Αναρτήσεις
Από τον "ιο":
Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΥΠΕΡΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ
Ο λαγός του ΔΝΤ
Πριν αρχίσουν να λαμβάνονται τα σκληρά μέτρα εις βάρος των δημοσίων υπαλλήλων προηγήθηκε μια εκστρατεία διασυρμού τους με κύριο όχημα τη θεωρία των τεράστιου αριθμού τους.
Ο πρώτος στόχος των βίαιων μέτρων εις βάρος των εργαζομένων που λαμβάνονται από την ελληνική κυβέρνηση στο πλαίσιο του περιβόητου Μνημονίου είναι ως γνωστόν οι δημόσιοι υπάλληλοι. Αυτοί ήταν οι πρώτοι που είδαν τις αποδοχές τους να περικόπτονται, τις συντάξεις τους να περιστέλλονται και τις θέσεις εργασίας τους να απειλούνται άμεσα. Προκειμένου να γίνουν αποδεκτά αυτά τα σκληρά μέτρα ως «υποχρεωτική λύση» και «μονόδρομος» για να αντιμετωπιστεί το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας έπρεπε πρώτα να βομβαρδιστεί η κοινή γνώμη με μια σειρά απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για τον τρόπο διορισμού, το ρόλο και την απόδοση των εργαζομένων του δημόσιου τομέα. Αλλωστε δεν είναι δύσκολο για μια χώρα με αυτό το επίπεδο δημόσιας διοίκησης και το πανίσχυρο πελατειακό σύστημα να πειστεί κάθε πολίτης να στρέψει τα πυρά του στους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα. Ακόμα και οι ίδιοι οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν τρέφουν την παραμικρή εκτίμηση για συναδέλφους τους άλλων κλάδων γιατί έχουν κι αυτοί υποφέρει από τις ανεπάρκειες και τις αδυναμίες της δημόσιας διοίκησης.
η συνέχεια εδώ: Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΥΠΕΡΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ
Φυσικά και δεν ήταν ποτέ πηγή ανισορροπίας στην Ελλάδα ο κανονικός Δημόσιος Υπάλληλος, δηλαδή ο "δασκαλάκος" ή ο καθηγητής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά οφείλουμε να πούμε κάποτε, ότι ο καλοδιορισμένος και καλοπληρωμένος ορισμένων "εκλεκτών" ΔΕΚΟ, ήδη από την πρώτη μετεμφυλιακή περίοδο, ήταν και είναι ο ΟΡΙΣΜΟΣ της πιό κλασικής εργατικής αριστοκρατίας. Ούτε οι ίδιοι οι εκπρόσωποι αυτής της κατηγορίας απασχολουμένων δεν τολμούν να διαψεύσουν προκλητικά για τον κοινό θνητό εργαζόμενο "κεκτημένα" και "παροχές" (ναι, αυτές είναι λέξεις μισητές για τον ιδιωτικό υπάλληλο, την γραμματέα ή τον εμπορουπάλληλο): Π.χ. μέσους μικτούς μισθούς των 6.000 Ευρώ, σε μερικους Οργανισμούς.
Μ' αυτή την ανισορροπία, η "υπαρκτή αριστερά" δεν καταδέχεται ν' ασχοληθεί. Έτσι διατηρεί μεν κάποιες προσβάσεις στην γαλαζοαίματη εργατική αριστοκρατία, αλλά παραμένει σχεδόν ανύπαρκτη στους ερυθροαίματους θνητούς του εργασιακού κόσμου.
Κου-κούπετρε λες ανοησίες και διαβάζεις πολύ "Καθημερινή"!
ΑπάντησηΔιαγραφήα) Οι δαπάνες του δημοσίου ως ποσοστό ΑΕΠ είναι σε χαμηλά επίπεδα, σε σύγκριση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.
β) Η συνολική δαπάνη μισθοδοσίας μιας επιχείρησης διαιρούμενη δια του πληθυσμού του προσωπικού της ΔΕΝ μας δίνει κανέναν "μέσο μισθό".
Τέλος, αν μας χαρίσεις και το ονοματάκι κάποιου γνωστού σου "υπαλλήλου ΔΕΚΟ που τσεπώνει 6000 το μήνα", εγώ θα σου στείλω τρεις πίτσες "γκρικ λάβερ" και μια ντουζίνα μπύρες, δώρο!
"Δασκαλάκος"
Μια ενσταση που μου διατυπώθηκε (απαντησα καπως).
ΑπάντησηΔιαγραφήΟτι δεν μπορουμε να συγκρινουμε χωρες με βιομηχανια με μια χωρα σαν την Ελλάδα που δεν εχει παραγωγη. Τι απαντατε εσεις;
Απαντάμε ότι οι δημόσιες υπηρεσίες είναι εξ ορισμού μη "παραγωγικές επενδύσεις": η υγεία, η παιδεία, η δικαιοσύνη, η δημόσια τάξη, είναι μη κερδοφόρα αγαθά τα οποία δεν έχουν παρά έμμεση επίδραση στους "παραγωγικούς τομείς. Το αντίθετο, παρά τις νεοφιλελεύθερες παπάρες εδώ και 80 χρόνια, είναι και επικίνδυνο και αναποτελεσματικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαμιά από τις μεγάλες βιομηχανικές χώρες δεν κατέστη παραγωγική χάρη στον "ασθενή" δημόσιο τομέα της και τις "χαμηλές" δημόσιες επενδύσεις της!
Το συγκεκριμένο επιχείρημα το πλάσαρε ο μέγας "φιλελεύθερος διανοούμενος" Ανδριανόπουλος ο οποίος αφού διαψεύστηκε οικτρά από την πραγματικότητα, ισχυρίστηκε ότι ο δημόσιος τομέας είναι "παραγωγικός" στο ΑΕΠ όλων των υπολοίπων ευρωπαϊκών, εκτός από την Ελλάδα που είναι αποκλειστικά και μόνο..."ζημιογόνος"! Γιατί; Γιατί έτσι γουστάρει!
Καμία εθνική οικονομία δεν μπορεί να είναι παραγωγική χωρίς υψηλές δημόσιες επενδύσεις και ισχυρό δημόσιο τομέα, ας το πάρουμε επιτέλους χαμπάρι.
"Δασκαλάκος"
Η παραήρησή μου δεν αφορούσε το γενικό ρόλο και την "παραγωγικότητα" του Δημόσιου τομέα (γενικά διατυπωμένο, όπως του Ανώνυμου, συμφωνώ): Αφορούσε την εσωτερική ισορροπία στον ευρύτερο Δημόσιο Τομέα μεταξύ των κοινών "προλετάριών" του και του "ευγενούς κλάσματος" (ή "προλεφτάριων").
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλαδή την τρόμπα που ρουφάει από τους "πληβείους" (όχι μόνον - και όχι κυρίως - του Δημόσιου τομέα) και φουσκώνει τους "πατρίκιους".