(Διόρθωση: το e-mail, όπως και η πρωτοβουλία που αναφέρεται στο παρακάτω κείμενο, δεν είναι των 3 συντρόφων του ΝΑΡ, αλλά πρωτοβουλία του ΝΑΡ στην οποία οι συγκεκριμένοι σύντροφοι έχουν αναλάβει τα επικοινωνιακά καθήκοντα. Ως εκ τούτου ζητούμε συγνώμη για αυτό το λάθος μας)
|
Η "γέννησις" της ...αριστερής πολιτικής |
Τρεις σύντροφοι από το ΝΑΡ με e-mail που κυκλοφορούν, μας ξάφνιασαν για την πρωτοτυπία της σκέψης τους, για την βαθιά ανάλυση της συγκυρίας και τις δημιουργικές τους προτάσεις που αγγίζουν το λαϊκό αίσθημα. Γράφουν λοιπόν:
"Σκεφτήκαμε ότι είναι αναγκαία όσο ποτέ η ανάληψη μιας πολιτικής πρωτοβουλίας η οποία θα στοχεύει στην εμφάνιση και συγκρότηση ενός ισχυρού πολιτικού ρεύματος που θα απαιτεί την έξοδο από την αιχμαλωσία του Ευρώ και τη συνολική ρήξη με την ΕΕ."
Μια τέτοια πρωτοβουλία χρειάζεται ο τόπος για να πάει μπροστά! Όμως θα θέλαμε να τους πληροφορήσουμε ότι έχουν ισχυρούς αντίπαλους, οι οποίοι ως συνεπείς Μαρξιστές /Λενινιστές βλέπουν πάντα την σχέση του πολιτικού με το οργανωτικό ζήτημα. Και το κυριότερο διδάσκονται από τα λάθη των άλλων, εφόσον δεν έχουν προλάβει να τα κάνουν οι ίδιοι. Γι αυτό βρίσκονται ένα βήμα πιο μπροστά, πράγμα εξάλλου το οποίο επαληθεύεται και από τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις της VPRC. Αναφερόμαστε στην ΣΠΙΘΑ, η οποία εδραιώνει την παρουσία της στην πολιτική σκηνή ακολουθώντας πιστά την ρήση του προέδρου Μάο “τα δύο δεν γίνονται ένα, αλλά το ένα γίνεται δύο”. Ίσως αυτή η πρακτική της πολιτικής της συγκρότησης είναι ένας λόγος για τον οποίο παθαίνουν ονειρώξεις ορισμένοι πρώην Μαοϊκοί με αυτό το εγχείρημα. Τώρα λοιπόν, μετά τον Καζάκη/Ληναίο, ήρθε και η σειρά του Γ. Καραμπελιά για να ξαλαφρώσει το κάρο από περιττά βάρη, ώστε να προχωρήσει με πιο γρήγορους ρυθμούς προς τον προορισμό του...
Η ΣΠΙΘΑ λοιπόν διδάχτηκε από τα λάθη του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχασε μόνον μια, αλλά τρεις ευκαιρίες για να είναι σήμερα η ηγεμονική δύναμη στο χώρο της Αριστεράς και όχι μόνο. Οι τρεις αυτές ευκαιρίες ήταν οι τρεις συνδιασκέψεις του, συνδιασκέψεις στις οποίες θα μπορούσε να είχε ξεκινήσει η αμεσοδημοκρατική του συγκρότηση ενός νέου σύγχρονου πολιτικού φορέα, σύμφωνα με τις απαιτήσεις των καιρών. Όμως η κυριαρχία των μηχανισμών αναπαραγωγής των πολιτικών μορφωμάτων που τον συγκροτούσαν ενάντια σε ανάγκες της υπέρβασης και της ανασύνθεσης, τον οδήγησαν στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα.
Η κατάσταση αυτή διαμορφώθηκε κάτω από την ομπρέλα της κρατικής επιχορήγησης, ομπρέλα ενίσχυσε στο έπακρο τις τάσεις αυτοσυντήρησης των γραφειοκρατικών μηχανισμών. Σήμερα μόνον τα λιγούρια αυτής της επιχορήγησης συμμετέχουν συντεταγμένα προς την 4η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η Συνδιάσκεψη ένα πραγματικό πρόβλημα έχει να λύσει: το πως θα αναδιανείμει την κρατική επιχορήγηση καθορίζοντας στο παρασκήνιο τα βουλευτιλίκια και άλλα παρεμφερή εκλογικά ζητήματα. Όμως, ούτε το “Μέτωπο ΑΑ” μπόρεσε να κάνει αυτή την υπέρβαση στο εσωτερικό του, υπέρβαση στην οποία εναντιώθηκε σύσσωμος ο ΣΥΡΙΖΑ...