Μια σύντομη ματιά στην εισήγηση της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ για τα συμπεράσματα των εκλογών

Ένα πρόχειρο και κακογραμμένο κείμενο δόθηκε χθες στην δημοσιότητα ως εισήγηση της Πολιτικής Γραμματείας προς την Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ για τα “ συμπεράσματα για τις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές του Μάη 2014”.

Δεν θα σταθούμε ούτε στο ύφος γραφής, ούτε στις αναλύσεις με τις οποίες επιχειρεί να θεμελιώσει τις θέσεις που προβάλει, γιατί αδικούν τον ΣΥΡΙΖΑ. Παράδειγμα το κεφάλαιο “Ταξική ανάλυση της ψήφου” δεν αντιστοιχεί στο πλούτο των θεωρητικών κατακτήσεων του ΣΥΡΙΖΑ, όπου ως “τάξεις” εκλαμβάνονται οι δημογραφικές κατηγορίες της Στατιστικής υπηρεσίας, και η “ψήφος” θεωρείται ως πολιτική καταγραφή της “ταξικής εκπροσώπησης”. Θα περιοριστούμε μόνον στα πολιτικά ζητήματα που θίγει.

Για να αντιμετωπίσεις ένα πρόβλημα, πρώτα απ' όλα θα πρέπει να αναγνωρίσεις ότι υπάρχει. Η εισήγηση της ΠΓ αναγνωρίζει, περιγράφει και κατονομάζει μια σειρά φαινομένων που αναδείχτηκαν ιδιαίτερα την προεκλογική περίοδο. Αυτό είναι θετικό. Επίσης θετικό είναι ότι αναγνωρίζει και το μήνυμα των εκλογών:"Ο λαός μας έδωσε το μήνυμα: Θέλουμε να κυβερνήσετε. Θέλουμε όμως περισσότερα από εσάς – πιο καθαρό, επεξεργασμένο και ριζοσπαστικό πολιτικό λόγο, όχι αμφισημίες, πλήρη διαφοροποίηση από το σάπιο πολιτικό σύστημα. Πέστε μας καθαρά τι θα κάνετε και πως θα το κάνετε."

Όμως, αυτά δεν αρκούν. Χρειάζεται και κάτι άλλο. Θα πρέπει να εκτιμήσεις αν όλα αυτά τα προβλήματα προέκυψαν από λανθασμένα “πολιτικά σχέδια” ή οφείλονται στην θεά τύχη (δηλαδή, σε απρόβλεπτους και ανεξέλεγκτους παράγοντες που προσδιορίζουν την έκβαση της μάχης και είναι έξω από την εμβέλεια των δικών σου πρωτοβουλιών). Απέναντι σε αυτό το ζήτημα η εισήγηση της ΠΓ δεν είναι ειλικρινής. Αποφεύγει να τοποθετηθεί με ευθύτητα για τα ζητήματα που προκύπτουν από τον πολιτικό σχεδιασμό, αποφεύγοντας - πρώτα απ' όλα – να περιγράψει τους “στόχους” της εκλογικής πολιτικής. Αποφεύγει δηλαδή να κάνει “απολογισμό”.

Ας δούμε λοιπόν αυτό το κρίσιμο ζήτημα, λαμβάνοντας υπόψη μας και αυτά τα στοιχεία που απουσιάζουν από την εισήγηση της ΠΓ. Ο πολιτικός σχεδιασμός του ΣΥΡΙΖΑ για την μάχη των εκλογών συμπυκνώνεται συνθηματικά (για χάριν συντομίας) στα παρακάτω σημεία:
- Τρεις κάλπες, μια μάχη
- να κοκκινίσει ο χάρτης
- Αύριο φεύγουν

Αυτή η γραμμή “διολίσθησε” στην προεκλογική περίοδο για να προσαρμοστεί στα “μηνύματα” που έρχονταν ήδη πριν αρχίσει αυτή η μάχη. Έτσι, η μία μάχη, έγινε δύο και στην συνέχεια τρεις. Αυτή η αλλαγή της πολιτικής στοχοθεσίας, σημαίνει βεβαίως μια πολιτική ικανότητα προσαρμογής στη πραγματικότητα, αλλά παράλληλα καταδεικνύει και πολιτική ανεπάρκεια στο προσδιορισμό των στόχων της πολιτικής. Η διολίσθηση αυτή πράγματι καταγράφεται στην εισήγηση του ΠΓ, τόσο  στην διάρθρωση του κειμένου κατά θεματικές ενότητες, όπου αντιμετωπίζεται ξεχωριστά η κάθε μάχη, όσο και στην έλλειψη οποιασδήποτε αναφοράς στην “μάχη των εκλογών της 25ης Μάη”.

Είναι χαρακτηριστικό το απόσπασμα της εισήγησης: “Οι στόχοι που είχαμε βάλει για τις Ευρωεκλογές, δηλαδή καταδίκη της κυβέρνησης και της πολιτικής της και εκλογική πρωτιά, επιτεύχθηκαν. Ο δρόμος για την πολιτική ανατροπή άνοιξε, αλλά μένουν πολλά ακόμη να γίνουν.” Αυτοί οι “στόχοι” δεν περιλαμβάνονται πουθενά στον αρχικό σχεδιασμό ως στόχοι των ευρωεκλογών, αλλά ως στόχοι που αφορούσαν την μία μάχη (τις τρεις κάλπες)

Η μία μάχη είχε ένα στόχο, που περιγράφεται στο 3ο σημείο. Ο στόχος ότι “αύριο φεύγουν”, ο οποίος παρέμεινε μέχρι την τελευταία στιγμή. Όμως δεν έφυγαν... Η εισήγηση όμως δεν αναφέρει τίποτα για την αποτυχία αυτού του στόχου. Η επανάληψη αυτής της αποτυχίας δημιουργεί ψεύτικες ελπίδες στον λαό και παραπέμπει στο παράδειγμα του ψεύτη βοσκού με τον λύκο, με τις γνωστές συνέπειες...

Ο πυρήνας των πολιτικών σχεδίων του ΣΥΡΙΖΑ ήταν απλός: Η επιθυμία να εξαργυρώσει την δημοσκοπική του άνοδο και στις τρεις κάλπες. Αυτή η ποθητή εξαργύρωση μαζί με την διαφημιστική καμπάνια που ανέλαβε να την στηρίξει, ονομάστηκε “πολιτικοποίηση” των εκλογών. Για χάριν αυτής της “πολιτικοποίησης” των εκλογών είδαμε να διαταράσσονται οι σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με τα κινηματικά του ερείσματα και να ισοπεδώνονται πολλές φορές υπαρκτές τοπικές κινηματικές κινήσεις με την δημιουργία “κομματικών ψηφοδελτίων”, ποντάροντας στο στοίχημα ότι θα έφερναν περισσότερους ψήφους. Και πράγματι δεν ήταν λίγες οι  περιπτώσεις, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ μέτρησε με αυτό τον τρόπο την κομματική του δύναμη και έλαβε μονοψήφια ποσοστά. H απάντηση που έλαβαν αυτές οι αλαζονικές πολιτικές πρακτικές ούτε “χαλαρή” ήταν, ούτε “απολίτικη”...