Και αναρμόδιος και επιθετικός

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

του Δημήτρη Αγγελίδη

Με μια επιστολή που ξαφνιάζει με την ένταση και το περιεχόμενό της, ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς επέλεξε να επιτεθεί με ανοίκειους χαρακτηρισμούς σε βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, κατηγορώντας τους ούτε λίγο-ούτε πολύ για επιχείρηση αποδυνάμωσης των ελληνικών θέσεων και της διαπραγματευτικής ισχύος του υπουργείου και αμαύρωσης της διεθνούς εικόνας του!

Την έκρηξη του υπουργού προκάλεσε η κοινοβουλευτική ερώτηση 25 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ για τη δραστηριότητα ομάδας κουκουλοφόρων και αστυνομικών που, σύμφωνα με τη σοβαρή καταγγελία της Ελληνικής Ενωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, προχώρησαν το τελευταίο διάστημα στην απαγωγή 17 Τούρκων πολιτών και στην επαναπροώθησή τους στην Τουρκία, όπου αντιμετωπίζουν διώξεις από το τουρκικό κράτος στο πλαίσιο του πογκρόμ που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση Ερντογάν μετά την απόπειρα πραξικοπήματος.

Το τέλος των «προοδευτικών» κυβερνήσεων. Οι προκλήσεις για τα κινήματα

Μαθαίνοντας από την Λατινική Αμερική

Συνάντηση με τον Ραούλ Ζιμπέκι

Πέμπτη, 15 Ιουνίου

Πολυτεχνείο –Κτίριο Γκίνη, 7.30μ.μ

Το ότι η λατινοαμερικάνικη αριστερά -και οι "προοδευτικές" κυβερνήσεις που την αντιπροσώπευαν για πάνω από μια δεκαετία στην Λ.Α.- βρίσκεται σε κρίση είναι κοινός τόπος. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι έχουν συζητηθεί σε βάθος οι αιτίες αυτής της κρίσης, ο τρόπος με τον οποίο επηρέασε και συμπαρέσυρε τα κινήματα και το πώς τα κινήματα βγαίνουν από αυτήν.

Σε αυτή τη συζήτηση θέλουμε να δώσουμε βήμα οργανώνοντας την εκδήλωση με τον Ραούλ Ζιμπέκι.

Το ετερόκλητο μέτωπο ενάντια στην «Πλεύση Ελευθερίας» καλά κρατεί...

Πυρά

Από πότε η πολιτική διαμαρτυρία είναι πολιτικός κατήφορος; Δεν διεκδικεί η Ελλάδα τις γερμανικές αποζημιώσεις; Και μάλιστα από τη Γερμανία της γερμανικής -όπως όλοι γράφουν και αναλύουν- Ευρώπης; Ή μήπως δεν είναι έτσι;

Στάθηκε η Ζωή μπροστά στον Γερμανό πρέσβη όπως δεν στάθηκε κανείς στα είκοσι χρόνια που οι Γερμανοί πρέσβεις καταθέτουν στεφάνια με τη γερμανική σημαία στο μνημείο του Διστόμου. Και προφανώς γι’ αυτό πολλοί παρευρισκόμενοι φώναζαν, εκτός από τα «μπράβο», και για την «υποκρισία» όλα αυτά τα χρόνια.

Δημοκρατία, Ισότητα και Χειραφέτηση σε έναν Κόσμο που Αλλάζει

Αναδημοσίευση από το «babylonia.gr»

Ζακ Ρανσιέρ

Μετάφραση: Αλέξανδρος Σχισμένος

Θα αρχίσω από τον κόμβο ανάμεσα σε δύο από τις έννοιες που προτάθηκαν προς συζήτηση για το πάνελ μας: την ισότητα και τη χειραφέτηση. Θα παραθέσω εν συντομία τα δύο κύρια σημεία που υποδηλώνονται, για μένα, στην ιδέα της χειραφέτησης.

Το πρώτο είναι ότι η ισότητα δεν είναι κάποιος στόχος στον οποίο πρέπει να φτάσουμε. Δεν πρόκειται για ένα κοινό επίπεδο, ένα ισοδύναμο ποσό πλούτου ή μία ταυτότητα βιοτικών συνθηκών που πρέπει να επιτευχθεί ως συνέπεια της ιστορικής εξέλιξης και της στρατηγικής δράσης. Αντιθέτως, είναι ένα σημείο αφετηρίας. Αυτή η πρώτη αρχή προσδένεται άμεσα με μία δεύτερη: η ισότητα δεν είναι ένα κοινό μέτρο μεταξύ ατόμων, είναι μία ικανότητα μέσω της οποίας τα άτομα δρουν ως οι κάτοχοι της κοινής εξουσίας[1], μίας εξουσίας που ανήκει σε όλους. Αυτή η ικανότητα καθεαυτή δεν είναι ένα δεδομένο του οποίου η κατοχή μπορεί να ελεγχθεί. Θα πρέπει να προϋποτίθεται ως αρχή δράσης αλλά επαληθεύεται μόνο από τη δράση καθεαυτή. Η επαλήθευση δεν συνίσταται στο γεγονός πως η δράση μου παράγει την ισότητα ως αποτέλεσμα. Πραγματώνει την ισότητα ως διαδικασία. Δρω, δρούμε ως εάν όλα τα ανθρώπινα όντα έχουν την ίδια διανοητική ικανότητα. Χειραφέτηση κατά πρώτον σημαίνει την υποστήριξη της προϋπόθεσης: είμαι ικανός, είμαστε ικανοί να σκεφτούμε και να δράσουμε δίχως αφέντες. Όμως είμαστε ικανοί στο βαθμό που σκεφτόμαστε ότι όλα τα ανθρώπινα όντα είναι προικισμένα με την ίδια ικανότητα. Δεύτερον, χειραφέτηση σημαίνει τη διαδικασία μέσω της οποίας επαληθεύουμε αυτή την προϋπόθεση. Η ισότητα δεν είναι δεδομένη, είναι διαδικασιακή[2]. Και δεν είναι ποσοτική, είναι ποιοτική.

Στερνή μου γνώση ν' είχα πρώτα...

Μπροστά στο απόλυτο κυβερνητικό αδιέξοδο και στο βατερλώ που έχουν καταλήξει οι διαπραγματεύσεις, συνέρχεται εν μέσω σκληρής φαγωμάρας και άγριων καυγάδων η Πολιτική Γραμματεία των νεομνημονιακών συνενόχων του ΣΥΡΙΖΑ.

Την ίδια ώρα οι “σκληροί” του επιτελείου Τσίπρα κάνουν “τσαμπουκάδες” απειλώντας τους εσωκομματικούς ταραξίες ακόμα και με εκλογές.

Φυσικά, οι “συγκρούσεις” αυτές είναι ανούσιες και άγονες διότι δεν έχουν πολιτικό διακύβευμα και συνήθως καταλήγουν στην υποταγή και την συναίνεση στο όνομα της “καρέκλας” της εξουσίας.

Κι αυτό διότι μέσα στο ευρώ και με τις πιστώσεις των Γερμανών, ζητήματα που όλοι ομνύουν μεταξύ τους στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση για την κυβέρνηση και τον τόπο από την συνεχή ταπείνωση, υποχώρηση και εξευτελισμό!

Φαγώνονται, λοιπόν, για ένα πουκάμισο αδειανό… ώσπου όλοι μαζί να φαγωθούν από τον λαό…

από το «iskra.gr»: 

Φαγωμάρα και άγριοι καυγάδες συνενόχων στην Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ

Ο νικητής των βρετανικών εκλογών

του Κώστα Λαπαβίτσα

Ο μέγας νικητής των βρετανικών εκλογών είναι το σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα του Εργατικού Κόμματος που εκφράστηκε στο πρόσωπο του Τζέρεμι Κόρμπιν. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει:

1.Δημόσιες επενδύσεις 250 δις σε υποδομές την επόμενη δεκαετία με χρηματοδότηση μέσω κρατικού δανεισμού και με δημιουργία επενδυτικής τράπεζας.
2.Κρατικοποίηση των σιδηροδρόμων κα μεγάλου μέρους της παραγωγής ενέργειας.
3.Κατάργηση των διδάκτρων για την ανώτατη παιδεία.
4.Σημαντική αύξηση των δαπανών για το Εθνικό Σύστημα Υγείας.
5.Αύξηση του κατώτατου μισθού περίπου 40%.
6.Κατασκευή 1.000.000 κατοικιών.
7.Αύξηση της φορολογίας των πλουσίων (με εισόδημα άνω των 80000 λιρών) και των επιχειρήσεων.
8.Επιβολή φορολογίας στις χρηματοοικονομικές πράξεις.

Πρόκειται για κλασική σοσιαλδημοκρατία, μια μορφή Κεϋνσιανισμού που αντίστοιχή της δεν έχει υπάρξει σε κυβέρνηση μεγάλης ευρωπαϊκής χώρας από την εκλογή Μιτεράν στη Γαλλία το 1981. Στις συνθήκες του σημερινού αλαζονικού νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού αποτέλεσε κεραυνό για τους έχοντες και κατέχοντες. Ο πραγματικός κεραυνός όμως ήταν η αποδοχή του από τα λαϊκά στρώματα.