Κάλιο αργά παρά ποτέ....

Τώρα που βουλιάζει το πλοίο του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αρχίζουν να φεύγουν τα ποντίκια. Και δεν αναφερόμαστε στο ΞΕΚΙΝΗΜΑ που κατόπιν εορτής διαπιστώστώνει ότι:

«Η πολιτική μυωπία όμως μετατρέπεται και σε πισώπλατη μαχαιριά στον ΣΥΡΙΖΑ, όταν ο ΣΥΝ αποφάσισε να προχωρήσει στην υπερψήφιση του Α. Μητρόπουλου ενάντια σε όλα ανεξαίρετα τα υπόλοιπα μέλη της κεντρικής γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ (ακόμα κι ενάντια σε τμήματα του ίδιου του ΣΥΝ όπως το Αρ Ρεύμα και τη νεολαία του κόμματος). Παρά τις πολλές έντονες συζητήσεις και τις ξεκάθαρες διαφωνίες, ο ΣΥΝ επέμενε μέχρι τέλους, κάνοντας τελικά το δικό του!

Για ποια δημοκρατία, για ποια ισοτιμία, για ποιο σεβασμό στη διαφορετική άποψη για ποιο σεβασμό στο κοινό εγχείρημα μπορεί πια να μιλά ο ΣΥΝ; Ότι και να πει πια δεν έχει κανένα νόημα! Η κίνηση αυτή του ΣΥΝ ανοίγει διάπλατα την πόρτα στη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ!»

Αναφερόμαστε στις δυνάμεις εντός του ΣΥΝασπισμού – και κυρίως στην ομάδα του Π. Λαφαζάνη - που είχαν σημαντικές ευθύνες για την πορεία του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ και την εναντίωσή τους στον ΣΥΡΙΖΑ των μελών. Καλοδεχούμενη η αλλαγή πλεύσης, αλλά θα πρέπει να συνοδεύεται και από έμπρακτη αυτοκριτική. Η στήριξη υποψηφιοτήτων, όπως του Πετράκου στην Πελοπόννησο, καθώς και η επιμονή σε λογικές συνδιαχείρισης στο συνδικαλιστικό κίνημα, δεν είναι καλές παρακαταθήκες για το μέλλον. Δεν ήταν η Α.Π. αλλά το Αριστερό ρεύμα που έχει στηρίξει τα αναλογικά προεδρεία - κυρίως σε δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια συνδικαλιστικά όργανα- για να δικαιολογήσει την συμμετοχή στην συνδιοίκηση με τις δυνάμεις του δικομματισμού στην ΓΣΕΕ , στην ΑΔΕΔΥ και όχι μόνο.

Ένα πρόσφατο άρθρο στην ΑΥΓΗ του Γιάννη Τόλιου, μέλους της Ε.Γ. του ΣΥΝ με τίτλο: Κρίσιμα ερωτήματα ζητούν απάντηση για τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ  επικεντρώνεται στις ευθύνες της ηγεσίας του ΣΥΝ αναφορικά με τους πρόσφατους χειρισμούς στο ζήτημα υποψηφιοτήτων για την περιφέρεια της Αττικής. Όμως οι απαντήσεις που απαιτούν οι περιστάσεις, δεν μπορούν να έρθουν με “την αυστηρή τήρηση των καταστατικών ρυθμίσεων”, γιατί τότε η εγχείρηση θα πετύχει, αλλά ο ασθενής θα έχει αποβιώσει...

Πριν ολοκληρωθούν οι εργασίες του 6ου Συνέδριου του ΣΥΝασπισμού και πριν αποχωρήσει η Ανανεωτική Πτέρυγα, ήδη είχαμε επισημάνει τα σημερινά αδιέξοδα της πορείας του ΣΥΝασπισμού. Στο κείμενο μας με τον τίτλο “ Ένα σκουλήκι ψόφιο ….(*)" γράφαμε ότι:

Για πολλά χρόνια αυτό το κόμμα είχε στην ηγεσία του ένα πρώην πρωτοπαλίκαρο του Ανδρέα Παπανδρέου το οποίο δεν είχε καμία σχέση με την κομμουνιστική αριστερά. Νίκο Κωνσταντόπουλο τον λέγανε, για όσους τον έχουν ξεχάσει. Μετά την αποχώρησή του από την ηγεσία του ΣΥΝ μια νέα πολιτική ταυτότητα διαμορφώνεται, η οποία ονομάστηκε «αριστερή στροφή». Κυρίως σηματοδοτήθηκε με το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, με το οποίο δημιουργήθηκε μια νέα κατάσταση για την αριστερά στον τόπο μας. Ιδιαίτερα την περίοδο που ήταν διακριτές οι ηγεσίες του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ, καταγράφεται η δημιουργία ενός νέου πολιτικού χώρου με αριστερά χαρακτηριστικά που διεκδικεί την αυτονομία του απέναντι στον δικομματισμό. 

Το εγχείρημα αυτό δεν κινδυνεύει σήμερα να ακυρωθεί από τον Λ. Κύρκο και τους πολιτικούς του φίλους οι οποίοι δεν απόκτησαν ποτέ καμία σχέση μαζί του, αλλά από την πολιτική ανικανότητα του «αριστερού ρεύματος», την τυχοδιωκτική πολιτική της ομάδας Τσίπρα και των "μισθοφόρων" της εντός και εκτός ΣΥΝασπισμού. Πρακτικά έχει αρχίσει ήδη να υπονομεύεται από την εποχή που η Κουμουνδούρου απέκτησε με την βοήθεια των στηριγμάτων της εκτός του ΣΥΝ, τον οργανωτικό και πολιτικό έλεγχο του ΣΥΡΙΖΑ. Στην συνέχεια ανέτρεψαν την συγκρότηση του ως αυτόνομου πολιτικού οργανισμού με μέλη και δημοκρατικές διαδικασίες.

Η κυριαρχία αυτής της πολιτικής, δηλαδή η ανατροπή της αριστερής στροφής και η ηγεμονία των αντιλήψεων της αυτοονομαζόμενης «ανανεωτικής αριστεράς» θα επικυρωθεί από το συνέδριο του ΣΥΝασπισμού που διεξάγεται αυτές τις μέρες. Σε αυτή την αριστερά ανήκουν πολλοί, μεταξύ των οποίων και ο Δ. Παπαδημούλης, ο Ν. Βούτσης, ο Α. Φλαμπουράρης, ο Φ. Κουβέλης αλλά και ο Γ. Μπανιάς. Η ειρωνεία της ιστορίας είναι ότι η επαναφορά του ΣΥΝασπισμού στις πολιτικές αντιλήψεις που επικρατούσαν στην εποχή του Ν. Κωνσταντόπουλου θα γίνει με τον οργανωτικό περιορισμό και την ουσιαστική διάλυση της ανανεωτικής πτέρυγας και περιορισμό και ίσως την αδρανοποίηση ή απομάκρυνση των πιο πιστών οπαδών του Λ. Κύρκου.

Επίσης, σε μια περίοδο που εντείνονται οι κοινωνικές ανισότητες και ο κόσμος της εργασίας υφίσταται μια από τις μεγαλύτερες επιθέσεις που έχουν σημειωθεί τα τελευταία 100 χρόνια, ο μεγάλος χαμένος αυτού του συνέδριου θα είναι η ομάδα του Π. Λαφαζάνη. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι είχε συμμαχήσει με την ανανεωτική πτέρυγα ενάντια στην δημοκρατική συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ των μελών και είχε υποστυλώσει τον κομματικό πατριωτισμό των μελών του ΣΥΝασπισμού. Στην πραγματικότητα αυτές οι πολιτικές θέσεις ευνόησαν τα τυχοδιωκτικά σχέδια όλων όσων σήμερα έχουν αναδείξει ως αδιαφιλονίκητο αρχηγό τους τον Α. Τσίπρα...