Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται»...

(2ο συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ vs 1o συνέδριο ΠΑΣΟΚ)

Το Μάιο του 84, πάνω από μια δεκαετία από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ και 3 χρόνια μετά την ανάληψη κυβερνητικών ευθυνών, πραγματοποιείται το 1ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Ο χαρακτήρας του συνεδρίου ήταν πανηγυρικός και έμεινε στην ιστορία το κεντρικό του σύνθημα: «Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται»...

Με αυτή την «δικαίωση» επικυρώνεται η ένταξη του ΠΑΣΟΚ στο κράτος. Από το 81 μέχρι τον Μάη του 84 στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ πολλά μέλη και στελέχη του ΠΑΣΟΚ απορροφήθηκαν στη στελέχωση του κρατικού μηχανισμού, ο πολιτικός ρόλος του κομματικού μηχανισμού αποδυναμώθηκε και ατόνησε και εξουδετερώθηκαν οι φορείς διαφορετικών απόψεων από αυτές που εξέφραζε ο αρχηγός. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα εσωκομματικής κάθαρσης αυτής της περιόδου είναι η αποπομπή του υπουργού Οικονομικών Εμμανουήλ Δρεττάκη το 83. Παρ' όλα αυτά το ΠΑΣΟΚ όταν έκανε το 1ο Συνέδριο είχε περίπου 200.000 μέλη και πολλαπλάσια ερείσματα στην κοινωνία και το κράτος από ότι έχει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ. Μην ξεχνάμε ότι πριν από τις εκλογές του 81 το ΠΑΣΟΚ είχε πλήρη υπεροχή στον χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης...

Τα λαμόγια στον ΣΥΡΙΖΑ φόρεσαν ακόμα και την «μπούρκα» της κοινωνικής αλληλεγγύης...

Τον Ιούνη του 14, πριν ακόμα ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλθει στην κυβερνητική εξουσία, στο δημοσίευμά μας Ποιά μπούρκα φοράνε τα λαμόγια που εισχωρούν στον ΣΥΡΙΖΑ; μεταξύ άλλων επισημαίναμε:

Η λαμογιά δεν συγκροτείται ως μια διακριτή τάση ή ομάδα εντός του κόμματος. Η λαμογιά προσαρμόζεται σαν τον χαμαιλέοντα. Αυτή όμως η προσαρμογή ακολουθεί κάποιες γενικές πρακτικές, οι οποίες συγκροτούν την “πολιτική ταυτότητά” της. Το λαμόγιο, ανεξάρτητα από πια τάση, ρεύμα, ομάδα κλπ ανήκει, εμφανίζεται πάντα ως “στρατιώτης” του κόμματος. Γιαυτό τα λαμόγια εύκολα μπορεί να γίνουν τα αγαπημένα παιδιά των μηχανισμών: δεν δημιουργούν ποτέ εσωκομματικά πολιτικά προβλήματα που αμφισβητούν την “γραμμή”, παρά μόνον όταν θίγονται άμεσα τα ίδια συμφέροντά τους. Έχουν λοιπόν όλα τα προσόντα για να αναρριχηθούν στην κομματική ιεραρχία. Ποτέ το λαμόγιο δεν παραμένει ως απλό μέλος μιας ΟΜ. Επιδιώκει να αποκτήσει κάποιο κομματικό αξίωμα, να γίνει τουλάχιστον “υπολοχαγός”. Αν επιδείξει ιδιαίτερο ζήλο ή έχει κάποιες “ξεχωριστές” ικανότητες, ίσως εξασφαλίσει και μια διακεκριμένη θέση γύρω από τα ηγετικά κλιμάκια. Αν αύριο πάνε καλά τα πράγματα, ίσως επιδιώξει ως ανταμοιβή μια διακεκριμένη θέση στον κρατικό μηχανισμό...

Μια πρόσφατη δήλωση της κ. Σταμπουλή, βουλευτίνας του ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώνει ότι η πραγματικότητα σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ χειρότερη απ' ότι την περιγράφαμε τότε. Αναλυτικά η κ. Σταμπουλή δήλωσε:

«Λυπάμαι, θλίβομαι και ντρέπομαι δεν μπορεί να είναι αυτή η εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ, δεν γίνεται μέλη του ΣΥΡΙΖΑ να βρίσκονται σε καταστάσεις που πρέπει να απολογούνται για τέτοιους χειρισμούς. Κατ αρχην να πω πως είμαι εκλεγμένο μέλος της Νομαρχιακής του ΣΥΡΙΖΑ κανείς δεν μου τηλεφώνησε, κανείς δεν με ρώτησε αν είμαι εδώ, κανείς δεν με ρώτησε αν πρέπει να συνεδριάσουμε. Αν συνεδρίασε η Νομαρχιακή και είπε πως άδικος είναι ο θόρυβος δεν το ξέρω.
Ούτε από τον κ. Κοτρώνη είχα κανένα τηλεφώνημα ή ενημέρωση, ούτε από τον κ. Τάπα, ούτε από κανένα, δεν ξέρω ποιος με ποιον συνεδρίασε έστω και τηλεφωνικά άρα καμία Νομαρχιακή δεν συνεδρίασε.

Kατά πολύ ξεπέρασαν οι θάνατοι τις γεννήσεις στην Ελλάδα τα χρόνια των μνημονίων

Αναδημοσίευση από το luben.tv

Ήταν προφανές πως η διευρυμένη φτωχοποίηση, η μείωση του βιωτικού επιπέδου και η ανεργία στη χώρα τα τελευταία 6 χρόνια της κρίσης και των μνημονίων θα άφηναν το στίγμα τους στη χώρα και στο επίπεδο των θανάτων και των γεννήσεων. Δυστυχώς ακόμα και εμείς οι Έλληνες δε μπορούμε να επιβιώσουμε μόνο με ελληνική ψυχή, ελληνική λεβεντιά και ελληνικό φιλότιμο. Από την άλλη, να το βλέπεις το ισοζύγιο γεννήσεων – θανάτων οπτικοποιημένο το κάνει κάπως ακραίο:

(κλικ για μεγέθυνση)

«ΕΙΝΑΙ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΟΧΙ ΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑ, ΗΛΙΘΙΕ»!

>

GUARDIAN ΣΤΗΛΙΤΕΥΕΙ ΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ ΤΣΙΠΡΑ ΣΤΗΝ ΟΛΕΘΡΙΑ «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ» ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ ΚΑΙ ΕΓΚΩΜΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ, ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ

Αναδημοσίεύση από το «iskra.gr»

Του Πέτρου Παπανωνταντίνου

Την εβδομάδα που πέρασε, η ελληνική κυβέρνηση επαινέθηκε από τα συστημικά μέσα ενημέρωσης της Ευρώπης και της βόρειας Αμερικής για τη Μνημονιακή στροφή της, η οποία, σύμφωνα με το γνωστό ρεφρέν, «έσωσε την ευρωζώνη από το χείλος του γκρεμού». Αντίθετα, η κυβέρνηση της Κίνας εμφανίστηκε από τους ίδιους παράγοντες ως το μαύρο πρόβατο του διεθνούς συστήματος λόγω της υποτίμησης του εθνικού της νομίσματος, η οποία οδηγεί, τάχα, τον κόσμο «στο χείλος των νομισματικών πολέμων».

Θυμόσαστε πώς έπεσε η Θάτσερ;

Γύρω στα τέλη της δεκαετίας του ’80, η κυβέρνηση Θάτσερ στη Βρετανία αποφάσισε να επιβάλλει ένα νέο φόρο στα νοικοκυριά, ο οποίος έμεινε με το όνομα polltax. Πρακτικά το ποσό που αναλογούσε σε κάθε οικογένεια προέκυπτε από το πόσα άτομα έμεναν σε ένα σπίτι, χωρίς να λαμβάνεται υπόψιν το εισόδημά τους.

Σχεδόν αμέσως προέκυψε ένα κίνημα πολιτών που αρνήθηκαν συντεταγμένα να πληρώσουν. Ξεκίνησε από τη Σκωτία και επεκτάθηκε σε όλη τη χώρα, με αποτέλεσμα τη δεύτερη χρονιά εφαρμογής του νόμου να μην πληρώσει περίπου το 30% των φορολογούμενων (διευκρινίζεται πως η άρνηση αφορούσε ΜΟΝΟ τον polltax – ή communitycharge επίσημα).

Η αντίδραση της Θάτσερ ήταν τυπική. Απειλές, διαστρέβλωση, επιλεκτικές δίκες και καταδίκες…και απόπειρα καταστολής του κινήματος όπου έβγαινε στο δρόμο. Αποκορύφωμα του κινήματος η τεράστια πορεία του της 31ης Μαρτίου του 1990, όταν πάνω από 300.000 άνθρωποι συγκρούστηκαν στο Λονδίνο με την αστυνομία, η οποία και έχασε τον έλεγχο της πόλης.

Όταν ο «ριζοσπάστης» αντιγράφει το «ΒΗΜΑ» και όχι μόνο...

Αναζητώντας τι γράφτηκε στα μέσα μαζικής ενημέρωσης για τον θάνατο του Σωτήρη Δημητρίου, διαπιστώσαμε πως ο «ριζοσπάστης» έχει αντιγράψει το κείμενο που δημοσίευσε το «ΒΗΜΑ», κάνοντας μόνον μια δυο μικροαλλαγές για να μην φαίνεται πως είναι εντελώς copy - paste:

το κείμενο στο «ΒΗΜΑ» (14/08/2016), εδώ: 

Πέθανε σε ηλικία 91 ο ανθρωπολόγος Σωτήρης Δημητρίου

και τρεις μέρες αργότερα το ίδιο κείμενο στον «ριζοσπάστη», (17/ο8/2016) , εδώ:

Πέθανε ο Σωτήρης Δημητρίου

Όμως, το πράγμα δεν σταματάει εκεί.

Το ίδιο κείμενο, δημοσιεύει και η  «ναυτεμπορική»,(15/08/2016) προσθέτοντας στο τέλος και λίγο ...Αριστείδη Μπαλτά, εδώ:

Πέθανε ο Σωτήρης Δημητρίου

Ο τρίτος της φωτογραφίας

Το 1968 στο Μεξικό γράφτηκε ίσως η πιο εμβληματική σελίδα των Ολυμπιακών Αγώνων. Οι ολυμπιονίκες Τόμι Σμιθ και Τζον Κάρλος ανέβηκαν στο βάθρο και με τις γροθιές τους στον αέρα έστειλαν σε όλο τον πλανήτη ένα μήνυμα θάρρους και ισότητας. Λίγοι προσέχουν τον Αυστραλό Πίτερ Νόρμαν, τον ολυμπιονίκη που στάθηκε δίπλα στους συναθλητές του και πλήρωσε για όλη του τη ζωή το τίμημα αυτής της επιλογής. Τον τρίτο ήρωα αυτής της φωτογραφίας