Ποιοί είναι οι πραγματικοί Άρχοντες της Πολιτικής;

(Διόρθωση: το e-mail, όπως και η πρωτοβουλία  που αναφέρεται στο παρακάτω κείμενο,  δεν είναι των 3 συντρόφων του ΝΑΡ,  αλλά πρωτοβουλία του ΝΑΡ στην οποία οι συγκεκριμένοι σύντροφοι έχουν αναλάβει τα επικοινωνιακά καθήκοντα. Ως εκ τούτου ζητούμε συγνώμη για αυτό το λάθος μας)

Η "γέννησις" της ...αριστερής πολιτικής

Τρεις σύντροφοι από το ΝΑΡ με e-mail που κυκλοφορούν, μας ξάφνιασαν για την πρωτοτυπία της σκέψης τους, για την βαθιά ανάλυση της συγκυρίας και τις δημιουργικές τους προτάσεις που αγγίζουν το λαϊκό αίσθημα. Γράφουν λοιπόν:

"Σκεφτήκαμε ότι είναι αναγκαία όσο ποτέ η ανάληψη μιας πολιτικής πρωτοβουλίας η οποία θα στοχεύει στην εμφάνιση και συγκρότηση ενός ισχυρού πολιτικού ρεύματος που θα απαιτεί την έξοδο από την αιχμαλωσία του Ευρώ και τη συνολική ρήξη με την ΕΕ."

Μια τέτοια πρωτοβουλία χρειάζεται ο τόπος για να πάει μπροστά! Όμως θα θέλαμε να τους πληροφορήσουμε ότι έχουν ισχυρούς αντίπαλους, οι οποίοι ως συνεπείς Μαρξιστές /Λενινιστές βλέπουν πάντα την σχέση του πολιτικού με το οργανωτικό ζήτημα. Και το κυριότερο διδάσκονται από τα λάθη των άλλων, εφόσον δεν έχουν προλάβει να τα κάνουν οι ίδιοι. Γι αυτό βρίσκονται ένα βήμα πιο μπροστά, πράγμα εξάλλου το οποίο επαληθεύεται και από τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις της VPRC. Αναφερόμαστε στην ΣΠΙΘΑ, η οποία εδραιώνει την παρουσία της στην πολιτική σκηνή ακολουθώντας πιστά την ρήση του προέδρου Μάο “τα δύο δεν γίνονται ένα, αλλά το ένα γίνεται δύο”. Ίσως αυτή η πρακτική της πολιτικής της συγκρότησης είναι ένας λόγος για τον οποίο παθαίνουν ονειρώξεις ορισμένοι πρώην Μαοϊκοί με αυτό το εγχείρημα. Τώρα λοιπόν, μετά τον Καζάκη/Ληναίο, ήρθε και η σειρά του Γ. Καραμπελιά  για να ξαλαφρώσει το κάρο από περιττά βάρη, ώστε να προχωρήσει με πιο γρήγορους ρυθμούς προς τον προορισμό του...

Η ΣΠΙΘΑ λοιπόν διδάχτηκε από τα λάθη του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχασε μόνον μια, αλλά τρεις ευκαιρίες για να είναι σήμερα η ηγεμονική δύναμη στο χώρο της Αριστεράς και όχι μόνο. Οι τρεις αυτές ευκαιρίες ήταν οι τρεις συνδιασκέψεις του, συνδιασκέψεις στις οποίες θα μπορούσε να είχε ξεκινήσει η αμεσοδημοκρατική του συγκρότηση ενός νέου σύγχρονου πολιτικού φορέα, σύμφωνα με τις απαιτήσεις των καιρών. Όμως η κυριαρχία των μηχανισμών αναπαραγωγής των πολιτικών μορφωμάτων που τον συγκροτούσαν ενάντια σε ανάγκες της υπέρβασης και της ανασύνθεσης, τον οδήγησαν στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα.

Η κατάσταση αυτή διαμορφώθηκε κάτω από την ομπρέλα της κρατικής επιχορήγησης, ομπρέλα ενίσχυσε στο έπακρο τις τάσεις αυτοσυντήρησης των γραφειοκρατικών μηχανισμών. Σήμερα μόνον τα λιγούρια αυτής της επιχορήγησης συμμετέχουν συντεταγμένα προς την 4η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η Συνδιάσκεψη ένα πραγματικό πρόβλημα έχει να λύσει: το πως θα αναδιανείμει την κρατική επιχορήγηση καθορίζοντας στο παρασκήνιο τα βουλευτιλίκια και άλλα παρεμφερή εκλογικά ζητήματα. Όμως, ούτε το “Μέτωπο ΑΑ” μπόρεσε να κάνει αυτή την υπέρβαση στο εσωτερικό του, υπέρβαση στην οποία εναντιώθηκε σύσσωμος  ο ΣΥΡΙΖΑ...

Η ΣΠΙΘΑ λοιπόν, αξιοποιώντας τα λάθη του ΣΥΡΙΖΑ, έρχεται να δώσει την δική της απάντηση. Αναδημοσιεύουμε ένα απόσπασμα από το κείμενο "ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ- ΚΙΝΗΜΑ ΛΑΟΥ!", που δημοσιεύεται στην επίσημη ιστοσελίδα της:

Ας πάρουμε, για παράδειγμα, τον όρο «άμεση δημοκρατία».

Αν αναλογισθούμε τον τρόπο λειτουργίας της Δημοκρατίας επί Κλεισθένη θα διαπιστώσουμε ότι για να λειτουργήσει πρακτικά η άμεση δημοκρατία, δηλαδή  η Βουλή των πεντακοσίων (ετήσια θητεία) και η Εκκλησία του Δήμου (συνερχόταν κάθε 40 μέρες με κατώτατο όριο απαρτίας 6000 πολίτες), κατέστη αναγκαία  η κλήρωση. Με την κλήρωση, ένας  πολίτης  της Αθήνας (άνδρας ηλικίας άνω των 30) μπορούσε να γίνει Βουλευτής τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του.  Συνεπώς, για όλο το υπόλοιπο διάστημα η Βουλή λειτουργούσε για τον συγκεκριμένο πολίτη αντιπροσωπευτικά. Πιο άμεσο χαρακτήρα είχε βέβαια η Εκκλησία του Δήμου. Όμως, αν σκεφτούμε τα σημερινά πληθυσμιακά μεγέθη, τότε βλέπουμε πως από λειτουργική-πρακτική άποψη η σύνθεση άμεσης και έμμεσης δημοκρατίας δεν είναι μόνο αναγκαία αλλά αναπόφευκτη. Μάλιστα ο μαθηματικός νόμος που διέπει τη σύνθεση αυτή έχει ανακαλυφτεί και ανακοινωθεί στην επιστημονική κοινότητα πριν τρία χρόνια και έχει δημοσιευτεί επίσης στην ιστοσελίδα της ΚΑΠ (παρατηρήσεις και απαντήσεις για τη δημοσίευση στο http://heltios-science.blogspot.com/2011/05/blog-post_3532.html).

Ο νόμος αυτός δίνει τον ελάχιστο αριθμό ατόμων που απαιτούνται προκειμένου να εκπροσωπηθεί ένα σύνολο ανθρώπων. Το σύνολο αυτό δεν είναι ανάγκη να θεωρηθεί συμπαγές (m=1). Μπορεί να θεωρηθεί σύνολο διαφοροποιημένο, από την όποια σκοπιά εμείς επιλέξουμε για να το δούμε - γεωγραφική, ηλικιακή, κοκ (m>1).

Αν χρησιμοποιήσουμε τον νόμο αυτό, φτάνουμε στο απλό ερώτημα: Ποιο πράγμα έχει για μας μεγαλύτερη σημασία: Το εάν θα ψηφιστεί ή θα κληρωθεί κάποιος από εμάς να γίνει προσωρινά  «βουλευτής», δηλαδή «σπιθίτης-εκπρόσωπος» σε κάποιο επίπεδο (λ.χ. σε επίπεδο πόλης), ή το  εάν θα υπάρχει  εξασφαλισμένη διαρκής εκπροσώπηση των ιδεών ή των ενδιαφερόντων της ΣΠΙΘΑΣ στην οποία έκαστος από εμάς ανήκει;

Με τόσο ..."προχωρημένο" προβληματισμό, που έχει προχωρήσει παρασάγγες μπροστά από την “σκέψη” των τριών συντρόφων του ΝΑΡ, δεν είναι δυνατόν να απορεί κανείς γιατί η ΣΠΙΘΑ έχει τόσο μεγάλη απήχηση στα λαϊκά στρώματα, και ιδιαίτερα στους αριστερούς που έχουν απογοητευτεί από τα κόμματα που ψήφιζαν τα προηγούμενα χρόνια...

Εξάλλου, όπως δηλώνει ο Άρχοντας της ΣΠΙΘΑΣ, το πιο σημαντικό απ' όλα είναι η ιδεολογική καθαρότητα! Γιαυτό, αναλαμβάνει ο ίδιος αυτό το δύσκολο καθήκον, όπως δηλώνει στο κείμενό του "ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ, ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ":

"Ως ιδρυτής της Κίνησης επιβλέπω προσωπικά τη διατήρηση της ιδεολογικής καθαρότητας"...