ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ!
Αγωνιζόμαστε για την "ΣΥσπείρωση της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς" στην κατεύθυνση της κοινής δράσης στους μαζικούς χώρους και τα κοινωνικά κινήματα, και παράλληλα για την πολιτική της συγκρότηση σε ένα ενιαίο αμεσοδημοκρατικό πολιτικό φορέα

Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2016

Ένα σχέδιο Β για την Ευρώπη


Αναδημοσίευση από το contra-xreos.gr
Μετάφραση: Γιώργος Μητραλιάς

Κάλεσμα για να δημιουργήσουμε ένα χώρο σύγκλισης ενάντια στη λιτότητα και για την οικοδόμηση μιας πραγματικής δημοκρατίας

Τον Ιούλιο του 2015 γίναμε μάρτυρες ενός χρηματοπιστωτικού πραξικοπήματος που ενορχηστρώθηκε από την Ενωμένη Ευρώπη (ΕΕ) και τους θεσμούς της ενάντια στην ελληνική κυβέρνηση. Με αυτό τον τρόπο, η ΕΕ καταδίκαζε τον ελληνικό πληθυσμό να συνεχίσει να υποφέρει από τις πολιτικές λιτότητας που ο ίδιος είχε απορρίψει δυο φορές μέσα από τις κάλπες. Αυτό το πραξικόπημα ενέτεινε τη συζήτηση σχετικά με την εξουσία των θεσμών της ΕΕ, το ασυμβίβαστό της με τη δημοκρατία και το ρόλο της ως εγγυήτριας των στοιχειωδών δικαιωμάτων που απαιτούν οι Ευρωπαίοι.

Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν πολιτικές εναλλακτικές προς τη λιτότητα. Πρωτοβουλίες όπως η «Για ένα Σχέδιο Β στην Ευρώπη», «Austerexit» ή «DIEM25» (Democracy in Europe Movement 2025) καταγγέλλουν τον εκβιασμό που ασκείται στην Ελλάδα μέσω του τρίτου μνημονίου. Αυτές οι πρωτοβουλίες καταγγέλλουν επίσης την οικονομική αποτυχία που θα προκαλέσει αυτό το τρίτο μνημόνιο καθώς και τον αντιδημοκρατικό χαρακτήρα της ΕΕ. Έναν αντιδημοκρατικό χαρακτήρα που αναγνωρίζεται εξάλλου από τον ίδιο τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλωντ Γιουνκέρ, που δήλωσε ότι «δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατική επιλογή ενάντια στις ευρωπαϊκές συνθήκες».
Γινόμαστε επίσης μάρτυρες της απουσίας αλληλεγγύης, μερικές φορές και της ξενοφοβίας, των ευρωπαϊκών θεσμών και των Κρατών μελών απέναντι στην άφιξη προσφύγων από τη Μέση Ανατολή και την Αφρική και μπροστά στο ανθρωπιστικό δράμα που βιώνουν οι τελευταίοι. Υπογραμμίζουμε την υποκρισία της ΕΕ στο τομέα των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Η ΕΕ είναι, και με έμμεσο τρόπο μέσω της πώλησης όπλων ή των εμπορικών της πολιτικών, ένας παίκτης-κλειδί των συγκρούσεων που προκάλεσαν τις πρόσφατες ανθρωπιστικές κρίσεις.

Οι πολιτικές λιτότητας που ξεκίνησαν από τις αρχές της κρίσης πριν από οκτώ χρόνια ιδιωτικοποιούν τα κοινά αγαθά και καταστρέφουν το εργατικό δίκαιο, ενώ θα έπρεπε να αντιμετωπίσουν τις αιτίες της κρίσης όπως την απορρύθμιση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και τον έλεγχο των θεσμών της ΕΕ από τις επιχειρήσεις μέσω των μεγάλων λόμπι και της πρακτικής των «περιστρεφόμενων θυρών». Η ΕΕ προωθεί ψεύτικες λύσεις διαπραγματευόμενη με τη μεγαλύτερη αδιαφάνεια και χωρίς σχεδόν κανένα δημοκρατικό έλεγχο, εμπορικές και επενδυτικές συνθήκες όπως η TTIP/TAFTA, η CETA ή η TISA, που εξαλείφουν ό,τι θεωρούν πως είναι εμπόδιο στο εμπόριο: τα δικαιώματα και τους κανόνες που προστατεύουν τους πολίτες, τους εργαζόμενους και το περιβάλλον. Αυτό συνιστά ένα πλήγμα ενάντια στις δημοκρατίες μας και στο Κράτος δικαίου, ειδικά μέσω των μηχανισμών προστασίας των επενδυτών. Η σημερινή ΕΕ κυβερνιέται, ντε φάκτο, από μια τεχνοκρατία στην υπηρεσία των συμφερόντων μιας μικρής αλλά πανίσχυρης μειοψηφίας που εκπροσωπεί την οικονομική και χρηματοπιστωτική εξουσία. Όλα αυτά προκάλεσαν, σε πολλές χώρες της Ευρώπης, την αναβίωση του ακροδεξιού λόγου και των ξενοφοβικών και εθνικιστικών θέσεων. Ως δημοκράτες, έχουμε την ευθύνη να αντιδράσουμε απέναντι σε αυτή την απειλή και να εμποδίσουμε τους φασισμούς να εκμεταλλευθούν τον πόνο και τη δυσαρέσκεια. Εξάλλου, παρόλα αυτά, οι πολίτες έδειξαν την αλληλεγγύη τους στους πρόσφυγες που πληρώνουν τις συνέπειες αυτής της ανθρωπιστικής τραγωδίας.

Η κοινωνία έχει ήδη αρχίσει να εργάζεται για τη ριζική αλλαγή των πολιτικών της ΕΕ. Οι κοινωνικές κινητοποιήσεις όπως εκείνες του Blockupy, της εκστρατείας ενάντια στην TTIP/TAFTA, τουAlter Summit, η ευρωπαϊκή γενική απεργία του 2012, οι Ευρωπορείες ή το σημαντικό έργο που πραγματοποιήθηκε από πολυάριθμες πλατφόρμες πολιτών και ΜΚΟ δημιούργησαν ένα πολύτιμο ανθρώπινο κεφάλαιο, πνευματικό και ιδεολογικό για την υπεράσπιση των ανθρώπων πέρα από πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα. Πιστεύουμε όμως ότι χρειαζόμαστε έναν ακόμα μεγαλύτερο συντονισμό και συνεργασία των κινητοποιήσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Πάνω στο τραπέζι υπάρχουν πολλές προτάσεις για να τελειώνουμε με τη λιτότητα: μια δίκαιη φορολογική πολιτική, το κλείσιμο των φορολογικών παραδείσων, συστήματα συμπληρωματικών συναλλαγών, η επιστροφή στη τοπική αυτοδιοίκηση των δημόσιων υπηρεσιών, ο ισότιμος καταμερισμός της εργασίας συμπεριλαμβανομένων και των ανθρώπων που παραμένουν στις εστίες τους, η μεταρρύθμιση ή η κατάργηση του ευρωπαϊκού φορολογικού συμφώνου, ειδικότερα της συνθήκης για τη σταθερότητα, το συντονισμό και τη διακυβέρνηση στην οικονομική και νομισματική Ένωση.

Το ελληνικό παράδειγμα μας έδειξε ότι αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε την παρούσα συγκυρία πρέπει να ενώσουμε τις δυνάμεις μας σε όλες τις χώρες μέλη και σε όλους τους τομείς: τον πολιτικό, τον πνευματικό αλλά και σε επίπεδο της κοινωνίας των πολιτών. Το όραμά μας είναι αλληλέγγυο και διεθνιστικό.

Για αυτούς τους λόγους, θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα χώρο σύγκλισης μέσα στον οποίο όλα τα κινήματα, οι άνθρωποι και οι οργανώσεις που αντιτίθενται στο σημερινό μοντέλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα μπορούν να συζητήσουν και να επεξεργαστούν μια κοινή ατζέντα δράσεων, σχεδίων και στόχων. Και αυτό με κύριο στόχο τη ρήξη με το καθεστώς λιτότητας της ΕΕ και το ριζικό εκδημοκρατισμό των ευρωπαϊκών θεσμών, για να μπουν στην υπηρεσία των πολιτών.
Για αυτό, καλούμε σε μια ευρωπαϊκή διάσκεψη στις 19, 20 και 21 του Φλεβάρη στη Μαδρίτη και απευθύνουμε δημόσιο κάλεσμα για συμμετοχή στις συζητήσεις, στις ομάδες εργασίας και στις παρουσιάσεις που θα οργανωθούν.

Μετάφραση: Γιώργος Μητραλιάς
Πρώτες υπογραφές

Lola Sánchez Eurodiputada, Podemos
Miguel Urban Eurodiputado, Podemos
Marina Albiol Eurodiputada, Izquierda Plural
Javier Couso Eurodiputado, Izquierda Plural
Susan George Presidente del Transnational Institute
Yanis Varoufakis Economista, ex-Ministro de Finanzas griego
Ada Colau Alcaldesa de Barcelona
Eric Toussaint Portavoz CADTM
Zoe Konstantopoulou Abogada, ex-Presidenta del Parlamento griego
Catherine Samary Économiste altermondialiste, France
Ken Loach Film director, UK
Mariana Mortagua Diputada Parlamento de Portugal
Noam Chomsky Lingüista, Filósofo y Activista, USA
Alexandra Strickner Presidente de ATTAC Austria
Adoración Guamán Profesora de derecho del trabajo. Universitat de València, miembro del consejo científico de Attac
Alda Sousa Ex-députée européenne, Bloco de Esquerda, Portugal
Alexandra Fernandez Diputada al Congreso por la Marea
Alexis Cukier Philosophe, Fondation Copernic, France
Alfred de Zayas Relator Independiente de la ONU para DD.HH
Ana Benavente Sociologue, IAC, Portugal
Andrej Hunko Diputado Die Linke al Bundestag
Andy Storey University College Dublin
Angela Wigger Associate Professor, Radboud University, The Netherlands
Anna Gabriel Diputada/o autonomico de las CUP
Antonio Baylos Catedrático de Derecho del Trabajo. Universidad de Castilla la Mancha.
Antonio Sanabria Profesor de economía de la Universidad Complutense
Antonis Ntavanelos DEA – consejo político de unidad popular
Beatriz Talegon Abogada, ex-Secretaria General de la Unión Internacional -de Jóvenes Socialistas
Bibiana Medialdea Profesora de Economía de la UCM
Bodo Ellmers Eurodad, Brussels
Bruno Bosteels Cornell University
Carlos Sanchez Mato Concejal de Economía y Hacienda de Madrid
Carmen San José Diputada Podemos CAM
Cédric Durand Economista, Centre d’Economie de l’Université Paris-Nord-École des Hautes Études en Sciences Sociales, EHESS
Céline CAUDRON Militante féministe (Belgique)
Cem Oyvat Lecturer, University of Greenwich
Chris Hedges Pulitzer Prize – Journalism
Christina Laskaridis Miembro del Comité de la Verdad de la Deuda Griega
Christine Pagnoulle President of ATTAC Liége
Christine Vandendaelen Féministe, membre du secrétariat international du CADTM et CADTM Belgique
Corine Gobin Politologue á lÚLB, Belgium
Costas Lapavitsas Profesor de Economía en SOAS, Londres
Creston Davis Founder, Director &Professor of Philosophy, The Global Center For Advanced Studies, GCAS
Daniel Munevar Asesor Yanis Varoufakis y Miembro CADTM
Daniel PIRON Ancien secrétaire interprofessionnel de la FGTB-CharleroiSud Hainaut (Belgique)
Daniel Tanuro Ecosocialist Network
David Fernández Diputada/o autonomico de las CUP
David Wagner Député – déi Lénk, Luxembourg
Dimitris Sotiropoulos Open University, UK
Eduardo Garzón Economista
Ernest Urtasun Eurodiputado de ICV,Grupo de Los Verdes/ALE
Eugénia Pires Economist, Portugal
Fabio di Masi Member of the Euro Parliament, Die Linke
Fátima Martín Periodista y Miembro de la PACD
Fernando Luengo Profesor de Economía Aplicada de la UCM y miembro el CCA de Madrid de Podemos
Florent Marcellesi Portavoz de EQUO en el Parlamento Europeo , Grupo de Los Verdes
Francisco Louça Bloco de Esquerda, Portugal
Freddy MATHIEU Ancien secrétaire interprofessionnel de la FGTB Mons-Borinage (Belgique)
Gerardo Pisarello Primer Teniente de Alcalde Barcelona
Gilbert Achcar Professeur, SOAS, Université de Londres
Gilbert Lieben General Secretary CGSP Wallonne, Trade Union
Gustave Massiah Membre Fondateur de IPAM France
Heikki Patomäki Professor of University of Helsinki, Member of Board Vasemmistoliitto -Vänsterförbundet – The Left Alliance
Hilary Wainwright Co-editor Red Pepper and Fellow of Transnational Institute, UK
Hugo Braun Attac Germany
Huáscar Sologuren PACD Madrid
Ioanna Gaitani Ex diputada de Syriza-Red Network
Isabel Serra Diputada Podemos CAM
Jaime Pastor Polítólogo y Editor de la revista Viento Sur
James Petras Bartle Professor Emeritus, Binghamton University
Jean-Francois Ramquet General Secretary FGTB Liege, Trade Union
Jérôme Duval Miembro PACD y CADTM
Joana Mortágua Economista, Diputada del Parlamento del Portugal
Joao Camargo Precários Inflexíveis, Portugal
John Hillary Director de War on Want, UK
John Weeks Professor Emeritus, SOAS, University of London
Jonathan Stevenson Jubilee Debt Campaign
Jordi Sebastiá Eurodiputado por Compromís, Grupo de Los Verdes
Jose María González (Kichi) Alcalde de Cádiz
Jose Máría González Suarez Presidente de la Fundación por una Europa de los Ciudadanos
Josep Manel Busqueta Ex-Diputado autonómico de la CUP
Josep María Terricabras Eurodiputado Grupo Los Verdes
Juan Torres Catedrático de Teoría Económica y Economía Política. Universidad de Sevilla
Justa Montero Activista feminista y miembro de la Asamblea Feminista
Katerina Sergidou Red Network
Kenneth Haar Corporate Europe Observatory, Denmark
Lídia Senra Rodríguez Diputada por Alternativa Galega de Ezquerda (Galiza) no Parlamento Europeo
Lina Gálvez Catedrática de Historia e Instituciones Económica. Universidad Pablo de Olavide
Lourdes Benería Profesora Emerita Dpto. Planificación Urbana y Reginal Cornell University
Ludovica Rogers Member of Debt Resistance UK
Luís Fazenda Bloco de Esquerda, Portugal
Luka Mesec Leader of Parliamentary Group of Zdruzena Levica, (United Left), Slovenia
Luke Cooper Another Europe is Possible, UK
Mamadou Ba Bloco d´Esquerda
Manolo Garí Anticapitalistas
Manolo Monereo Doctor en Ciencias Políticas y licenciado en Derecho
Maria Bolari Ex diputada de Syriza-Red Network
Maria Lucia Fatorelli National Coordinator of Citizen Debt Audit Brazil
Marga Ferré Ejecutiva IU
Mauricio Valiente Concejal Ahora Madrid
Mehmet Ugur Professor in Economics and Institutions, International Business and Economics, University or Greenwich
Michael Hardt Duke University
Michael Hudson ISLET: Institute for the Study of Long-Term Economic -Trends, USA
Michael Lowy Reseau Ecosocialiste International, France
Miguel López SKP-Finlandia
Michel Husson Économiste, membre de la commission pour la vérité sur la dette grecque (France)
Miska Seppaelae Vasemmistoliitto -Vänsterförbundet – The Left Alliance
Moisis Litsis Journalist, Greek Committee Against Debt, CADTM
Mónica Oltra Compromís – Vicepresidenta de la Generalitat Valenciana
Montserrat Galcerán Catedrática emérita de filosofía, Concejala de Ahora Madrid
Myriam Martin Portavoz de Ensemble y Diputada Regional
Myriam Vander Stichele (TNI/SOMO) The Netherlands SOMO es Center for Research on Multinational Corporations
Natalia Munevar Plataforma Auditoría Ciudadana de la Deuda – PACD
Nick Dearden Director de Global Justice UK
Nikolaos Chountis Eurodiputado Unidad Popular (Grecia)
Olivier Besancenot Ex-candidato a las presidenciales del NPA, Francia
Ozlem Onaran Professor of Economics and Director of Greenwich Political Economy Research Center, University or Greenwich
Pablo Carmona Concejal Ahora Madrid
Patrick Saurin Portavoz del Sindicato Sud del Banco BPCE, Francia.Miembro del Comité de la Verdad sobre la Deuda Griega
Paul Murphy Irish Socialist Party. Anti-Austerity Alliance Dublin, Ireland
Pauline FORGES Enseignante, déléguée syndicale, membre de la LCR-SAP (Belgique)
Penelope Duggan Editor International Viewpoint, UK-France
Peter VELTMANS Syndikalist ACOD Financiën, lid van de SAP-LCR (Belgium)
Philippe Marlière Profesor de política europea en University College, London
Pierre Galand Président du Forum Nord Sud, Belgique
Pierre Khala Coprésident de la Fondation Copernic, France
Pierre Vanek Député – Membre de Solidarités, Suisse
Quim Arrufat Diputada/o autonomico de las CUP
Rastko Mocnik Sociologist, Ljubljana, Belgrade
Rafael Escudero Profesor de filosofía del derecho. Universidad Carlos III de Madrid.
Raúl Camargo Diputado Podemos CAM
Richard Wolff The New School
Rommy Arce Concejala Ahora Madrid
Rui Viana Pereira Membre de CADPP, Portugal
Ruth Rubio Marín Professor of Constitutional and Public Comparative Law European University Institute
Sebastían Martín Profesor de Historia del Derecho. Universidad de Sevilla
Sergi Cutillas PACD, Miembro Comité de la Verdad sobre la Deuda Griega
Sofia Sakorafa Member of the Euro Parliament, Greece
Sol Sanchez Diputada IU-UP en el Congreso
Sonia Farré PACD, En Comú Podem
Sonia Mitralia Membre du Comité pour lánnulation de la dette du Tiers-Monde ( CADTM) et de l’Initiative “Femmes contre la dette et les mesures d’austerité”
Soren Sondergaard MP for the Red-Green Alliance, Denmark
Srecko Horvat Croatia – UK
Stanislas Jourdan Mediaactivist, Basic Income, Quantitative Easing
Stathis Kouvelakis Profesor en Kings College, Londres
Stavros Tombazos Professeur d’économie politique, Université de Chypre
Stefan Zgliczynski Editor of le Monde Diplomatique, Poland
Tariq Ali New Left Review
Teresa Rodriguez Secretaria General de Podemos y Diputada en Andalucía
Thomas WEYTS SAP-LCR ,Belgique
Xabier Benito Eurodiputado Podemos
Tom Kucharz Miembro de Ecologistas en Acción, Spain
Yago Álvarez PACD Madrid
Yayo Herrero Ecologistas en Acción
Yorgos Mitralias Promoteur “Manifeste Antifasciste Europeen”
Zbigniew Marcin Kowalewski Chercheur et Editeur, Pologne

11 σχόλια :

  1. Εδώ έχουμε σοβαρό, πολύ σοβαρό, πολιτικό πρόβλημα.

    Όταν όχι μόνο οι συνήθεις ύποπτοι (Βαρουφάκης, Ζωή, Χουντής) υπογράφουν για την μεταρρύυμιση της ΕΕ, αλλά και το Κόκκινο Δίκτυο με τον Κουβελάκη και τον Λαπαβίτσα, τότε έχουμε πρόβλημα.

    Καταννοώ την ανάγκη πανευρωπαικής δικτύωσης, στήριξης κινήσεων διαννοουμένων κλπ αλλά ένα πολιτικό σκεπτικό που πάει από το τοπικό στο ευρωπαικό, δηλ το ευρωενωσιακό και ξεχνάει την καταστατική, την αφαιτηριακή γραμμή μιας αριστερής γραμμής σήμερα, έχουμε πρόβλημα.

    Και η βασική αυτη αφαιτηριακή γραμμή είναι η εθνική αναδίπλωση. Αυτό είναι επιστροφή στην μικρή κλίμακα, αυτό είναι το πεδίο της αποανάπτυξης απέναντι στον παραγωγισμό του κεφαλαίου, αυτή είναι η κλίμακα αντίστασης στην ταξική βία που συνεπάγεται η έκθεση στις πιέσεις που επάγονται από τις ροές κεφαλαίων και εμπορευμάτων.

    Πρέπει να πάμε απέναντι στην στρατηγική επιλογή του αστισμού δηλ την έκθεση σε αυτόν τον ανταγωνισμό για να εσωτερικεύουν την πίεση σε βάρος της εργασίας.

    Αλήθεια, όταν αυτή η γραμμή αλλάξει την ΕΕ θα εφαρμόζει πχ το 70% του μνημονίου που είναι καλό σύμφωνα με τον Βαρουφάκη ? Θα θεωρεί αριστερίστικο το κεντρώο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης που ο Βαρουφάκης είπε πως εκβίασε δέσμευση πως θα εγκαταλειφθεί για να γίνει υπουργός ?

    "κάποιος σύντροφος"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μια που σε βρήκα, έστω σε λάθος ποστ, κάποιε σύντροφε, που θαυμάζεις τις ραφινάτες μαρξοειδείς αναλύσεις, καταδέχεσαι άραγε να δεχθείς τις χοντροκομμένες αλήθειες ενός ακατέργαστου ξυλοκόπου;
    Σου λέω κατ αρχή ότι δεν υπάρχει κανένα έδαφος σε αυτό τον κόσμο για εθνική αναδίπλωση. Φυσικά χρειάζεται να πάμε στην απαραίτητη αλλαγή με εγχώριο συλλογικό (και αναπόφευκτα κεντρικό) σχεδιασμό των προτεραιοτήτων της παραγωγής και της ζωής, με ριζική αποκλιμάκωση της χρηματικής φούσκας. Έτσι το λένε σωστά και όχι “απο-ανάπτυξη”. Αλλά υπάρχουν προϋποθέσεις για να πάμε από την κατάσταση Α του σήμερα, στην κατάσταση Β. Δεν γίνεται με ένα κουμπί.
    Δεν χρειάζεται καν να εξετάσουμε την έξοδο από Νατο/ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους, και τα σχετικά, προφανώς όλα προαπαιτούμενα για τα σχέδια που επιθυμείς. Αρκεί και μόνο να πούμε ότι δε θα ξανα-δανειστούμε και να το κάνουμε (αυτό σημαίνει στάση πληρωμών). Και μόνον αυτό, να βγεις δηλαδή έξω από το παιχνίδι τους με δική σου πρωτοβουλία, έστω και στο τόσο δα, σημαίνει πόλεμο με το διεθνή παράγοντα. Για δες τον κόσμο, τον πραγματικό, (και όχι αυτόν που ίσως φαίνεται σε κάποια αριστερά πλέιστέισιον). Βλέπεις πουθενά γύρω από τα όρια της ¨εθνικής αναδίπλωσης¨, χώρο, λαούς, κράτη, κεφάλαια και ανθρώπους, φτωχούς και πλούσιους, που θα ανεχθούν μια τέτοια εξέλιξη; Μια τέτοια εξέλιξη, σημαίνει πόλεμος. Τώρα τι πόλεμος ακριβώς, ας πούμε αφελώς ότι θα είναι μόνο οικονομικός θερμός, και κατά τα άλλα ψυχρός.
    Πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική να στείλεις κάποιο γλυκό και Ήσυχο να μοιράζει λουλουδάκια και έτσι θα μας εκτιμήσουν, φοργκέτ ιτ Γιάνις. Για να ανταπεξέλθει ένας χώρος, μια χώρα, ένας λαός, μια πατρίδα, είναι καταναγκασμένος σε φορσέ επιλογές, οι οποίες καθόλου δεν θα μπορούν να γραφτούν σε λευκό χαρτί. Αν δεν θέλεις ή δεν μπορείς να αλλάξεις (ντα..συγνώμη) προστάτη και να κατεβάσεις τον Ορλώφ να λιάζεται στις παραλίες σου ενώ εσύ σερβίρεις, και αν είσαι στο μέγεθος της Ελλάδας, με άλλους τόσους ρημαγμένους ανατολίτες να σου έρχονται κατατρεγμένοι και όχι μόνο, είσαι τρεχάτε ποδαράκια μου και μαύρο φίδι που σέφαγε. Όχι παραγωγισμό, αλλά έξτρα τούρμπο παραγωγισμό θα χρειαστείς, και για βούτυρο, και για κανόνια. Και εννοείται κάθε πρωί ασκήσεις ακριβείας, πριν τη δουλειά, και το ίδιο το απόγεμα, πριν την μπύρα.

    Φυσικά, δεν θα συμφωνούσα με τον ΕΟΣ,ή με το ΚΚΕ, που απο διαφορετική σκοπιά θα έλεγαν το ίδιο, δηλαδή μην μπλέξεις με τέτοια, αλίμονό σου. Θα σου πω, αν είσαι μέσα και το λέει η περδικούλα σου, πάμε να το δουλέψουμε το σκηνικό. Αλλά να ξέρεις σε τι είσαι μέσα, να ξέρεις δηλαδή τι σου γίνεται και τι γίνεται παραέξω από το βιβλίο σου. Και να τα πεις έτσι στον κόσμο, που έτσι κι αλλιώς ο κόσμος τα ξέρει. Μόνο η καθ ημάς αριστερά κάνει πως δεν τα ξέρει. Έτσι όμως βγαίνει οφ – δεν πάει έτσι το παραμύθι.
    Α ρε ΚΚΕ, με τέτοια που ακούω από κάποιους συντρόφους, αρχίζω να σε εκτιμώ, και ανησυχώ..."

    Ερώτηση. Κάπου κάνω λάθος. Που όμως;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. δεν ξέρω που εννοείς ότι κάνεις λάθος πικάπα, κάνεις σίγουρα λάθος στο ότι λέω "εθνική αναδίπλωση" και απαντάς ότι δεν είναι εύκολο και βασικά καταλαβαίνεις την εθνική απομόνωση.

      προφανώς για πόλεμο μιλάω, τον κηρυγμένο, απλά να αρχίσουμε να πολεμαμε και εμείς.

      η αποανάπτυξη είναι καθιερωμένος όρος, συνδεδεμένος δυστυχώς με αντιλενινιστικές στρατηγικές (να αλλάξουμε τον κόσμο χωρίς να πάρουμε την εξουσία) αλλά είναι χρήσιμο χνάρι και για τον πειραματισμό με κομμουνιστικές σχέσεις και για την εθνική αυτάρκεια (στο μέτρο του δυνατού). Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς "αποκλιμάκωση της χρηματικής φούσκας"

      έδαφος για εθνική αναδίπλωση υπάρχει, προφανώς. Το αντίθετο ανάγεται σε δευτεροδιεθνίστικες θεωρίες προοδευτικοτητας του ιμπεριαλισμού, Ευρώπη ευνοϊκό πεδίο ταξικής πάλης κλπ. Δεν υπάρχουν μη αντιτάξιμες ήττες ή νίκες στην ταξική πάλη.

      Βάλε λοιπόν κατεύθυνση εθνικής αναδίπλωσης για να μην υπάρχει η εντύπωση πως μιλάω για κάτι εύκολο και οριστικό. Εννοείται άλλωστε πως ήθελα να προβοκάρω την "αριστερά" και τους "αριστερούς" που την κουνάνε σαν σκιάχτρο.

      Ε λοιπόν η μόνη απάντηση της αριστεράς είναι "καλή ιδέα, μακάρι".

      "κάποιος σύντροφος

      Διαγραφή
  3. Κάποιε σύντροφε, τα λάθη πολλά, κενά και πρωθύστερα, λογικά άλματα και παραδοχές. Δεν γίνεται αλλιώς – δεν προλαβαίνω. Δεν νομίζω πως μπορώ να ανοίξω το παιχνίδι. Αντίθετα παριστάνω το έξω δεξιά ούζο, δηλαδή θέλω να επαναφέρω τη μπάλα στο λασπωμένο γήπεδο, τη μπάλα που την πετούν στην εξέδρα οι σαλονάτοι διανοητές και οι μονιμάδες πολιτικοί, που δεν έχουν ιδέα από την ίδια έκθεση στο πεδίο.

    Για την “αναδίπλωση”, προσπαθώ να πω ότι θα πρέπει να λέμε ανάκτηση της λαϊκής κυριαρχίας, κατά συνέπεια εντός της εθνικής επικράτειας ως αναγκαστική φάση. Ωστόσο πρώτο, δεν υπάρχει δυνατότητα αναδίπλωσης, αλλά αναγκαστική εκδίπλωση - το θέμα είναι παγκοσμιοποιημένο. Δεύτερο, δεν υπάρχει έδαφος, είναι κατειλημμένο – και χρειάζεται να το ανακτήσεις. Οι προϋποθέσεις, οι αμφισημίες και οι οι κίνδυνοι είναι χιονοστιβάδα. Ο φάσεις και τα στάδια, αναπόφευκτα – έτσι είναι η ζωή. Σίγουρα μιλάμε για έναν ριζοσπαστικό μεταβατικό ρεφορμισμό, τα νοήματα είναι δύσκολα και θέλουν επιδέξιους πόλους – και άντε να τους βρεις.

    Μέχρι στιγμής, η μη ΚΚΕ αριστερά που κρατούσε μέχρι τώρα φανάρι, ψάχνει με το φανάρι πως μπορεί να γίνει. Μέχρι στιγμής, το ΚΚΕ παρέχει την πιο συνεκτική και “ασφαλή” εκδοχή, ¨αυτοσυντήρησης”, όσο φτωχή κι αν μας φαίνεται. Η λοιπή αριστερά, που έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν έδειξε σοβαρά δείγματα σοβαρότητας, έχει πληγεί ανεπανόρθωτα από την εμπειρία Σύριζα. Χρειάζεται προφανώς επαναθεμελίωση, αλλά αυτό που βλέπω είναι απλώς αναπαλαίωση και εμμονή των ίδιων αποτυχημένων ιστορικών στελεχών και διανοητών στο ποιος έχει δίκιο. Καλό τους κουράγιο, άλλα έτσι όπως το πάνε, ένας μέσος λογικός αριστερός άνθρωπος θα προτιμήσει να ανάψει το κεράκι του στο ΚΚΕ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αν το ΚΚΕ είναι σοβαρό,τότε δικαίως ο Κουτσούμπας έγινε γραβατωμένος γάτος.
    Ρε τι ακούνε τ'αυτάκια μας απο την γραφειοκρατία της ορθοδοξίας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλό είναι κανείς να διαβάζει πριν γράψει. Η αριστερά συνολικά πάσχει από αρτηριοσκλήρωση. Η αδυναμία των κάθε είδους αμφισβητιών να συγκροτήσουν μια κατάσταση μαζικότητας-λαϊκότητας, όσο και συνέχειας-συνέπειας, επιβεβαιώνει και αναπαράγει την ανάθεση στα πιο σταθερά και παραδοσιακά υποκείμενα. Αυτό συμβαίνει γενικά στη ζωή και στην πολιτική. Στο χώρο της αριστεράς, είναι φανερό ότι η ασυναρτησία και το τουρλουμπούκι που εκπέμπεται θα ευνοήσει την προσωρινή ανάθεση στο ΚΚΕ. Αρτηριοσκλήρωση και συντήρηση με ασπιρίνες, αφού το “νέο” εκφράζεται από παλιούς και αδιέξοδους “αμφισβητίες”, και αφού οι νέοι αμφισβητίες δεν καταφέρνουν κάτι παραπάνω από κουτουρατζίδικες ατάκες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δεν υπάρχει αντίρηση να ψηφίζουμε κάθε δέκα χρόνια το ΚΚΕ.
    Ποιός μας διαβεβαιώνει όμως πως θα υπάρχει το ΚΚΕ την επόμενη δεκαετία;
    Με την μορφή που υπάρχει τουλάχιστον σήμερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. . Και αυτό με κύριο στόχο τη ρήξη με το καθεστώς λιτότητας της ΕΕ και το ριζικό εκδημοκρατισμό των ευρωπαϊκών θεσμών, για να μπουν στην υπηρεσία των πολιτών.

    ΘΛΙΨΗ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Φιλαράκι, ανώνυμε, Σε νοιώθω. Δεν υπάρχει καμμιά εγγύηση.
    Αλλά όπως γράφτηκε πια και στα βιβλία πολλοί αναρχικοί ψήφισαν πέρσι τέτοια μέρα Σύριζα. Δεν έχουν τώρα ούτε το μισό καν απο το περσινό χιούμορ, να ψηφίσουν και μια φορά ΚΚΕ; Ποιο εύκολο το βλέπω. Άσε που έτσι θα συνεχίσει σίγουρα να υπάρχει.
    Άσε που αν κάνουν αυτό το μαγικό και ψηφίσουν ΚΚΕ, τότε η πεταλούδα που θα κλείσει τα φτερά της στο Μανχάταν θα φέρει σεισμό στο Βερολίνο, και θα ανοίξουν μόνες τους οι πύλες του Νομισματοκοπείου για το κοινό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πάντα οι αναρχικοί διακρίνονται για το λεπτό χιούμορ τους.
    Οι ανάδοχοι της λέξης ΚΝΑΤ αυτοί είναι.
    Αν το ΚΚΕ περιμένει να το ψηφίσουν οι αναρχικοί για να υπάρχει,τότε οι αναρχικοι θα πάψουν να είναι αναρχικοί,και οι πεταλούδες θα γίνουν κομμουνιστικά έντομα που θα τρυγούν το νέκταρ απο τις παπαρούνες της Ανατολής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ΣΕ ΑΥΤΑ ΣΥΜΦΩΝΩ:Καταννοώ την ανάγκη πανευρωπαικής δικτύωσης, στήριξης κινήσεων διαννοουμένων κλπ αλλά ένα πολιτικό σκεπτικό που πάει από το τοπικό στο ευρωπαικό, δηλ το ευρωενωσιακό και ξεχνάει την καταστατική, την αφαιτηριακή γραμμή μιας αριστερής γραμμής σήμερα, έχουμε πρόβλημα.

    Και η βασική αυτη αφαιτηριακή γραμμή είναι η εθνική αναδίπλωση. Αυτό είναι επιστροφή στην μικρή κλίμακα, αυτό είναι το πεδίο της αποανάπτυξης απέναντι στον παραγωγισμό του κεφαλαίου, αυτή είναι η κλίμακα αντίστασης στην ταξική βία που συνεπάγεται η έκθεση στις πιέσεις που επάγονται από τις ροές κεφαλαίων και εμπορευμάτων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή


ΑΛΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ