Αναρτήσεις
Της Κορίνας Βασιλοπούλου
«Ο άνθρωπος της ειρήνης». Με αυτό τον χαρακτηρισμό αποχαιρέτησαν πολλά διεθνή ΜΜΕ τον Νέλσον Μαντέλα. Χαρακτηρισμός που αποκαλύπτει μόνο τη μισή αλήθεια και διαστρεβλώνει το αγωνιστικό παρελθόν του ανθρώπου που γκρέμισε το απαρτχάιντ.
Αντίθετα με την ανώδυνη εικόνα που προσπαθούν πολλοί να προβάλουν, ο Νέλσον Μαντέλα δεν ήταν «άγιος», ένα προσωνύμιο που ο ίδιος δεν επιδίωξε ούτε αποδέχθηκε ποτέ. Οπως δεν ήταν ένας φιλήσυχος γεράκος που διηγόταν παραμύθια στα εγγόνια του, ούτε κάποιος που «καταδίκαζε τη βία από όπου κι αν προέρχεται». Ο Μαντέλα έκανε στο τέλος ειρήνη με τον εχθρό, αφού όμως πρώτα κατάφερε να τον λυγίσει. Κι αυτή η νίκη δεν ήρθε με ευχολόγια και ρεσό, αλλά ύστερα από πολύ αγώνα, πολύ αίμα και πολλή «βία».
Ο Νέλσον Μαντέλα είχε μαρξιστικές ιδέες και αρχικά ήταν οπαδός της μη βίας. Μέλος του Εθνικού Αφρικανικού Κογκρέσου (ANC) από το 1944 και εν συνεχεία ένα από τα ηγετικά στελέχη του, ίδρυσε το 1961 το ένοπλο κομμάτι της οργάνωσης, το Umkhonto we Sizwe (το δόρυ του έθνους), έχοντας πάψει πια να ελπίζει ότι η παθητική αντίσταση τύπου Γκάντι θα μπορούσε να νικήσει το απαρτχάιντ. Αρχή του Μαντέλα ήταν ότι ο ένοπλος αγώνας δεν έπρεπε να στοχεύει σε αμάχους, αλλά να επιδίδεται σε σαμποτάζ. «Θα αντεπιτεθούμε με κάθε μέσο και με κάθε δύναμη για να προασπιστούμε το μέλλον μας, τον λαό μας και την ελευθερία μας». Ο ένοπλος αγώνας του ANC κράτησε 20 ολόκληρα χρόνια, με τον Μαντέλα πια στη φυλακή. Η Διεθνής Αμνηστία μάλιστα, σε ένα από τα πιο μελανά σημεία στην Ιστορία της, αρνήθηκε να αγκαλιάσει την υπόθεσή του επειδή είχε εμπλακεί σε πράξεις βίας. Και δεν ήταν η μόνη που αντιμετώπιζε ως παρία τον μετέπειτα «άγιο».
Η Μάργκαρετ Θάτσερ, η οποία δεν είχε κανένα πρόβλημα να συναγελάζεται με τον δικτάτορα της Χιλής Πινοτσέτ, θεωρούσε τον Μαντέλα τρομοκράτη. «Το ANC είναι μια τυπική τρομοκρατική οργάνωση. Οποιος πιστεύει ότι μια μέρα θα κυβερνήσει τη Νότια Αφρική, ζει στα σύννεφα», δήλωνε η σιδηρά κυρία εν έτει 1987.
Ο Νέλσον Μαντέλα είχε πρότυπο τον Τσε Γκεβάρα. Θεωρούσε φίλους και συντρόφους τον τον Φιντέλ Κάστρο, τον Γιάσερ Αραφάτ και τον Μουαμάρ Καντάφι και, ως πρόεδρος πια, συνέχισε να έχει «επικίνδυνα» πρότυπα και να κάνει «κακές» παρέες. Παρεμπιπτόντως, o Μαντέλα ώς το 2008 ήταν καταχωρισμένος στη λίστα των τρομοκρατών της αμερικανικής κυβέρνησης (US watch terror list) μαζί με άλλα μέλη του ANC! Ετσι, για την Ιστορία…
- έτσι είναι, το είπε η CIA και η Μάργκαρετ Θάτσερ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι ακριβώς. Η όχι και τόσο σχετική Κορίνα Βασιλοπούλου παραβλέπει ένα μικρό γεγονός που άλλαξε τον ειρηνιστή Μαντέλα, αυτό της σφαγής της Σάρπβιλ (69 νεκροί, μεταξύ τους 8 γυναίκες 10 παιδιά, 180 τραυματίες, με 31 γυναίκες 19 παιδιά όταν αστυνομικοί του απαρτχάϊντ πυροβόλησαν ειρηνική διαδήλωση) και ότι η μαύρη πλειοψηφία δεν είχε το δικαίωμα της ψήφου.
" Ο Μαντέλα έκανε στο τέλος ειρήνη με τον εχθρό, αφού όμως πρώτα κατάφερε να τον λυγίσει. Κι αυτή η νίκη δεν ήρθε με ευχολόγια και ρεσό, αλλά ύστερα από πολύ αγώνα, πολύ αίμα και πολλή «βία»."
- βασικά ποτέ το ANC δεν κατάφερε να απειλήσει με τη βία το καθεστώς της Ν.Αφρικής αντίθετα, ήταν η μή βία που το έριξε κι όποιος διάβασε 15 λεπτά την ιστορία της, το γνωρίζει (κάτι που προφανώς η κυρία Βασιλοπούλου δεν μπήκε στον κόπο να κάνει). Αυτό είναι το μεγάλο μάθημα της Νότιας Αφρικής και όλοι το ξέρουν αυτό! Δυστυχώς γιά την κυρία Βασιλοπούλου υπάρχουν σ'αυτή τη χώρα άνθρωποι που θαύμαζαν κι αγαπούσαν αυτό το σπουδαίο άνθρωπο απο την εποχή ακόμα που ήταν φυλακισμένος στο Ρόμπιν Άϊλαντ και πολύ λίγη διάθεση έχουν να διαβάζουν άσχετους.
Τέλος πάντων, ας κάτσει να διαβάσει τουλάχιστον την βιογραφία του (είναι πολύ ενδιαφέρουσα, δεν θα κουραστεί) και τότε να έρθει να μας πεί αν ισχύουν αυτά που γράφει ή τα αντίθετα.