ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ!
Αγωνιζόμαστε για την "ΣΥσπείρωση της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς" στην κατεύθυνση της κοινής δράσης στους μαζικούς χώρους και τα κοινωνικά κινήματα, και παράλληλα για την πολιτική της συγκρότηση σε ένα ενιαίο αμεσοδημοκρατικό πολιτικό φορέα

Δευτέρα 16 Μαΐου 2016

Αρκετά πια μ' αυτό το #ΑΡΚΕΤΑ;




ΤΟ #ΑΡΚΕΤΑ ΕΙΝΑΙ ΧΑΛΙΑ ΛΥΣΗ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗ


Αναδημοσίευση από το arketa-nuitdebout.blogspot.gr
του Κώστα Πουλή

Διχασμένη και πάλι η κοινή γνώμη στο ΦΒ, μετά την πρώτη απόπειρα του #ΑΡΚΕΤΑ να δημιουργήσει νέο κίνημα πλατείας και μάλιστα αυτή την φορά πανευρωπαϊκό ή και παγκόσμιο. Να κάνει και δεύτερη απόπειρα; να το κόψει εδώ;

Μήπως, λέω μήπως , αυτό που μας διχάζει είναι τελικά αυτό που μπορεί να μας ενώσει; Τι μας διχάζει;

-Το ότι εμείς θεωρούμε το #ΑΡΚΕΤΑ την μόνη λύση, ενώ για κάποιους άλλους είναι μια μαλακία και  μισή.

-Αλλά και το ΕΠΑΜ είναι μια μαλακία και μισή και η ΛΑΕ και η Ζωή και το ΑΝΑΡΣΥΑ, όλα μια      μαλακία και μισή, αφού επίσης δεν φέραν κάποιο αποτέλεσμα, ούτε προβλέπεται να φέρουν στο  άμεσο μέλλον τουλάχιστον.

-Και οι αγώνες των ανένταχτων (ποιοι;;;) μια  μαλακία και μισή.


15 ΜΑΙΟΥ #ΑΡΚΕΤΑ - ΑΘΗΝΑ (video)


Κυριακή 15 Μαΐου 2016

Κεν Λόουτς: Επιτίθεται στην ΕΕ, αλλά προειδοποιεί για τους κινδύνους του Brexit


(κλικ στην εικόνα για να δείτε το σχετικό VIDEO)

Η Βρετανία θα αποκτήσει «μια κυβέρνηση της άκρας δεξιάς», αν αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση, δήλωσε ο σπουδαίος Άγγλος σκηνοθέτης Κεν Λοουτς, σε ερώτηση σχετικά με το δημοψήφισμα που θα πραγματοποιηθεί στις 23 Ιουνίου.

Σε μερικές εβδομάδες έχουμε μια σημαντική ψηφοφορία: θα εγκαταλείψουμε ή όχι την Ευρωπαϊκή Ένωση; Πιστεύω ότι είναι ένα πολύ δύσκολο ερώτημα», δήλωσε ο Κεν Λόουτς, που σύντομα θα κλείσει τα 80, κατά τη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε την προβολή της ταινίας του «Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ» με την οποία συμμετέχει στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ των Καννών, σύμφωνα με Το Βήμα.

Χρέος τα πρώτα 5000 χρόνια


...Ένας βαβυλώνιος χωρικός μπορεί να είχε πληρώσει ένα γενναίο ποσό σε ασήμι στα πεθερικά του, για να επισημοποιήσει το γάμο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν του άνηκε η σύζυγός του. Σίγουρα δεν μπορούσε να αγοράσει ή να πουλήσει τη μητέρα των παιδιών του. Όμως όλα αυτά μπορούσαν να αλλάξουν αν αυτός έπαιρνε ένα δάνειο. Αν αποδεικνυόταν επισφαλής, οι πιστωτές του μπορούσαν αρχικά να του κατασχέσουν τα πρόβατα και τα έπιπλά του, έπειτα το σπίτι του, χωράφια, τους οπωρώνες και τελικά να του πάρουν τη σύζυγο, το παιδιά, ακόμα και τον ίδιο σαν χρεωστικούς «δουλοπάροικους», μέχρι να διευθετηθεί το ζήτημα (το οποίο καθώς οι πόροι του εξαφανιζόταν γινόταν ολοένα και δυσκολότερο). Το χρέος ήταν αυτό που κατέστησε δυνατό να φανταστούμε το χρήμα, ως οτιδήποτε σχετικό με τη σημερινή του έννοια και γι’ αυτό επίσης να γεννήσει αυτό που αποκαλούμε «αγορά»: μια αρένα όπου οτιδήποτε μπορεί να πουληθεί και να αγοραστεί, γιατί όλα τα αντικείμενα (όπως και οι δούλοι) απαξιώνονται από τις προηγούμενες κοινωνικές τους σχέσεις και υπάρχουν μόνο σε σχέση με το χρήμα...

 (αναδημοσίευση από το «ΥΦΑΝΕΤ»


Ο ανθρωπολόγος David Graeber λέει ότι μονάχα διαμέσου μιας γενικής ιστορικής κατανόησης του χρέους και της σχέσης του με τη βία, μπορούμε να εκτιμήσουμε την εποχή μας που τώρα γεννιέται. Εδώ προσπαθεί να καλύψει το ιστορικό μας κενό.

Αυτό που ακολουθεί, είναι ένα απόσπασμα ενός κατά πολύ μεγαλύτερου σχεδίου έρευνας, σχετικά με το χρέος και το πιστωτικό χρήμα στην ανθρώπινη ιστορία. Το πρώτο και συναρπαστικό συμπέρασμα αυτού του σχεδίου έρευνας είναι ότι κατά τη μελέτη της οικονομικής ιστορίας, τείνουμε συστηματικά να αγνοούμε το ρόλο της βίας, τον απόλυτα κεντρικό ρόλο του πολέμου και της δουλείας, στη δημιουργία και σχηματοποίηση των βασικών θεσμών, αυτού που σήμερα αποκαλούμε «οικονομία». Επιπλέον, σημασία έχουν και οι προελεύσεις. Η βία μπορεί να είναι αόρατη, αλλά παραμένει τυπωμένη στη φιλοσοφία της κοινής οικονομικής λογικής μας, στην προφανέστατα αυταπόδεικτη φύση των θεσμών, που απλά ποτέ δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν έξω από το μονοπώλιο της βίας – αλλά και της συστηματικής απειλής της βίας – που διατηρείται από το σύγχρονο κράτος.

Παρασκευή 13 Μαΐου 2016

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου στην τηλεόραση του TPP


Η επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας και πρώην πρόεδρος της Βουλής, Ζωή Κωνσταντοπούλου, συμμετέχει στο πρόγραμμα έκτακτων τηλεοπτικών εκπομπών του ThePressProject αυτή την Τετάρτη 18 Μαΐου στις 21:30 το βράδυ.

Mπορείτε να συμμετέχετε με ερωτήσεις χρησιμοποιώντας το #askTPP στα κοινωνικά δίκτυα. Επειδή η εκπομπή θα αναμεταδοθεί από τηλεοπτικούς σταθμούς θα γυριστεί λίγες ώρες νωρίτερα, οπότε μην περιμένετε να στείλετε τις ερωτήσεις σας την τελευταία στιγμή.

περισσότερα στο TTP, εδώ:

Βαρουφάκης: Απειλούσαμε με Grexit τους Ευρωπαίους - Ο Δραγασάκης με «κάρφωσε» στον Ντράγκι (Video)



(από το ATHENS LIVE)

Τετάρτη 11 Μαΐου 2016

Αλαίν Μπαντιού: «Ο Τσίπρας είναι ένας άνθρωπος ο οποίος αρνήθηκε να γίνει ήρωας.»



συνέντευξη
Αναδημοσίευση από το popaganda.gr

Θα ήθελα να ξεκινήσουμε, κύριε Μπαντιού, από το Nuit Debout, και τα πρόσφατα διεθνή μαζικά κινήματα των πλατειών, από την Αίγυπτο και την Κίνα, μέχρι την Αθήνα και και τη Νέα Υόρκη, με τα οποία ξεκινήσατε κι εσείς τη διάλεξή σας στο Γαλλικό Ινστιτούτο. Το συμπέρασμά σας ήταν απαισιόδοξο. Είπατε ότι ήταν αναμενόμενη η αποτυχία τους αφού στερούνται πολιτικού υποβάθρου. Τα κινήματα δεν αποτελούν ιστορικά ένα εφαλτήριο για την ανάδειξη των νέων πολιτικών; Να ξεκαθαρίσω πως όσα ανέφερα δεν αποτελούν κριτική εναντίον των μαζικών κινημάτων. Μίλησα για τη θέση που θα μπορούσαν να έχουν στην εμφάνιση μιας νέας πολιτικής. Χωρίς ιστορικά κινήματα δεν μπορεί να υπάρξει μια νέα πολιτική. Τα μαζικά κινήματα δεν είναι παρά μόνο μια αρχή. Ενα κίνημα μπορεί να παράξει πολιτική, μπορεί όμως και να μην παράξει. Και καλό είναι να το γνωρίζει κανείς αυτό. Υπάρχει μια διαλεκτική ανάμεσα στα ιστορικά κινήματα και την πολιτική. Πρέπει να δουλευτεί αυτή η διαλεκτική όσο το δυνατόν πιο γρήγορα γίνεται.

Από τα κινήματα των τελευταίων 5 χρόνων ξεχωρίζετε, παρόλη την αποτυχία του, το κίνημα της Αιγύπτου. Γιατί το πιο πλήρες κίνημα ήταν το αιγυπτιακό. Είναι επίσης και το μαζικό κίνημα του οποίου η αποτυχία ήτανε η πιο παταγώδης. Θα έλεγα επομένως ότι αποτελεί ένα πολύ σημαντικό μάθημα. Μας έδειξε ότι η δύναμη ενός κινήματος δεν έχει καμία σχέση με το πολιτικό του μέλλον. Η σχέση αυτή μεταξύ ιστορίας και πολιτικής εναπόκειται περισσότερο στην ποιότητα παρά στο μέγεθος, και ειδικότερα στην δυνατότητα να υπάρξουν θετικά κι όχι μόνο αρνητικά συνθήματα. Το αιγυπτιακό κίνημα, ως κίνημα αυτό καθεαυτό ήταν υπέροχο, αλλά τα συνθήματά του ήταν μόνο αρνητικά.

Τρίτη 10 Μαΐου 2016

Πριν ένα χρόνο...


( Τότε που  η  "αριστερή πλατφόρμα" συμπορεύθηκε με τον Δ. Παπαδημούλη, τον Ν. Φίλη και τους 53 plus  στην επιχείρηση απομάκρυνσης του Γ. Βαρουφάκη.  Λίγο αργότερα ήρθε και η δική της σειρά... )



η συνέχεια εδώ:

Από το Çayönü στο Çatalhöyük: ανάδυση και ανάπτυξη μιας ισότιμης κοινωνίας


(για έναν «υπαρκτό κομμουνισμό» που που γεννήθηκε από «επανάσταση» και επιβίωσε 1200 χρόνια...)


Αναδημοσίευση μετάφρασης από το "REBELNET.gr"

Η ανακάλυψη του Πρώιμου Πολιτισμού της Ανατολίας

Το 1958, ο Βρετανός αρχαιολόγος James Mellaart, καθώς εξερευνούσε τη νότια Ανατολία, ανακάλυψε έναν τύμβο, που αποτελούνταν από επίπεδα νεολιθικού οικισμού. Τον ενθουσίασε, καθώς ήταν η πιο εκτενής γνωστή νεολιθική τοποθεσία στην Εγγύς Ανατολή. Ο τύμβος αυτός βρίσκεται σε μια διακλάδωση κι έτσι αποκαλείται «ο τύμβος στη διακλάδωση», Çatalhöyük (στα τούρκικα “çatal” = διακλάδωση, “höyük” =τύμβος). Το 1961, ο Mellaart ξεκίνησε τις ανασκαφές, που διήρκεσαν μέχρι το 1965 (με ένα διάλειμμα το 1964). Το 1993, ξεκίνησαν και πάλι οι έρευνες. Οι νέες ανασκαφές, με διευθυντή το Βρετανό αρχαιολόγο Ian Hodder, σχεδιάστηκαν να διαρκέσουν 25 χρόνια και είναι από τα μεγαλύτερα αρχαιολογικά έργα της εποχής μας (Balter 1998: 1442/2).

Το ανάχωμα αποτελείται από 12 επίπεδα κτιρίων[1] της νεολιθικής πόλης, που κατοικήθηκε από το 7.300 π.Χ. μέχρι το 6.100 π.Χ., δηλαδή 1.200 χρόνια χωρίς διακοπή[2]. Σύμφωνα με του σημερινούς υπολογισμούς, πάνω από 10.000 άνθρωποι κατοικούσαν το Çatalhöyük (Hodder 1998: 8/1). Ο οικισμός ούτε καταστράφηκε, ούτε λεηλατήθηκε. Ένας μεγάλος αριθμός από καλοδιατηρημένα ευρήματα περίμεναν τον Mellaart και τον Hodder.

Είμαι ο πιτσιρίκος!


Η αντίδραση από μερίδα του κοινού τόσο στην στοχοποίηση του μπλόγκερ πιτσιρίκου από τον Άδωνι Γεωργιάδη και τον ακροδεξιό διαδικτυακό συρφετό, όσο και στη δήλωσή του ότι θα αναστείλει τη λειτουργία του μπλογκ του, αντιμετωπίστηκε με ένα μίγμα αδιαφορίας και κυνισμού, που δείχνει πώς σταδιακά αλλάζει μια πληγωμένη και ηττημένη κοινωνία…

Στις 5 Μαΐου ο Άδωνις Γεωργιάδης ανέβασε τη φωτογραφία του Σπύρου Γραμμένου δείχνοντάς τον ως τον μπλόγκερ πιτσιρίκο – προφανώς υποδεικνύοντας στους «θαυμαστές του» να τον λιντσάρουν όπου τον βρουν. Λίγες ώρες μετά, κι αφού είχε γελάσει όλο το ίντερνετ με την γκάφα του Άδωνι (ή όποιου χειρίζεται το λογαριασμό του τέλος πάντων), ένας άλλος χρήστης ανέβασε φωτογραφία του old boy γράφοντας ότι σύμφωνα με δικές του απόρρητες πληροφορίες, αυτός είναι ο πιτσιρίκος – να λιντσάρουν αυτόν δηλαδή. Μόλις είχε ανοίξει η κυνηγετική περίοδος στο Τέξας και δεν το είχαμε καταλάβει…

η συνέχεια εδώ:  http://unfollow.com.gr/web-only/eimai-o-pitsirikos/



Ο Α. Badiou στο «City Plaza»


Εικόνες(video)  από την επίσκεψη του Α. Μπαντιού από τον χώρο στέγασης προσφύγων City Plaza (07-05-2016)




ΑΛΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ