ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ

Η ένταση και το βάθος της κρίσης που αντιμετωπίζει η Ελλάδα και οι άλλες χώρες του ευρωπαϊκού νότου δεν είναι τόσο προϊόν ελληνικών, πορτογαλλικών κλπ. προβλημάτων, όσο του ατελούς τρόπου ενσωμάτωσης των περιφερειακών χωρών στην ευρωζώνη, στην αρχιτεκτονική δηλαδή της ίδιας της ζώνης, όπου και βρίσκεται η θεμελιώδης αιτία της σημερινής κρίσης χρέους. Οι άμεσες αιτίες όμως αυτής της κρίσης πρέπει να αναζητηθούν στην είσοδο της παγκόσμιας οικονομίας στο δεύτερο κύμα της μεγάλης κρίσης που άρχισε το 2007, όπως και στη δυνατότητα του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού τομέα να προκαλεί κρίσεις και να επωφελείται από αυτές.

Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγει πρόσφατη μελέτη του ευρωπαϊκού θινκ τανκ RMF (Researach on Money and Finance) για χρηματοικονομικά ζητήματα, που συγκρίνει τις μακροοικονομικές επιδόσεις της ευρωπαϊκής περιφέρειας με αυτές της Γερμανίας. Μια συστηματική παρουσίαση αυτής της μελέτης που συνοδεύεται και μια  καταγραφή  εναλλακτικών προτάσεων διεξόδου από την κρίση, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Hellenic Nexus, τεύχος Ιουνίου 2010 σε άρθρο του Δημήτρη Κωνταντακόπουλου. Αυτό το άρθρο  μπορείτε να το βρείτε στην ιστοσελίδα του, εδώ: ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ

Στιγμιότυπα από την εκδήλωση του ΜΕΤΩΠΟΥ στο ΝΑΥΠΛΙΟ

Αυτές τις μέρες δοκιμάζεται η αξιοπιστία των ΜΜΕ. Όσο περισσότερο διαψεύδουν ότι η χώρα δεν πρόκειται να χρεοκοπήσει και να βγει από το ευρώ και προσπαθούν να καθησυχάσουν  τον κόσμο οι μεγαλοδημοσιογράφοι μαζί με τους κυβερνητικούς παράγοντες, τους τραπεζίτες και άλλους αρμόδιους – αναρμόδιους για τα οικονομικά ζητήματα της χώρας, τόσο περισσότερο τρομοκρατείται το κοινό στο οποίο απευθύνονται  και τρέχει στις τράπεζες να πάρει στα χέρια του και το τελευταίο ευρώ που έχει. Παράγουν τελικά αποτελέσματα αντίθετα ακριβώς από αυτά που θα επιθυμούσαν, καταδεικνύοντας ότι η κρίση αναξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος είναι ταυτόχρονα και κρίση αναξιοπιστίας των ΜΜΕ...

Παρουσιάζουμε μερικά στιγμιότυπα από την εκδήλωση του ΜΕΤΩΠΟΥ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ και ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ που έγινε την Δευτέρα 7 Ιούνη στο Ναύπλιο, τα οποία έχουν άμεση αναφορά με τα τρέχοντα πολιτικά ζητήματα, τους προβληματισμούς και τα ερωτήματα που όλους μας απασχολούν:

Ποιος έχασε και ποιος κέρδισε από το συνέδριο του ΣΥΝ;

Αναδημοσιεύουμε από την ιστοσελίδα "Σκέψεις για το ΣΥΡΙΖΑ" το παρακάτω κείμενο:

Το ερώτημα έχει νόημα διότι από τη μια οι δεκανείς και οι λοχίες του ΣΥΝ ανοίγουν σαμπάνιες στο διαδίκτυο, από την όμως οι λοχαγοί και οι στρατηγοί του επιτελείου του Τσίπρα έχουν πάθει νευρικό κλονισμό από την αποχώρηση των ανανεωτικών. Διότι καλός είναι ο χουλιγκανισμός άμα θες να στήσεις σχήμα των ΕΑΑΚ, αλλά άμα θες να στήσεις κοινοβουλευτικό κόμμα (και μάλιστα εντός Βουλής), χρειάζεσαι πολιτική και όχι συνδικαλισμό.

Αντικειμενικά λοιπόν από την έκβαση του 6ου συνεδρίου του ΣΥΝ, έχασε η λέξη αριστερά και λέξη ενότητα. Δηλαδή κάηκαν δύο γερά χαρτιά του Συριζα. Ανεξαρτήτως εσωκομματικών συσχετισμών, η κοινωνία καταλαβαίνει μια ακόμα διάσπαση σε μια βαρεμένη, αυτιστική, κλεισμένη στον μικρόκοσμο αριστερά. Ακόμα κι αν είναι ρεζίληδες και πουλημένα τομάρια όποιοι αποχωρούν, κάθε διάσπαση προστίθεται στο πρόβλημα ανυποληψίας και αναξιοπιστίας της αριστεράς, και σε μια τέτοια περίοδο, ακόμη περισσότερο.

Ήταν επιτυχία του Τσίπρα το 6ο συνέδριο;

Το 6ο συνέδριο δεν ξεκίνησε με την προοπτική της διάσπασης. Για την ακρίβεια μέσα στα πολλά ψέματα που λέει η Ανανεωτική, λέει και μια αλήθεια: Το συνέδριο το ζήτησε και το επέβαλε ο Τσίπρας με πρόσχημα την εσωκομματική κατάσταση, αλλά με μοναδικό στόχο να επιβεβαιώσει την ηγεσία του. Αν ένα τέτοιο συνέδριο καταλήγει σε διάσπαση, είναι αποτυχημένο και μάλιστα πολύ.

εκδήλωση του ΜΕΤΩΠΟΥ στο ΝΑΥΠΛΙΟ

Την Δευτέρα, 7 Ιούνη πραγματοποιήθηκε στο Ναύπλιο εκδήλωση του ΜΕΤΩΠΟΥ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ με θέμα: ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ. και ομιλητές τον Α. Αλαβάνο και τον Σ. Μαρκέτο. Πριν από την εκδήλωση ο Α.Αλαβάνος έδωσε συνέντευξη τύπου στα τοπικά μέσα ενημέρωσης της Κορίνθου. Την συνέντευξη αυτή μπορείτε να την δείτε στην τοπική ιστοσελίδα ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ, εδώ: Ο Αλαβανος σε συνεντευξη στο Γιαννη Λαμπρου 

 (Αργότερα, θα δημοσιεύσουμε μαγνητοσκοπημένα στιγμιότυπα από την εκδήλωση του ΜΕΤΩΠΟΥ στο ΝΑΥΠΛΙΟ.)

Μια ..."προεδρική" ομιλία από το συνέδριο του ΣΥΝασπισμού

Δημοσιεύουμε μια ομιλία ενός συνέδρου(*), η οποία θα μπορούσε να είναι και η ομιλία του  ...Α. Τσίπρα. 

και σύντροφοι,

Ήθελα να μιλήσω για την οικονομία, για την κρίση, για τη φοροδιαφυγή, για τις διαδηλώσεις, για τη διαφθορά, αλλά ο περιορισμένος χρόνος, η κατάσταση του κόμματος και η βαθιά κρίση και τα αδιέξοδα του ΣΥΡΙΖΑ δεν μου το επιτρέπουν.

Θα μιλήσω μόνο γι’ αυτά που μας πονάνε, μπας και τα λύσουμε.

Είναι το δυσκολότερο συνέδριο του κόμματος. Είναι η δυσκολότερη στιγμή. Η ενότητα του κόμματος απόψε κρέμεται, λένε αρκετοί δημοσιογράφοι, από μια κλωστή.

Αυτή την ώρα πρέπει ο καθένας να κρεμαστεί από το ποδαράκι του. Χωρίς τασικές κινήσεις, χωρίς περιττές αδιαλλαξίες, αλλά και χωρίς περιττή αίσθηση αυτάρκειας και κομματικής αλαζονείας.

Η εκποίηση του Συνασπισμού ολοκληρώνεται...

Πριν 6 μήνες ακριβώς, όταν προαναγγείλαμε τις σημερινές εξελίξεις που σημειώνονται στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, κάποιοι θεωρούσαν ότι είμαστε υπερβολικοί ή συκοφάντες. Τότε (5 Δεκέμβρη 2010) στο δημοσίευμά μας με τίτλο "Η εκποίηση του Συνασπισμού άρχισε! Προλάβετε..!" γράφαμε:

Πράγματι, η ομάδα Τσίπρα ένα μόνο δρόμο έχει για να επιβιώσει: μέσω της μετατροπής του ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα, το συντομότερο δυνατόν! Ανεξάρτητα από τις αποφάσεις και τις διαδικασίες της 3ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης, οι αντιθέσεις έχουν οξυνθεί στο εσωτερικό του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Η ομάδα Τσίπρα προσπαθεί να καθοδηγήσει την σύγκρουση συγκροτώντας μέτωπα και συμμαχίες πάνω σε δύο διαχωριστικές γραμμές:

Α. Ποιός είναι με τον ΣΥΡΙΖΑ των μελών και ποιος εναντίον.

Β. Ποιός είναι με την «Πατριωτική Αντιευρωπαϊκή Αριστερά» και ποιός είναι εναντίον.

Με την πρώτη διαχωριστική γραμμή παρ’ όλο που έρχεται σε σύγκρουση με την Ανανεωτική Πτέρυγα θέλει κυρίως να συσπειρώσει ανένταχτο κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ (όσος έχει απομείνει ακόμα) και ένα μεγάλο μέρος από τις συνιστώσες. Σήμερα προσπαθεί να εσωτερικεύσει τα προβλήματα του ΣΥΡΙΖΑ στον ΣΥΝασπισμό και να ανατρέψει τον συσχετισμό προς όφελός της. Την προηγούμενη περίοδο είχε επιχειρήσει το ακριβώς αντίθετο. Χρησιμοποιώντας εδώ και καιρό ως μακρύ χέρι  στον εξωσυνασπισμικό χώρο το ΠΚΔ, έχει συγκροτήσει ένα μέτωπο προσωπικών υποστηρικτών του Α. Τσίπρα: Αν στηρίζει κάποιος προσωπικά τον Α. Τσίπρα, τότε στηρίζει τον ΣΥΝασπισμό, χωρίς να χρεώνεται ότι στηρίζει την Ανανεωτική Πτέρυγα ή το Βαθύ Αριστερό Ρεύμα!

Πρώτες παρατηρήσεις για το 6ο Συνέδριο του ΣΥΝ

Αναδημοσιεύουμε από την ιστοσελίδα "Σκέψεις για το ΣΥΡΙΖΑ" το παρακάτω κείμενο:

Αν έφερε κάτι νέο το 6ο συνέδριο του ΣΥΝ, είναι η πλήρης αποστασιοποίηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας όχι απλά από τον Συριζα, αλλά από τον ίδιο τον ΣΥΝ. Η απόφαση που πάρθηκε από τους συνέδρους της Α.Π. το πρωί του Σαββάτου με σταλινικής έκτασης πλειοψηφία, θέτει το ένα τρίτο περίπου του κόμματος έξω από κάθε πεδίο, έδαφος ή όργανο «συνεννόησης».

Είχε προηγηθεί το άνοιγμα του συνεδρίου από τον Αλέξη Τσίπρα όπου σε μια ως συνήθως άνευρη –χωρίς πολιτικές αιχμές- ομιλία του εντυπωσίασε με τρία πράγματα:

1. Την πλήρη αθώωση της ΕΕ, χρεώνοντας τα πάντα στο ΔΝΤ, σβήνοντας από την τρόικα τα δύο τρίτα (ΕΚΤ και Κομισιόν). Το κακό βρίσκεται στα «οικονομικά δόγματα του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας και των Ευρωπαϊκών ελίτ».

2. Την άποψη ότι το δίλημμα «συνεργασία ή όχι με το ΠΑΣΟΚ» ήταν πλαστό. Απεφάνθη ο πρόεδρος ότι «υπήρχε τρίτη επιλογή. Η επιλογή να μπούμε σε αυτό το παιχνίδι με όρους ηγεμονίας, βάζοντας τους δικούς μας στόχους και τους δικούς μας όρους για την ριζική αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού».

3. Το χτύπημα στο σαμάρι Αλαβάνο για να το ακούσει το γαϊδούρι Λαφαζάνης και να καθησυχαστεί ο καβαλάρης Κουβέλης. Κατήγγειλε λοιπόν «διαμόρφωση και ταυτόχρονη δημόσια εκφώνηση ριζικά διαφορετικών πολιτικών σχεδίων που μερικές φορές φτάνουν σε αριστερές παραδοξότητες». Παρασκηνιακά, ήδη κατονομάστηκαν Αλαβάνος και ΚΟΕ ως οι φορείς της «παραδοξότητας».

Ο Κουβέλης προφανώς δεν συγκινήθηκε και η Α.Π. αποφάσισε να γίνει ακόμα πιο αυθαίρετη, αδέσμευτη και ανεξάρτητη από όσο ήταν. Και είναι αναμενόμενο, καθώς αν και ο Τσίπρας επιτέθηκε σε κομματικό επίπεδο στην Α.Π. (μιλώντας για Βαβυλωνία και για «εκφώνηση πολλαπλών και αλληλοσυγκρουόμενων γραμμών», ή για «απαράδεκτη δημόσια εικόνα, που ακύρωνε κάθε πολιτική επεξεργασία και πολιτικό πλαίσιο»), πολιτικά μετακινήθηκε εντυπωσιακά κοντά στις θέσεις της Α.Π. Το άνοιγμα του προέδρου του ΣΥΝ την Πέμπτη, θύμισε ανησυχητικά εποχή Κωνσταντόπουλου.

Αν υπάρχουν κάποιοι από την προεδρική τάση που θεωρούν ότι «έδιωξαν» τους Ανανεωτικούς και χασκογελάνε, χάνουν μια μικρή λεπτομέρεια: Οι Ανανεωτικοί μόνοι τους αποχώρησαν. Όχι επειδή ήταν μειοψηφία. Αλλά επειδή ανεξαρτητοποιούν πλέον την ύπαρξή τους, ακόμη περισσότερο. Αν αυτό θα είναι μη αναστρέψιμη πορεία προς τη διάσπαση, θα φανεί την αμέσως επόμενη περίοδο.

Ένα σκουλήκι ψόφιο ….(*)

Ξεκίνησε το συνέδριο του ΣΥΝασπισμού χωρίς κανένα πολιτικό ενδιαφέρον, αφού οι εξελίξεις είναι προβλέψιμες εδώ και καιρό για όποιον έχει στοιχειώδη πολιτικά κριτήρια. Ας σταθούμε σε μερικά κρίσιμα σημεία από την ιστορία του:

Ο ΣΥΝ γεννήθηκε μέσα σε συνθήκες μιας συνολικότερης και μακροχρόνιας ήττας της Αριστεράς, μιας ήττας που αγκαλιάζει όλες τις εκδοχές της. Η εμφάνισή του ΣΥΝ στο πολιτικό προσκήνιο δεν έφερνε καλά μαντάτα. Όχι μόνον δεν εμπεριείχε καμία ελπίδα για μια άλλη πορεία της Αριστεράς αλλά εμπέδωσε την υποταγή και τον συμβιβασμό με τις δυνάμεις του αστισμού. Η δημιουργία του ΣΥΝ επικύρωσε και με οργανωτικό τρόπο την ηγεμονία των αντιλήψεων του Λ. Κύρκου και της παρέας του σε ένα ευρύτερο χώρο της κομμουνιστικής αριστεράς.

Για πολλά χρόνια αυτό το κόμμα είχε στην ηγεσία του ένα πρώην πρωτοπαλίκαρο του Ανδρέα Παπανδρέου το οποίο δεν είχε καμία σχέση με την κομμουνιστική αριστερά. Νίκο Κωνσταντόπουλο τον λέγανε, για όσους τον έχουν ξεχάσει. Μετά την αποχώρησή του από την ηγεσία του ΣΥΝ μια νέα πολιτική ταυτότητα διαμορφώνεται, η οποία ονομάστηκε «αριστερή στροφή». Κυρίως σηματοδοτήθηκε με το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, με το οποίο δημιουργήθηκε μια νέα κατάσταση για την αριστερά στον τόπο μας. Ιδιαίτερα την περίοδο που ήταν διακριτές οι ηγεσίες του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ, καταγράφεται η δημιουργία ενός νέου πολιτικού χώρου με αριστερά χαρακτηριστικά που διεκδικεί την αυτονομία του απέναντι στον δικομματισμό.

Το εγχείρημα αυτό δεν κινδυνεύει σήμερα να ακυρωθεί από τον Λ. Κύρκο και τους πολιτικούς του φίλους οι οποίοι δεν απόκτησαν ποτέ καμία σχέση μαζί του, αλλά από την πολιτική ανικανότητα του «αριστερού ρεύματος», την τυχοδιωκτική πολιτική της ομάδας Τσίπρα και των "μισθοφόρων" της εντός και εκτός ΣΥΝασπισμού. Πρακτικά έχει αρχίσει ήδη να υπονομεύεται από την εποχή που η Κουμουνδούρου απέκτησε με την βοήθεια των στηριγμάτων της εκτός του ΣΥΝ, τον οργανωτικό και πολιτικό έλεγχο του ΣΥΡΙΖΑ. Στην συνέχεια ανέτρεψαν την συγκρότηση του ως αυτόνομου πολιτικού οργανισμού με μέλη και δημοκρατικές διαδικασίες.

Η κυριαρχία αυτής της πολιτικής, δηλαδή η ανατροπή της αριστερής στροφής και η ηγεμονία των αντιλήψεων της αυτοονομαζόμενης «ανανεωτικής αριστεράς» θα επικυρωθεί από το συνέδριο του ΣΥΝασπισμού που διεξάγεται αυτές τις μέρες. Σε αυτή την αριστερά ανήκουν πολλοί, μεταξύ των οποίων και ο Δ. Παπαδημούλης, ο Ν. Βούτσης, ο Α. Φλαμπουράρης, ο Φ. Κουβέλης αλλά και ο Γ. Μπανιάς. Η ειρωνεία της ιστορίας είναι ότι η επαναφορά του ΣΥΝασπισμού στις πολιτικές αντιλήψεις που επικρατούσαν στην εποχή του Ν. Κωνσταντόπουλου θα γίνει με τον οργανωτικό περιορισμό και την ουσιαστική διάλυση της ανανεωτικής πτέρυγας και περιορισμό και ίσως την αδρανοποίηση ή απομάκρυνση των πιο πιστών οπαδών του Λ. Κύρκου.

Επίσης, σε μια περίοδο που εντείνονται οι κοινωνικές ανισότητες και ο κόσμος της εργασίας υφίσταται μια από τις μεγαλύτερες επιθέσεις που έχουν σημειωθεί τα τελευταία 100 χρόνια, ο μεγάλος χαμένος αυτού του συνέδριου θα είναι η ομάδα του Π. Λαφαζάνη. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι είχε συμμαχήσει με την ανανεωτική πτέρυγα ενάντια στην δημοκρατική συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ των μελών και είχε υποστυλώσει τον κομματικό πατριωτισμό των μελών του ΣΥΝασπισμού. Στην πραγματικότητα αυτές οι πολιτικές θέσεις ευνόησαν τα τυχοδιωκτικά σχέδια όλων όσων σήμερα έχουν αναδείξει ως αδιαφιλονίκητο αρχηγό τους τον Α. Τσίπρα...

(*) Ο τίτλος αναφέρεται στην παροιμία: "ένα σκουλήκι ψόφιο, να το σκοτώσω δεν μπορώ, να φύγω δεν μ' αφήνει"

Δήλωση - Καταγγελία της πρωτοβουλίας "Ένα πλοίο για τη Γάζα" (από φυλακή Ισραήλ)

To υπό ελληνική σημαία φορτηγό πλοίο «Ελεύθερη Μεσόγειος» με 22 Έλληνες επιβαίνοντες, που συμμετείχε στη διεθνή αποστολή Freedom Flotilla μεταφέροντας ανθρωπιστική βοήθεια δέχτηκε τα ξημερώματα της Δευτέρας 31/5 πειρατική επίθεση από πάνοπλους Ισραηλινούς κομάντο στα διεθνή ύδατα. Λίγη ώρα νωρίτερα το επιβατηγό πλοίο «Σφενδόνη», όπου επίσης επέβαιναν Έλληνες, όπως και τα υπόλοιπα 4 σκάφη της αποστολής είχαν δεχθεί παρόμοια βίαιη επίθεση. Έγινε χρήση πραγματικών πυρών, δολοφονήθηκαν άοπλοι πολίτες. Οι Ισραηλινοί κομάντο με προτεταγμένα τα όπλα εφόρμησαν στα πλοία, χτύπησαν βάναυσα Έλληνες επιβαίνοντες ασκώντας σωματική βία και χρησιμοποιώντας όπλα ηλεκτροσοκ, τους έδεσαν με χειροπέδες, τους έσυραν με αγριότητα στο κατάστρωμα.

Η βιαιότητα των Ισραηλινών συνεχίστηκε και στο λιμάνι του Ashdod που οδηγήθηκαν πλοία και επιβαίνοντες, όπου Έλληνες ξυλοκοπήθηκαν με πρωτοφανή αγριότητα και 3 από αυτούς μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο ή σε ξεχωριστούς χώρους κράτησης. Οι Έλληνες και Ελληνίδες που βρισκόμαστε παράνομα κρατούμενοι στις Ισραηλινές φυλακές αρνούμαστε να δεχτούμε να υπογράψουμε οποιαδήποτε δήλωση που μας ζητά το κράτος – πειρατής. Καταγγέλουμε απερίφραστα τη δολοφονική επίθεση που δέχτηκε η διεθνής αποστολή. Καλούμε την ελληνική κυβέρνηση να διακόψει κάθε διπλωματική σχέση με το Ισραήλ, το κράτος - παρείας που καταργεί 5.000 χρόνια ελεύθερης ναυσιπλοϊας στη Μεσόγειο.

Δηλώνουμε ότι όσο η Γάζα είναι αποκλεισμένη, όσο η Παλαιστίνη υπό κατοχή, όσο η διεθνής κοινότητα δεν τολμά να επιβάλλει στο Ισραήλ τη διεθνή νομιμότητα και τις διεθνείς αποφάσεις, εμείς θα συνεχίσουμε να ετοιμάζουμε νέες αποστολές και να πλέουμε προς τα νερά της Γάζας. Μέχρις ότου το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης που δημιούργησαν οι Ισραηλινοί στον 21ο αιώνα, να πάψει να υπάρχει.

Τρίτη 1 Ιούνη 2010

Φυλακές Μπερσεμπά, Ισραήλ

υπογράφοντες

Οι 20 της τηλεφωνικής λίστας

Οι 6 γυναίκες

Καρυπίδης Γιάννης

Μπούκας Θόδωρος

Γ.Κ

Video με αποσπάσματα από την συνέντευξη τύπου (1/6/2010) των πρώτων αιχμαλώτων του "Στόλου της Ελευθερίας" που επέστρεψαν στην Αθήνα:

Αναλυτική παρουσίαση της συνέντευξης εδώ: Μαρτυρίες των πρώτων αιχμαλώτων του "Στόλου της Ελευθερίας"

Ο δημοσιογράφος, η πρακτοράτζα και η Marilu

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα "Σκέψεις για τον ΣΥΡΙΖΑ"

Αφορμή για αυτό το σχόλιο είναι η Marilu Margomenou που διαβάζεται με χαρά από τους αριστερούς. Η Marilu είναι γνήσιο τέκνο της εποχής του σημιτικού εκσυγχρονισμού, με επιτυχία στην ελαφρολαϊκού τύπου δημοσιογραφία στις σοβαροαστικού τύπου εφημερίδες. Όσο κι αν ξεχάσαμε την εποχή του Ντα Κάπο, της χρηματιστηριακής έκρηξης, της εκσυγχρονιστικής ανανέωσης, του Τσουκάτου και του Μαντέλη, εκείνη η εποχή διαμόρφωσε υψηλές ποιότητες στη δημοσιογραφία.

Τελευταίο θύμα της Marilu είναι ο Αλέκος και το Μέτωπο. Είναι σοκαριστικό να διαβάζεις τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες της συγκέντρωσης στο Σπόρτιγκ. «Γύρω στις 8, η συνιστώσα Μανώλης Γλέζος διασχίζει με αργό βήμα το παρκέ και αποθεώνεται απ’ τις εξέδρες, σαν να βγαίνει ο «Σάρας» στον Τάφο του Ινδού», γράφει η Marilu.

Η αλήθεια είναι ότι η περιγραφή αυτής της συγκέντρωσης μοιάζει ανατριχιαστικά στην περιγραφή μιας άλλης συγκέντρωσης. Στις 9/3/2008 η Marilu σχολιάζει με τον δικό της μοναδικό τρόπο τη συγκέντρωση των Μακεδονομάχων στο Αλεξάνδρειο. Προσέξτε όμως τις ομοιότητες:

«Οπότε από τη φυσούνα που παραδοσιακά έβγαινε ο Γκάλης εμφανίζεται με αργό βήμα ο μητροπολίτης Ανθιμος – και το πλήθος παραληρεί».

Φαίνεται πως η Marilu έχει ένα πρότυπο εγγράφου για τις συγκεντρώσεις που καλύπτει δημοσιογραφικά, και το χρησιμοποιεί συστηματικά. Απλά αλλάζει τα ονόματα. Παραμένουν όμως οι σταθερές: τα αργά βήματα, το παραλήρημα και οι παραλληλισμοί με τους μεγάλους της μπασκέτας…