Η καπηλεία του ΕΑΜ από την κρατικοδίαιτη Αριστερά

Η έλλειψη πολιτικής φαντασίας είναι άλλο ένα δείγμα της χρεοκοπίας των πολιτικών μηχανισμών της Αριστεράς. Σήμερα κάποιοι απ' αυτούς προσπαθούν να εξασφαλίσουν την πολιτική τους επιβίωση προβάλλοντας το όραμα ενός “νέου” ΕΑΜ. Όμως, τίποτα το καινούργιο δεν έχουν να επιδείξουν με αυτό το  πολιτικό τους σχέδιο. Αναπαράγουν πιστά μια άλλη ανάλογη προσπάθεια που είχε γίνει τον καιρό της χούντας της 21ης Απριλίου. Στην πραγματικότητα αυτό που αντιγράφουν δεν είναι το ΕΑΜ αλλά τον Λ. Κύρκο! Ο Κύρκος με την περίφημη ΕΑΔΕ (Εθνική Αντιδικτατορική Δημοκρατική Ενότητα) ένα νέο ΕΑΜ ονειρευόταν και αυτός, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που το ονειρεύονται σήμερα και οι νέοι ζηλωτές του:  Μια διευρυμένη πολιτική συμμαχία και με αστικές πολιτικές δυνάμεις, η οποία, τότε θα ανέτρεπε την χούντα  του Παπαδόπουλου και των Αμερικανών, σήμερα την χούντα του ΔΝΤ, της ΕΕ και των Γερμανών...

Η βασική διαφορά του “νέου ΕΑΜ” -  όπως και της “ΕΑΔΕ” - από το ΕΑΜ εντοπίζεται στο πως θα γίνει αυτή η ανατροπή. Το ΕΑΜ είχε επιλέξει ως βασικό μέσο για να πραγματοποιηθούν οι στόχοι του τον ένοπλο αγώνα. Γιαυτό εξάλλου στο ιδρυτικό του δεν κάνει καμία αναφορά σε δημοκρατικές διαδικασίες και στον τρόπο που λαμβάνονται οι αποφάσεις, αλλά μόνον σε κανόνες συνωμοτικότητας, πως εδώ: "συγκροτείται επί τη βάσει των πλέον αυστηρών συνωμοτικών κανόνων. Τούτο σημαίνει:

α) Ότι τηρείται αυστηρώς μυστική η συμμετοχή των οιωνδήποτε κομμάτων ή οργανώσεων που το αποτελούν ή προσχωρούν εις αυτό.

β) Ότι τα πρόσωπα που αποτελούν την Κεντρικήν του Επιτροπήν, τας κατά τόπους επιτροπάς πόλεων, συνοικισμών, επαγγελμάτων, επιχειρήσεων κλπ. καθώς και τας ομάδας της βάσεως, δεν γίνονται εις ουδένα άλλον γνωστά, πλην των μελών τα οποία

συμμετέχουν εις εκάστην Επιτροπήν.

γ) Ότι το ΕΑΜ διεξάγει συνεχώς και δια παντός μέσου αγώνα εναντίον πάσης παραβάσεως των συνωμοτικών κανόνων και λαμβάνει εκάστοτε τα επιβαλλόμενα μέτρα εναντίον εκείνων,

οίτινες παραβιάζουν τα συνομωτικά μέτρα. Ούτω το ΕΑΜ παρουσιάζεται δημόσια και πάντοτε απρόσωπον και ως απλούς εκφραστής των Εθνικοαπελευθερωτικών επιδιώξεων και

καθοδηγητής των αντιστοίχων αγώνων του Ελληνικού Λαού."

Επίσης, το ΕΑΜ συγκρότησε ένα σύνολο οργανώσεων για να εκπληρώσει τους σκοπούς του, όπως 1) την «Εθνική αλληλεγγύη» που ήταν το αποκούμπι των πεινασμένων φυλακισμένων, κατατρεγμένων, 2) τον ΕΛΑΣ, που ήταν το ένοπλο τμήμα της αντίστασης, του ΠΡΩΤΟΥ λαϊκού στρατού της Ελλάδας, 3) Την ΟΠΛΑ «Οργάνωση Περιφρούρησης Λαϊκού Αγώνα» και 4) Την ΕΠΟΝ.

Αυτό το ΕΑΜ, που οργάνωσε τον ένοπλο αγώνα ενάντια στους κατακτητές, ονειρεύονται οι σύγχρονοι ζηλωτές του; Όχι βέβαια, το “νέο” ΕΑΜ σχεδιάζουν να συγκροτηθεί στην λογική της συμφωνίας της Βάρκιζας για να αναπτερώσει τις ελπίδες της Αριστεράς ότι μπορεί να συν-διαχειριστεί με τις αστικές πολιτικές δυνάμεις τις κρατικές υποθέσεις.

Όμως, το ΕΑΜ, μόλις υπέγραψε την συμφωνία της Βάρκιζας και παρέδωσε τα όπλα, υπέγραψε ταυτόχρονα και την θανατική του καταδίκη και διαλύθηκε. Από το ΕΑΜ αν αφαιρέσουμε τον ένοπλο αγώνα, αυτό που μένει είναι ένα άδειο πουκάμισο χωρίς σώμα.

Ας πάψουν λοιπόν να καπηλεύονται τον αγώνα που έδωσε το ΕΑΜ, αγώνα που βάφτηκε με αίμα και θυσίες, για να εξυπηρετήσουν τις μικροπολιτικές σκοπιμότητες τους οι κρατικοδίαιτοι μηχανισμοί της Αριστεράς και ας αναζητήσουν άλλους τρόπους για να επιβιώσουν από την κρίση του πολιτικού συστήματος, μέρος της οποίας είναι και οι ίδιοι.

Αν υπάρχει μια ιστορική εκκρεμότητα από το ΕΑΜ που έχει μείνει ανοιχτή και εγκαλείται η σύγχρονη αριστερά να απαντήσει είναι ο “3ος γύρος”, δηλαδή το ζήτημα της κατάληψης εξουσίας. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ούτε η “συμφωνία της Βάρκιζας” έδωσε την απάντηση, ούτε όμως και ο “ελιγμός στον Γράμμο”...

Σήμερα ο τόπος δεν έχει ανάγκη απ ένα “νέο” ΕΑΜ, αλλά ένα “νέο” ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ, δηλαδή μια εξέγερση, η οποία θα ανατρέψει το πολιτικό σκηνικό και θα αλλάξει την πορεία της χώρας. Το κίνημα της 25ης Μάη έδειξε ότι ο λαός μπορεί, εκείνοι που δεν μπορούν είναι οι κομματικοί μηχανισμοί της Αριστεράς.

Όμως γιαυτό το θέμα θα επανέλθουμε.