ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ!
Αγωνιζόμαστε για την "ΣΥσπείρωση της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς" στην κατεύθυνση της κοινής δράσης στους μαζικούς χώρους και τα κοινωνικά κινήματα, και παράλληλα για την πολιτική της συγκρότηση σε ένα ενιαίο αμεσοδημοκρατικό πολιτικό φορέα

Παρασκευή 10 Ιανουαρίου 2014

Μερικές σκοτεινές πλευρές της σχέσης του ΣΥΡΙΖΑ με την αστική τάξη


Γιάννης Σταθάς:
ο «δυνατός κρίκος»
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης που έχει πιθανότητες να κυβερνήσει δεν μπορεί να έχει την στάση της ...ΑΝΤΑΡΣΥΑ απέναντι στην αστική τάξη και να αρκείται στην αναζήτηση “ανιδιοτελών αστών, «προδοτών της τάξης τους»” για να συμμαχήσει μαζί τους.

Είναι σαφές σε όποιον διαθέτει στοιχειώδη πολιτική σκέψη ότι εάν ο ΣΥΡΙΖΑ αναδειχτεί ως κυβερνών κόμμα μέσα από μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία σε μια συγκυρία που το μαζικό κίνημα δεν βάζει την δική του σφραγίδα στις πολιτικές εξελίξεις, για να παραμείνει κυβερνών κόμμα θα πρέπει να έχει εξασφαλίσει την συναίνεση μερίδων της αστικής τάξης.

Όμως, παρόλο τον προφανή χαρακτήρα που έχει αυτή η διαπίστωση, οι απαντήσεις στα ερωτήματα που αυτή εγείρει απουσιάζουν από το «πρόγραμμα» του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό το θέμα είναι ανύπαρκτο στην ατζέντα της “διαβούλευσης” αλλά και των αντιπαραθέσεων που αναδεικνύονται στο εσωτερικό του. Ενώ διεξάγεται έντονος διάλογος για το “φετίχ” του νομίσματος, το συγκεκριμένο ζήτημα αποτελεί “ταμπού”: Ακόμα και η διατύπωση του ως ερωτήματος που χρίζει απάντησης, αντιμετωπίζεται ως προδοσία των στρατηγικών επιλογών του κόμματος ή στην καλύτερη περίπτωση δεξιά απόκλιση που της αξίζει μόνον η περιφρόνηση...

Όμως δεν απουσιάζει ως ενεργός πολιτική πρακτική. Και βέβαια, δεν εντάσσεται στην “καταστατική” κομματική λειτουργία των οργανώσεων και των οργάνων του κόμματος. Αποτελεί μια εξωθεσμική και αδιαφανή παράλληλη λειτουργία, με την οποία εμπλέκεται ο σκληρός πυρήνας μηχανισμών του. Κάποιοι, μακριά από τα δρώμενα στις συνελεύσεις των ΟΜ και στις συνεδριάσεις των οργάνων, “με την γραβατούλα στο λαιμό και το τσαντάκι στο χέρι”, οικοδομούν δίαυλους επικοινωνίας - άλλοτε φανερούς και άλλοτε κρυφούς - με πολιτικούς εκπροσώπους της αστικής τάξης αλλά και με την “ ιδία αυτοπροσώπως” (με τραπεζίτες, με βιομήχανους, με εφοπλιστές, με επιχειρηματίες κλπ). Και αυτές οι επαφές δεν έχουν μόνον τον χαρακτήρα διερευνητικών συζητήσεων. Γίνονται και διαπραγματεύσεις, οι οποίες καταλήγουν κάποιες φορές και σε συγκεκριμένες δεσμεύσεις και συμφωνίες. Όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή, αυτές οι δεσμεύσεις πέφτουν με “αλεξίπτωτο” για να “εμπλουτιστεί η γραμμή του κόμματος”.

Στην συνέχεια του κειμένου θα παραθέσουμε στοιχεία από μια παρόμοια διαπραγμάτευση και τις δεσμεύσεις, που όπως φαίνεται έχουν προκύψει, ως “υπόδειγμα” αυτής της πολιτικής πρακτικής μέσω της οποίας μερίδες της αστικής τάξης επιβάλουν τους όρους τους στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Θα δείξουμε επίσης πως το ιδεολόγημα της “εθνικής παραγωγικής ανασυγκρότησης” αναδεικνύεται ως βασικός διαμορφωτής των όρων συναίνεσης σε αυτόν τον “ταξικό συμβιβασμό”. Συμβιβασμό, ο οποίος όχι μόνον δεν βάζει περιορισμούς στην κυριαρχία της κεφαλαιακής σχέσης, αλλά αντίθετα εξασφαλίζει την “ομαλότητα” στην επέκταση και την αναπαραγωγή της.

Στις 27/12/13 δημοσιεύεται στο left.gr μια λιτή ανακοίνωση για την επίσκεψη βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, του υπεύθυνου ενέργειας της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Πετράκου Θανάση και του βουλευτή Βοιωτίας Σταθά Γιάννη, στην «Αλουμίνιο της Ελλάδος» στην οποία προβάλλεται η θέση ότι “ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει έμπρακτα την βιομηχανία της χώρας και τις θέσεις εργασίας που απασχολούνται σε αυτή” και κωδικοποιείται ως πρόταση με 5 βασικά σημεία:

- Η διατήρηση των θέσεων εργασίας χωρίς μείωση των αποδοχών των εργαζομένων.
- Η επαναφορά του κατώτερου μισθού στα προ του 1ου Μνημονίου επίπεδα.
- Η τήρηση της νομοθεσίας για την υγιεινή και ασφάλεια των εργαζομένων.
- Το σταθερό οικονομικό περιβάλλον των επιχειρήσεων αυτών.
- Η δραστική μείωση του ενεργειακού κόστους.

Τα 4 πρώτα σημεία είναι απλά το προκάλυμμα καπνού. Πρόκειται για κάποιες γενικές διακηρυκτικές θέσεις σοσιαλδημοκρατικής κατεύθυνσης που μόνον ως ευχές μπορούν να εκληφθούν, ευχές που δεν αφορούν μόνον στο χώρο της βιομηχανίας. Θα μπορούσαν να είχαν διατυπωθεί για τους εργαζόμενους σε εμπορικά κατάστημα ως τους ναυτεργάτες. Το σημείο που φορά στην “έμπρακτη στήριξη της βιομηχανίας της χώρας” - και όχι μόνον της «Αλουμίνιο της Ελλάδος» όπως θα δείξουμε παρακάτω - είναι μόνον το τελευταίο: Η δραστική μείωση του ενεργειακού κόστους. Η διατύπωση αυτής της υπόσχεσης, χωρίς την πλήρη ανατροπή της πολιτικής που ακολουθείται σήμερα στο χώρο της ενέργειας, είναι απλά μια υποχώρηση στις απαιτήσεις των βιομηχάνων.

Με αυτή την θέση παρατηρείται μια μεταστροφή της γραμμής του ΣΥΡΙΖΑ και ευθυγράμμιση με την γραμμή Στουρνάρα, όπως αυτή είχε διατυπωθεί ξεκάθαρα στο ζήτημα της σύγκρουσης της ΔΕΗ με την «Αλουμίνιο της Ελλάδος» (Ο Στουρνάρας πιέζει την ΔΕΗ για 50% έκπτωση στην οφειλή Μυτιληναίου! ). Αποκαλυπτικό για τις επιπτώσεις αυτής της ρύθμισης στην ενεργειακή πολιτική της χώρας είναι το άρθρο: “Η διαιτησία ΔΕΗ - Αλουμινίου έλυσε το λάθος πρόβλημα στην Καθημερινή του Τάκη Αθανασόπουλου, καθηγητή του Πανεπιστημίου Πειραιώς και πρώην προέδρου & Διευθύνοντα συμβούλου της ΔΕΗ. Επίσης, μια συνοπτική περιγραφή των σκανδαλωδών ρυθμίσεων που έχουν προηγηθεί, έχει δημοσιευθεί πρόσφατα στις “οικοτριβές” το οποίο μπορείτε να το βρείτε σε ηλεκτρονική μορφή εδώ: “Μυτιληναίος: δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο… η τέχνη του «επιχειρείν» χθες, σήμερα, αύριο

Όμως, μόλις πριν 40 ημέρες, η θέση του ΣΥΡΙΖΑ γι' αυτό το ζήτημα ήταν διαφορετική. Όπως διαβάζουμε (7/11/13) στο δημοσίευμα της ΑΥΓΗΣ “Σκάνδαλο σε βάρος των καταναλωτών και της ΔΕΗ” σε δήλωση των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, Ευγενίας Ουζουνίδου και Θανάση Πετράκου αναφέρεται ότι: “Με την απόφαση αυτή, το διαιτητικό δικαστήριο ζημιώνει τη ΔΕΗ με 109 εκ. € για την περίοδο από 01/07/2010 έως 31/09/2013. Συνέπεια αυτής της απαράδεκτης απόφασης είναι η αύξηση του κόστους ηλεκτρικής ενέργειας, η οποία θα μετακυλιστεί στους οικιακούς καταναλωτές και στις υπόλοιπες επιχειρήσεις.

Τότε, αυτή την δήλωση των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ την κατάγγελλε και το εργοδοτικό σωματείο:
Οι εργαζόμενοι της Αλουμίνιον τονίζουν χαρακτηριστικά ότι στην ανακοίνωση του Σύριζα οι βουλευτές που υπογράφουν χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τους Έλληνες φορολογούμενους πολίτες...


Τι συνέβη λοιπόν και μέσα σε αυτές τις 40 μέρες και άλλαξε γραμμή ο ΣΥΡΙΖΑ;

Η «Αλουμίνιο της Ελλάδος» προασπίζοντας τα συμφέροντά της, ασκεί συγκεκριμένες δράσεις για να εξασφαλίσει την συναίνεση των κατοίκων της περιοχής. Ακόμα και η εκκλησία, παράλληλα με την εκφώνηση του «θείου λόγου» έχει γίνει φορέας εκφώνησης του επιχειρηματικού λόγου της «Αλουμίνιο της Ελλάδος»:


Ο εργοδοτικός συνδικαλισμός είναι άλλος ένας κρίσιμος μηχανισμός της προάσπισης των συμφερόντων της εταιρείας. Όμως η "εταιρεία" δεν αρκείται σε αυτά και αναζητεί στηρίγματα στα πολιτικά κόμματα, είτε αυτά είναι στην κυβέρνηση, είτε στην αντιπολίτευση. Στην έρευνά μας για το πως πραγματοποιήθηκε αυτή η αλλαγή γραμμής του ΣΥΡΙΖΑ, το πρώτο στοιχείο που εντοπίσαμε αφορά στο ποιός είναι ο εκφραστής των συμφερόντων του Μυτηλιναίου εντός ΣΥΡΙΖΑ.

Πρόκειται για τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννη Σταθά, πρώην στέλεχος της ΠΑΣΚΕ και εξέχον συνδικαλιστικό στέλεχος του εργοδοτικής παράταξης της Αλουμινίου. Με αυτή την ιδιότητα είχε διαδεχτεί τον προηγούμενο πρόεδρο του Ε.Κ. Λιβαδειάς (εργοδοτικό συνδικαλιστή, ΠΑΣΚΕ και σήμερα περιφερειακό σύμβουλο της πλειοψηφίας). Τον εργοδοτικό μηχανισμό που τον ανέδειξε στην θέση του προέδρου του Ε.Κ. Λιβαδειάς, χρησιμοποίησε για να εκλεγεί και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.

Το “συριζικό” προφίλ του Γιάννη Σταθά αναλαμβάνουν να διαμορφώσουν τα κυρίαρχα ΜΜΕ. Τα “ΝΕΑ”, παρόλο τον πόλεμο που κάνουν στον ΣΥΡΙΖΑ, έχουν μια καλή κουβέντα γιαυτόν τον βουλευτή που προσφέρει κάθε μήνα το μισθό του (τον δεύτερο) που κερδίζει από τη θέση που κατέχει στον ιδιωτικό τομέα, στον Σύλλογο Γονέων Παιδιών με Νεοπλασματική Ασθένεια "Φλόγα" και παραχωρεί την προσωπική του φρουρά στο Α.Τ. Αλιάρτου για τις επιχειρησιακές ανάγκες του «Ξένιου Διός». Όμως ο ριζοσπάστης αναδεικνύει την ίδια εποχή κάποιες άλλες πλευρές του θράσους και της πολιτικής αλητείας του (“Με ξένα κόλλυβα...”), τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να είχε λάβει τότε σοβαρά υπόψη του...

Η στάση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννη Σταθά απέναντι τα επιχειρηματικά συμφέροντα των εξορυκτικών βιομηχανιών της βουλευτικής του περιφέρειας, δεν καταγράφηκε όμως δημόσια τώρα αλλά ένα χρόνο πριν, όταν την «Ερώτηση βουλευτών ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ για S&B Βιομηχανικά Ορυκτά Α.Ε- Περιφέρεια Στερεάς», την υπέγραψαν 16 άλλοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ αλλά αυτός δεν την υπέγραψε...

Το νέο δεδομένο που υπάρχει σήμερα είναι ότι δεν τροποποιήθηκαν ή απομονώθηκαν οι απόψεις του Γιάννη Σταθά, άλλα άλλαξε η γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ και προσαρμόστηκε σε αυτές. Το πολιτικό ερώτημα που χρίζει απάντησης δεν είναι ποιός είναι ο Γιάννης Σταθάς και τι καπνό φουμάρει, αλλά το πώς και το γιατί επιβλήθηκε η δική του γραμμή στον ΣΥΡΙΖΑ σε ένα τόσο κρίσιμο θέμα, ώστε σήμερα να καταθέτει μάλιστα και επερωτήσεις μαζί με τον Δημήτρη Στρατούλη για την “Συστηματική απαξίωση της ΛΑΡΚΟ από τη Διοίκηση της εταιρείας και την Κυβέρνηση” και ζητούν χέρι – χέρι να γίνει και στην ΛΑΡΚΟ η διευθέτηση που έγινε και στην «Αλουμίνιο της Ελλάδος», επικαλούμενοι τις προτάσεις του εργοδοτικού σωματείου:

- Δεν υπήρξε καμία ουσιαστική παρέμβαση προκειμένου να δοθεί λύση στο σοβαρότερο κοστολογικό πρόβλημα ζωτικής σημασίας για την επιβίωση της εταιρίας, που είναι η τιμή χρέωσης της Ηλεκτρικής Ενέργειας ( 30% του κόστους) , στην ΛΑΡΚΟ παρότι στους βασικούς μετόχους συγκαταλέγονται το Ελληνικό Δημόσιο και η ίδια η ΔΕΗ, χρεώνεται πάνω από 70 την MWH την στιγμή που αντίστοιχο ενεργοβόρο εργοστάσιο (ΑΛΟΥΜΙΝΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ) την χρεώνεται με 40,7, έστω και αν η παραπάνω τιμή είναι προσωρινή. Η Διοίκηση και η κυβέρνηση δεν έχουν προβεί σε καμία ενέργεια, ούτε καν έχουν συζητήσει τις προτάσεις των εργαζομένων πάνω στο θέμα αυτό.

Μόνο που οι “προτάσεις των εργαζομένων” τις οποίες επικαλούνται, ταυτίζονται με τις προτάσεις της εργοδοσίας! Μερικές μέρες πριν, ο Ευάγγελος Μυτιληναίος, ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του Ομίλου Επιχειρήσεων Μυτιληναίος μέσα από τις στήλες του “Βήματος”(Εθνική υπόθεση η σωτηρία της ΛΑΡΚΟ και της ελληνικής βιομηχανίας) διατυπώνει ακριβώς την ίδια πρόταση διευθέτησης του ζητήματος της ΛΑΡΚΟ:

Ακόμη και όλα αυτά όμως να γίνουν επιτυχώς, η ΛΑΡΚΟ δεν «στέκεται» με τιμή ρεύματος 70 ευρώ/MWh όταν ο μέσος ανταγωνιστής της στην παγκόσμια αγορά πληρώνει 25-30 ευρώ/MWh! Με κατανάλωση 1,1 εκατ. μεγαβατωρών η υπερχρέωση εις βάρος της ΛΑΡΚΟ αγγίζει τα 50 εκατ. δολάρια τον χρόνο.

Είναι αδιανόητο ελληνικές βιομηχανίες που μάχονται στον στίβο του παγκόσμιου ανταγωνισμού να πληρώνουν το ρεύμα χρυσάφι! Πουθενά στον πλανήτη οι μεταλλουργίες δεν πληρώνουν «ειδικούς φόρους», ΔΕΤΕ, ΕΡΤ, ΕΤΜΕΑΡ κ.τ.λ.! Αντίθετα, όλες οι χώρες και κυβερνήσεις, «πάνω και κάτω από το τραπέζι», στηρίζουν τη βαριά βιομηχανία τους”.

Και συνεχίζει παρακάτω με αντιμνημονιακούς τόνους και άρωμα εθνικοπατριωτικής αναπτυξιολαγνείας :

Στη ΛΑΡΚΟ «δοκιμάζεται» η μνημονιακή πολιτική στη βιομηχανία. Η άνευ όρων στήριξη των κρατικών μονοπωλίων ΔΕΗ - ΔΕΠΑ για να «καλλωπιστούν» και να πουληθούν αλλά και η επιβάρυνση με άπειρους, «άσχετους» με την παραγωγή, φόρους θα έχουν ως βέβαιο αποτέλεσμα τον θάνατο της ΛΑΡΚΟ αλλά και της ελληνικής βιομηχανίας.

Το σιδηρονικέλιο της ΛΑΡΚΟ είναι 100% ελληνικό προϊόν, βγαλμένο από το ελληνικό χώμα, με ελληνική τεχνογνωσία, από έλληνες μηχανικούς και εργαζομένους και ελληνικές πρώτες ύλες. Το να μπορεί το προϊόν αυτό να γίνει διεθνώς ανταγωνιστικό είναι η πιο τρανή απόδειξη του τι μπορεί να πετύχει η Ελλάδα. Γι' αυτό και η επιβίωση και η πρόοδος της ΛΑΡΚΟ πρέπει να είναι «σημαία» για την ελληνική βιομηχανία και οικονομία. Γι' αυτό και το χρηματοπιστωτικό σύστημα στο μέτρο του δυνατού και η κυβέρνηση και τα κόμματα και όλοι μας πρέπει να είμαστε δίπλα στη ΛΑΡΚΟ και όχι απέναντι.

Ο Ευάγγελος Μυτιληναίος είναι έξυπνος άνθρωπος και έχει καθαρές απόψεις για την καπιταλιστική «παραγωγική ανασυγκρότηση» της χώρας. Σε μια πρόσφατη συνέντευξή του στο BBC που είναι αποκαλυπτική ζητάει να αλλάξουν οι Ευρωπαϊκές πολιτικές ώστε να γυρίσει η Ελλάδα στην ανάπτυξη,:


Η αλλαγή πλεύσης του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μια «προσωπική» επιτυχία του Γιάννη Σταθά, ο οποίος έπεισε με τα ισχυρά του επιχειρήματα τον κομματικό μηχανισμό. Ο Δ. Στρατούλης και ο υπεύθυνος ενέργειας της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Θ. Πετράκος, δεν είναι αφελείς και ευκολόπιστοι. Ούτε βέβαια πιστεύουμε ότι τους «εξαγόρασε» προσφέροντάς τους κάποια υλικά ανταλλάγματα για να τους προσεταιριστεί. Είναι σταθεροί στις απόψεις τους και δεν αλλαξοπιστούν από την μια στιγμή στην άλλη! Τότε τι συνέβη; Μήπως υπηρετούν τον ίδιο «θεό της ανάπτυξης» με τον Γιάννη Σταθά και τον Ευάγγελο Μυτιληναίο και τώρα που κρίθηκε η επιβεβαίωση της πίστης τους με υλικούς όρους πάνω σε συγκεκριμένα ζητήματα, διαπιστώθηκε απλά αυτή η ταυτότητα;

Τώρα λοιπόν ξεκαθαρίζει ποιο ήταν το πραγματικό πολιτικό περιεχόμενο της «στήριξης» που είχε υποσχεθεί προεκλογικά ο Α. Τσίπρας στην ΛΑΡΚΟ, όταν δήλωνε ότι: «Ο ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ θα στηρίξει την ανάπτυξη της ΛΑΡΚΟ γιατί την θεωρούμε επιχείρηση στρατηγικής σημασίας για τον κλάδο και αναγκαίο μοχλό για την παραγωγική ανασυγκρότηση της ίδιας της χώρας μας»! Διαφαίνεται λοιπόν πως δεν υπάρχει «άλλος δρόμος» για να αποκτήσει υλική υπόσταση το ιδεολόγημα της «παραγωγικής ανασυγκρότησης» από την εθνική καπιταλιστική ανάπτυξη, με τους όρους που την περιγράφει ο Ε. Μυτιληναίος. Μια ανάπτυξη για την οποία και πάλι θα κληθούν οι εργαζόμενοι να σφίξουν το ζωνάρι για να γίνει η “εθνική οικονομία” ανταγωνιστική, για να ορθοποδήσει το “εμπορικό ισοζύγιο” και άλλα καπιταλιστικά παρόμοια...

Μια εύστοχη κριτική αυτών των αντιλήψεων εκφράζεται στο editorial του περιοδικού "θέσεις" (Τεύχος 124 ), από την οποία αναδημοσιεύουμε ένα μικρό απόσπασμα:

Είναι βέβαιο ότι η Αριστερά δεν μπορεί να εννοεί την εναλλακτική πολιτική και διακυβέρνηση ως απλή αλλαγή του διαχειριστικού μοντέλου: εξάλειψη της διαφθοράς, αποστασιοποίηση από τα οργανωμένα μπλοκ του κεφαλαίου, πρόταξη των συμφερόντων της εργασίας, «φιλολαϊκή» διαχείριση, αναδιανομή εισοδήματος, εξάλειψη του κοινωνικού αποκλεισμού. Όσο αναγκαία και αν είναι τα παραπάνω, δεν μπορούν να σταθούν εντούτοις και να διαρκέσουν χωρίς την κίνηση των μαζών και την πρωτοκαθεδρία της πολιτικής. Διότι στην αντίθετη περίπτωση θα αποτελέσουν μικρό βουλησιαρχικό διάλειμμα πριν καταλάβουν και πάλι το χώρο οι νεοφιλελεύθερες ιδεολογίες και πρακτικές ως επιστροφή στην έστω με αριστερό πρόσημο «κοινή λογική» της νεοφιλελεύθερης διαχείρισης, έναν «νεοφιλελευθερισμό με ανθρώπινο πρόσωπο». Μια ιδεοληψία που σπέρματά της βρίσκουμε και σε σημερινές θέσεις μέσα στην Αριστερά, θέσεις που μιλάνε για την πρωτοκαθεδρία της «παραγωγικής ανασυγκρότησης», της «σωτηρίας της χώρας από την καταστροφή» πριν προχωρήσουμε σε «σοσιαλιστικό μετασχηματισμό». Μια φάση «ουδέτερη» η οποία θα αποκαταστήσει τις «φυσιολογικές ισορροπίες» που ανέτρεψε ο νεοφιλελευθερισμός, ώστε να μπορέσει να ξεκινήσει η «σοσιαλιστική μετάβαση».

Η θεωρία της «παραγωγικής ανασυγκρότησης» έχει μακρά ιστορία στο εσωτερικό της Αριστεράς, ένα ανθεκτικό διαχρονικό ιδεολόγημα που κάθε φορά αναδύεται μέσα από τη στάχτη της συγκυρίας. Είναι η προέκταση των θεωριών της «εξάρτησης», η απάντηση στη «στρεβλή» ανάπτυξη του ελληνικού καπιταλισμού, την απουσία «παραγωγικής εξειδίκευσης», τους «καταναγκασμούς» που επιβάλει ο διεθνής καταμερισμός εργασίας, τα συμφέροντα που κρατούν την ελληνική «οικονομία δέσμια» του παρασιτισμού και της διαπλοκής, κλπ. Η θεωρία αυτή γίνεται σήμερα και πάλι ελκυστική με την κρίση και την ακραία λιτότητα, την εσωτερική υποτίμηση, τον περιορισμό της ζήτησης και τη γενικευμένη ύφεση, τη μαζική καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων – κεφαλαίου αλλά κυρίως εργασίας, επειδή αυτό το «ελληνικό παρασιτικό καπιταλιστικό μοντέλο» έδωσε τη χαριστική βολή στην «οικονομία» και όξυνε παραπέρα την κρίση. Με αποτέλεσμα και προκειμένου να αντιμετωπιστεί η ανεργία να απαιτείται η «παραγωγική ανασυγκρότηση» πριν και πάνω από την επιλογή της όποιας πολιτικής κατεύθυνσης. Κοντολογίς, πρώτα η «εθνική σωτηρία» και ακολουθεί ο «σοσιαλισμός».

Μια ιστορία τόσο παλιά όσο η Νέα Οικονομική Πολιτική (ΝΕΠ) της μετεπαναστατικής Ρωσίας, των βιομηχανικών υποδομών και του παλλαϊκού κράτους του Στάλιν, του παραγωγικού τεχνολογικού «αγώνα δρόμου» του Χρουστσόφ και του «σοσιαλιστικού τσιπ» του Χόνεκερ στην DDR. Όπου η ευθύνη είναι αντιστρόφως ανάλογη της ταξικής σκοπιάς της εργασίας, και οι αστικοί κρατικοί μηχανισμοί πολύ ανθεκτικότεροι των (δια)χειριστών τους.

35 σχόλια :

  1. πολύ ενδιαφέρον το άρθρο ειδικά για τους Στερεοελλαδίτες οι οποίοι βιώνουν όλη αυτή την αντίφαση.Παρόλα αυτά και πέρα από την αποκάλυψη δεν ξεφεύγει από το να "καταδικάσει" τις αντιλήψεις περί "παραγωγικής ανασυγκρότησης" ως εκ των προτέρων ενσωματωμένες στα σχέδια της άρχουσας αστικής τάξης. Το πρόβλημα εγώ δεν θα το εντοπίσω εκεί ακριβώς μιας και χωρίς σχέδια παραγωγής όχι μόνο σοσιαλιστική προοπτική δεν θα αποκτήσουμε ούτε καν σοσιαλδημοκρατική διαχείριση δεν θα δούμε. Το πρόβλημα θα το εντοπίσω παραπάνω που αναφέρει ότι οκ δεκτή η προοπτική κάποιων συμβιβασμών με την αστική τάξη αλλά γιατί όχι να εχει ειπωθεί να έχει συνομολογηθεί σαν τακτική; Γιατί το ζήτημα της παραγωγικής ανασυγκρότησης να μην ανοίξει σαν κίνημα διαλόγου και προτάσεων στον κόσμο; Ουσιαστικά γιατί τόσο έλειμμα δημοκρατικής λειτουργίας στα όργανα, στη βαση του κόμματος, στα κινήματα και στην ίδια την κοινωνία; Γιατί η επαναφορά του σχήματος "εγώ είμαι η πρωτοπορία- εγώ θέτω τους στόχους" που ασύνδετο με την κοινωνική δυναμική, μπροστά στα διαχειριστικά αδιέξοδα αλλά και στις δυσκολίες να γίνουν τομές, σιωπηλά οδηγεί στην υποχώρηση, στην ενσωμάτωση στη συστημοποίηση. Δεν έχει σχέση αν θεωρείς ότι έχεις το καλύτερο πρόγραμμα είτε σαν Αριστερή Πλατφόρμα είτε σαν Πλατφόρμα 2010 είτε σαν Αριστερή Ενότητα κλπ. Αν δεν συμβάλλεις για τη δημιουργία κινήματος συμμετοχής και δημοκρατίας εντός εκτός ΣΥΡΙΖΑ, στην κοινωνία και στα κινήματα βάζεις το κάρο μπροστά από το άλογο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πράγματι, είναι σωστή η διαπίστωση ότι:
      “ μιας και χωρίς σχέδια παραγωγής όχι μόνο σοσιαλιστική προοπτική δεν θα αποκτήσουμε ούτε καν σοσιαλδημοκρατική διαχείριση δεν θα δούμε”.
      όπως επίσης και η άποψη ότι θα πρέπει να «συμβάλλεις για τη δημιουργία κινήματος συμμετοχής και δημοκρατίας εντός εκτός ΣΥΡΙΖΑ, στην κοινωνία και στα κινήματα βάζεις το κάρο μπροστά από το άλογο.
      Ο όρος «παραγωγική ανασυγκρότηση» όμως είναι ένας ιδεολογικός όρος με ασαφές πολιτικό περιεχόμενο. Ως τοιούτος, εμπεδώνει λαθεμένες αντιλήψεις τόσο για τον χαρακτήρα της παραγωγής, όσο και για τον χαρακτήρα και τους προσανατολισμούς του σχεδιασμού. Ο «σκληρός» ιδεολογικός πυρήνας υποκρύπτει μια λαθεμένη σχέση για την σχέση της πολιτικής με την οικονομία:
      - Πρώτα απ’ όλα δηλώνει μια ψευδή θέση για την «κεφαλαιακή σχέση», αναπαράγοντας την λαθεμένη αντίληψη για την διάκριση ανάμεσα στο «καλό» παραγωγικό κεφάλαιο και στο «κακό» χρηματιστηριακό.
      - Επίσης αναπαράγει μια λαθεμένη άποψη για την ίδια την «παραγωγή» και την αυτονομία της από την «κατανάλωση», αντίληψη που θεωρεί ότι η ίδια η παραγωγική διαδικασία δεν έχει ταξικό πρόσημο, αλλά είναι ουδέτερη. Επομένως για να ενταχθεί σε μια «σοσιαλιστική προοπτική» αρκεί να αλλάξει ο «διαχειριστής».
      Ποιο είναι πρακτικά τα αποτελέσματα αυτών των αντιλήψεων; Μπορούμε να τα διαπιστώσουμε στα κριτήρια και στους στόχους και τις προτεραιότητες, με τις οποίες συντάσσονται, αυτά που αποκαλείς «σχέδια παραγωγής».
      Η πρόταση των 5 σημείων του Πετράκου – Σταθά για παράδειγμα αν εκληφθεί ως το πλαίσιο για ένα «σχέδιο παραγωγής» για τις δραστηριότητες της «Αλουμίνιον της Ελλάδας» οδηγεί αναγκαστικά σε μια «παραγωγική ανασυγκρότηση» με προδιαγραφές «Μυτιληναίου», γιατί:
      - Δεν περιλαμβάνει καμία προτεραιότητα/στόχο που να εκφεύγει από το δίπολο των συμφερόντων των εργαζομένων και των εργοδοτών της συγκεκριμένης εταιρείας. Όμως, επειδή τα «συμφέροντα των εργαζομένων» καθορίζονται από το γενικότερο (και αρκετά δεσμευτικό) θεσμικό πλαίσιο ως προς τον μισθό, την υγιεινή και ασφάλεια των εργαζομένων, δεν έχει καμία συγκεκριμένη επίπτωση. Η μόνη επίπτωση αφορά την υπόσχεση για την «διατήρηση της εργασίας». Αυτή η υπόσχεση όμως είναι στην πραγματικότητα «υπόσχεση» προς τον εργοδότη ότι η επιχείρησή του θα συνεχίσει να υπάρχει και να λειτουργεί. Για να γίνει όμως αυτό, θα πρέπει να γίνει «ειδική ρύθμιση» για τον συγκεκριμένο εργοδότη. Μέρος αυτής της ρύθμισης αποτελεί η υπόσχεση για «δραστική μείωση του ενεργειακού κόστους»

      Διαγραφή
    2. Το σημείο 5 για την "δραστική μείωση του ενεργειακού κόστους" εκφεύγει τελικά από το δίπολο των συμφερόντων των εργαζομένων και των εργοδοτών της συγκεκριμένης εταιρείας, αφού αυτό το κόστος μετακυλύεται στους καταναλωτές της ΔΕΗ.

      Διαγραφή
    3. Ποιός θα το πάρει χαμπάρι;10 Ιανουαρίου 2014 στις 3:00 μ.μ.

      Ο βασικός πυρήνας της πρότασης Πετράκου – Σταθά βρίσκεται στην νεοφιλελεύθερη πολιτική κυβερνησιμότητας με βάση την αρχή της "διαχείρισης κινδύνων": Κινδυνεύουν οι θέσεις εργασίας από το κλείσιμο της επιχείρησης; Ε,τότε θα λάβουμε τα "απαραίτητα μέτρα" να μην κλείσει η επιχείρηση και να είναι όλοι ευχαριστημένοι! Μετράμε το κόστος αυτών των μέτρων και προχωράμε...

      Διαγραφή
    4. εθνικά περίφανος και πατριώτης10 Ιανουαρίου 2014 στις 3:22 μ.μ.

      Αντί να να ακουμπάμε στους τραπεζίτες για την εκπλήρωση του χρέους να να ακουμπάμε για να πηγαίνουν καλά οι επιχειρήσεις του Μυτιληναίου.

      Διαγραφή
    5. 1. Η “δημιουργία κινήματος συμμετοχής και δημοκρατίας εντός ΣΥΡΙΖΑ” δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν καταργηθεί η επετηρίδα του ΣΥΝ η οποία μεταφέρθηκε ατόφια στον ΣΥΡΙΖΑ. Αν δεν μπουν στην άκρη οι Πετράκοι, οι Στρατούληδες και λοιποί και δεν αναδειχτούν νέα πρόσωπα, δεν πρόκειται ν' αλλάξει τίποτα στον ΣΥΡΙΖΑ.

      2. Για την ένσταση στο ζήτημα της “παραγωγικής ανασυγκρότησης” που τίθεται από το άρθρο στο ότι δεν ξεφεύγει από το να "καταδικάσει" τις αντιλήψεις περί "παραγωγικής ανασυγκρότησης" ως εκ των προτέρων ενσωματωμένες στα σχέδια της άρχουσας αστικής τάξης μια παρατήρηση:

      Το γεγονός και μόνον ότι ο ΣΕΒ, χρησιμοποιεί τον ίδιο ακριβώς όρο (π.χ μια ματιά εδώ:
      ΣΕΒ: H παραγωγική ανασυγκρότηση οδηγεί στην έξοδο από την κρίση), δείχνει ακριβώς την απροσδιοριστία του πολιτικού περιεχομένου του.

      Οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ στην πραγματικότητα είναι ατόφιες οι θέσεις του προγράμματος του ΣΥΝ
      ΣΤΟΧΟΣ 13: Για την ανασυγκρότηση της παραγωγικής βάσης - Για μια Ελλάδα που παράγει και δημιουργεί, και μάλιστα σε πολλά σημεία πιο ανεπεξέργαστες. Αν βγάλουμε στην άκρη το τμήμα που έχει ένα γενικά ορθό διακηρυκτικό χαρακτήρα και πάμε στο επόμενο που αφορά τους προγραμματικούς στόχους, δηλαδή αυτό που έχει άμεση πολιτική αξία, τότε ο καθένας θα διαπιστώσει ότι αυτοί οι στόχοι που αναφέρονται στο "δια ταύτα" δεν είναι σαφώς διακριτοί από τους στόχους του ΣΕΒ. Εκεί ακριβώς εντοπίζεται το πρόβλημα. Και να το πω κάπως πιο προκλητικά και το ΠΑΣΟΚ το 81 τα ίδια έλεγε και μάλιστα μερικά απ' αυτά με πιο "επαναστατικό" τρόπο, αλλά όταν έφτασε στο "δια ταύτα", είδαμε τι σήμαινε αυτό.

      Διαγραφή
  2. Πως εκλέχθηκε το 2010 ο Γ. Σταθάς με την ΠΑΣΚΕ πρόεδρος του Ε.Κ. Λιβαδειάς:
    Ο Γ. Σταθάς νέος πρόεδρος του Ε.Κ Λιβαδειάς

    Πως προσχώρησε στον ΣΥΡΙΖΑ:
    Μετακομίζουν γιατί… χωρίζουν

    Πως παρουσιάζει αυτή την προσχώρηση η ΑΥΓΗ: Γιάννης Σταθάς: Να αποτρέψουμε την ανθρωπιστική καταστροφή του Μνημονίου  είναι χαρακτηριστικό το παρακάτω απόσπασμα:

    Πώς βλέπουν οι εργαζόμενοι στον νομό οι σύντροφοί σου στο Εργατικό Κέντρο και την ΠΑΣΚ, την υποψηφιότητά σου;

    Με ενθάρρυναν και τους ευχαριστώ γι' αυτό. Δυο χρόνια μετά το Μνημόνιο και την ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων που έχουν κατακτηθεί με αίμα από το τέλος του 18ου αιώνα, τα συνδικαλιστικά στελέχη της ΠΑΣΚ είτε συμμετέχουν ενεργά είτε στηρίζουν αντιμνημονιακά ψηφοδέλτια. Σύντροφοί μου από την ΠΑΣΚ, όπως ο Γ. Βαμβακάς και ο Ν. Κάπελος βρίσκονται στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ στην Α' Αθήνας και στα Τρίκαλα. Σε αυτό συνέβαλε, όπως ήδη τόνισα, η πρόταση εξουσίας που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο. Πρόταση που έχει στον πυρήνα της την ανατροπή των ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών που εφαρμόζονται τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη.

    Ο Γ. Σταθάς είναι ειλικρινής ως προς την πολιτική του ταυτότητα: Συνεργάστηκε με τον ΣΥΡΙΖΑ για την ανατροπή των ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών που εφαρμόζονται τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη. Ακριβώς, αυτήν την πολιτική ταυτότητα εκφράζει και ο Ευάγγελος Μυτιληναίος...

    Ανειλικρινής είναι ο ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος αυτή την πολιτική ταυτότητα την προσδιορίζει με τον ασαφή υπότιτλο Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο στο όνομά του. Τι είναι επιτέλους ο «ΣΥΡΙΖΑ Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο»;

    - Είναι μια εκλογική συνεργασία ανάμεσα σε δύο διαφορετικούς πολιτικούς χώρους;

    - Είναι ένας ενιαίος πολιτικός σχηματισμός με δύο διακριτά ρεύματα στο εσωτερικό του τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και πρώην Πασόκους του «Ενωτικού Κοινωνικού Μετώπου»;

    - Με το ιδρυτικό συνέδριο διαδόθηκε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει τσόντες στο όνομά του; Γιατί άλλες φορές οι εμφανίζεται ως ΣΥΡΙΖΑ και άλλες ως «ΣΥΡΙΖΑ Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο»;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το όνομα του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει τσόντες:

      Επιστολή προς τον πρόεδρο της Βουλής Ευάγγελο Μεϊμαράκη απέστειλε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας με την οποία ενημερώνει ότι από 1.1.2014 το όνομα του κόμματος αλλάζει.

      «Από ΣΥΡΙΖΑ-ΕΝΩΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΜΕΤΩΠΟ, ο νέος τίτλος του κόμματος μας, σύμφωνα και με την απόφαση του ιδρυτικού μας Συνεδρίου είναι ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ (συγκεκριμένα ΣΥΡΙΖΑ)», αναφέρεται στην επιστολή.
      Ο κ. Τσίπρας αναφέρει επίσης ότι «έμβλημα του κόμματος είναι πεντάκτινο κίτρινο αστέρι πίσω από τρεις κυματίζουσες σημαίες χρώματος - κατά σειρά- κόκκινο, πράσινο και μωβ, που εδράζονται στη λέξη ΣΥΡΙΖΑ»

      Το γιατί ακόμα και σήμερα χρησιμοποιούν το "Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο", είναι άξιο απορίας...

      Διαγραφή
    2. Φαίνεται πως έφυγε από τσόντα στο όνομα, την στιγμή που έγινε ηγεμονική δύναμη στον ΣΥΡΙΖΑ!...

      Διαγραφή
    3. Ποιες ΑΡΑΡΕΝ, ΔΕΞΑΡΕΝ και ΑΝΑΣΕΣ;

      Σταθάς – Σταθάς και κότσος συριζάς!

      Διαγραφή
  3. Πραγματικά έπεσα απ'τα σύννεφα. Να φανταστείτε, είχα να ξαφνιαστώ έτσι απο την συνάντηση Τσίπρα με την ένωση ελλήνων εφοπλιστών το Δεκέμβρη του 12.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δηλαδή, τι ήθελες να γίνει; Να βάλει τον Γ. Ρούση πρόεδρο εξεταστικής επιτροπής και να εξετάζει ένα – ένα τους εφοπλιστές μήπως βρει κανένα «προδότη της τάξης» του, και ως τούτου «ανιδιοτελή», όπως έκανε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τον Α. Αλαβάνο;

      Διαγραφή
  4. Να τα έκανε αυτά ο ΣΤΡΑΤΟΥΛΗΣ για την ΑΕΚ το καταλαβαίνω, αλλά για τον Μυτιληναίο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μήπως θυμάστε τι έλεγε ο Πετράκος για τα ξενοδοχεία του Κωνσταντακόπουλου στη Γιάλοβα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μην μου πείς ότι ο Κωνσταντακόπουλος, πρόδωσε και αυτός την τάξη του, θα πέσω από τα σύννεφα!

      Διαγραφή
  6. Σιγά το θέμα.
    Ο ΣΥΡΙΖΑ, και το ΚΚΕ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, συνεργάζονται ήδη με τη μεταπρατική αστική τάξη και τη γραφειοκρατική αστική τάξη, σε βάρος της βιομηχανικής αστικής τάξης.
    Οι αστοί έχουν αντιθέσεις, και από τις τρεις η πιο ριγμένη από το αστικό κράτος, είναι η βιομηχανική, που είναι και η πιο "εθνική". Όχι με την έννοια της πατριωτικής, αλλά επειδή είναι η πιο "απτή", είναι η μόνη που μπορούμε να την εκμεταλλευτούμε, αν την εθνικοποιήσουμε. Οι άλλες, γίνονται μονομιάς καπνός ("βρείτε με, προτού με φορολογήσετε" είχε πει κάποιος προεκλογικά).
    Εξάλλου, στη βιομηχανία συγκεντρώνεται ευκολότερα το προλεταριάτο και αναπτύσσεται ευκολότερα ο συνδικαλισμός.
    Επίσης, με την ανάπτυξη της βιομηχανίας, μπορεί να μειωθεί η ανεργία ευκολότερα.
    Επομένως, οι ήδη υπαρκτές σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και όλης της υπαρκτής αριστεράς, με τμήματα της αστικής τάξης πρέπει να σταματήσουν και να αναπτυχθούν άμεσα σχέσεις με τη βιομηχανική αστική τάξη.
    Και κάτι ακόμα. Πράγματι υπάρχει θέμα "παραγωγικής ανασυγκρότησης". Η φετεινή έκθεση της ICAP δείχνει πως, αν φορολογούσαμε με 100% τις 11.000 εταιρίες που βγάζουν ισολογισμό, μόλις 30-50 ευρώ θα αυξανόταν ο μισθός μας.

    ιδιωτικός υπάλληλος,
    μέλος ΣΥΡΙΖΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αν έχω ακούσει καλά,ο Σταθάς δίνει όλη του την βουλευτική αποζημίωση σε δομές αλληλεγγύης ή κάτι παρόμοιο.
    Αν η ΕΟΣ γνωρίζει καλίτερα για το θέμα,ας γράψει σχετικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Η Λάρκο είναι του Μυτιληναίου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όχι και δεν έχει καμία σχέση. Έχει το κράτος το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών της ( 55%) και το υπόλοιπο η ΔΕΗ με την ΕΘΝΙΚΗ.

      Διαγραφή
  9. το δικτυο συμφεροντων πασοκ καλα κρατεί...........
    ταλιμπαν του μυτιληναιου και τα μυαλα στα κάγγελα........
    εξαγνισμενοι στην κολυμπηθρα του συριζα συνεχιζουν το ίδιο έργο......
    και υπάρχουν και μερικοι που πιστευουν, οτι η αριστερή πλατφορμα μπορει να αποτελέσει το αντιδοτο για την τελικη επικρατηση της αστικης ιδεολογιας στον συριζα.....
    χαιρετισματα.........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Το ενδεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ να διώξει τον Μυτιλιναίο και να πάρει τη Λάρκο το έχετε σκευτεί; Γιατί γενικά αυτό λέει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ενδιεφέρον άρθρο που θίγει ένα πολύ σημαντικό ζήτημα.
    Με προβληματισμό και τα περισσότερα σχόλια.
    Σ΄αυτό το στάδιο είναι αναγκαία η ,,συμπόρευση,, του ΣΥΡΙΖΑ με τμήμα της αστικής τάξης και ειδικά με το βιομηχανικό.
    Μ αντάλλαγμα βέβαια την επαναφορά των μισθών σε ικανοποιητικά επίπεδα όσο και της εργατικής νομοθεσίας.
    Ας φωνάζουν οι ,,επαναστάτες,, του γλυκού νερού όσο θέλουν.
    Η ουσία είναι να συνεχισθεί η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς τα αριστερά
    markos


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Τί κάνει η βάση; Πώς ανέχεται τέτοια φαινόμενα; Θα τρίζουν τα κόκκαλα του Αντρέα Παπανδρέου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αν είχε λίγο φιλότιμο θα είχε παραιτηθεί από βουλευτής ! Αλλά τι να περιμένουμε από έναν πρώην πασόκο ! Δεν θέλουμε τέτοια άτομα στους κόλπους μας ! Όσο για τον μισθό που δίνει, αυτός είναι από τη δουλειά του στον Μυτηληναίο, κρατάει δηλαδή μια θέση στον όμιλο χωρίς να πηγαίνει ποτέ στην εργασία του, τον μισθό ως βουλευτής τον κρατάει κανονικά, κορόιδο είναι ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Η πρόταση όμως ποια είναι; Αν οι βιομηχνίες ήταν στα χέρια των εργαζόμενων, πάλι δεν θα έπρεπε να έχουν φθηνότερο ρεύμα; Δηλαδή ποιο είναι το πρόβλημα εδώ, η ρύθμιση για το ρεύμα, ή το ότι δεν περνάμε σε ένα άλλο μοντέλο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Τα απαράδεκτα που γράφονται για τον Γιάννη Σταθά είναι προβοκατόρικα και δεν ανήκουν σε αριστερούς, αλλά μάλλον εργοδοτικούς οι οποίοι θέλουν να παίξουν βρώμικο ρόλο. Αλλά για την ιστορία ας πούμε μερικά πράγματα για τον Σταθά:

    Είναι Πρόεδρος του μοναδικού Εργατικού Κέντρου στην Ελλάδα (Εργατικό Κέντρο Λιβαδειάς) που έκανε προσφυγή ενάντια στο μνημόνιο τον Ιούνιο του 2010, δύο μήνες μετά την ψήφιση του μνημονίου. Είναι Πρόεδρος του μοναδικού Εργατικού Κέντρου που έχει Κοινωνικό Παντοπωλείο, Κοινωνικό Ιατρείο, Κοινωνικό Φαρμακείο, Κοινωνικό Φροντιστήριο, και το οποίο μέσα από την αλληλεγγύη των πολιτών και συναδέλφων βοηθά ανήμπορους συμπολίτες μας, ενώ προχωρά και σε επανασυνδέσεις ρεύματος. Και όλα αυτά πολύ πριν τις δομές του ΣΥΡΙΖΑ.

    Ο Σταθάς είναι επίσης ιδρυτικό μέλος στο κίνημα «Δεν Πληρώνω» στα διόδια μαζί με τον Βασίλη Παπαδόπουλο και πολλούς άλλους συντρόφους της αριστεράς.

    Πριν γίνει βουλευτής, τον Ιανουάριο του 2012, στον εργασιακό του χώρο κατέβασε δικό του ψηφοδέλτιο απέναντι στην ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ. Ήταν μάλιστα αυτός ο οποίος το καλοκαίρι του 2012 μαζί με άλλους δύο συνδικαλιστές αρνήθηκαν τις μειώσεις και πάλεψαν ενάντια στις μειώσεις που ήθελε να επιβάλλει ο Μυτιληναίος, τις οποίες υπερψήφισαν η παρατάξεις ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ.

    Αποκορύφωμα όλων, τον Φεβρουάριο του 2013, όταν στις εκλογές του Εργατικού Κέντρου Λιβαδειάς, ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ κατέβηκαν απέναντι στον Σταθά για να «πάρουν» το Εργατικό Κέντρο. Μπορούν όλοι να διαβάσουν τι έγραφαν τα τοπικά blogs για την νίκη Σταθά και ποια συμφέροντα τον πολεμούσαν http://www.siriosfm.gr/?p=40274

    Κοινώς χαλάει την πιάτσα όπως έχει γραφτεί, κάτι το οποίο ο ίδιος δεν έχει διαφημίσει ποτέ.

    Ποιος λοιπόν άλλος αριστερός βουλευτής προσφέρει το μισθό του (ως βιομηχανικός εργάτης που είναι) στη «Φλόγα» και το ποσό από τις συμμετοχές του στις επιτροπές της Βουλής στη «Στροφή» ενώ δεν έχει δεχθεί το βουλευτικό αυτοκίνητο, τους δύο αστυνομικούς που δικαιούται τους έχει παραχωρήσει στο Α.Σ. Αλιάρτου και δεν έχει προσλάβει μετακλητούς επιστημονικούς συνεργάτες. δεν παίρνει χρήματα επιτροπών;

    Και όπως άλλωστε φάνηκε στο «πόθεν έσχες» είναι από τους πιο φτωχούς βουλευτές, ο οποίος έχει πάρει μέρος σε όλους τους κοινωνικούς αγώνες που έχουν γίνει πολύ πριν εκλεγεί βουλευτής. Αυτός που τον έπεισε να κατέβει βουλευτής ήταν ο Μανώλης ο Γλέζος για τον αγώνα διεκδίκησης των γερμανικών αποζημιώσεων, καθώς ο Σταθάς κατάγεται από το μαρτυρικό Δίστομο. Αλλά στη αριστερά υπάρχουν αριστεροί στα λόγια και αριστεροί στις πράξεις. Ο Σταθάς ανήκει στην κατηγορία των αριστερών στην πράξη και αυτό το ξέρουν οι Βοιωτοί που τον εξέλεξαν πρώτο βουλευτή από όλα τα κόμματα, όπως ξέρουν καλά και τους αγώνες που έχει κάνει ενάντια στα συμφέροντα των μεγαλοεργολάβων και των μεγαλοβιομήχανων. Η τοπική κοινωνία τα γνωρίζει αυτά, όπως γνωρίζει και για τους αριστερούληδες που συμπορεύονται με τα εκάστοτε συμφέροντα.


    Αξίζει τέλος να τονισθεί, ότι ο Σταθάς, ο οποίος προέρχεται από αγροτική οικογένεια και δουλεύει από 10 ετών σε αγροτικές δουλειές, είναι ο μόνος βουλευτής στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, από ιδρύσεώς του, με 5.000 βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα, είναι 38 ετών, έχει 15 χρόνια βάρδια και έχει γλιτώσει από δύο θανατηφόρα ατυχήματα. Δεν τον έχουν φοβίσει όλα αυτά, πόσο μάλλον συκοφάντες και προβοκάτορες, είτε εργοδοτικοί, είτε αριστερούληδες της πλάκας, από όσο τον ξέρουμε ως χαρακτήρα, εμείς που τον γνωρίζουμε καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. δόξα σοι, δόξα σοι .........αμήν

    με τις πλάτες αυτων των αριστερούληδων εκανε όμως παιχνίδι
    σε καμμιά κινηματική πρωτοβουλία, εκδηλωση δεν κατόρθωσε (δεν ήθελε) να συγκεντρωσει πάνω απο πέντε άτομα ειτε απο το σωματειο του είτε απο ολοκληρο το εργατικο κέντρο που διαφεντευει.
    Απλως εχοντας θητευσει στην μεγαλη του πασοκ σχολή ξερει πως να καπελώνει και να βγαινει στο αφρο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ο συντάκτης του πιο πάνω άρθρου φαίνεται ότι πέρα των άλλων αγνοεί και μερικά βασικά στοιχεία διάρθρωσης του κόστους παραγωγής. Επισημαίνω μόνο 2:

    1. Η συμμετοχή του ενεργειακού κόστους στην μοναδα προιόντος αντιστοιχεί σήμερα στο 57 έως 66%, ανάλογα τον κλάδο. Το κόστος εργασίας βρίσκεται κάτω του 10% (απο το 12% το 2009). Οι νεοφιλελεύθερες μνημονιακές πολιτικές στοχεύουν στην συμπίεση του δεύτερου αφήνοντας το πρώτο άθικτο.

    2. Το κόστος της θερμικής κιλιβατώρας (της βάσης διαμόρφωσης του κόστους κάθε μορφής ενέργειας) είναι 47% ψηλότερο από της Γερμανίας και ένα από τα ψηλότερα στην ΕΕ.

    Τα συμπεράσματα δικά σας. Τα του άρθρου είναι εκτός τόπου και χρόνου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ούτε ο Μυτιληναίος δεν τα λέει τόσο καλά!

      - Για να έχει ανταγωνιστικά προϊόντα και να κάνει εξαγωγές, θα πρέπει το ενεργειακό κόστος να το πληρώνει ο ελληνικός λαός; Και τι έχει να κερδίσει;

      - Μήπως θα πρέπει να φτιάξουμε και κανένα πυρηνικό εργοστάσιο για να έχουμε φτηνή ενέργεια για την βιομηχανία, γιατί αυτό συνήθως γίνεται στο εξωτερικό: Οι πιο ενεργοβόρες βιομηχανίες είναι εγκατεστημένες σε περιοχές που έχουν παρόμοιες μορφές "φτηνής" ενέργειας...

      - Υπάρχει και "ανάπτυξη" που δεν είναι ενεργοβόρα, όπως για παράδειγμα ο χώρος της πληροφορικής (software). Στην Google και στην Microsoft δεν νομίζω ότι το "ενεργειακό κόστους στην μοναδα προιόντος αντιστοιχεί σήμερα στο 57 έως 66%"...

      Διαγραφή
    2. Το πιο μοντέλο παραγωγής και ενέργειας παει καλλίτερα στην εργατική τάξη σήμερα ειναι το ερωτημα θαρώ, έτσι ΕΟΣ?

      Ε λοιπόν δεν είναι κανένα ιεραρχικό, από δαυτα που στηρίζονται στις συμβατικές πυρηνικές τεχνολογίες ή της τεχνολογίες που τρέφουν τους καθε λογής Κοπελούζους και Βαρδηνογιάννηδες στην κορυφή της ιεραρχικής πυραμίδας τους. Το ζήτημα που πιάνεις ΕΟΣ είναι είναι πρόβλημα για δυνατούς λύτες (αρα συλλογικές δράσεις και κινήματα) που δεν λύνεται με αφορισμούς και κριτικές ή αστηριχτες προσωπικές επιθέσεις του επιπέδου του άρθρου σου.

      Και παρεπιμπτόντως, ψιλοάσχετο για να το ψάξεις: ο Μυτιληναίος διαπραγμαγματεύται αυτη την εποχή να πουλήσει σε Κινέζους. Καληνύχτα

      Διαγραφή
  18. Και αφου το ζήτησες ΕΟΣ παρε και δυο πραγματικά παραδείγμστα να κάνεις αριθμητική σύμφωνα και με τα παραπάνω:
    1. Το κόστος του 1€ μιας κονσέρβας ροδάκινου επιμερίζεται ως εξής: 6% εργατικά, 66% ενέργεια και τα ρέστα το κόστος πρώτων υλών (που και αυτά ενσωματώνουν το δικό τους ενεργειακό κόστος) και χρηματοοικονομικά κόστη και αποσβέσεις. Στην αγορά φτάνει 1.45€ και δεν πουλιέται γιατί η γερμανική αντίστοιχη στα Lidl πουλιέται 0.85€.

    2. Η συμμετοχή του ενεργειακού κόστους στην παραγωγή ελληνικού περλίτη ή τσιμέντου φτάνει στο 81%.

    Τι μας λες πιο πάνω? Να φάμε bits και να χτίζουμε με software? Σύνελθε!

    Ο ίδιος Ανώνυμος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. 1. Η παραγωγή και η κατανάλωση πάνε μαζί. Αυτό σημαίνει ότι οι τιμές των προϊόντων δεν καθορίζονται με τον τρόπο που υπονοείς. Αρκετές φορές αυτό που έχει χαμηλή τιμή δεν είναι τελικά και το πιο φτηνό για τον καταναλωτή: Για παράδειγμα, αν ένα ζευγάρι παπούτσια των 30 ευρώ έχει μόνον ένα χρόνο ζωής, ενώ ένα ζευγάρι παπούτσια των 50 ευρώ κρατάνε για δυό χρόνια, τότε μέσα σε δυο χρόνια για φτηνά παπούτσια θα ξοδέψεις 60 ευρώ ενώ για ακριβά μόνον 50...

      2. Οι "παραγωγοί" δεν ταυτίζονται με τους "καταναλωτές" των προϊόντων. Μπορείς να φτιάχνεις και να πουλάς software (με ελάχιστο ενεργειακό κόστος) και να αγοράζεις άλλα προϊόντα που έχουν σαφώς μεγαλύτερο ενεργειακό κόστος.

      3. Επίσης το ενεργειακό κόστος έχει και ένα άλλο καλό: Μια σειρά καταναλωτικά αγαθά, θα πρέπει να παράγονται κοντά στις αγορές που διακινούνται γιατί το κόστος των μεταφορών αυξάνει την τιμή τους.

      4. Το "ενεργειακό κόστος" δεν είναι ένα εννιαίο μέγεθος, ίδιο για όλους τους καταναλωτές ενέργειας. Γιατί να πληρώνει πιο φτηνά η Αλουμίνιον και η ΛΑΡΚΟ το ρεύμα απ' ότι εσύ και εγώ στο σπίτι μας; Με ποιά κριτήρια προσδιορίζεται αυτή η διαφορά; Δεν καταλαβαίνω που θέλεις να καταλήξεις.

      Διαγραφή
  19. Να καταλήξω? ΟΚ.

    Η θέση που φαίνεται ότι αρχίζει να διαμορφώνει ο ΣΥΡΙΖΑ για μείωση του κόστους ενέργειας για την παραγωγή σαν όρος για την όποια παραγωγική ανασυγκρότηση (αλλά και την ιδιωτική κατανάλωση) είναι πραγματικά αριστερή πολιτική και άδικα της επιτίθεστε.

    Να στο πω ξανά? Το κόστος της θερμικής κιλιβατώρας είναι 47% ψηλότερο στην Ελλάδα απ ότι στη Γερμανία. Με αυτό ζεσταίνουμε και το σπίτι αλλά και παράγουμε προιόντα. Όλως τυχαίως το νουμεράκι αυτό, που ζεσταίνει τις τσέπες μόνο των εγχώριων εμπόρων ενέργειας τύπου Κοπελούζου, Βαρδινογιάννη και σια, συμπίπτει με το περίφημο έλλειμμα της ελληνικής ανταγωνιστικότητας!

    Ανώνυμος (αν και γνωριζόμαστε. ..)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Όσον αφορά το κομμάτι που αναφέρεται στον Ριζοσπάστη:

    Clarification from ULA about poster for public meeting featuring Yiannis Stathas MP (Syriza) 23 October 2012

    The United Left Alliance would like to unreservedly apologise to our comrades in Syriza and the KKE for the offence and confusion caused by the use of a doctored photo of a KKE protest on posters advertising a public meeting with Syriza MP Yiannis Stathas speaking on 19 October in Dublin. This utilisation of a doctored photo was a serious mistake that has understandably caused confusion and offence.

    The ULA would like to clarify that this mistake is the responsibility of the ULA solely. Neither Yiannis Stathas nor any other members of Syriza saw the poster before the meeting took place.

    In recognising this mistake, the ULA commits to ensure that such a mistake does not happen again. The ULA underlines its solidarity with the struggles of Greek working people against the savage austerity being imposed by the Troika and the Greek government.



    Διευκρίνιση από την Ενωμένη Αριστερή Συμμαχία για την αφίσα της δημόσιας συνάντησης με τον Γιάννη Σταθά, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ -ΕΚΜ 23 Οκτώβρίου 2012

    Η Ενωμένη Αριστερή Συμμαχία θα ήθελε να ζητήσει ανεπιφύλακτα συγγνώμη, στους συντρόφους της στο ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ και στο ΚΚΕ για την δυσαρέσκεια και για τη σύγχυση που προκλήθηκε από τη χρήση παραποιημένης φωτογραφίας, η οποία απεικονίζει διαμαρτυρία του ΚΚΕ και η οποία χρησιμοποιήθηκε σε αφίσες για την διαφήμιση της δημόσιας συνάντησης με ομιλητή τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ, Γιάννη Σταθά, στο Δουβλίνο στις 19 Οκτωβρίου. Η χρήση της παραποιημένης φωτογραφίας ήταν ένα σοβαρό λάθος που έχει ευλόγως προκαλέσει σύγχυση και δυσαρέσκεια.

    Η Ενωμένη Αριστερή Συμμαχία θα ήθελε να διευκρινίσει ότι αυτό το λάθος είναι αποκλειστική ευθύνη της Ενωμένης Αριστερής Συμμαχίας, καθώς ούτε ο κ. Γιάννης Σταθάς, ούτε άλλα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ, είχαν δει την αφίσα πριν λάβει χώρα η συνάντηση.

    Αναγνωρίζοντας το λάθος, η Ενωμένη Αριστερή Συμμαχία δεσμεύεται να διασφαλίσει ότι δεν θα ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο. Η Ενωμένη Αριστερή Συμμαχία υπογραμμίζει την αλληλεγγύη της με τους αγώνες του εργαζόμενου Ελληνικού λαού, κατά των σκληρών μέτρων λιτότητας που επιβάλλονται από την Τρόικα και την Ελληνική Κυβέρνηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή


ΑΛΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ