι όρθιοι της πλατείας

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα //ΠαραλληλοΓράφος//

του Γαλαξιάρχη

Γιωργάκη μην πας πλατεία.

Εκεί κάνουν άσχημες χειρονομίες.

Όσο πλησιάζουμε στο κρίσιμο διήμερο της ψήφισης του μεσοπρόθεσμου, τόσο κλιμακώνεται η επίθεση των πολιτικών και μιντιακών ταγών του καθεστώτος, καθώς και της πνευματικής ολιγαρχίας που έχει συστρατευτεί (αν όχι επιστρατευτεί) με το αστικό στρατόπεδο. Αν μέχρι πριν λίγες εβδομάδες υπήρχαν ακόμη άνθρωποι που θεωρούσαν ότι ο όρος “ταξικός πόλεμος” είναι μία ξύλινη έκφραση μηδενιστικού μίσους της Αριστεράς, θα πρέπει λογικά να έχουν αρχίσει να αναθεωρούν. Αν πάλι όχι, καλό θα είναι να ρίξουν μία ματιά -και με ψυχραιμία- στα όσα γράφουν και εκστομίζουν εναντίον του λαϊκού παράγοντα, και να παρατηρήσει ποιοι και πώς εκφράζουν τις ίδιες απόψεις και εξυπηρετούν τα ίδια συμφέροντα. Δεν χρειάζεται να εντρυφήσουν στα απόκρυφα της μαρξιστικής θεολογίας. Τα μόνα που απαιτούνται είναι λίγα ελληνικούλια, λίγο παραπάνω καθαρό μυαλό και ακόμη περισσότερη ψυχραιμία.

Πρώτα από όλα, αυτό που διαπιστώνεται διά γυμνού οφθαλμού είναι ότι ο οικονομικός φιλελευθερισμός δεν συνάδει με τη δημοκρατία. Για την ακρίβεια, την απεχθάνεται στην ουσία της (και η ουσία της δημοκρατίας δεν είναι “το δικαίωμα να φωνάξεις το σύντροφο Μπρέζνιεφ μαλάκα στην Κόκκινη Πλατεία” όπως έλεγε και ο Βαλαβανίδης ως επικεφαλής του Α2 στο “Λούφα και Παραλλαγή”). Ο λαϊκός παράγοντας, καθώς ενσωματώνει την εργατική τάξη και τα συμφέροντά της, αποτελεί ενοχλητικό ανάχωμα σε περίοδο συστημικής κρίσης. Έτσι, επιστρατεύονται τα ευφυολογήματα του “ανόητου”, “αφελούς”, “απαίδευτου” αλλά και “ένοχου λαού”. Δεν μπορεί και δεν πρέπει να ελέγξει την εξουσία και όποιος επικαλείται τέτοια πράγματα ανήκει στις σκοτεινές και οπισθοδρομικές δυνάμεις του “λαϊκισμού”. Ακόμη και η ελάχιστη αντίδραση στην ταξικότατη επιδρομή(βλ. απολύσεις, μειώσεις μισθών, κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων, υπερφορολόγηση μισθωτών, απονέκρωση του κοινωνικού κράτους, ξεπούλημα των δημόσιων υποδομών) βαφτίζεται προσπάθεια επιτάχυνσης της χρεοκοπίας (σ.σ. κάτι όχι εντελώς λανθασμένο, αρκεί να νοηματοδοτηθεί σωστά ο όρος “χρεοκοπία”, γιατί όντως κάποιοι πρέπει να χρεοκοπήσουν μία και καλή). Στην κορύφωσή της, η ξετσιπωσιά της εξουσίας, θα τους κολλήσει τη δική της ρετσινιά (βλ. οι απεργοί επιδιώκουν τη συντήρηση του διαπλεκόμενου κράτος), τη στιγμή που οι διαδηλωτές, εμφανίζονται ούτε λίγο ούτε πολύ ως σύμμαχοι των κερδοσκόπων.