Να γιατί φύγαμε απο το Σύνταγμα...

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα @φορμή 

 

Θαυμάστε το πρωτοσέλιδο του προχθεσινού Ριζοσπάστη. Βρήκαν την λύση για να ξεφύγουν από την πίεση που δέχονται απο μέλη και οπαδούς τους, για την απομόνωσή τους και την άρον άρον φυγή τους από το Σύνταγμα. Έτσι κι αλλιώς εάν γινόταν κάτι θα έλεγαν εμείς το είχαμε προαναγγείλει, ενώ τώρα που δεν έγινε θα πουν ότι με την παρέμβασή τους απεφεύχθη. Τώρα τι σχέση έχουν τα επεισόδια στον αγώνα του ολυμπιακού με την απεργιακή κινητοποίηση μόνο αυτοί το ξέρουν…

Τρίτη 22 Φλεβάρη 2011 – αριθ. φύλλου: 10899

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΧΕΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ

Ετοιμάζουν προβοκάτσια στην απεργία

Τα γεγονότα του Σαββάτου, στον αγώνα Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού, έχουν σχέση με ομάδες «φιλάθλων» που χρησιμοποιούνται γενικότερα στην κοινωνία, στις διαδηλώσεις, ως ομάδες προβοκατόρων. Πρόβα τζενεράλε τέτοιων ομάδων έγινε το Σάββατο το βράδυ με αποστολή την οργάνωση προβοκάτσιας στη μεθαυριανή απεργία. Η κυβέρνηση ξέρει και έχει την ευθύνη.

Rizopastis.gr

Με αφορμή λοιπόν αυτό το σχόλιο της "@φορμή" - αν και δεν είμαστε υπέρμαχοι της μιας μοναδικής και “αντικειμενικής” αλήθειας, όπως είναι το ΚΚΕ - θα χρησιμοποιήσουμε αυτόν τον χαρακτηρισμό για να αξιολογήσουμε μια άλλη πολιτική πρακτική του. Το ΚΚΕ αντικειμενικά στηρίζει την κυβέρνηση με την πρακτική που κρατάει στο συνδικαλιστικό κίνημα των εργαζομένων στα ΜΜΜ (Μέσα Μαζικής Μεταφοράς). 

Λοιπόν σε κάθε Γενική Απεργία στηρίζει την γραμμή να απεργούν, ώστε να μην υπάρχει τρόπος να κατέβει κόσμος στις πορείες και στις διαδηλώσεις που γίνονται αυτές τις ημέρες, γιατί γνωρίζει ότι όλος αυτός ο κόσμος δεν θα πάει στην δική του συγκέντρωση. Βέβαια για τους οπαδούς και τα μέλη του φροντίζει να μισθώνει μεταφορικά μέσα με χρήματα από το κομματικό ταμείο...

Ενημέρωση από την σημερινή διαδήλωση στην ΑΘΗΝΑ

Σήμερα πραγματοποιήθηκε μια από τις πιο μαζικές και πιο μαχητικές διαδηλώσεις των τελευταίων χρόνων στην ΑΘΗΝΑ. Αρκετός κόσμος προσπάθησε να παραμείνει στην πλατεία Συντάγματος παρά τις επανειλημμένες επιθέσεις της αστυνομίας να διαλύσει την συγκέντρωση. Στις 17:00 αρκετές οργανωμένες δυνάμεις πήραν τα πανό τους και έφυγαν με διαδήλωση προς την Πανεπιστημίου. Στις 18:30 η Αστυνομία επιτέθηκε σε όσους είχαν απομείνει και καθάρισε την περιοχή ψεκάζοντας και δέρνοντας όποιον έβρισκε μπροστά της.

Αναδημοσιεύουμε από την ιστοσελίδα της ΠΑΣΑ, μια μαρτυρία συντρόφου από την Πλατεία Συντάγματος:

Σύνταγμα, 23/2/2011

Τρέμω ακόμα. Σήμερα, όταν έφτασε η πορεία στο Σύνταγμα, μερικές εκατοντάδες άνθρωποι μείναμε μπροστά από τη Βουλή. Σύντομα ήμασταν πάνω από 5.000 άτομα. Αρκετές αριστερές οργανώσεις δεν στήριξαν καθόλου την προσπάθειά μας. Κατά τις 17:00, και ενώ είχε μείνει πολύς κόσμος (όχι πέντε χιλιάδες αλλά σίγουρα πάνω από τους μισούς), ενώ λέγαμε να μη φύγει κανείς και από τα σωματεία μάς έλεγαν ότι περιμένουν μικροφωνική για να γίνει συναυλία και να μαζευτεί κι άλλος κόσμος, σχεδόν όλες οι οργανώσεις πήραν τα πανό τους και έφυγαν. Μείναμε 500 άτομα. Πεντακόσιοι, πλην όμως αποφασισμένοι να κρατήσουμε την κατάληψη. Ανάψαμε δυο φωτιές, κάτσαμε γύρω τους και φωνάζαμε, ειρηνικά, συνθήματα. Όλες τις ώρες που ήμασταν εκεί, κάθε λίγο η ατμόσφαιρα γέμιζε δακρυγόνα – είτε με αφορμή μικροαψιμαχίες, είτε από επεισόδια σε διπλανούς δρόμους, τα οποία καταλαβαίναμε μόνο από το τσούξιμο στα μάτια και στο λαιμό… Γύρω στις 18:30, ενώ είχαμε μείνει κάπου 400 άτομα και τραγουδούσαμε το “πότε θα κάνει ξαστεριά” γύρω από τη φωτιά, τα ΜΑΤ μάς πλευρίζουν από τρεις μεριές. Μείναμε ψύχραιμοι. Άλλωστε δεν κάναμε τίποτα παράνομο ή επικίνδυνο για τη σωματική ακεραιότητα κανενός: καθόμασταν ειρηνικά οκλαδόν γύρω από τη φωτιά και τραγουδούσαμε, εξασκώντας το δικαίωμά μας να διαδηλώνουμε για όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας (και πάνω μας), για την κλεμένη μας αξιοπρέπεια, για το αμφίβολο μέλλον μας. Ξαφνικά τα ΜΑΤ, που είχαν έρθει στο μισό μέτρο μπροστά από τους καθιστούς διαδηλωτές, αρχίζουν να μας ψεκάζουν εντελώς απρόκλητα στο πρόσωπο. Μία, δύο, τρεις φορές, μέχρι να αναγκαστούμε να σηκωθούμε. Τότε αρχίζουν να μας χτυπάνε με τα γκλομπ! Άοπλους διαδηλωτές, που το μόνο που κάναμε ήταν να κάθομαστε οκλαδόν και να τραγουδάμε… Παιδια αλλά και ανθρώπους ίδιας ηλικίας με τους γονείς τους. Όχι, δεν είναι κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί. Αλλά αρνούμαι να το συνηθίσω, αρνούμαι να δεχτώ το φασισμό και την ωμή βία, την ωμή τρομοκρατία ως κάτι φυσιολογικό και αναμενόμενο… Έχουμε φασισμό, εδώ, τώρα, δίπλα μας, έχουμε χούντα, το έχουμε καταλάβει;

Η δημοκρατία σας βρωμάει δακρυγόνο…

Πάνος Δαμέλος

23/2/2011

Ένα video από τις "μάχες" που δόθηκαν στην πλατεία Συντάγματος:

Δηλώσεις του Α. Αλαβάνου για την σημερινή διαδήλωση:

Επίσης, εδώ: Αλέκος Αλαβάνος: Η κυβέρνηση αισθάνεται πανικό για την πλατεία Συντάγματος»

ΑΛ. ΑΛΑΒΑΝΟΣ: «ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΜΕ- ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ»

ΜΕΤΩΠΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 23 ΦΛΕΒΑΡΗ :

ΑΛ. ΑΛΑΒΑΝΟΣ: «ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΜΕ- ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ»

«Οι εξελίξεις στις χώρες του Νότου της Μεσογείου δείχνουν τον δρόμο για τις χώρες του Βορρά της,

Κανένα καθεστώς, ακόμα κι αν πρόκειται για χούντα όπως στην Τυνησία,

Καμία κυβέρνηση, ακόμα κι αν είναι στην εξουσία δεκαετίες όπως στην Αίγυπτο,

Καμία πολιτική, ακόμα κι αν πρόκειται για την ιμπεριαλιστική πολιτική μιας συμμαχικής ζώνης αραβικών κυβερνήσεων προς το Ισραήλ,

Καμία αγορά, ακόμα κι αν πρόκειται για την αγορά πετρελαίου:

Δεν μπορεί να σταθεί απέναντι στην εξέγερση ενός ενωμένου λαού.

Καταρρέουν σα χάρτινος πύργος.

Σα χάρτινος πύργος κι εδώ, στη περιφέρεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μπορούν να καταρρεύσουν :

Το καθεστώς του Συμφώνου Σταθερότητας, ακόμη κι αν έχει πίσω του όλες τις ευρωπαϊκές τράπεζες.

Οι κυβερνήσεις χωρών που ξεριζώνεται το Κοινωνικό Κράτος, ακόμα κι αν έχουν τη στήριξη μεγάλων δυνάμεων όπως η Γερμανία ή η Γαλλία.

Η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ακόμα κι αν μέχρι σήμερα έχει καταφέρει να υπερκεράσει τις λαϊκές αντιδράσεις.

Η αγορά των τοκογλυφικών κεφαλαίων, ακόμα κι αν κυριαρχούν σήμερα σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η οργή ενός λαού χωρίς παρόν, μιας χώρας χωρίς αξιοπρέπεια, μιας νεολαίας χωρίς μέλλον έχει φθάσει στο χείλος του ποτηριού. Ξεχειλίζει.

Η Ελλάδα έχει κι αυτή νεολαία. Με το δικαίωμα στις σπουδές, στην εργασία, στη ζωή, στην ελπίδα.

Η απεργία στις 23 Φλεβάρη είναι μεγάλη μέρα.

Ένα ποτάμι θα πλημμυρίσει την πρωτεύουσα.

Δεν θα επιτρέψει σε μια υπόλογη και υποταγμένη κυβέρνηση, τοποτηρητή του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, τελματωμένη μέσα στα ψεύδη και τα αδιέξοδα, να αντιμετωπίσει ένα ενωμένο λαό με την πρόκληση και την υποκίνηση της βίας.

Ο ελληνικός λαός έχει βγάλει μαθήματα από τις αιγυπτιακές εξελίξεις. Η βία ήταν το τελευταίο κόλπο της κυβέρνησης Μουμπάρακ. Η μαχητική, σταθερή, επίμονη στην ειρηνική κινητοποίηση υπήρξε το ανίκητο όπλο της λαϊκής εξέγερσης.

Πλησιάζει η στιγμή.

Το Κάιρο έχει την πλατεία Ταχρίρ. Η Αθήνα έχει την πλατεία Συντάγματος.

Διαδηλώνουμε στο Σύνταγμα. Μένουμε στο Σύνταγμα.»

Να φύγει αμέσως η κυβέρνηση Παπανδρέου.

Αθήνα, 22/2/2011

Οι " θέσεις" του Μετώπου Α-Α και η πολιτική συγκυρία (Μέρος 2ο)

μια παρένθεση

Με αφορμή σχόλια αναγνωστών που υπερασπίζονται το κύρος της υποτιθέμενης επιστήμης της οικονομίας - πριν προχωρήσουμε στο 2ο μέρος του κειμένου - παραθέτουμε ένα σύντομο σχόλιο για αυτό το ζήτημα:

Τα “οικονομικά” ως επιστήμη διαχειρίζονται έννοιες όπως “ανάπτυξη”, “παραγωγή”, “ανταγωνιστικότητα” “πρόοδος” και άλλες παρόμοιες με το περιεχόμενο που προσδίδει σε αυτές ο αστισμός. Δεν είναι έννοιες “επιστημονικά” ουδέτερες αλλά έχουν συγκεκριμένο ταξικό περιεχόμενο. Δεν έχουν το ίδιο περιεχόμενο και για εκείνους που αγωνίζονται για ένα άλλο διαφορετικό κόσμο, με εκείνους που ενδιαφέρονται για την ευημερία του καπιταλισμού. Όταν διεκδικούμε την “ανάπτυξη” από την οπτική της αντικαπιταλιστικής προοπτικής, αναφερόμαστε σε κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που προσδιορίζεται ως “ανάπτυξη” από την την επιστήμη των “οικονομικών” και τους δείκτες που την καταγράφουν. Η δική μας “ανάπτυξη” δεν χωράει στους δείκτες της αστικής οικονομικής “επιστήμης”.

Ας σταθούμε σε μια έννοια που είναι από τις πιο συνηθισμένες στην οικονομική “επιστήμη”, το ΑΕΠ για να δείξουμε την ιδεολογική χρήση αυτού του όρου. Σε όσα “αριστερά” κείμενα λοιπόν αναφέρεται το ΑΕΠ, συνήθως χρησιμοποιείται ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που το χρησιμοποιεί και ο αστισμός στην επιχειρηματολογία του: η χρήση του υπονοεί ότι η αύξηση του ΑΕΠ είναι δείκτης θετικός για την χώρα και κατά συνέπεια και τον κόσμο της εργασίας, ενώ η μείωσή του είναι αρνητικός δείκτης για την χώρα και επομένως και τον κόσμο της εργασίας.

Όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως φαίνονται. Δυο χώρες που έχουν το ίδιο ΑΕΠ, το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων στην μία χώρα μπορεί να έχει τεράστιες διαφορές από την άλλη, γιατί αυτό προσδιορίζεται από το επίπεδο ανάπτυξης της ταξικής πάλης. Επίσης η άνοδος του ΑΕΠ δεν σημαίνει αναγκαστικά και βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του κόσμου της εργασίας. Συνήθως, όταν αυξάνει το ΑΕΠ ο κόσμος της εργασίας δεν κερδίζει τίποτα, ενώ όταν μειώνεται χάνει πολλά...

(μέρος 2ο)

Β. Για τις χαμένες "πατρίδες" του κεφαλαίου...

Την εποχή της παγκοσμιοποίησης το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα, ενώ έχει πατρίδα η εργατική δύναμη. Σε αυτή ακριβώς την διάκριση δομείται σήμερα ένας από τους πιο βασικούς μηχανισμούς επιβολής της κυριαρχίας του κεφαλαίου πάνω στην εργασία. Ας εξηγήσουμε σύντομα αυτή την θέση:

Όταν λέμε ότι το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα, εννοούμε ότι συγκροτείται με τρόπο που διασφαλίζει μια υπερεθνική κυριαρχία πέρα από τα κρατικές/εθνικές δεσμεύσεις. Η συγκρότηση αυτή παρέχει την δυνατότητα στο κεφάλαιο να ασκεί την δική του αυτόνομη πολιτική, έξω από κρατικούς και διακρατικούς μηχανισμούς. Αντίθετα, η εργασία οργανώνεται κατεξοχήν εντός των εθνικών κοινωνικών σχηματισμών και εκεί αναμετράτε με τον αντίπαλο. Προφανώς οι κρατικοί και διακρατικοί μηχανισμοί, όπως η Ε.Ε, το ΔΝΤ, είναι μηχανισμοί στην υπηρεσία των συμφερόντων του κεφαλαίου. Το γεγονός και μόνο ότι στην πρόσφατη κρίση ΕΚΤ στήριξε τις τράπεζες με χαμηλά επιτόκια και άλλες διευκολύνσεις σε αντίθεση με την πολιτική που κρατάει απέναντι στην στήριξη κρατών με προβλήματα χρέους, αρκεί να αποκαλυφθεί ο χαρακτήρας της πολιτικής αυτών των μηχανισμών.

Ο νεοφιλελευθερισμός, η κυρίαρχη πολιτική του αστισμού στην Δύση μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού - όπως επιγραμματικά κωδικοποιείται ως η “κυριαρχία των νόμων της αγοράς” και το “λιγότερο κράτος” - σημαίνει, εκτός των άλλων,  μείωση του κρατικού παρεμβατισμού στην οικονομία και περιορισμό του ρυθμιστικού ρόλου του κράτους στις ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, το κεφάλαιο αποκτά την δυνατότητα να ασκεί πολιτική άμεσα και δεν περιμένει πως αυτή θα διαμεσολαβηθεί μέσω των κρατικών μηχανισμών.

Η πολιτική αυτή ασκείται μέσω των “αγορών”. Το ίδιο το χρηματοπιστωτικό σύστημα λοιπόν, χωρίς την παρέμβαση μηχανισμών όπως Ε.Ε., ΔΝΤ κλπ , επιβλέπει την ικανότητα αλλά και την αποφασιστικότητα με την οποία οι κυρίαρχες τάξεις κάθε εθνικού κοινωνικού σχηματισμού απορυθμίζουν την αγορά εργασίας και μειώνουν το μερίδιο των μισθών στο ΑΕΠ, χειραγωγούν το συνδικαλιστικό κίνημα και εξασφαλίζουν την κοινωνική συναίνεση σε αυτές τις πολιτικές. Εάν οι «αγορές» εκτιμήσουν ότι οι συνθήκες που επικρατούν σε μια χώρα δεν διασφαλίζουν τις απαιτήσεις τους για το ποσοστό κέρδους ή ότι ο κόσμος της εργασίας εξεγείρεται και δεν συναινεί καρτερικά σε αυτές τις πολιτικές, τιμωρούν αυτή την χώρα με μαζική εκροή κεφαλαίων, με άνοδο των επιτοκίων και με όποιον άλλον τρόπο βρουν πρόσφορο Αυτή ακριβώς η λειτουργία των “αγορών” συγκροτεί ένα διακριτό μηχανισμό επιβολής της υπερεθνικής κυριαρχίας του κεφάλαιου επί της αγοράς της εργασίας, ο οποίος επιβάλει την πειθάρχηση του κόσμου της εργασίας στις απαιτήσεις της κεφαλαιοκρατικής οικονομίας.

Θεωρούμε ότι η πολιτική σημασία αυτής της θέσης είναι σημαντική σε σχέση με τις προτάσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης του χρέους της χώρας μας και τις εναλλακτικές πολιτικές που προτείνονται. Με δεδομένο ότι η ΕΚΤ δεν έχει το δικαίωμα να αγοράσει το χρέος των χωρών μελών, όπως έχει το δικαίωμα να δανείσει τις τράπεζες της ευρωζώνης με ιδιαίτερα χαμηλό επιτόκιο (1%), τα ευρωπαϊκά κράτη είναι αναγκασμένα να χρηματοδοτούν το χρέος τους από τις διεθνείς αγορές κεφαλαίου. Στην πραγματικότητα η Ε.Ε. κρατάει στάση Πόντιου Πιλάτου και ¨νίπτει τας χείρας της” παραδίδοντας την χώρα μας άμεσα στις αδηφάγες ορέξεις των αγορών που οδηγούν την χώρα στην χρεωκοπία, στερώντας της παράλληλα ένα μικρό προστατευτικό όπλο απέναντι σε αυτή την επίθεση. Αυτό το όπλο είναι η υποτίμηση του νομίσματος, η οποία δεν μπορεί να γίνει εφόσον η χώρα μας παραμένει στην ΟΝΕ. Όμως, δεν είναι ένα ισχυρό όπλο που μπορεί από μόνο του να βάλει φραγμό στην επιθετική πολιτική των “αγορών”. 

(συνεχίζεται...) 

Οι " θέσεις" του Μετώπου Α-Α και η πολιτική συγκυρία (Μέρος 1ο)

Αντί προλόγου

Το κείμενο αυτό γράφτηκε με αφορμή το σχέδιο πολιτικής απόφασης του ΜΑΑ, που δόθηκε στην δημοσιότητα την Τετάρτη, 16 Φεβρουαρίου 2011 με τον τίτλο: “ΕΝΝΙΑ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ”. Θα ακολουθήσουν κι άλλα. Η προσπάθεια δεν εξαντλείται ως κριτική αυτών των 9 θέσεων. Στην πραγματικότητα αποβλέπει αλλού: Να προβάλλει και να αναδείξει μερικά ζητήματα που αφορούν την συγκρότηση της αριστεράς του 21ου αιώνα, ζητήματα που ούτως ή άλλως δεν μπορούν να απαντηθούν στο άμεσο μέλλον. Παρ' όλα αυτά έχουν καθοριστική σημασία για την πολιτική μας δράση. Έχει σημασία σήμερα να οριοθετηθούμε από πολιτικές πρακτικές του παρελθόντος που πρέπει να απορριφθούν, όπως και να εντοπίσουμε τις αβεβαιότητες και τα διλήμματα που προκύπτουν από κενά της επαναστατικής θεωρίας, κενά τα οποία διευρύνονται όλο και περισσότερο τις τελευταίες δεκαετίες.

Στηρίζουμε το Μέτωπο Αλληλεγγύης & Ανατροπής ως ένα πολύτιμο συμβάν στα πολιτικά δρώμενα της αριστεράς στην χώρας μας. Αυτό το συμβάν πυροδοτήθηκε εντός του χώρου του ΣΥΡΙΖΑ. Το στοίχημα σήμερα είναι αν μπορεί να υπάρξει ως διακριτή αλλά και αυτόνομη πολιτική οντότητα. Ήδη έχει διαπράξει ορισμένες υπερβάσεις, οι οποίες δεν οφείλονται σε θεωρητικές και πολιτικές επεξεργασίες, αλλά με την πράξη του, όπως αυτή αποτυπώνεται σε στάσεις και ρήξεις πάνω σε συγκεκριμένα ζητήματα που κρίθηκαν στο παρελθόν εντός και εκτός του ΣΥΡΙΖΑ.

Τα σχέδια προγραμμάτων και οι διακηρύξεις - όχι μόνον του ΜΑΑ, αλλά και των άλλων πολιτικών σχηματισμών της Αριστεράς - είτε πρόκειται για αναλυτικές και συστηματικές καταγραφές, όπως το ογκώδες πρόγραμμα του ΣΥΝασπισμού, είτε πρόκειται για απλή παράθεση σημείων όπως τα 10 σημεία του ΣΥΡΙΖΑ, είναι πίσω από τις πολιτικές απαιτήσεις της συγκυρίας. Απαιτήσεις που δεν εξαντλούνται στην αναζήτηση ενός εναλλακτικού προγράμματος διαχείρισης της κρίσης. Αυτή η ανεπάρκεια είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους οι επιμέρους κοινωνικές ομάδες στις οποίες συνήθως απευθύνονται αυτές οι προγραμματικές διακηρύξεις, παραμένουν αδιάφορες απέναντί τους.

Η πολιτική δράση στους κοινωνικούς χώρους δεν εμπεδώνεται μέσω προγραμματικών διακηρύξεων αλλά ως εσωτερικό ενέργημα στα κινήματα και στους μαζικούς αγώνες. Όμως, ο ίδιος ο χώρος της πολιτικής έχει την δική του αυτονομία και δεν συγκροτείται ως μια αντανάκλαση της κοινωνικής πραγματικότητας και των αντιθέσεων που την διαπερνούν.

Α. Οι σχέσεις της πολιτικής και της οικονομικής εξουσίας

Προκαταλήψεις και δοξασίες αποτελούν το γενεσιουργό στοιχείο των πολιτικών προτάσεων που επιχειρούν να διατυπώσουν πολιτικοί μηχανισμοί της Αριστεράς, όσο και αν οι ίδιοι επικαλούνται τον “επιστημονικό σοσιαλισμό” ή γενικότερα την “επιστήμη”. Την εποχή του ΓΑΠ, της τρόικας και του ΔΝΤ γινόμαστε μάρτυρες ενός ιδιότυπου “οικονομισμού” της Αριστεράς, όπου όλοι προσπαθούν να στηρίξουν τα πολιτικά τους επιχειρήματα σε οικονομικές αναλύσεις και στα πορίσματα της οικονομικής επιστήμης. 

Η λεγόμενη “οικονομική επιστήμη”, δεν είναι επιστήμη, αλλά ένα σύνολο τεχνικών που ετεροκαθορίζονται από ποικίλες ιδεοληψίες. Δεν είναι μάλιστα - ως επιστήμη - ιδιαίτερα χρήσιμη ούτε στην εξουσία, ούτε στο κεφάλαιο, αφού δεν μπορεί να κάνει ασφαλείς προβλέψεις, ούτε καν εντός βραχυπρόθεσμων χρονικών ορίων. Οι μαύρες τρύπες στην θεωρία και στην πολιτική της Αριστεράς δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να καλυφθούν από τα "φώτα" αυτής της υποτιθέμενης επιστήμης

Θα αναφερθούμε σε ένα απλό παράδειγμα για να δείξουμε πώς ιδεοληψίες και προκαταλήψεις επικαθορίζουν τον τρόπο σκέψης των οικονομολόγων. Πριν λίγο καιρό είχε τύχει μιας πλατιάς δημοσιοποίησης ένα άρθρο του Θ. Μαριόλη – Κ. Παπουλή με τον τίτλο “ΤΑ ΔΙΑΠΛΑΝΗΤΙΚΑ ΧΡΕΗ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΤΟΥ ΣΕΙΡΙΟΥ” Η “Ίσκρα” μάλιστα έγραφε ότι αυτό το άρθρο:  “αποτελεί μια πολύ ενδιαφέρουσα και πρωτότυπη ανάλυση η οποία θα πρέπει να προσμετρηθεί σοβαρά τόσο στις θεωρήσεις όσο και στις προτάσεις της Αριστεράς για το χρέος και την οικονομία”. 

Οι συγγραφείς ξεκινάνε με ένα ερώτημα:

“Κάθε άνθρωπος, όμως, που δεν έχει χάσει τη λογική του αναρωτιέται: Αφού όλες, δήθεν, οι χώρες χρωστάνε, σε ποιον-ποιους χρωστάνε;” 

Η “λογική” που επικαλούνται στο ερώτημά τους οι συγγραφείς, παραπέμπει σε ένα σύστημα από ιδεοληψίες και προκαταλήψεις αναφορικά με το κράτος και το κεφάλαιο και τις μεταξύ τους σχέσεις. Στο εσωτερικού αυτού του ιδεολογικού πλαισίου, η δυνατότητα να χρωστάνε όλες οι χώρες του πλανήτη φαίνεται παράλογη και εξωφρενική. 

Η απάντηση όμως στο ερώτημα που θέτουν, για όποιον έχει μια άλλη θεώρηση των πραγμάτων – έξω από το δικό τους σύστημα ιδεοληψιών - είναι εξίσου προφανής: 

- Χρωστάνε στο κεφάλαιο!

Ο τρόπος με τον οποίο διατυπώνεται η ερώτηση, υπαινίσσεται ότι  κεφάλαιο και κράτος έχουν συνάψει σε κάθε χώρα “εθνικό” γάμο, ανάλογο με  αυτόν που περιέγραφαν τα εγχειρίδια της ακαδημίας των επιστημών της ΕΣΣΔ, τον “κρατικομονοπωλιακό” καπιταλισμό στα μέσα του περασμένου αιώνα. Για τους σοβιετικούς επιστήμονες εκείνης της εποχής αυτός ο γάμος δομούσε μια ισχυρή και “αγία” οικογένεια. Θεωρούσαν ότι και στην Δύση, το κεφάλαιο διαπλέκεται με το κράτος όπως ακριβώς διαπλέκονται τα κομμουνιστικά κόμματα με τους κρατικούς μηχανισμούς των ανατολικών χωρών εκείνης της εποχής: Ταυτίζεται δηλαδή η πολιτική με την οικονομική εξουσία. 

Οι επιστήμονες αυτοί δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι η οικογενειακή σχέση του κράτους με το κεφάλαιο στην Δύση είναι πιο ελεύθερη απ' ότι στο δικό τους σύστημα! Ούτε βέβαια ήταν δυνατόν να περάσει από την φαντασία τους ότι κάποτε θα έφτανε η εποχή της παγκοσμιοποίησης, όπου και οι καλύτερες οικογένειες θα γίνονταν μέτοχοι μιας γενικευμένης παρτούζας....

Αν πράγματι στον πλανήτη υπήρχαν μόνον παρόμοιες ενάρετες οικογένειες – όπως αυτές που φαντάζονται οι συγγραφείς του άρθρου - τότε θα ήταν δικαιολογημένο το ερώτημα τους. Όμως το κεφάλαιο είναι άπιστο και συνάπτει εξωσυζυγικούς δεσμούς, και όπως λέει η παροιμία, “αλλού τρώει, αλλού πίνει, αλλού πάει και το δίνει”

Γιατί τα λέμε όλα αυτά; Για να δείξουμε ότι δεν μπορούμε να κατανοήσουμε την σημερινή κρίση αν δεν έχουμε ορισμένες θέσεις για τον χαρακτήρα των αντιθέσεων που μαστίζουν το στρατόπεδο του αστισμού. Λαθεμένες αντιλήψεις που κουβαλάει από το παρελθόν η Αριστερά γίνονται σήμερα εμπόδιο στην ερμηνεία των πολιτικών διαχείρισης της κρίσης αλλά και των αντιθέσεων και αντιφάσεων που διαπερνούν αυτές τις πολιτικές. 

Η ταύτιση της πολιτικής με την οικονομική εξουσία όταν ως θεωρητικό κεκτημένο  χρησιμοποιείται σε ερμηνευτικά σχήματα της συγκυρίας οδηγεί σήμερα πολλές δυνάμεις της αριστεράς, σε προφανή πολιτικά αδιέξοδα. Οι σχηματικές αυτές αντιλήψεις αδυνατούν να ερμηνεύσουν τους ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς και συγκρούσεις στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Μια παγκοσμιοποίηση που έγινε κάτω από τις επιταγές του νεοφιλελευθερισμού. 

Πρόκειται για μια καπιταλιστική ολοκλήρωση που έγινε με την παραχώρηση ελευθεριών, δηλαδή «πολιτικών δικαιωμάτων» στο κεφάλαιο. Εξουσίες που άλλοτε είχαν κρατική ή διακρατική υπόσταση παραχωρούνται κυρίως στο χρηματοπιστωτικό σύστημα και δημιουργείται πλέον μια νέα παγκόσμια «αστική τάξη» με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που «αυτονομείται» από κρατικές και διακρατικές συγκροτήσεις.

(συνεχίζεται...)

Μπέρδεμα

Αναδημοσίευση από το Radical Desire

«Πείτε ότι είχαμε πόλεμο με την Τουρκία. Δεν θα πουλούσαμε κάτι; Έτσι και τώρα έχουμε πόλεμο. Να βάλουμε λοιπόν ένα όριο, ότι δεν πωλείται η Ακρόπολη και ο Λευκός Πύργος και μετά να δούμε τι μπορούμε να πουλήσουμε».
Γεώργιος ο Καρα-τζα-φέρης

Έχω μπερδευτεί. Τα βάζω με τη φιλοσοφία. Μου φταίνε τα διαβάσματα. Καλά μου τα λεγαν ότι με το διάβασμα τα χάνει ο άνθρωπος. Διότι κύριε, αν δεν ήμουν πολύ μπερδεμένος θα το καταλάβαινα το πιο πάνω. Δεν θα καθόμουνα σαν χάνος να λέω "ε, συγνώμη, ο πόλεμος [ένας είναι ο πόλεμος, με την Τουρκία λέμε] γίνεται είτε για να προστατευθεί το κρατικό έδαφος είτε για να επεκταθεί. Πρώτη φορά ακούω πόλεμο που για να διεξαχθεί πρέπει πρώτα να πουληθεί κρατικό έδαφος." Ε, άλλο ο πόλεμος ας πούμε ο πολιτικός και άλλο ο  πόλεμος ο πωλητικός. Δεν έχεις ακούσει που λένε "πόλεμος τιμών στο σουπερμάρκετ, τρέξτε να προλάβετε να επωφεληθείτε;" Είναι άλλος πόλεμος τούτος.

Μετά λέω ότι φταίει ο μαρξισμός. Ο μαρξισμός σε κάνει να μην καταλαβαίνεις τον πατριωτισμό, πώς εκφράζεται και τι περιεχόμενο έχει. Διότι ο πατριωτισμός, κατά πώς φαίνεται, έχει να κάνει με το να προτείνεις την πώληση της εθνικής περιουσίας της πατρίδας σου για τον ανώτερο στόχο της προστασίας της εθνικής περιουσίας της πατρίδας σου. Είναι σαν κοάν ας πούμε ο πατριωτισμός: ο ήχος του ενός χεριού, ο δρόμος είναι ότι δεν υπάρχει δρόμος, τέτοια πράματα, που πρέπει να τα σκεφτεί πολύ ώρα ο εγκέφαλός σου για να απελευθερωθεί (απ' τον εγκέφαλό σου).

Μετά λέω ότι φταίει που δεν είμαι ΠΑΟΚτσής. Γιατί αλλιώς θα καταλάβαινα γιατί δεν πρέπει με τίποτε να πουληθεί ο Πύργος ο Λευκός αλλά ας πούμε για τους Δελφούς μπορεί και να είναι συζητήσιμο το πράμα. Διότι άμα νικάει ο ΠΑΟΚ, πού θα πηγαίνει ο Σαλονικιός να πανηγυρίσει; Θα παίρνει το λεωφορείο να κατεβαίνει νότια, να πληρώνει διόδια, να πέσει σε τίποτε Αθηναίους και να πρέπει να τους σπάσει κανα αμάξι, για (σ.τ.μ: ή) να τον περάσει κανας κουλτουριάρης για ηθοποιό σε θεατρικό και να του ζητάει αυτόγραφα; Δεν λέει.

Μέτωπο Α-Α: Πανελλαδική Σύσκεψη στις 11 και 12 Μαρτίου 2011

Το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής θα πραγματοποιήσει Πανελλαδική Σύσκεψη στις 11 και 12 Μαρτίου 2011. Χθες, Τετάρτη δόθηκε στην δημοσιότητα το σχέδιο απόφασης με τις πολιτικές θέσεις του Μετώπου, το οποίο βρίσκεται ήδη σε διαβούλευση με όσες και όσους στηρίζουν το Μέτωπο προκειμένου να διαμορφωθεί το τελικό κείμενο εισήγησης για την Πανελλαδική Συνάντηση.  Το σχέδιο απόφασης είναι δημοσιευμένο στην ιστοσελίδα της ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ.

Ελπίζουμε ότι αυτή η διαβούλευση να αποτελέσει τομή στα ειωθότα των πολιτικών σχηματισμών της αριστεράς, των οποίων τα σχέδια των αποφάσεων παραμένουν ταυτόσημα με τις αποφάσεις. Η δημόσια διαβούλευση θα έχει πράγματι εκπληρώσει τους στόχους της, αν οδηγήσει στην διαμόρφωση ενός τελικού κειμένου εισήγησης με σημαντικές διαφορές από το σχέδιο!

Σας καλούμε να βάλετε το χεράκι σας σε αυτή την αλλαγή, συμμετέχοντας στην διαβούλευση για τις πολιτικές θέσεις του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής.  Στις επόμενες μέρες θα αναφερθούμε αναλυτικά για αυτή την διαβούλευση και θα εκφράσουμε αναλυτικά την άποψή μας για τις 9 θέσεις που περιλαμβάνει το σχέδιο απόφασης.

Μια κριτική του σχεδίου απόφασης εδώ:  Κείμενα Κριτικής

Δήλωση Α. Αλαβάνου για τις διεργασίες στο ΣΥΡΙΖΑ

«Οι διεργασίες στο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έχουν θετική εξέλιξη στο βαθμό που δεν περιοριστούν σε οργανωτικές διευθετήσεις, αλλά κινούνται στην προοπτική της μετωπικής λογικής των πιο πλατειών δυνάμεων, που αντιστρατεύονται την πολιτική της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ. και αγωνίζονται για την ανατροπή της κυβέρνησης Παπανδρέου. Στηρίζονται στη δημοκρατική συμμετοχή των μελών. Και εντάσσονται στην ευρύτερη συνάντηση όλης της ριζοσπαστικής αριστεράς. Ακριβώς στην κατεύθυνση αυτή κινείται το κείμενο θέσεων του Μετώπου που δώσαμε για συζήτηση στη δημοσιότητα.»

Αθήνα, 17/2/2011

Δελτίο Τύπου Κατάληψης ΤΕΕ

Δελτίο Τύπου

Το Συντονιστικό Αγώνα Αυτοαπασχολούμενων-Μισθωτών και Ανέργων μηχανικών που πραγματοποιεί την κατάληψη στο ΤΕΕ καλεί τους εργαζόμενους μηχανικούς σε διαδήλωση την Πέμπτη 17/2 στις 18:00 για την καταψήφιση του Νομοσχεδίου για την κατάργηση των ελάχιστων αμοιβών. Στη διαδήλωση αυτή καλούν το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών, η ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ επίσης, ο Πανελλήνιος Σύλλογος Διπλωματούχων Μεταλλ/γων Μηχανικών και ο Πανελλήνιος Σύλλογος Διπλωματούχων Αγρονόμων Τοπογράφων Μηχανικών. Επίσης με απόφαση της η Γενική Συνέλευση του τμήματος Αττικής του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Διπλωματούχων Ανωτάτων Σχολών – Πανελλήνια Ένωση Αρχιτεκτόνων, αποφάσισε τη συμμετοχή του στην κατάληψη του ΤΕΕ και καλεί τους Αρχιτέκτονες στην ίδια διαδήλωση με αφετηρία το κατειλημμένο ΤΕΕ, την ίδια ώρα.

Συντονιστικό Αγώνα Αυτοαπασχολούμενων, Μισθωτών και Ανέργων Μηχανικών

περισσότερες πληροφορίες εδώ:
http://syspeirosiaristeronmihanikon.blogspot.com/

 

Την ΚΥΡΙΑΚΗ 20/2 ΑΝΟΙΓΟΥΜΕ τα ΔΙΟΔΙΑ ΟΛΗΣ της ΧΩΡΑΣ

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ ΑΓΩΝΑ

ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΔΙΟΔΙΩΝ

www.diodiastop.gr , www.diodiastop.blogspot.com

Την  ΚΥΡΙΑΚΗ  20/2 

ανοίγουμε τα ΔΙΟΔΙΑ 

ΟΛΗΣ της ΧΩΡΑΣ

ΣΤΕΛΝΟΥΜΕ ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΜΑΣ

Η κυβέρνηση και οι πολιτικοί υπηρέτες των μεγαλοσυμφερόντων και των μεγαλοεργολάβων, νομοθετούν και ψηφίζουν την ουσιαστική ποινικοποίηση του κινήματός μας. Ενός κινήματος μαζικού, δίκαιου, ακομμάτιστου, ενός κινήματος που τολμά να τα βάζει με μεγαλοεργολάβους στοιχειοθετώντας καταγγελίες για το κερδοσκοπικό πάρτι που στήνεται σε βάρος των πολιτών και της οικονομίας της χώρας.

Οι άνθρωποι στις δύσκολες στιγμές φαίνονται....

Ο Νίκος Κούνδουρος και ο Στέλιος Μάινας βρέθηκαν στην ίδια δύσκολη θέση. Όμως αντέδρασαν με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Ο κ. Κούνδουρος, μέλος της "συμβουλευτικής επιτροπής" της ΣΠΙΘΑΣ, βρήκε άλλη μια αφορμή για τα γνωστά ρατσιστικά κηρύγματα, τα οποία συνηθίζει στις εμφανίσεις του στα τηλεπαράθυρα. Ο Στέλιος Μάινας αντίθετα δηλώνει έμπρακτα την συμπαράστασή του στους 300 μετανάστες απεργούς πείνας: