Αλαίν Μπαντιού : «Όταν ματαιώνεται η επιθυμία της Δύσης, ανοίγει χώρος στο ένστικτο του θανάτου»

Ο φιλόσοφος εκδίδει ένα έργο για το φονικό της 13ης Νοεμβρίου, για το οποίο αποδίδει την ευθύνη στην αδυναμία να προτείνουμε μια εναλλακτική για τον κόσμο, όπως είναι. Επισημαίνει, κυρίως, την κατάρρευση των προοδευτικών ιδεών, θύματα μιας βαθιάς κρίσης της σκέψης μετά την αποτυχία του κομμουνισμού.

Πώς να καταλάβουμε την αινιγματική ενόρμηση του θανάτου που εμπνέει τους τζιχαντιστές ; Από τους φόνους του Γενάρη μέχρι αυτούς του Νοέμβρη, καθένας ψάχνει τις κοινωνικές ή θρησκευτικές αιτίες αυτής της « ριζοσπαστικοποίησης » που, εδώ και αλλού, υποκύπτει σε μια βία αδιανόητη. Για τον φιλόσοφο Αλαίν Μπαντιού, οι επιθέσεις είναι μαζικοί φόνοι, συμπτώματα της εποχής μας, όπου βασιλεύει χωρίς όριο ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός. Στο τελευταίο του έργο, Η δυστυχία μας έρχεται από πιο μακριά : σκέψεις για το φονικό της 13ης Νοέμβρη, που βγαίνει στις 11 Γενάρη από τις εκδόσεις Fayard, θυμίζει την αναγκαιότητα να προσφέρουμε μια ιδεολογική εναλλακτική στην παγκόσμια νεολαία, που νιώθει ματαιωμένη απο ένα καπιταλισμό που δεν κρατά τις υποσχέσεις του.

Μια σύντομη εκδοχή του μανιφέστου του DIEM25

Παρά τις εκφράσεις αγωνίας τους για το μεταναστευτικό, την ανταγωνιστικότητα και την τρομοκρατία, μόνο μία απειλή τρομάζει το ευρωπαϊκό κατεστημένο: Η δημοκρατία!

Μιλούν στο όνομα της δημοκρατίας για να την απαρνηθούν, να την εξορκίσουν, να την υπονομεύσουν, να της στερήσουν την ορμή της, και εν τέλει να αναιρέσουν τις δυνατότητές της. Κι αυτό επειδή η πραγματική δημοκρατία, η εξουσία του δήμου,είναι ο εφιάλτης τους.

Η χυδαία επίθεση Καζάκη-ΕΠΑΜ στους Μετανάστες είναι επίθεση στην εργατική τάξη

Αναδημοσίευση από το "κίνηση απελάστε τον ρατσισμό"

Κανείς δεν έπεσε από τα σύννεφα από το νέο ρεσιτάλ εθνικισμού που έδωσε ο Γ.Γ του ΕΠΑΜ Δημήτρης Καζάκης κατά την διάρκεια τοποθέτησης του σχετικά με το μεταναστευτικό. Με άλλοθι την υπεράσπιση της πατρίδας ξεδιπλώνεται ένας πραγματικός οχετός καθώς καλεί την εργατική τάξη να πάρει μέτρα απέναντι στους μετανάστες που σύμφωνα με τον ίδιο όχι μόνο δεν είναι κομμάτι της αλλά την απειλούν άμεσα.

Επιστροφή στο παλιό Ευρωπαϊκό Νομισματικό Σύστημα;

Αναδημοσίευση από περγάδι (το)

Σχολιασμός της πρότασης Λαφοντέν

Σύνοδος Κορυφής για ένα σχέδιο Β στην Ευρώπη

Παρίσι, 23-24 Ιανουαρίου 2016

Ομιλία του Eμιλιάνο Μπρανκάτσιο

Ο Όσκαρ Λαφοντέν προτείνει την επιστροφή στο παλιό Ευρωπαϊκό Νομισματικό Σύστημα (ΕΝΣ). Για να είναι η λύση αυτή βιώσιμη είναι αναγκαία η επιβολή κυρώσεων σε χώρες που εφαρμόζουν αποπληθωριστικές πολιτικές για να συσσωρεύουν πλεονάσματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Ένα αποτελεσματικό σύστημα κυρώσεων θα μπορούσε να βασίζεται σε κάποιους περιορισμούς στην απεριόριστη διακίνηση των κεφαλαίων από και προς τις χώρες αυτές. Στο όνομα του πολιτικού ρεαλισμού, αυτή η λύση θα μπορούσε να εφαρμοστεί άμεσα και ανεξάρτητα από μια συγκεκριμένη χώρα, όπως θα μπορούσε να επεκταθεί και βήμα-βήμα με συμφωνίες μεταξύ των χωρών.

1. Η Προειδοποίηση των οικονομολόγων [*] : η τύχη του ευρώ είναι προδιαγεγραμμένη.
Το Σεπτέμβρη του 2013, η εφημερίδα Financial Times δημοσίευσε την «Προειδοποίηση των οικονομολόγων» («The economists'warning»), μια επιστολή που υπέγραφαν πολλά σημαίνοντα μέλη της διεθνούς ακαδημαϊκής κοινότητας από διαφορετικές σχολές σκέψης: ο Dani Rodrik,ο James Galbraith, ο Wendy Carlin, ο Jan Kregel, ο Mauro Gallegati και άλλοι. [1]

Ο κ.Σόιμπλε ίσως είχε δίκιο! Κρίμα που δεν τον κάλεσαν στο επιστημονικό συνέδριο του ΜΑΧΩΜΕ...

"είναι φίλοι μας οι Γερμανοί" !,  αλλά ποιοί Γερμανοί; 

Η μεγάλη αποτυχία της Αριστεράς - τόσο ως κυβέρνησης όσο και ως αντιπολίτευσης - δεν έγκειται στο ότι δεν κατάφερε να επιβάλει την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα για να βγει η χώρα από την οικονομική κρίση, αλλά γιατί δεν μπόρεσε να διαμορφώσει πολιτικές που ανταγωνίζονται τις επιλογές των επιτελείων του ΔΝΤ και των Βρυξελλών ώστε να υπάρξει ένα υγιές τραπεζικό σύστημα και να διευθετηθεί το χρέος. Η αποτυχία δεν αφορά βεβαίως μόνον στην Αριστερά, βαραίνει συνολικά όλο πολιτικό σύστημα. Δεν θα πρέπει να παραβλέπουμε πως τα μνημόνια ως έκτακτο καθεστώς εμπέδωσης των νεοφιλελεύθερων πολιτικών επιβλήθηκαν με πραγματικό όπλο την απειλή της χρεωκοπίας του τραπεζικού συστήματος και την θηλιά της ρευστότητας και όχι την έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη. Η παράδοση άνευ όρων της διαχείρισης του τραπεζικού συστήματος της χώρας στα χέρια των επιτελείων της ΕΕ και του ΔΝΤ και η παραδοχή ότι το χρέος είναι βιώσιμο, είναι βασικές αιτίες που διαμόρφωσαν το  πλαίσιο των λεγόμενων διαπραγματεύσεων με τους εταίρους που έγιναν μέχρι σήμερα απ' όλες τις κυβερνήσεις.

Η τελευταία ευκαιρία για τον Τσίπρα...

  Γενική απεργία  2-2-2016
[κλικ στην εικόνα για περισσότερες φωτογραφίες]

Η περίοδος των μεγάλων κινητοποιήσεων που ήδη έχει ξεκινήσει, είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία για τον Α. Τσίπρα να παραιτηθεί από πρωθυπουργός της χώρας, διατηρώντας κάπως τα προσχήματα. Αυτή την περίοδο εξάλλου θα ξεκαθαρίσει ακόμα και στον πιο δύσπιστο πολίτη αυτής της χώρας πως το “ΖΩΗ και ΚΟΤΑ” που υποσχέθηκε ότι μπορεί να συμβεί σε συνθήκες νεοφιλελευθερισμού (και μνημόνια, και “παράλληλα προγράμματα” για τον περιορισμό της λιτότητας και την ανάπτυξη), δεν μπορεί να το διεκπεραιώσει αυτή η κυβέρνηση ούτε και καμία άλλη. Κανείς από εδώ και εμπρός δεν δικαιολογείται να ισχυρίζεται ότι δεν γνώριζε, ήλπιζε σε κάτι διαφορετικό ή ότι δεν έδωσε μια τελευταία ευκαιρία.

Σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα...

(Μάιος 2010)

Απόσπασμα από το κείμενο του "πιτσιρίκου":  Σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα.

...Το πολύ ωραίο είναι ότι οι Έλληνες διαδηλώνουν τώρα για να ρίξουν την κυβέρνηση Τσίπρα που θέλει να περάσει το Ασφαλιστικό και να φέρουν την κυβέρνηση Μητσοτάκη που θα το περάσει επίσης.

Το ακόμα πιο ωραίο είναι που όλα αυτά τα χρόνια οι Έλληνες συνεχίζουν να αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο, κάνοντας 24ωρες απεργίες που οργανώνουν οι ίδιοι ξεπουλημένοι εργατοπατέρες, αν και ολοι γνωρίζουν πως η μόνη απεργία που έχει νόημα είναι η γενικά απεργία διαρκείας.

Βέβαια, με σχεδόν 30% ανεργία, πάνω από 400 χιλιάδες Έλληνες να έχουν φύγει στο εξωτερικό και τους νέους Έλληνες να αναζητούν τρόπο να «διαφύγουν», ποιος θα συμμετέχει σε γενική απεργία;