Φλεβάρης του 15: η ευκαιρία που χάθηκε...

5 Φλεβάρη 2015
Μια μεγάλη λαϊκή κινητοποίηση οργανώθηκε απ’ τα κάτω (από ένα event στο facebook). Ενδεικτική η πλήρης απουσία των επιτελείων, όχι μόνον του ΣΥΡΙΖΑ... Τότε ήταν διαφορετικά τα πράγματα: Δεν χρειαζόταν 100 συλλογικότητες να μαζευτούν και να καλέσουν σε μια κινητοποίηση,  στην οποία δεν μπορούν να μαζέψουν ούτε τα μέλη τους...
   περισσότερα εδώ:

Ο λαϊκός παράγοντας στον δρόμο, η κυβέρνηση στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Πριν μερικές μέρες, κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ εξέφραζαν δημόσια τις ανησυχίες τους για την υποτίμηση του λαϊκού παράγοντα - που κάνει αισθητή την παρουσία του στον δρόμο - από τις ηγεσίες των οργανωμένων ομάδων του:

"Βρισκόμαστε μπροστά σε μια πραγματικότητα που καθορίστηκε από πράξεις και παραλείψεις, με τον αποκλεισμό ενός σημαντικού δυναμικού του κόμματος αλλά και της κοινωνίας. Η κοινωνία είναι έξω από το παιχνίδι σε μια ιστορική συγκυρία που μόνο οι ενεργές και συγκροτημένες λαϊκές δυνάμεις θα μπορούσαν να παίξουν θετικό ρόλο στη σύγκρουση με πανίσχυρους αντίπαλους εκτός Ελλάδας και μέσα στη χώρα μας. «Κι όμως πρέπει να λογαριάσουμε κατά πως προχωράμε». Όχι ως ομάδες πίεσης - λόμπυ - στα κυβερνητικά υπουργεία, αλλά ως αριστεροί πολίτες, εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ, που αναλαμβάνουν το μερίδιο ευθύνης το οποίο τους αναλογεί απέναντι στο λαό και τη χώρα. Ούτε ο ρόλος της καταγγελίας, ούτε ο ρόλος των επισημάνσεων σε ώτα μη ακουόντων, ούτε καν η διαμαρτυρία χωρίς εναλλακτική αντίληψη, μπορούν να συγκροτήσουν μια αριστερή ερμηνεία των δεδομένων και αντίστοιχες πρωτοβουλίες δράσης στη σημερινή εξαιρετικά δύσκολη, περίπλοκη και ταυτόχρονα θετικά αντιφατική συγκυρία."

Αθήνα,  1 Φλεβάρη 2015,  από το συλλογικό κείμενο:

«Κι όμως πρέπει να λογαριάσουμε κατά πως προχωράμε»

7 Φλεβάρη 2015
Επισημαίναμε για την κατάσταση που επικρατεί στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ:

Επειδή, δυστυχώς, η σύγκρουση δεν είναι εικόνα στις ειδήσεις , οι εσωτερικές μάχες χαρακωμάτων δεν λύνουν κανένα πρόβλημα την ώρα της κρίσης. Αντίθετα, η ενεργοποίησή τους με έμμεσο τρόπο, δηλαδή με την αναζήτηση αποδιοπομπαίου τράγου στο πρόσωπο του Γιάνη Βαρουφάκη, δεν είναι καλός σύμβουλος για πολιτική παρέμβαση την ύστατη ώρα. Δύο πράγματα είναι σίγουρα : πρώτον, ο υπουργός Οικονομικών ενεργεί σύμφωνα με τη κομματική γραμμή, που καθορίζεται όπως καθοριζόταν πάντα και δεύτερον, δεν υπήρχε σχέδιο διαπραγμάτευσης, γιατί άλλα απασχολούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ, και τώρα επιχειρείται να διαμορφωθεί εκ των ενόντων.

   περισσότερα εδώ:

Ο θεός, που τόσο έχει προσεγγίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, να βάλει το χέρι του!

10 Φλεβάρη 2015
Γράφαμε τότε κάτι που φαινόταν ακατανόητο ή υπερβολικό, τόσο στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και στις αριστερές αντιπολιτεύσεις του:

Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα ως κυβερνών κόμμα δεν μιλάει την “γλώσσα” της Αριστεράς, αλλά την “γλώσσα” της εξουσίας. Μέσω αυτής απευθύνεται στην κοινωνία και μέσω αυτής συγκροτεί νέες “σχέσεις εμπιστοσύνης” . Οι σχέσεις εμπιστοσύνης είναι βασικό κλειδί της λειτουργίας κάθε μηχανισμού εξουσίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν οικοδόμησε αυτές τις σχέσεις εμπιστοσύνης μέσω της “αριστερής ταυτότητάς” του και των “ προγραμματικών διακηρύξεών” του, αλλά ως ο βασικός παράγοντας που μπορεί να αποκαταστήσει την λειτουργία του πολιτικού συστήματος και να λειτουργήσει ως εγγυητής της συνέχισης της λειτουργίας του κράτους.

   περισσότερα εδώ:

Όποιο και να είναι το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων, το μόνο που δεν κινδυνεύει σήμερα είναι η κυβερνητική σταθερότητα

Οι λαϊκές κινητοποιήσεις συνεχίζονται….

11 Φλεβάρη 2015


Μαζική κινητοποίηση στη πλατεία συντάγματος. Κάποια επιτελεία έχουν αντιληφθεί ότι “κάτι παίζεται” και δηλώνουν επιφυλακτικά την παρουσία τους σ' αυτές….
   περισσότερα εδώ:
Εικόνες από την συγκέντρωση στο Σύνταγμα (11-2-2015)

το ίδιο επαναλαμβάνεται και τις επόμενες μέρες...

15 Φλεβάρη 2015

   περισσότερα εδώ:
Εικόνες από το Σύνταγμα (15-2-2015)


18 Φλεβάρη 2015
Γράφαμε κάτι που ο κόσμος το είχε τούμπανο, αλλά τα επιτελεία του ΣΥΡΙΖΑ, κρυφό καμάρι: Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη...

Είναι φανερό πλέον ότι οι διαπραγματεύσεις θα οδηγηθούν και πάλι σε αδιέξοδο παρ' όλες τις προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης λόγω της αδιάλλακτης στάσης των επιτελείων της ΕΕ.

Η πορεία της χώρας όμως είναι πρώτιστα εσωτερικό ζήτημα, δεν προσδιορίζεται μονοσήμαντα από τις αποφάσεις των Βρυξελλών. Έχει λοιπόν μεγάλη σημασία πως διαμορφώνεται το εσωτερικό μέτωπο. Η στήριξη των μέχρι τώρα χειρισμών της κυβέρνησης από την μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού εκλαμβάνεται από την κυβέρνηση απλά ως ένα σημαντικό χαρτί για τις διαπραγματεύσεις. Τα κυβερνητικά επιτελεία φαίνεται ότι δεν εμπιστεύεται τον λαϊκό παράγοντα για την χάραξη της πορείας της χώρας, γιαυτό αναζητούν στηρίγματα στο χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα.

Η πρόταση για πρόεδρο της δημοκρατίας ενός πολιτικού προσώπου του μνημονιακού στρατοπέδου καταγράφει τις προθέσεις της κυβέρνησης για “εθνική συνεννόηση” με τις απαξιωμένες πολιτικές δυνάμεις που είναι υπεύθυνες για την σημερινή κατάσταση.

Η κοινωνία όμως βρίσκεται ένα βήμα πιο μπροστά. Αντιλαμβάνεται ότι η σύγκρουση με τα επιτελεία της ΕΕ είναι αναπόφευκτη, στηρίζει την κυβέρνηση όσο δεν υποχωρεί από τις διακηρύξεις της και αναμένει τις εξελίξεις...

Την επόμενη μέρα θέταμε ένα σχετικό ερώτημα, το οποίο εκείνη την εποχή  δεν ενδιέφερε καθόλου σύσσωμη την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και επιτελεία της άλλης Αριστεράς. Σε άλλα "σοβαρά ζητήματα" είχαν στραμμένη την προσοχή τους.  Κάποια απ' αυτά, αφοσιωμένα στην οικοδόμηση του "επαναστατικού κόμματος" είχαν ερμητικά κλειστά τα μάτια τους στις ανάγκες πολιτικής παρέμβασης στην συγκυρία...
   περισσότερα εδώ:
Αύριο που η κυβέρνηση θα φάει πόρτα από την ΕΕ, ο κόσμος θα είναι στον καναπέ του;



25 Φλεβάρη 2015
Για το ίδιο ζήτημα:

Εντός (αλλά και εκτός) του ΣΥΡΙΖΑ ένα μεγάλο τμήμα των αριστερών κριτικάρει την κυβέρνηση και αποδίδει προσωπικές ευθύνες στον Βαρουφάκη γιατί δεν χειρίστηκε σωστά την διαπραγμάτευση και κατέληξε σε μια απαράδεκτη συμφωνία. Όμως το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης δεν ήταν θέμα χειρισμών, ούτε πιστεύουμε ότι αν κάποιοι άλλοι πιο αριστεροί από τον Βαρουφάκη ήταν στην θέση του, το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων θα ήταν διαφορετικό και τα επιτελεία της ΕΕ θα υποχωρούσαν μπροστά στους ογκόλιθους των επιχειρημάτων τους.

Η σύγκρουσή ήταν δεδομένη και το ζητούμενο ήταν αν η κυβέρνηση θα υπέκυπτε απέναντι σε έναν αντίπαλο που δεν ήταν διατεθειμένος να κάνει καμία υποχώρηση στις πολιτικές του κατευθύνσεις. Και αυτό ακριβώς είναι το ζήτημα που θα πρέπει να συζητήσουμε: αν θα έπρεπε τελικά να υπογράψει αυτή την συμφωνία η ελληνική κυβέρνηση αναιρώντας βασικά στοιχεία του “προγράμματος της Θεσσαλονίκης”, αλλά κυρίως για το πως αυτή η συμφωνία θα ακυρωθεί στην πράξη, όσο το δυνατόν γρηγορότερα.

  από εδώ:

Η Κυβέρνηση δείλιασε, ο ελληνικός λαός είναι έτοιμος να συγκρουστεί;

Για εκείνη την περίοδο, ο μόνος από τα ηγετικά κλιμάκια του ΣΥΡΙΖΑ που έχει κάνει μια καθαρή αυτοκριτική τοποθέτηση είναι ο Γιάνης Βαρουφάκης:

Πρώτον, δεν έπρεπε να υπογράψω εκείνη την αίτηση για την επέκταση της συμφωνίας, την 26η Φεβρουαρίου. Ήταν λάθος μου με δεδομένο ότι είχα ήδη αποκαλύψει την παγίδα που μας είχε στήσει η τρόικα με τον Χουλιαράκη εντός του υπουργείου. Βέβαια, βασιζόμουν στην υπόθεση εργασίας ότι με τον Τσίπρα ήμασταν ένα. Αν είχαμε μείνει ένα, και αυτό θα το είχαμε ξεπεράσει αλλά, τέλος πάντων, ήταν λάθος.

Δεύτερον, δεν έπρεπε να ήμουν τόσο μετριοπαθής απέναντι στους τροϊκανούς. Ήμουν διατεθειμένος να κάνω πολύ περισσότερους συμβιβασμούς από ό,τι εκείνοι ήταν διατεθειμένοι να εκτιμήσουν.

Τρίτο και πιο βασικό, θα έπρεπε να είχα προϊδεάσει τον κόσμο πολύ πιο πριν για αυτά που συνέβαιναν εντός. ΟK, ο υπουργός οικονομικών δεν μπορεί να μιλήσει πολύ ανοιχτά λόγω θέσης, αλλά η μόνιμα αισιόδοξη επωδός μου ότι η Ευρώπη θα βρει λύση, με την οποία προσπαθούσα να καταπραΰνω τα πνεύματα για να ηρεμήσουν και οι καταθέτες, ήταν τελικά λάθος.

 από εδώ:

Μια συνέντευξη με τον Γιάνη Βαρουφάκη